رشد آزارهای جنسی کودکان کار و خیابان
تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۰۹۸۵۲۴
رویداد۲۴-نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودکان با استناد بر تماس‌های برقرار شده با واحد مددکاری "صدای یارا" (42152) گفت: در سال گذشته، ماهانه حداقل، یک مورد کودک آزاری جنسی به این مرکز گزارش شده است که کودکان در اغلب اوقات توسط افراد نزدیک و خویشاوندان خود مورد سوء‌استفاده قرار گرفته‌اند.
شریعتی، نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودکان در «نشست آسیب شناسی پدیده کودک آزاری» که عصر روز گذشته در بنیاد امید ایرانیانبه منظور بررسی ابعاد مختلف این پدیده برگزار شد؛ با اشاره به اخبار منتشر شده اخیر درباره کودک آزاری جنسی، گفت: براساس گفته رییس اورژانس اجتماعی کشور ، آخرین آمار تماس‌های مرتبط با کودک آزاری حدود 12 هزار و 700 مورد بوده است که از این تعداد 2000 نفر به شکل حضوری به "مراکز مداخله در بحران" بهزیستی مراجعه کرده‌اند که 104 نفر آنها مورد سوء استفاده قرار گرفته بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شریعتی با انتقاد از این که اطلاعات آماری درباره‌ی کودک آزاری نه شفاف و نه قابل اتکارست، گفت: این مساله زمانی نگران کننده‌تر می‌شود که کودک مورد آزاد قرار گرفته احساس ترس و ناامنی دارد و هم نسبت به بازگو کردن اتفاقی که افتاده، احساس سردرگمی و آشفتگی می‌کند.
«کودکان» قربانیان ساکت و خانواده‌ها شاهدان خاموش
وی تلخ‌ترین حالت زمانی است که کودک بالاخره تصمیم‌می‌گیرد حادثه را با خانواده‌اش در میان بگذارد، گفت: خانواده به دلیل مسائل فرهنگی و ترس از آبرو این آزارها را پنهان کرده و به روانشناس و مشاور مراجعه نمی‌کند. در اینجا با کودکانی روبه رو هستیم که قربانیان ساکت‌اند و خانواده آنها شاهدان خاموش. تمام این مسائل باعث تدوام چرخه خشونت علیه کودکان می‌شود.
نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودکان در ادامه خدمات تلفنی انجمن حمایت از حقوق کودکان با شماره 42152 (صدای یارا) یادآور شد و گفت: گزارشات این مرکز نشان می‌دهد که در سال 1395 حداقل در هر ماه، یک مورد کودک آزاری جنسی با این مرکز گزارش و تماس گرفته شده است. براساس آمارهای این مرکز، کودکان در اغلب اوقات توسط افراد نزدیک و خویشاوندان خود مورد سوء‌استفاده قرار گرفته‌اند. این افراد گاهی محرم‌ترین اشخاص به کودک هستند این در حالیست که ارتباط نزدیک باعث افزایش پنهان کاری خانواده‌ها و کودک می‌شود.
آزار جنسی مربوط به طبقه خاصی نمی‌شود
این فعال حقوق کودک با بیان اینکه در سال‌های اخیر گزارشات آزار جنسی در ارتباط با کودکان کار وخیابان و در مدارس رشد چشم‌گیری داشته است، گفت: ممکن است با نام بردن از کودکان کار این تصور ایجاد شود که فقر از علل اصلی وقوع چنین حوادثی است، اما بحث آزار جنسی چندان وابسته به طبقات نیست و در همه محلات شاهد چنین پدیده‌هایی هستیم.
شریعتی درباره انجمن حمایت از حقوق کودکان که در طول بیش از 20 سال حیات خود به عنوان حامی و مدافع حقوق کودکان همواره سعی در نگاه جدی به این مسائل داشته است، گفت: از جمله اقدامات این مرکز پیشگیری و مداخله کودک آزاری، تبلیغ و ترویج پیمان‌نامه حقوق کودک و همچنین استفاده از نیروهای داوطلب حقوقی به شکل مداوم در جهت اصلاح قوانین بوده است.
تلاش برای تصویب لایحه حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان
وی در ادامه به تلاش‌های این مرکز برای تصویب لایحه حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان در دولت اشاره کرد و گفت: این لایحه در 9 ماده تنظیم شده که کودک آزاری را به عنوان جرم عمومی شناخته است به طوری که هرکس می‌تواند با مشاهده موارد کودک آزاری اقدام به شکایت از فرد خاطی کند.
نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودکان با انتقاد از این که ساختار کلان جامعه و مسوولان نگاهی جدی به مساله کودک آزاری ندارند، ادامه داد: به نظر می رسد فعالان حقوق کودک و سازمان‌های مردم نهاد و تشکل‌های مدنی نگاه جدی‌تری به این مساله دارند. با این وجود ما در ساختار کلان جامعه کمتر دست به عمل زده‌ایم در حالی که باید جدای از همه نقدها، پیشنهادات و برنامه‌های مشخصی داشته باشیم.
شریعتی در ادامه با پیشنهاد اصلاح قوانین خصوصا تصویب قوانین حافظ منافع و حقوق کودکان، گفت: چند سالی است که لایحه حمایت از حقوق کودک به مجلس شورای اسلامی وارد شده، اما به تصویب نرسیده است، در حالی که با تصویب این قانون می‌توانیم از بسیاری آسیب‌ها جلوگیری کنیم.
فعالان حقوق کودک در انتظار باز شدن درهای مدارس به روی مددکاران و ارائه آموزش‌های خود مراقبتی استاندارد
نایب رییس انجمن حمایت از کودکان گام بعدی را اصلاح برنامه‌های آموزش و پرورش دانست وگفت: سال‌هاست که فعالان حقوق کودک منتظر هستند تا درهای مدارس به سوی مددکاران اجتماعی و متخصصان امور کودک باز شود و مهارت‌های زندگی و آموزش‌های خود مراقبتی به شیوه استانداردی که یونیسف آموزش می‌دهد در سرفصل‌های آموزشی گنجانده می‌شود.
وی در ادامه با انتقاد از این که در استخدام معلمان ابعاد روانی و سلامت روحی آنها مورد توجه قرار نمی‌گیرد، گفت: تلاش رسانه در این زمینه بسیار اهمیت دارد، امید است با وجود تلاش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در چند هفته اخیر این توجهات مقطعی نباشند و به دست فراموشی سپرده نشوند. با این وجود رسانه‌ای مانند صدا و سیما هنوز به شکل تخصصی به آموزش حقوق کودکان نپرداخته است.
شریعتی در ادامه به نقش مراجع قضایی در پیشگیری از حوادث کودک آزاری اشاره کرد و گفت: یکی از پیشنهادات انجمن حمایت از حقوق کودکان تهیه یک بانک اطلاعاتی از مجرمان جنسی است که در همه محلات در اختیار نیروی انتظامی و کلیه سازمان هایی که در این زمینه نقش اجرایی دارند، قرار بگیرند.
نایب رییس انجمن حمایت از کودکان به اهمیت نگاه حمایتی نسبت به قربانیان اشاره کرد و گفت: اگرچه حوادثی نظیر قتل "آتنا" بسیار دلخراش هستند و فشار اجتماعی زیادی برای اعدام مجرم وجود دارد، اما بیش از هر چیز بررسی زمینه مجرمانه‌ای که قاتل در آن دست به چنین اقدامی زده است، اهمیت دارد. مبارزه با پدیده کودک آزاری جنسی مستلزم یک حرکت جمعی است و پیشگیری از آن نیاز به پویش "لب باز کردن و گفت و گو کردن" دارد. کودک ناآگاه، والدین آموزش ندیده، جامعه بسته و مسوولان غافل چرخه‌ای است که دیروز "بیجه" و امروز قاتل "آتنا" را باز تولید کرده است.
تصویر دقیقی از کودک آزاری نداریم
در بخش دیگری از این نشست دکتر محمد فرجی‌ها - استاد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس - با انتقاد از توجهات مقطعی به پدیده کودک آزاری، گفت: متاسفانه مسائل کودکان جزو سیاست‌های همیشگی نهادهای رسمی نیست با این وجود دست‌اندرکاران ایجاد تحول در این حوزه و سیاست گذاری اجتماعی وقوع چنین حوادثی را زمینه مناسبی برای طرح ایده‌ها و راهکارها می‌دانند و آنها را پنجره‌های فرصت می‌دانند.
وی درباره اینکه اگر کسی بتواند از این شرایط برای پاسخ به نیازهای جامعه استفاده کند، می‌تواند منجر به تصویب قوانین رسمی و ایجاد ساختارهای جدید شود، ادامه داد: اما با این وجود زمانی که بلافاصله بعد از وقوع این حوادث، فضایی از ضرورت و فوریت ایجاد می‌شود، سیاست‌ها و برنامه‌های مطرح شده مبتنی بر درک علمی از کودک آزاری نیستند.
این استاد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس با بیان این که این سیاست‌های مبتنی بر مطالعات علمی در دراز مدت مورد حمایت قرار نمی‌گیرند، افزود: معمولا بعد از وقوع چنین حوادثی جامعه به دنبال راه حل‌های فوری است تا احکام صادر و عدالت برقرار شود. این شکل از قانون گذاری حتی در کشورهای توسعه یافته که دانش علمی و فنی بیشتری در سیاست گذاری دارند نیز، دیده می‌شود.
فرجی‌ها در ادامه با اشاره به سرنوشت قانون اولیه حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان که در 1381 در مجلس ششم تصویب شد، گفت: امروزه در عمل می‌بینیم که با گذشت 15 سال از تصویب این قانون هیچ گونه داده علمی و تجربی از آثار آن وجود ندارد و تنها آمارهای موجود محدود به NGO ها و انجمن‌های غیردولتی بوده است.
این استاد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس با بیان این که تمرکز بر جرم‌انگاری‌های جدید و تشدید آن نیازمند مبنای تئوریک و نظری است، ادامه داد: در نگاه اول تصور می‌شود که آزار دهندگان پیش از ارتکاب جرم نسبت به جزایی که در انتظارشان است محاسبات سود و زیان می‌کنند، اما در بیشتر جرائم چنین مسائلی مطرح نیست.
وی با اشاره به اینکه ما نیازمند برنامه‌ها و سیاست‌های دراز مدت و داده‌های علمی و تجربی از بستر جامعه هستیم، گفت: از جمله چالش‌های پیشرو در این خصوص فقدان آمار و اطلاعات دقیق است. ما تصویر دقیقی از کودک آزاری در ایران به جز مواردی که در انجمن حمایت از کودکان و نوجوانان و سایر NGO ها گزارش می‌شود، نداریم.
کودک آزاری روانی قابل مشاهده نیست
فرجی‌ها در ادامه با بیان این که موارد گزارش شده به این مراکز نمی‌توانند نماینده خوبی برای تمام موارد کودک آزاری در ایران باشند، گفت: این کودک آزاری‌ها معمولا جسمانی و جنسی هستند و به ندرت آثاری از کودک آزاری‌های روانی در آنها دیده می‌شود.
این استاد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس به ضعف قانونی در احراز آزارهای روانی به کودکان اشاره و گفت: حتی در قانون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان نیز به "مشاهده" علائم کودک آزاری اشاره شده در حالی که کودک آزاری روانی قابل مشاهده نیست.
وی در بخشی دیگر از سخنان خود به رویکردهای نادرست رسانه‌ای نسبت به کودک آزاری اشاره کرد و گفت: تصویر ارائه شده در رسانه‌ها از کودک آزاری عموما نشان دهنده این است که این حوادث توسط افراد غریبه اتفاق می‌افتد، اما تصویر رسانه‌ها با آنچه اتفاق می‌افتد، متفاوت است.
فرجی‌ها با بیان این که در بحث کاهش کودک آزاری اقدامات پیشگیرانه ناظر به عواملی باشد که بسترهای کودک آزاری را فراهم می‌کند، گفت: بسیاری از موارد ارتباط منطقی بین بسترهای وقوع جرم و سیاست گذاری‌ها برای کنترل این نوع آزارها دیده نمی‌شود، بنابراین باید قانون گذاری مبتنی بر پژوهش داشته باشیم.
این استاد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس با مطرح کردن پیشنهاد یک بانک داده هم از بزهکاران و هم از افراد بزه دیده، گفت: براساس این داده‌ها باید ببینیم کدام بخش از جامعه، اطفال و نوجوانان در معرض چه نوع کودک آزاری‌هایی قرار دارند تا بتوانیم ساز و کارهای پیشگیرانه را براساس عوامل موثر برنامه ریزی کنیم.
فرجی‌ها در پایان با بیان این که کنترل کودک آزاری تنها با استفاده از نهادهای کیفری مانند پلیس و دستگاه قضایی غیرممکن است ادامه داد: اگر مداخلات کیفری در تعامل با سایر رویکردهای حمایتی و درمانی تنظیم نشود این مداخلات نه تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه موجب افزایش آن می‌شود.
بیش از 12 میلیون ایرانی دارای اختلالات روان شناختی
الهام فخاری استاد روانشناسی تربیتی و عضو شورای شهر به موضوع سنجش و کمبود آمارهای رسمی در حوزه سلامت روان و آسیب‌های روانشناختی اشاره کرد و گفت: اولین سوال با مطرح کردن هر تحلیل این است که آمار استفاده شده چقدر قابل اتکاست و با چه شیوه‌ای جمع آوری شده است؟.
وی یکی از دلایل ضعف آماری را نبود اولویت نسبت به این اطلاعات در کشورهای کمتر توسعه یافته گفت: عمده اطلاعات آماری موجود محدود به فعالیت‌های پژوهشی هستند، اما به دلیل نمونه‌های محدود و یا مطالعات موردی قابلیت تعمیم‌پذیری ناچیزی دارد.
این استاد روانشناسی تربیتی و عضو شورای شهر با بیان این که بیشتر تحلیل‌های انجام شده در فضای مبهم و ناروشنی انجام می‌شود، ادامه داد: در هفته‌های گذشته گزارش‌های منتشر شده نشان می‌دهد که بیش از 12 میلیون ایرانی دارای اختلالات خرد و کلان روان شناختی هستند که از این تعداد تنها دو میلیون نفر به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند. براساس این آمار بسیاری از خانواده‌ها حتی نسبت به رفتارهای نشان دهنده اختلال، آگاهی ندارند.
وی در ادامه با اشاره به این که "تاریخ کودکی" و پرداختن به آن در جهان سابقه بیشتری نسبت به ایران دارد، گفت: این عامل در کنار وجود فرهنگ سلطه مانند مکانیسم‌های دفاعی از جمله انکار، فرافکنی، امحاء و انتقام و همچنین مساله نبود اعتماد اجتماعی زمینه ساز وقوع بسیاری از کودک آزاری‌ها هستند.
این استاد روانشناسی تربیتی و عضو شورای شهر با اشاره به این که کودک آزاری تنها محدود به موارد جسمی و فیزیکی نیست، گفت: پیش از این مرحله می‌توان به بد سرپرستی، اهمال کاری، پرخاشگری کلامی و حتی شیوه‌های غلط فرزند پروری نیز به عنوان مسائل کودک آزاری اشاره کرد.
فخاری با اشاره به این که در جامعه با وقوع حوادث، انکار عوامل و زمینه‌های وقوع جرم را شاهدیم، گفت: لازم است که با وقوع بحران‌ها به جای یافتن مقصر به دنبال عوامل بنیانی وقوع جرائم باشیم.
افراد کمی نسبت به رفتارها و گرایشات نادرست خود آگاهی دارند
وی با انتقاد از این که بیشتر آمارهای رسمی مربوط به موارد فیزیکی آزار کودکان و آزارهای مربوط به افراد غریبه هستند، ادامه داد: در بسیاری از موارد این جرائم نه تنها گزارش نمی‌شوند و خانواده‌ها نیز به قدر کافی به آنها توجه نمی‌کنند، بلکه گاهی کودک نیز به خاطر تعلق خاطر نسبت به اعضای خانواده و حفظ حیثیت آنها سکوت می‌کنند.
این استاد روانشناسی تربیتی و عضو شورای شهر با اشاره به مساله نبود اعتماد که تنها مربوط به فرد آزار دیده برای حفظ عزت نفس و یا ترس از بیان کردن حادثه پیش آمده نیست، ادامه داد: مساله نبود اعتماد درباره افراد مشکل‌دار به لحاظ روانی هم دیده می‌شوند.
فخاری در این رابطه ادامه داد: افراد محدودی هستند که نسبت به رفتارها و گرایشات نادرست خود آگاهی دارند و به شکل داوطلبانه به مراکز روان درمانی مراجعه می‌کنند.
وی این مساله را در نبود اعتماد نسبت به واکنش جامعه و روان درمانگر دانست و گفت: در مواردی مانند قتل آتنا واکنش‌های جامعه آنچنان توام با هیجان است که همین مساله خشونت را در مجرمان افزایش می‌دهد.
این استاد روانشناسی تربیتی و عضو شورای شهر، علت این مساله را آگاهی و پیش بینی بیمار نسبت به واکنش‌های هیجانی جامعه دانست و ادامه داد: در این موارد مجرم بعد از انجام مراحل اولیه تعرض تلاش می‌کند آثار جرم را پاک کند و در نتیجه جرم سنگین تری را رقم می‌زند.
فخاری درباره اینکه اگر پیشگیری، آموزش، غربالگری و مجازات در کنار هم نباشند بهای سنگین تری هم متوجه مجرم و هم فرد آزاردیده است، گفت: لازم است خانواده‌ها نسبت به سلامت روانی نیز همچون سلامت جسم حساسیت‌های لازم را داشته باشند و آموزش و پرورش نیز پیش از استخدام معلمان از سلامت روانی آنها اطمینان حاصل کنند.
وی در پایان با اشاره به لزوم استفاده از ظرفیت‌های دانشگاهی برای آموزش‌های جنسی و مهارت‌های زندگی، گفت: متاسفانه آموزش‌های پیش از ازدواج تنها برای افرادی است که در آستانه این امر قرار دارند و آموزش مهارت‌های اجتماعی برای سایر افراد اجتماع در جایی دیده نمی‌شود. در حالی که می‌توان در دانشگاه‌ها آموزش‌های لازم برای مهارت‌های زندگی اجتماعی و شهروندی را گنجاند. این محتوا هم در بهزیستی و هم سازمان‌های غیردولتی علاقه مند به این موضوعات وجود دارد.
منبع: رویداد24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۰۹۸۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
افزایش ۳۵ درصدی حقوق بازنشستگان حداقل بگیر/کمترین حقوق آن ها ۱۰ میلیون تومان می شود