جنازه که نه، قطعات بدن بالا می آوردیم!/ کابوسی که یک صندلی سنگین به بار آورد
تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۵۶۲۸۷
سال از حمله ناو جنگی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در آسمان خلیج فارس میگذرد و هنوز هم گفتوگو با شاهدان حادثه و بررسی زوایای این ماجرا، تلخ است و تکاندهنده است .
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم،سرهنگ منصور قاسمی فرمانده یکی از تیمهای غواصی آن روزهای انقلاب است؛ اولین تیمی که سر صحنه سقوط هواپیما رسیده.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جناب سرهنگ آن روزها شما چه سمتی داشتید؟
من فرمانده تیم غواصی منطقه یکم نیروی دریایی سپاه بودم.
کی از ماجرای سقوط هواپیما مطلع شدید؟
مدت کوتاهی بعد از حادثه. فکر کنم نیم ساعت.
کجا بودید؟
من و بچه های تیم غواصی از ساعت هشت صبح همان روز یعنی دوازدهم تیر، به یک ماموریت نظامی در منطقه تنگه هرمز اعزام شده بودیم و درحال اجرای یک عملیات غواصی مجزا بودیم. یادم است که موقع اعلام حادثه من خودم در عمق 35 متری مشغول غواصی بودم که دیدم بچهها دارند طناب مخابره من را تند تند میکشند، با خودم گفتم حتما اتفاقی افتاده، سریع خودم را رساندم بالای آب. پرسیدم چیزی شده؟ گفتند الان با بیسیم تماس گرفتند و گفتند که به سمت جنوب شرقی جزیره هنگام بروید. آنجا یک هواپیما مورد هدف قرار گرفته. ما هم سریع حرکت کردیم.
میدانستید که هواپیما مسافربری بوده؟
نه اصلا هیچ اطلاعی از جزئیات حادثه نداشتیم. فقط آن لحظه پیام اعزام به ما رسید و ماهم حرکت کردیم.
چقدر طول کشید که به محل اعلام شده برسید؟
با آن قایقهای تندرویی که ما داشتیم،چیزی حدود ده تا پانزده دقیقه طول کشید که ما به موقعیت مورد نظر برسیم.
چند نفر بودید؟
5 نفر.
اولین چیزی که در محل حادثه دیدید چه بود؟
هیچ چیز روی آب نبود، هیچ نشانی از حادثه نبود...چون هواپیما در آسمان متلاشی شدهبود، در محدوده وسیعی پراکنده شده بود و ما در لحظات نخست هیچ نشانهای از سقوط پیدا نکردیم. آن زمان جیپیاس هم نبود تا موقعیت دقیق جغرافیایی سقوط هواپیما را پیدا کنیم. هوا هم به شدت گرم بود و تا چشم کار میکرد روی سطح آب چیزی نبود. چیزی حدود 20 دقیقه روی آب چرخیدیم و هیچ خبری نبود. بهخاطر همین با خودمان گفتیم که لابد پیام اشتباهی آمده، شاید کسی شوخی کرده یا شایعه ساخته اند، تصمیم گرفتیم که برگردیم سر ماموریت قبلیمان، اما همین که داشتیم با قایق دور میزدیم که برگردیم سر ماموریت قبلیمان، من احساس کردم که در فاصله ای دورتر یک شیء مشکی رنگی روی آب شناور است. به ناخدا گفتم که برو به آن سمت ببینیم چی روی آب است؟ آنجا که رسیدیم دیدم که آن شیءمشکی رنگ، یک چادر مشکی زنانه است که همه جایش سوراخ سوراخ شده و این چادر شد راهنمای ما که بدانیم حادثه سقوط هواپیما واقعیت دارد و همین جا هم اتفاق افتاده و ما اشتباه نیامدهایم.
بعد چکار کردید؟
ما همانجا روی آب نشان گذاشتیم و فهمیدیم که بقیه اجزای هواپیما هنوز زیر آب هستند و بالا نیامدهاند. از آن ساعت به بعد بود که کم کم اشیای سبک تر هم بالا آمدند.
مثلا چه چیزهایی؟
مثلا سوغاتیهایی که مسافرها با خودشان داشتند، یادم است یک عالمه گردو روی آب شناور شده بود... یا چندتا عروسک روی آب آمده بود. جلیقههای نجات مسافرها که تکه پاره بودند ... اینها چون وزنی نداشتند کمی بعد از حادثه روی آب آمدند.
پس شما اولین تیمی بودید که سر صحنه رسیدید؟
بله بعد از ما ، شناورهای دیگرهم آمدند، نیروهای غواص ارتش، سپاه، بالگردهای نیروی دریای و ... نیروهایی از اداره بنادر، کشتیرانی ، شیلات حتی لنجها و قایقهای مردمی که ماجرا را شنیده بودند خودشان را رسانده بودند به منطقه حادثه.... طوری که منطقه یکدفعه شلوغ شد.
اجساد کی بالا آمدند؟
تقریبا یک ساعت بعد از حضورما در منطقه بود. چون اجساد وقتی در آب میافتند تا آن جمود نعشی در آنها رخ ندهد بالا نمیآیند، بهخاطر همین کمی طول کشید تا خودشان را نشان بدهند.
عملیات غواصی را کی شروع کردید؟
ازهمان زمانی که اجسام سبک آرام آرام روی آب آمدند، به این نتیجه رسیدیم که سقوط دقیقا در همین منطقه بوده و از بعدازظهر همان روز عملیات های غواصی در عمق 35 و 40 متری آب شروع شد.
چقدر طول کشید؟
حدود دو هفته...آخرین جنازه دو هفته بعد از سقوط پیدا شد؛ جنازه که میگویم شما فکر نکنید یک بدن کامل بود، نه...تکهای بود از بدن یک انسان...یکی از مسافرهای هواپیما...
فقط اجساد را بالا میآوردید؟
نه ...ما هم دنبال پیدا کردن اجساد بودیم؛ هم دنبال قطعات هواپیما .. مخصوصا جعبه سیاه...اما عملیات خیلی سخت و متاثرکننده بود... چون اجساد قطعه قطعه شده بودند... یکسری خودشان بالا میآمدند اما خیلیها را بچههای غواص از دل آب بیرون کشیدند. یادم است که مثلا بارها پیش آمد که ما یک تکه از یک جسد را از عمق دریا بالا بیاوریم، مثلا یک پای قطع شده دستمان بود و میآمدیم بالا....نصفهای از تنه یک کودک را میکشیدیم بالا...
چقدر جسد پیدا شد؟
در مجموع درآن دو هفتهای که مشغول عملیات بودیم، با اینکه هواپیما 290 سرنشین داشت اما قطعاتی از پیکر 190 مسافر پیدا شد، که ما احتمال میدادیم که بقیه مسافرها حتما درکانون انفجار بودهاند که اثری از آنها نیست، چون دوتا موشک به هواپیما خورده بود.
بعد عملیات غواصی متوقف شد؟
بله در این مدت از اجزای هواپیما و اجساد هرچه پیدا شد به ساحل منتقل شد، البته هنوز هم خیلی ازقطعات هواپیما زیرآب مانده و اگر از آب خارج شود میتواند به عنوان یک سند جنگی در موزه نگهداری شود.
دردناکترین صحنهای که درآن چند روز دیدید و همیشه یادتان مانده ؟
تمامی صحنهها ، متاثر کنندهبودند و واقعا هنوز هم خیلی وقتها جلوی چشمم میآیند و اصلا نمیشود آنها را فراموش کرد، چون خیلی تکاندهنده بودند... اما یادم است که موقعی که داشتیم قطعات بزرگتر هواپیما را بالا میکشیدیم، به یک قطعهای برخوردیم که هنوز سه تا صندلی به آن وصل بود. وزن زیادی هم داشت. من و یکی از همکارانم این را بالا میکشیدیم. همینطور که داشتیم در عمق آب بالا میآمدیم من به همکارم گفتم که من می چرخم به سمت داخلی این قطعه هواپیما ، تو از آن طرف هوای من را داشته باش. اما همین که سمت صندلیها چرخیدم، دیدم یک مادری هنوز روی صندلی نشسته و دختر بچهای حدودا سه ساله را درآغوش گرفته .. صحنه شدیدا متاثرکنندهای بود. این زن تا آخرین لحظه ، بچهاش را ول نکرده بود، و طوری شدهبود که بعد از مرگ شان هم، دستهایش دور این بچه قفل شده بودند و حتی داخل آب هم بچه از مادرش جدا نشده بود. بعد چون کمربندش را هم باز نکردهبود، از صندلی هواپیما جدا نشده بود و با همان صندلی رفته بود زیرآب. که من اینها را آوردم بالا و تحویل دادم و فکرمیکنم این تلخترین صحنهای بود که دیدم.
احساس خودتان به این حادثه چه بود؟ شما داشتید اجساد قربانیان حمله به یک هواپیمای مسافربری را از اعماق آب بیرون میکشیدید؟
این حادثه از نظر من یک جنایت بشری بود. هیچ چیز دیگری نمیشد اسمش را گذاشت؛ یک جنایت به تمام معنا...آمریکاییها علاوه براین که این هواپیما را زدند،چند تخلف حقوقی هم در این ماجرا داشتند . اینها اولا به آبهای سرزمینی ما تجاوز کرده بودند. دوما با علم وآگاهی هواپیمای مسافربری را زده بودند،آنها می دانستند که ایرباس 655 مسافربری است و با این حال آن را زده بودند. ایرباس 655 در یک کوردیور دائمی و شناخته شده حرکت میکرد.این کوریدور، از بندر عباس به دوبی کشیدهشده بود و خود40 سال قدمت داشت و اینها میدانستند که در این کریدور هواپیمای نظامی حرکت نمیکند. بعد هم که آمدند به ناخدای ناو وینسنس، مدال شجاعت و افتخار دادند که این حرکت نشان از خباثت و تجاوزگری آمریکاییها بود ..بهخاطر همین میگویم که به این حادثه لقبی جز جنایت بشری نمیتوان داد.
منبع:جام جم آنلاین
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها
R30411/P30411/S9,1299,1300/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۵۶۲۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت و بازسازی ۲ هزار قلم قطعات نیروگاهی به دست متخصصان مشهدی
به گزارش قدس خراسان، سید علی اصغر جلالی موسوی اظهار کرد: متخصصان این نیروگاه با اتکا به دانش و تخصص خود، قطعات مورد نیاز واحدهای بخاری و گازی نیروگاه مشهد را برای حفظ پایداری تولید ساخت و یا بازسازی کردهاند که مجموع قطعات ساخت و بازسازی شده در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۲۰۰۰ قطعه رسیده است.
مدیر امور تعمیرات مکانیک گفت: کارکنان اداره تجهیزات کمکی با ساخت و بازسازی قطعات و تجهیزات به کار رفته در واحدهای بخاری اشکودا و الین، گازی BBC و آلستوم و واحد تصفیه آب نیروگاه، شامل ساخت دو عدد کولر روغن، ساخت قارمونی(اکسپنشن) آب خام، ساخت فیکسچر سنگ زنی روتور ژنراتور، ساخت پیچ پوسته توربین، ساخت انواع ساقه های والو، ساخت انواع سیلندر پیستون، ساخت رینگ های رابط آب خام، ساخت قطعات اکچویترها، اصلاح سایز یاتاقان های ژنراتور، اصلاح محل بوش شافت کلاپ، بازسازی حوضچه روغن ژنراتور، بازسازی انواع والو های سیکل، بازسازی والو های فشار قوی، بازسازی کلاپ ها، از نظر عملکرد مقدار باز شدن کلاپ که باعث افزایش راندمان پمپ های آب خام شد، بازسازی دیافراگم های توربین واحد اشکودا یک، ساخت کراس فایر تیوپ واحد آلستوم یک، بازسازی دفکتور، بازسازی سگمنت های ردیف های واحد آلستوم یک، و...نقشی مهم و حیاتی در تعمیرات و بهرهبرداری از واحدهای نیروگاه و حفظ آمادگی تولید داشتهاند.
وی بیان کرد: نیروگاه مشهد با بیش از ۵۹ سال سابقه تولید برق، در طی سال های اخیر با رویکرد ساخت و بازسازی قطعات مختلف در داخل نیروگاه ، سعی در کاهش هزینه بهره برداری و حفظ پایداری تولید نیروگاه داشته است.
جلالی موسوی تصریح کرد: صنعت نیروگاهی کشور در سالهای اخیر با تکیه بر تلاشهای بیوقفه متخصصان، کارشناسان و مدیران توانمند خود با وجود تحریمها، هزینههای بالای تأمین قطعات و قیمت پایین خرید انرژی از نیروگاهها، روندی پایدار و مستمر در تأمین انرژی الکتریکی و خدمترسانی به مردم و تأمین برق مورد نیاز بخشهای اقتصادی و تولیدی کشور داشته است و در این زمینه به موفقیتهای بینظیر و ارزشمندی دست یافته، که یکی از مهمترین آنها بهرهمندی از دانش متخصصان خود در زمینه ساخت قطعات مورد نیاز نیروگاهی بوده است.
مدیر امور تعمیرات مکانیک افزود: نیروگاه مشهد با ۷ واحد تولیدی و توان نامی ۳۲۸ مگاوات تامین کننده بخش عمده برقمورد نیاز شهر مشهد و زائرین و مجاورین حرم ثامن الائمه حضرت رضا(ع) است.