شهر «موصل» در اولین رمضانِ پس از «داعش»
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۴۹۶۷۰۱
پس از سه سال اِشغال شهر «موصل» به دست داعش، مردم این شهر اولین رمضان پس از داعش را تجربه میکنند.
به گزارش فارس از بعداد، عملیات بزرگ آزادسازی شهر «موصل»، مرکز استان نینوی، در شمال عراق درحالی همچنان ادامه دارد که بخش اعظم این شهر از اشغال «داعش» آزاد شده است؛ شهری که دهم ژوئن سال 2014 میلادی با حمله غافلگیر کننده این گروه تروریستی تکفیری و خیانتهای داخلی یک شبه سقوط کرد و به اشغال داعش درآمد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
..«ماه رمضان امسال شور و لذت خاصی دارد، چون از ظلم و ستم داعش نجات پیدا کردیم» .. این جمله و جملاتی مشابه آن، بخشی از سخنان اهالی محلهها و کویهای آزاد شده شهر موصل است.
نبود امکانات مهم نیست
به گفته اهالی اگرچه وضعیت بسیاری از محلهها از حیث بازگشت اهالی و بازسازی خرابیهای ناشی از جنگ و استفاده از خدمات شهری و زیرساختی و فعالیتهای اقتصادی و رونق کسب و کار در مقایسه با سال قبل و سالهای پیش از آن که شهر در تصرف داعش بود، شرایط مناسب و خوبی ندارد، اما رهایی از داعش و بازگشت آزادی و امنیت و آرامش به شهر نه تنها موجب شده، این کاستیها و نواقص به چشم نیایند، بلکه لذت بخش باشد.
صرف نظر از کاستیها و نواقصی که به آن اشاره شد، اهالی از بالا بودن قیمتها و گرانی برخی از کالاها و محصولات غذایی با توجه به خسارات سنگین مادی و مالی که از داعش متحمل شدند و قدرت خرید آنها را به میزان قابل توجهی کاهش داده و در نبود حمایتهای مالی و مادی دولت، ابراز نگرانی میکنند.
کمک به همنوعان
اگرچه بسیاری از دکانداران و مغازههای ارائه دهنده محصولات و کالاهای اساسی به ویژه مواد غذایی پر مصرف و اساسی مورد مصرف اهالی در ماه رمضان در حرکتی خودجوش با کاهش قیمت کالاهای اساسی تلاش میکنند، شرایط خرید را برای تمام اقشار محلههای خود فراهم کنند.
آنها به خوبی میدانند، بازگشت اهالی و از سرگرفته شدن روال عادی زندگی به شهر، به ویژه بازسازی خرابیها، بار دیگر رونق کسب و کار و فعالیت سودمند اقتصادی را به شهر باز خواهد گرداند، لذا تاکید میکنند، باید با کمک به یکدیگر و همکاری و چشم پوشی از خواستهها و چشم داشتهای شخصی این مرحله سخت را سپری کنیم.
داعش، ماه رمضان، موصل
سه سال زندگی تحت حاکمیت داعش درسهای بسیاری به مردم موصل داده است. به گفته اهالی، آنها طی این مدت در زندان و دنیایی از ممنوعیتها و محرومیتها زندگی میکردند.
به همین دلیل با لبخند و خوشحالی یاد آور میشوند، «همین که بتوانیم، هرچه دوست داریم و دلمان میخواهد، را خریداری کنیم و برای خانوادههایمان ببریم، حتی اگر قدرت خریدمان کاهش یافته باشد، خوب است».
ممنوعیت تمام آداب و رسوم مردمی
اهالی موصل با تاکید بر اینکه این شهر دارای آداب و رسوم دیرینه محلی و سنتی در ماه مبارک رمضان است، خاطر نشان میکنند، قید و بندهای وضع شده از سوی داعش بر این آداب و رسوم مردمی و سنتی و ممنوع کردن بسیاری از آنها جان اهالی را به لب آورده بود.
تصاویری که قدمت تاریخی بازی محلی و سنتی محبیس در عراق را نشان میدهد
بازی «محبیس» (یا همان گل یا پوچ) البته به شکلی متفاوتتر از آنچه در کشور ما زمانی رایج بود، یکی از این عادات قدیمی اهالی موصل است که معمول است، جوانان موصلی پس از افطار با حضور در قهوه خانهها آن را بازی میکردند و توسط داعش ممنوع شده بود.
رسوم ماه رمضان در موصل
اهالی موصل نقل میکنند که داعش آنها را از تمام آداب و رسوم سنتی و محلی ویژه ماه رمضان مانند آذین بندی و روشن کردن فانوسهای ویژه این ماه و چراغانی کردن سر در منازل و بازارها و محلهها و انجام دید و بازدیدهای شبانه پس از افطار که در بسیاری از مواقع تا پاسی از نیمه شب ادامه داشت و در آنها از مهمانان با انواع شیرینی و خرما و شربت پذیرایی میشد، حتی برگزاری جشنهای مذهبی، منع کرده بود.
به گفته موصلیها، این ایده آلترین شرایط متصور برای اهالی بود که ممکن بود، در برخی مناطق و محلهها به دلیل اعدامها و بازداشتها و محاکمهها و مجازاتهایی که در ملاء عام به بهانه اجرای حد شرع اجرا میشد، اصلا شاهد آن نباشیم.
اهالی موصل نقل میکنند که داعش چنان شرایط خفقانآوری ایجاد و محدودیتها و قوانین سختگیرانهای وضع کرده بود که مردم از ترس و وحشت از رفتن به مساجد و ادای فریضه نماز و مشارکت در نمازهای جماعت خودداری میکردند.
داعش روزه داری را برای تمام موصلیها که بالاتر از 14 سال داشتند، اجباری و الزامی کرده بود و متخلفان در ملاء عام مجازات میشدند. داعش همچنین رسم دیرینه شلیک توپ در زمان افطار را نیز ممنوع کرد.
آداب و رسوم ماه رمضان در موصل
آداب و رسوم ماه رمضان در موصل پیشینهای دیرینه و قدیمی دارد، از جمله اینکه از چند هفته قبل زنان موصلی با تمیز کردن و آراستن خانه به استقبال این ماه مبارک میروند.
معروفترین خوراکها و غذاهایی که سفرههای افطار و سحری و مهمانیهای روزه داران موصلی را طی ماه مبارک رمضان رنگین میکند، به طور معمول انواع شیرینیها مانند باقلوا، شیرینی شکری، رشتهای، انواع ترشیها میباشد که این شهر به آن معروف است، همچنین باید به انواع شربتها از جمله شربت معروف به «زبیب» که از انگور به دست میآید و مخصوص این شهر است، انواع رطب و خرما، نانهای مخصوص که برای تازه ماندن در ظروف بزرگ گلی نگهداری میشوند، انواع پیراشکیها و نانهای گوشتی که زنان موصلی به تهیه آنها شهرت دارند، نیز اشاره کرد.
همچنین در این ماه در هر محلهای افرادی مسئولیت نقاره زنی جهت بیدار کردن اهالی محل برای سحری و همچنین اعلام زمان اذان صبح را برعهده میگیرند که به اذعان اهالی تمام این رسوم طی سه سال حاکمیت داعش بر موصل ممنوع شده بود.
حال پس از سه سال اهالی موصل اولین رمضان خود را به دور از داعش و قید و بندها و تعصباتش سپری میکنند و به آینده برای بازسازی موصل و باز گرداندن رونق اقتصادی و رشد و شکوفایی آن در همه عرصهها امیدوارند.
در ادامه حال و هوای اهالی موصل در ماه رمضان جاری مشاهده میکنید:
منبع: تابناک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۴۹۶۷۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این لک لک ها اهالی را مجبور به خانه سازی می کنند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لکلک جدید را منتشر میکند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه میگیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول میریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل میدهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لکلک را میگیرد و دستمزدش حال خوب لکلکهاست. لکلکها خانهدار که شوند دیگر تمام سال در روستا میمانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاههای گرمتر میشوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه میآیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکشهایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک میکنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه دادهاند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمیپور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا میگوید که میخواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
عکسها: زهرا رفیعی چه شد که به فکر ساختن لانه برای لکلکها افتادید؟شب سیزدهبهدر سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانههای تنومند و قدیمی از روی درختها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچههایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لکلک شد. نمیدانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربهای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر میاندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها دهها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کلنگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیمهای برق را از بالای دکل پایینتر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانههای آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانهها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجههایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجههایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لکلکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش مینشیند. در واقع انگار به ما خبر میدهد و ما هم دست به کار میشویم. اهالی روستا به خنده به من میگویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین میکنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
لک لک ها انتخاب میکنند که روی کدام تیر برق خانه آینده شان ساخته شود مردم چطور کمک می کنند؟وقتی در پیج اینستاگرام اعلام میکنم که میخواهیم برای کللکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت میکنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا میدهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسیشان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده میکنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما میگویند که دهها سال قبل این روستا لکلکهای زیادی داشت. آنها درختهای بلند صنوبر و چنار لانه میساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لکلک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لکلک صدا میکردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانهها هم لانه ساختند.
از لانه های باقی مانده از زلزله ۱۳۸۵ لک لکها فقط بهار و تابستان ها اینجا هستند؟سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانهها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانههایشان را ترک میکردند و بهار برمیگشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن میداد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایقبندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد میکند لانه میسازند. بعضی وقتها هم دیدهایم که از لانه همسایهشان چوب میدزدند. روی آسمان دعوا هم میکنند و بالهایشان را به هم میزنند. تا حالا لکلکهای زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کردهایم.
پرندههای زیادی از طبقات پایینی لانه لک لکها به عنوان خانه خود استفاده میکننداز جمله این گونهها میتوان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دمجنبانک ابلق، دمسرخ سیاه، کلاغ گردنبور و گنجشک سینهسیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم میآیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم میزنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه میآیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب میآیند و وقتی میخواهند روی تیرهای برق بنشینند، لکلک ها با صدا آنها را دور میکنند. برای تالاب پرندههای مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... میآیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق میکند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفتهایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمتهایی از تالاب در فصول گرم خشک میشود در دهه ۴۰ این زمینهای بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمتها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمینها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دامهای زیاد داشتهاند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
لانهای که اهالی کپرجودکی برای لک لک ها با آهن میسازند سود سالیانه مثلا کاشت خیار چقدر است که شما از آن گذشتید؟ به هر حال به نظر می رسد چون این تالاب با وجود ارزشهای زیستی بالا ثبت جهانی نشده وزارت کشاورزی و نیرو با کشت محصولات آب بر مشکلی نداشته باشند.سالها قبل اهالی روستاها با دامداری و نیبری امرار معاش میکردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمیتوانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح میدهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا میآیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر میکردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمانهای گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگفرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوانهایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسبها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونهها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران