به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

شناسایی مسائل مهم حوزه سلامت در سینما ضروری است

تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۵۲۸۶۱

مرجان اشرفی‌زاده نویسنده و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگارحوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره کیفیت برگزاری و نتایج اولین جشنواره ملی فیلم سلامت، گفت: بدیهی است که درباره جریانات فرهنگی نمی‌توان با گذشت یک یا دو سال منتظر نتیجه قطعی بود. قطعا این اتفاقات نوپا تاثیرگذاری خود را دارد، مخصوصا اینکه جشنواره و سیاست‌گذاری‌های ناشی از آن بر جریان تولیدات هم موثر باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی درباره میزان توجه به موضوع سلامتی در سینما نیز عنوان کرد: در این رابطه دو نوع اثر در سینما تولید می‌شود. بعضی آثار صرفا طرح مسئله می‌کنند و کنار می‌ایستند و جهت‌گیری می‌کنند و پیشنهاد یا راهکاری درباره حل آن مسئله یا معضل اجتماعی ندارند و بعضی آثار نیز جدا از این که موضع، خود را به طور مشخص بیان می‌کنند، پیشنهاداتی هم برای جامعه دارند و این رویکرد بسیار تعیین‌کننده است و تکلیف مخاطبان را روشن می‌کند.

کارگردان فیلم «آبجی» با تاکید بر اهمیت توجه به بافت اجتماعی در پرداختن به مسائل حوزه سلامت بیان کرد: در نظر داشتن بافت و زمینه اجتماعی یک فیلم و اثر مرتبط با موضوعات سلامت محور نیز مهم است. نباید تنها فیلم را دید، بلکه باید جامعه و وضعیت آن را هم بررسی کرد. از این رو نمی‌توان درباره همه آثار نظر یکسانی ارائه کرد.

وی ادامه داد: بسیاری از فیلم‌های سینمایی، دارای موضوعات اجتماعی هستند و به هر حال به معضلات جامعه می‌پردازند، ناخواسته به سلامت روان و جسم و موضوعات مرتبط با جشنواره فیلم سلامت نیز ربط دارند.

به گفته این کارگردان سینما، جشنواره فیلم سلامت، مشخصا موضوعات مهم و ملتهب جامعه را شناسایی و انتخاب کند و زمینه را برای ارائه راهکارهای متناسب برای اهالی سینما فراهم کند.

اشرفی‌زاده با اشاره به دستاوردهای اولین دوره جشنواره فیلم سلامت، توضیح داد: فکر می‌کنم به عنوان اولین دوره برگزاری این جشنواره اتفاق خوبی بود. جشنواره‌ای که از مشاوران خوبی در همه بخش‌ها بهره برد و سعی کرد کم نقص باشد. اما بخشی که می‌تواند نقطه ضعف نه فقط برای این جشنواره، بلکه برای همه رویدادهای مشابه باشد، عدم تداوم آنها در طول سال تا برگزاری دوره‌های بعدشان است. در واقع این رویدادها بدون تداوم در طول سال کمتر می‌توانند سهمی در تولیدات سینمایی داشته باشند.

وی درباره کمیت و کیفیت فیلم‌های مرتبط با سلامت و قابلیت سینما برای حضور در دومین جشنواره فیلم سلامت، نیز عنوان کرد: سال گذشته در جشنواره فیلم فجر یک یا دو اثر مرتبط با موضوع سلامت مانند «فصل نرگس» با محوریت اهدای عضو دیدم. اما این تعداد کم است و می‌توان حضور فعال‌تری در تولیدات کوتاه، مستند و سینمایی درباره سلامت داشت. به نظرم نشست ها و جلسات گفت‌وگو درباره آثار سینمایی حوزه سلامت در جشنواره سال گذشته با حضور پزشکان و هنرمندان اتفاق خوبی بود. کاش در طول سال هم چنین نشست‌هایی برگزار شده تا ارتباط پزشکان با سینماگران بیشتر شود و آنها موضوعات مهم و ضروری را در تولید به سینماگران پیشنهاد دهند.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۵۲۸۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چالش‌های موجود در ارائه خدمات به زنان سرپرست خانوار

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، حل مسائل اجتماعی همواره یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های جامعه‌شناسان و علم جامعه‌شناسی چه از لحاظ نظری و چه از لحاظ تجربی و عملیاتی بوده است.

صالح‌الدین قادری (دانشیار جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی) در مقاله‌ای با عنوان «کنترل و مدیریت آسیب‌های اجتماعی زنان سرپرست خانوار» به این موضوع اشاره کرده است که چیزی که باعث می‌شود سرپرستی زنان خانوار به عنوان یک مساله اجتماعی شناخته شود، موانع و مشکلاتی است که  بر سر راه سرپرستی زنان به وجود می‌آید و باعث می‌شود تا زنان سرپرست خانوار به عنوان قشری آسیب‌پذیر شناخته شوند.

* جیمز کرون و جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی

قادری در این مقاله به این موضوع اشاره می‌کند که جیمز کرون درکتاب جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی با توجه به این مهم که چگونه مسائل اجتماعی را حل کنیم؟ چند پرسش اساسی را در این حوزه مطرح می‌کند:

او در ادامه می‌نویسد این سوالات عبارت‌اند از: با وجود پیچیدگی در زمینە حل مسائل اجتماعی ما چگونه به این کار اقدام کنیم؟ آیا باید هرچه را به صورت فردی صحیح می‌دانیم انجام دهیم؟ یا شاید گروهی از جامعه‌شناسان گرد هم آیند و تصمیم بگیرند که چه باید کرد؟ یا اینکه باید هم چنان موضع بی‌طرفانە خود را حفظ و از گرفتن موضع شخصی اجتناب کنیم و فقط آن چه را در زمینۀ حل مسائل اجتماعی می‌دانیم، اظهار کنیم؟ 

ماکس وبر معتقد است ما فقط وظیفه داریم واقعیت را بگوییم و آن چه را رُخ داده گزارش کنیم

* رویکرد ماکس‌وبر در حل مسائل اجتماعی

به زعم قادری یک رویکرد به تأسی از ماکس وبر معتقد است ما فقط وظیفه داریم واقعیت را بگوییم و آن چه را رُخ داده گزارش کنیم، توصیفی عمیق و فربه از مسأله ارائه کنیم، به تحلیل عوامل علّی، زمین‌های و مداخله‌گر مؤثر بر پدیده بپردازیم، و پیامد‌های احتمالی خواسته و ناخواستە آن را مشخص کنیم و براساس آنها توصیه‌هایی برای بهبود وضعیت انجام دهیم.

قادری در ادامه رویکرد دومی را مطرح می‌کند که در آن این پرسش مطرح می‌شود که ما به صورت عملیاتی و مشخص چه کار باید بکینم؟ و چه طرحی را با توجه امکانات، ظرفیت‌ها و قابلیت‌های موجود در اندازیم؟ چگونه آن را اجرایی و عملیاتی کنیم؟ و چه مکانیسمی برای پایش، کنترل و نظارت و ارزشیابی آن بگذاریم؟ این رویکرد دوم پرسش‌های اینچنینی را مرتبط نمی‌دانند و درباره آن می‌گویند، کار ما نیست و به ما ارتباطی ندارد. کارفرمایان براساس نیاز‌های خود دانش تخصصی ما را در مورد مسائل به شکلی که توان و ظرفیت و امکانات عملیاتی‌کردن را دارند به کار گیرند.

این پژوهشگر در ادامه می‌نویسد به طور کلی می‌توان گفت این جامعه‌شناسان ورود جامعه‌شناسان به حوزه حل مسائل اجتماعی را جایز نمی‌دانند و دلیل اصلی آنها این است که با ورود جامعه‌شناسان به حل مسائل اجتماعی، سایرین بر بی‌طرفی آنان شک می‌کنند و این باعث خدشه‌دارشدن اعتبار جامعه‌شناسی می‌شود. به نظر این گروه، قضاوت درباره اینکه چه کار باید بکنیم برعهده دیگران است.

* رویکرد کارل ماکس‌ در حل مسائل اجتماعی

به گفته این پژوهشگر در این بین کارل مارکس، گرایش دوگانه‌ای دارند. یعنی هم می‌خواهد به این بپردازد که وضعیت اجتماعی چگونه هست و هم اینکه چگونه باید باشد؟ براساس این جمله از مارکس که فیلسوفان فقط جهان را تفسیر می‌کنند، اما نکتۀ مهم این است که بگوییم چگونه تغییرش دهیم از گروه اول می‌پرسند که هدف شما از اینکه این همه اطلاعات گردآوری، تشریح و تحلیل و تفسیر کنید و عوامل به‌وجودآورنده پدیده‌ها را مشخص کنید چیست؟

کارل ماکس معتقد است که فیلسوفان فقط جهان را تفسیر می‌کنند، اما نکتۀ مهم این است که بگوییم چگونه تغییرش دهیم

قادری با نگاهی به نظریات متکفران مختلف جامعه شناسی می‌نویسد: این گروه به گام بعدی که تغییر وضعیت موجود است بی‌توجه نیستند. در واقع پرسش این گروه این است که ما که فهم خوبی از پدیده پیدا می‌کنیم و علل و عوامل را می‌شناسیم و پیامد‌ها را می‌دانیم، چرا خودمان وارد میدان حل مسائل نشویم؟ چون ما در این حوزه از همه متخصص‌تر هستیم.

در نهایت اینکه مقالۀ حاضر با تأکید بر رویکرد دوم درصدد ورود به حل مسائل اجتماعی است؛ بنابراین براساس این رویکرد به ارائۀ رویکرد‌های جدید مبتنی بر کمک گرفتن از فنآوری اطلاعات و ارتباطات و تکنولوژی‌های مرتبط با حوزه رویداد‌های استارتآپی است. جامعۀ هدف این مقاله زنان سرپرست خانوار نیازمند به عنوان یک آسیب اجتماعی گروه هدفی هستند که در راستای کاهش آسیب‌پذیری آنها یک طرح ارائه می‌شود.

* چالش‌های موجود در ارائۀ خدمات به زنان سرپرست خانوار

در تحلیل آخر نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مهمترین چالش‌های موجود در ارائۀ خدمات به زنان سرپرست خانوار در راستای کاهش آسیب‌پذیری این گروه اجتماعی عبارت‌اند از: ۱) ارائۀ خدمات به این زنان از سوی مراکز دولتی، عمومی و خصوصی به صورت مستمر انجام می‌گیرد، ۲) ساالنه هزینه‌های هنگفتی در این حوزه صرف می‌شود، ۳) فعالیت‌های جزیره‌ای گسترده‌ای از سوی مراکز و نهاد‌های خدمات‌رسانی، دولتی، عمومی وخصوصی ارائه می‌شود، ۴) هیچ مکانیسمی که بتواند این خدمات را به شکل هم‌افزایانه و دارای شمول ارائه دهد وجود ندارد، ۵) هیچ نهاد قابل دسترس، آسان و دارای داده‌های به‌روز به‌عنوان مرجع در این حوزه وجود ندارد، ۶) برخی از مددجویان به دلیل فقدان مکانیسم‌های رصد و پایش و آشفتگی موجود در این حوزه تمرکز خود را از توانمندسازی و اشتغال و کار به گردش میان خدمات‌دهندگان و دریافت خدمات معیشتی تغییر داده و عده‌ای هم به دلیل فقدان چنین مهارتی از خدمات محروم هستند، ۷) میدان ارائۀ خدمات به زنان بر ارائۀ بسته‌های معیشتی تمرکز دارد و کمترین توجه را به کارآفرینی و توانمندسازی دارد، ۸) دانش به‌روز و راهکار‌های عملیاتی و اجرایی که هر روز توسط دیگرانی که با این مسائل درگیر هستند به اشتراک گذاشته نمی‌شود و اقدمات به صورت تجربۀ شخصی و براساس تصمیم‌گیر‌های محفلی پیش می‌رود.

انتهای پیام/