روایت استاد مریم میرزاخانی از بیماری و سالهای آخر زندگیاش
تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۰۴۳۱۲۵
به گزارش جماران، روزنامه شهروند نوشت:
عبادالله محمودیان، استاد مریم میرزاخانی در دوره لیسانسش و در دانشگاه شریف بود. او که حالا ٧٤ساله است، با صدایی اندوهگین از شاگرد نابغهاش میگوید: «خیلیها در دنیا هم اعتقاد داشتند که زنان نمیتوانند نقش مهمی در ریاضیات داشته باشند و این فقط مختص به ایران نبود که میرزاخانی این وضع را تغییر داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کارهایی که ایشان کرده، در سه شاخه ریاضی کاربرد دارد ولی با خودش هم که گفتوگو کردند و از او خواستند کارهایش را توضیح دهد، در پاسخ گفت که کارهای من را به سختی میتوان به زبان عمومی توضیح داد.
شما در دانشگاه شریف، استاد خانم میرزاخانی بودید، بعد از دوران دانشجویی، با او همچنان ارتباط داشتید؟
بله. ایشان مرتب به ایران میآمدند و هم در دانشگاه شریف و هم در آیپیام (پژوهشگاه دانشهای بنیادی) حضور پیدا میکردند و ورکشاپ برگزار میکردند تا این اواخر که بیماریاش شدیدتر شد.
آخرینبار کی همدیگر را دیدید؟
حدود دو، سهسال پیش آخرینبار ایشان را دیدم و آخرین ایمیل هم مربوط به دوماه پیش بود. دیگر تحقیقاتشان در حوزه کاری من نبود و به همین دلیل ارتباطاتمان در زمینه کنفرانسهای مختلف و موارد اینچنین بود. این موضوع را هم برای اولینبار میگویم که یکبار زنجان رفته بودم و در یک دبیرستان دخترانه سخنرانی داشتم؛ حدود اردیبهشت ۹۴. بعد از سخنرانی سه دختر دانشآموز تابلوی زیبایی را که از مریم کشیده بودند، به من نشان دادند و از من خواستند که این تابلو را به او برسانم. در این چند سال که تابلو را گرفته بود، دو، سهبار دانشگاه استفورد رفتم ولی تابلو اینقدر بزرگ بود که نمیتوانستم آن را با خود ببرم. این دفعه آخر با یک چمدان بزرگتر تابلو را با خود بردم. البته حال جسمیاش خوب نبود و من نتوانستم تابلو را به او نشان بدهم. به یکی از همکاران ایرانیاش تحویل دادم که قرار شد پس از بهبودی این تابلو را به او نشان دهد. در این دیدار آخر، خانم میرزاخانی نتوانست تابلو را ببیند ولی از او خواستم که هر وقتی توانست با این تابلو عکس بگیرد که دانشآموزان ببینند ولی این عکس هیچوقت نرسید.
این ایمیل آخری درباره همین تابلو بود؟
بله. جواب داده بود و خیلی تشکر کرد. بسیار متواضع بود. این اواخر چندینبار و برای کنفرانسهای متفاوتی از او دعوت کردیم که به ایران بیاید ولی متاسفانه شرایطش خوب نبود ولی همیشه امیدوار بود که حالش بهتر شود و بتواند دوباره به ایران بیاید. البته از نظر من این تابلو خیلی مهم بود، چون میرزاخانی تبدیل به یک الگو در ذهن دانشآموزان ایرانی شده بود.
سال ۲۰۱۴، خانم میرزاخانی سرطان داشتند؟ کلا شرایط جسمیشان چطور بود؟
تابستان ۲۰۱۴ بود که ما همدیگر را دیدیم. سرطان داشت و گفته بود که کنترل کرده است. ولی هر روز سر کار میرفتند و شرایط جسمی و روحی خوبی داشتند. من میدانم که مریم هم درحال کنترل بود و در ایمیلها به من میگفت که دایم درحال آزمایش و شیمیدرمانی است.
دانشجوی ایرانی هم داشتند خانم میرزاخانی؟
بله. با یک استاد ایرانی به اسم محمدی که در تگزاس است و همسنو سال خودش، کارهای زیادی انجام داده است و با هم کار میکردند. افراد ایرانی زیادی با او کار میکردند. یکبار به او گفتم که افراد زیادی در ایران هستند که میتوانند پیش او پرورش یابند و میگفت، من خوشحال میشوم که اگر کسی هست، اینجا بیاید و چند ماهی میهمان باشد که با هم کار کنیم.
در مورد خانم میرزاخانی در این روزها زیاد سخن گفته شده و میشود. به نظر شما مهمترین کاری که انجام داد، چه بود و چه تأثیری از خود به جای گذاشته است؟
ایشان جایزه فیلدز را بردند که بسیار بالاتر از نوبل است و هر چهارسال یکبار به یک دانشمند زیر ٤٠سال ریاضیات اهدا میشود. او تنها زنی است که این جایزه را برده و این روی تمام دنیا تأثیرگذار است. کلا ۲۰ کشور وجود دارد که شهروندی از آنها چنین جایزهای را برده و این جایزه برای ما بسیار مهم است. خود میرزاخانی در مصاحبهای گفتند که وقتی در سنین کم عکسهای المپیادیها را میدیدم، سوال میپرسیدم که چرا در تیم المپیاد ما زنی وجود ندارد؛ خیلیها در دنیا هم اعتقاد داشتند که زنان نمیتوانند نقش مهمی در ریاضیات داشته باشند و این فقط مختص به ایران نبود که میرزاخانی این وضع را تغییر داد. از طرف دیگر، همین الگوشدن یک زن در زمینه علم و ریاضی برای دانشآموزان ایرانی و حتی دنیا بسیار مهم است.
الان وضع علم ریاضیات در ایران چگونه است و آیا میتوان منتظر افرادی با تأثیرگذاری و توانایی خانم میرزاخانی در سالهای آینده بود؟
مریم میرزاخانی تنها نخبه ریاضیدان ایرانی نیست؛ هرچند که ارزش کارش بر هیچکس پوشیده نیست. هنوز در ایران افراد بسیار بااستعداد و توانمندی داریم که البته همه جایزه نمیگیرند. اسم نمیبرم ولی هم در دانشکده ریاضی شریف افرادی وجود دارند و هم نخبگان جوانی که در این سالها به خارج از کشور رفتهاند و بعضی از آنها به کشور برگشتند.
منبع: جماران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۰۴۳۱۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) این زن زندگی خود را وقف گربهها کرد
فرارو- نورهان کاناتار زن ۶۵ ساله که در منطقه کازان شهر آنکارا زندگی میکند، طبقه همکف و باغ خانه خود را به خانه گربههای خیابانی تبدیل کرده است.
به گزارش فرارو، مادر سه فرزند، از خانهاش در مرکز شهر به خانهای دو طبقه که در کازان خریده نقل مکان کرد تا فضای زندگی بزرگتری برای گربههایش فراهم کند. حالا او یک طبقه از خانه مستقل خود را به خانهای برای گربههای ولگرد تبدیل کرد.
خانم نورهان در زمستان از ۶۰ گربه در طبقه همکف خانه اش نگهداری میکرد و پس از گرم شدن هوا در نقاطی از باغ خانه از آنها مراقبت میکند.
این زن که زندگی خود را وقف گربهها کرده و ۱۲ سال است برای آنها مادر بوده است، گفت که زمانی از حیوانات میترسید، اما پس از اینکه گربههایی برای او از استانبول آوردند بر ترس خود غلبه کرد و در خانه خود را به روی گربههای خیابانی باز کرد.
وی با بیان اینکه با افزایش تعداد گربهها باغ و یک طبقه از خانهای را که در کازان خریده بود را برای نگهداری آنها اختصاص داده، گفت: بیش از ۱۰۰ گربه وجود داشت، من گربههای زیادی را به فرزندی پذیرفتم. من به تنهایی از آنها مراقبت میکنم.
نورهان با بیان اینکه روز خود را با غذا دادن به گربه هایش و دادن دارو به گربههای بیمار شروع میکند، خاطرنشان کرد که با اطلاعاتی که از دامپزشکان به دست آورده تقریباً به یک تکنسین دامپزشکی تبدیل شده است.
وی با بیان اینکه همسرش مخارج گربهها را بر عهده گرفته است، افزود: من صفحهای به نام «گربههای خاله نورهان» در شبکههای اجتماعی ایجاد کرده ام.
این زن ۶۵ ساله با بیان اینکه مدتبی به بیماری پارکینسون مبتلا بوده گفت: گربهها در دوران بیماری برای من بسیار خوب بودند.
نورهان با بیان اینکه گربههای مردهاش را در زمین خالی پشت خانهاش دفن کرده است، گفت: خیلی غمگین هستم، خیلی گریه میکنم، یکی از آنها اخیرا مرده است، خیلی ناراحتم، خدا کمکمان کند، مردم باید درس بگیرند. مردن خیلی سخت است.