به نقل از «بی باک نیوز»

مینی ایمپلنت یا مینی اسکرو چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۷ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۹۵۱۵۳۵

مینی ایمپلنت یا مینی اسکرو چیست؟ چه کاربردهایی دارد؟ روش هایی که برای درمان ارتودنسی استفاده می شود، روز به روز در حال ارتقا و پیشرفت چشمگیری است. یکی از این فن آوری های تازه، دستگاه‌ های انکوریج موقت است که با تکیه بر نوآوری، مشکلات زیادی را رفع کرده و به پیشرفت در ارتودنسی کمک شایانی کرده است.

دلیل استفاده از انکوریج در ارتودنسی 

مقاومت در برابر حرکات نامطلوب دندان که ناشی از نیروی دیگر دندان‌ها، کام، سر، گردن یا ایمپلنت دندان در استخوان است

مینی ایمپلنت چیست؟

مینی ایمپلنت که مینی اسکرو و یا دستگاه‌ انکوریج موقت (TAD) نیز نامیده می‌ شود، ابزار بسیار کوچک پیچ مانندی است که به طور گسترده‌ای در درمان ارتودنسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محبوبیت این ابزار رو به افزایش است، زیرا مانند لنگر محکمی عمل می‌کند که از یک طرف بر روی استخوان تثبیت شده و از طرف دیگر به دندان (یا بخشی از دندان) متصل می‌شود و به آرامی دندان را حرکت داده و موقعیت آن را اصلاح می‌کند.

سه بخش اصلی مینی ایمپلنت

1- سر که برای اتصال بسیاری از سیستم‌ های کشش دندان (سیم، کویل، کش یا دیگر دستگاه‌های الاستومری) طراحی شده است.

2- گردن که به صورت زاویه‌دار طراحی شده و به مینی ایمپلنت اجازه می‌دهد تا در داخل استخوان فرو برود.

3- بدنه که برای افزایش سطح تماس با استخوان و در نتیجه افزایش ثبات مینی ایمپلنت طراحی شده است.

زمان استفاده از مینی اسکرو

در ارتودنسی زمانی از مینی‌ اسکرو استفاده می‌‌شود که نیاز به انکوریج ارتودنسی بسیار پایدار و حرکت دندان در اطراف آن باشد. اهداف مینی‌اسکرو شامل بستن فاصله بین دندان‌ ها، ایجاد فضای بین دندان‌ها با عقب راندن دندان‌های آسیاب، اصلاح اوپن بایت و یا حتی صاف کردن یک دندان واحد می‌باشد.

مزایای درمان با مینی اسکرو

* بسیار ارزان‌ تر از ایمپلنت معمولی است.

* نصب فوری آن امکان‌پذیر است.

* این روش با حداقل تهاجم همراه است.

* متخصص ارتودنسی می‌تواند آن را شخصاً نصب کند و نیازی به ارجاع شما به متخصصان دندان‌ پزشکی نیست.

* خارج کردن آن آسان است.

* تثبیت داخلی مینی‌ اسکرو به طور ایمن در داخل هر اباتمنت

موارد کاربرد مینی ایمپلنت 1- لق شدن دندان به داخل یا خارج:

در این وضعیت استفاده از مینی ایمپلنت راحت‌تر از روش‌های سنتی است.

2- بستن فضاهای خالی ناشی از بی‌دندانی:

عدم نیاز به پروتز و کاهش عوارض درمان ریشه

3- اصلاح موقعیت غیر طبیعی دندان‌ها:

 * بهبود بهداشت دهان و دندان

* بهبود انکوریج

* بازسازی منطقه بی‌دندان

4- تقویت انکوریج:

به حداکثر رساندن قدرت انکوریج، به عنوان مثال، کاشت دندان در ناحیه کام بالا (ایمپلنت پالاتال) سازگاری بیمار را بهبود می‌بخشد.

5- بی‌دندانی ناقص:

اباتمنت ترمیمی و کاهش عوارض دندان در آینده

6- اصلاح نامرتبی دندان‌ها:

ایجاد انکوریج محکم برای عقب بردن کل قوس و تسهیل باندینگ و درمان موضعی

7- جابجایی استخوانی (ارتوپدیک):

سرعت بخشیدن به باز شدن درز کام (گسترش کام) و حرکت استخوان

کاندیدای مناسب برای ارتودنسی با مینی اسکرو

این نوع درمان ارتودنسی ممکن است گزینه مناسبی باشد برای کسانی که بین دندان‌های آنها فاصله و فضای خالی وجود دارد. اما متخصص ارتودنسی  بر اساس وضعیت دندان‌ های بیمار، مناسب بودن این روش را تشخیص می‌دهد.

ایمپلنت مینی‌ اسکرو در کودکان

کودکانی که دارای دندان های شیری هستند و یا به تازگی دندان های دائمی آنها روییده است، اجازه استفاده از درمان با مینی ایمپلنت را ندارند.

ایمپلنت مینی‌ اسکرو در افراد سیگاری

سیگار کشیدن زیاد بر میزان موفقیت ارتودنسی مینی‌اسکرو تأثیر می‌گذارد. ترک سیگار موقت در موفقیت ایمپلنت‌های دندانی و در بهبود پیش آگهی ارتودنسی مینی‌ اسکرو مؤثر است، اما نیاز به بررسی بیشتر دارد.

ممنوعیت استفاده از مینی‌ ایمپلنت

* مشکلات روند بهبود و التیام

* نقص عملکرد سیستم دفاعی بدن

* اختلالات خونریزی

* آسیب‌پذیری کیفیت استخوان

* بهداشت ناکافی و نامناسب دهان

محل نصب مینی اسکرو

* فک بالا

* استخوان فک پایین

* کام

* فاصله‌ بین دندان‌ها

* منطقه زیر بینی

* بالای چانه

* پشت دهان

نحوه نصب مینی اسکرو 1- نصب مینی‌ اسکرو با سوراخ کردن استخوان

* این روش نیاز به آماده سازی یک سوراخ قبل از فرو کردن مینی‌ اسکرو دارد.

* این مرحله قبل از فرو کردن مینی‌ اسکرو انجام می‌شود.

* برای این منظور سوراخی در استخوان حفر شده و مینی‌ اسکرو با یک پیچ گوشتی دستی در داخل سوراخ فرو می‌رود.

2- نصب مینی‌اسکرو بدون سوراخ کردن استخوان

در این روش نیازی به سوراخ کردن استخوان نیست و با کمک یک پیچ گوشتی دستی یا الکترونیکی، مینی ایمپلنت در درون استخوان قرار می گیرد. البته امکان ایجاد یک برش نرم در استخوان وجود دارد. معمولاً مینی‌اسکرو در سطوح ضخیم رو به گونه (باکال) یا سطوح زبانی قرار داده می‌شود که به آن روش مونوکورتیکال گفته می‌شود.

گاهی اوقات، مینی‌اسکرو در سراسر استخوان آلوئل قرار داده می‌شود. (روش بای کورتیکال). روش بای‌ کورتیکال نیروی مقاومت و ثبات بیشتری در مقایسه با روش مونوکورتیکال ایجاد می‌کند و نیاز به مراقبت بیشتری در طول نصب دارد. روش بای کورتیکال زمانی ارجحیت دارد که افزایش بار ارتودنسی مورد نیاز است و یا در مواردی که ضخامت استخوان کورتیکال کافی نباشد.

مراقبت‌ های بعد از درمان مینی ایمپلنت

1- پس از قرار گرفتن مینی ایمپلنت از لمس کردن آن با انگشت یا زبان خودداری کنید زیرا ثبات مینی ایمپلنت کاهش پیدا می کند.

2- مسواک زدن به آرامی بعد از غذا خوردن

3- اطمینان حاصل کنید جرم و پلاک بر روی مینی ایمپلنت شما قرار نگرفته باشد.

4- بیمار می‌تواند اطراف مینی‌ اسکرو را با یک پنبه آغشته به دهان‌شویه کلرهگزیدین تمیز نماید.

5- پس از نصب میکرو اسکرو بیمار باید با دهان شویه کلرهگزیدین به مدت 7 روز دهان خود را شستشو دهد.

هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است

مقاله های مرتبط:

کدام نوع ایمپلنت بهتر است؟

پیوند استخوان ایمپلنت دندان چگونه انجام می شود؟

عوارض ایمپلنت دندان چیست؟

--------------------------------------------------------------------------

تذکر: کاربر محترم! انتشار مطالب دیگر رسانهها از سوی پایگاه خبری تحلیلی بی‌باک لزوما به معنای صحت و تایید محتوای آنها نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود. در ضمن شما می توانید اخبار و مطالب وزین خود را که تا کنون در هیچ رسانه‌ای منتشر نشده است از طریق بخش "تماس با ما" یا پل ارتباطی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید برای ما ارسال نمایید تا در صورت دارا بودن مولفه‌های لازم، منتشر گردد.

------------- با کلیک بر روی لینکهای ذیل تمامی روزنامه‌های کشور را رایگان مطالعه کنید -------------

روزنامه‌های عمومی | روزنامه‌های اقتصادی | روزنامه‌های ورزشی | سایر روزنامه‌ها| هفته‌نامه و ماهنامه | نشریات استانی

منبع: بی باک نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bibaknews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بی باک نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۹۵۱۵۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آغاز برنامه کنترل پوکی استخوان برای بانوان زاهدانی

 مهدی زنگنه  در مراسم آغاز این طرح اظهار کرد: پوکی استخوان یا استئوپروز به کاهش توده استخوانی، ضعیف و سست شدن بافت استخوان گفته می‌شود که این حالت سرانجام به شکستگی استخوان منتهی خواهد شد، بطوریکه شکستگی ناشی از آن از هر سه زن بالای ۵۰ سال یک زن را درگیر می‌کند.

وی افزود: به همین منظور اداره اسکلتی،عضلانی دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر برای مدیریت بیماری پوکی استخوان و لزوم اجرای مداخلات پیشگیرانه و موثر، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان را به عنوان یکی از دانشگاه‌های پایلوت اجرای برنامه کنترل بیماری استئوپروز و پیشگیری از بروز شکستگی‌های ناشی از آن، انتخاب و برنامه با هدف کاهش خطر شکستگی ناشی از پوکی استخوان در زنان ۵۰ سال و بالاتر از طریق شناسایی و درمان افراد در معرض خطر اجرا می‌شود.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ادامه داد: این برنامه در سه مرکز خدمات جامع سلامت شهری حضرت فاطمه (س)، حضرت زینب (س) و حضرت معصومه(س) زاهدان به صورت پایلوت در حال اجراست و تمامی زنان ۵۰ سال و بالاتر می‌توانند با مراجعه به این مراکز از خدمات آموزشی و غربالگری پیشگیری از این بیماری بهره‌مند شوند.

وی افزود: پوکی استخوان در بیشتر مواقع بدون علامت و بیماری خاموش است و عوارض آن شامل، شکستگی خودبخودی، درد شدید کمر، قوز پشت، کوتاه شدن قد بیشتر از ۵.۲ سانتی‌متر است.

زنگنه بیان کرد: سنجش سلامت استخوان که به طور معمول شامل میزان خطر شکستگی استخوان است، تعیین می‌کند که فرد تا چه حد در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان قرار دارد، بر اساس نتایج این سنجش و سن و شرایط فرد، پزشک تعیین خواهد کرد که آیا نیاز به سنجش تراکم استخوان(BMD) دارد.

وی تاکید کرد: متداول‌ترین روش برای تعیین میزان BMD ، اسکن تراکم استخوان یا سنجش میزان جذب اشعه ایکس (DXA) است که در این اسکن سریع و کم تهاجمی، میزان تراکم استخوان در ناحیه لگن و ستون فقرات مورد ارزیابی قرار می گیرد و نتیجه این سنجش نشان می‌دهد که فرد تا چه حد مبتلا و یا در معرض ابتلا به پوکی استخوان است.

باشگاه خبرنگاران جوان سیستان و بلوچستان زاهدان