به نقل از «فردا»

نزدیک‌بینی چگونه درمان می شود؟

تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۶۹۲۳۴

ضعف بینایی یک اصطلاح عمومی است که طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات چشم و سیستم بینایی را به خود اختصاص می‌دهد.

سرویس سبک زندگی فردا: حدود ۸۰ درصد از کسانی که ضعف بینایی دارند می‌توانند با تجویز و استفاده از عینک، این مشکل خود را اصلاح کنند، ولی گاهی به‌رغم تجویز دقیق‌ترین عینک‌ها هم نمی‌توان از بینایی طبیعی برخوردار شد، چون علت آن، چیز دیگری غیر از عیوب انکساری چشم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! در ادامه این مطلب را به نقل از سلامت آنلاین بخوانید.

ضعف بینایی یک اصطلاح عمومی است که طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات چشم و سیستم بینایی را به خود اختصاص می‌دهد. بیماری‌های گوناگونی چشم را تهدید به نابینایی می‌کنند که گروهی از آن‌ها ارثی است، یعنی مثل بقیه ویژگی‌های موروثی از والدین و از طریق ژن‌ها به فرزندان می‌رسند و گروهی هم اکتسابی هستند یعنی به دلایل مختلف محیطی به چشم‌ها آسیب می‌زنند و بینایی فرد را به مخاطره می‌اندازند.به منظور بررسی ضعف بینایی در بزرگسالان گفتگویی با دکتر سیدمحمد قریشی، جراح و متخصص چشم و عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان انجام داده ایم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:

شایع‌ترین دلایل ضعف چشم چه مواردی هستند؟

ضعف‌های ناشی از عیوب انتساری چشم ضعف هایی هستند که طی آن دید بیمار کم شده، اما با عینک قابل اصلاح است. یکی از علل کاهش بینایی در کشور ما نزدیک بینی، دور بینی و پیر چشمی است، اما نزدیک بینی شایع‌ترین بیماری چشم به شمار می‌رود. البته بیماری پیر چشمی هم با توجه به اینکه امید به زندگی افزایش یافته، در حال شیوع است، فرق آن این است که در پیر چشمی فرد دور را به خوبی می‌بیند، اما برای نزدیک و مطالعه نیاز به عینک دارد. افردی که برای مطالعه عینک استفاده می‌کنند در واقع دچار پیرچشمی هستند.

آیا در ضعف چشم ژنتیک هم مؤثر است؟

ژنتیک مهمترین علل ضعف بینایی است؛ البته هر چند اثبات نشده، اما گفته می‌شود تغییر سبک زندگی هم بدون تاثیر نبوده است. از دیگر عوامب ضعف چشم افزایش استفاده از وسایل الکترونیکی است.

تصور می‌شود ضعف چشم را با زدن عینک می‌توان برطرف کرد، این تصور تا چه حد صحیح است؟

ضعف چشم دو نوع است که نوع خوب آن با عینک زدن برطرف می‌شوند، اما در نوع دیگر باید به علل و عوامل آن پی برد.

در درمان ضعف چشم برای انجام عمل جراحی خواست و تمایل بیمار تعیین می‌کند که از عینک استفاده کند یا عمل لیزیک؟

توصیه ما برای کلیه بیماران در درجه اول استفاده از عینک است، اگر فردی بنا به عللی تمایل به استفاده از عینک نداشته باشد، خوشبختانه درمان‌های جایگزینی وجود دارند که مهمترین آن‌ها عمل لیزیک چشم به شمار می‌روند. افرادی که نتوانند به هر دلیلی عینک بزنند یا نخواهند به لحاظ اجتماعی از عینک استفاده کنند، این افراد کاندیدای عمل لیزیک هستند، اما انجام این عمل شرایطی دارد از جمله شرط سنی به این گونه که سن افراد باید بالای ۱۸ سال باشد، شماره چشم در حد ۲۵ صدم یا نهایت تا نیم تغییر کرده باشدو شماره چشم بالا باشد. شرط دیگراین است که ضخامت قرنیه‌ها مناسب و با آزمایش هایی که انجام می‌شود، فرد شرایط انجام عمل لیزیک را داشته باشد.

گفته می‌شود نزدیک بینی به دلیل قوز قرنیه اتفاق می‌افتد، قوز قرنیه به چه حالتی گفته می‌شود؟

قوز قرنیه همانگونه که از نام آن پیداست، حالت برجستگی است که در وسط قرنیه ایجاد می‌شود. در واقع بخش شفاف چشم را قرنیه می‌گویند. قوز قرنیه ممکن است جزو نزدیک بینی محسوب شود.

مالش چشم می‌تواند دلیل ایجاد قوز قرنیه باشد؟

قوز قرنیه علل مختلفی دارد که شایع‌ترین آن‌ها علل ارثی است، مالش چشم هم دیده شده و برخی مطالعات نشان داده مالش چشم می‌تواند باعث قوز قرنیه شود. مهمترین علل قوز قرنیه تاری دید است که معمولاً از سن ۱۶ سالگی آغاز می‌شود، در مراحل اولیه فرد متوجه آن نمی‌شود و پس از ادامه دار شدن فرد گمان می‌کند ضعف دید گرفته، اما هنگام مراجعه به پزشک در می‌یابد که قوز قرنیه اتفاق افتاده است. البته قوز قرنیه با عینک درمان می‌شود و اگر با عینک درمان نشد در این مرحله باید ازلنزهای تماسی نوع سخت استفاده شود و اگرباز هم اصلاح نشد عمل جراحی می‌تواند دید را برای آن‌ها به حالت اولیه بازگرداند که از جمله این اعمال جراحی می‌توان به پیوند قرنیه اشاره کرد.
‌
می‌توان گفت: هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست، عوارض عمل قوز قرنیه چه می‌تواند باشد؟

البته سکه دو رو دارد، اما در اعمال جراحی معمولاًروی خوب آن‌ها غالب است و عوارض عمل جراحی کم است. ممکن است قرنیه دیر درمان شود یا باعث ایجاد عفونت شود که این موارد با مراجعه به هنگام بیمار برطرف می‌شود.

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۶۹۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان