به نقل از «جهان نيوز»

برجام مجازاتی است که برای مجرم نوشتند

تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۶۸۷۱۵۳

رئیس سابق انرژی اتمی کشور معتقد است: در برجام تقریبا برای ما هم شلاق، هم تبعید و هم زندان نوشته شده است و هم خسارت مالی باید بدهیم. به گزارش جهان نيوز؛ متن زیر حاصل گفتگوی مفصل با فریدون عباسی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی است که از منظرتان می گذرد.
بیش از یکسال از امضای برجام می گذرد و این سوال مطرح است که تحریم ها چه اثری بر افراد حقیقی و کشور داشته اند و آیا این اثرات پس از برجام به پایان رسیده است؟
«بسم الله الرحمن الرحیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وقتی دشمن افراد، سازمان‌ها و شرکت‌هایی را تحریم می‌کند و اعلام می کند که حساب‌های بانکی آنها بسته شود، به آنها ویزا ندهند و رفت و آمدشان کنترل گردد، در ظاهر امر این است که برای این افراد و مجموعه در داخل کشور اتفاقی نمی افتد ولی همین موضوع باعث می‌شود که در داخل کشور یکسری ملاحظات در مراوده با این افراد و سازمان‌ها و شرکت‌ها بوجود آید. مثلا یک عده‌ای حاضر نیستند دیگر در انرژی اتمی کار کنند. حاضر نیستند در مجموعه نظامی و دفاعی کشور کار کنند.
حاضر نیستند در شرکت‌هایی که طرف مقابل تحریم کرده است کار کنند. چون اینها می‌گویند ما می‌خواهیم خارج برویم و مراوده داشته باشیم و با این تحریم ها این مراوده و رفت و آمدها دچار مشکل خواهد شد. حتی شاید بعضی‌ها نخواهند همسایه اینها باشند. چون می‌گویند اینها ممکن است ترور شوند. درست هم است؛ ترور شهید علی‌ محمدی، ترور شهید شهریاری و شهید رضایی‌نژاد، نشان می‌دهد که اگر کسی در همسایگی اینها باشد، ممکن است آسیب ببیند. پس به طور اتوماتیک طرف خارجی وقتی یک تحریم‌هایی را اعمال می‌کند یا افرادی را نشان می‌کند، این افراد در جامعه با فشار و سختی مواجه می‌شوند.
آیا اساتید دانشگاه هم نسبت به هم صنف‌های خودشان که رشته‌شان در مقولات استراتژیک است ممکن است گارد بگیرند؟ می‌شود گفت بله. بعضا در حد مدیران دانشگاه هم دیده شده و می‌گویند اسم رشته را عوض کنیم و این عنوان برای ما تحریم می‌آورد. پس وقتی تحریم اعمال می‌شود بسیار حساب شده کار می‌کنند. ممکن است در ظاهر اول بخندیم و بگوییم که هیچ اثری ندارد ولی بعدا خودمان به آن می‌پردازیم. مثلا وقتی در تحریم 1747 وقتی اولین بار در اسفند 85 این تحریم‌ها اعمال شد، ما می‌بینیم یک جریان فکری سر کار آمد و آن را مبنا گرفت.
این جریان فکری می‌گوید این افراد در 1747 تحریم شدند، حالا بعضی‌هایشان قرار بود ترور شوند ولی ترور صورت نپذیرفت، بعضی‌ها هم ترور شدند ولی زنده ماندند؛ ولی خود آن جریان داخلی می‌آید در جهت خوشایند و فرستادن پیغام به طرف خارجی تمام اینها را از کار کنار می‌گذارد. یعنی به گونه ای علامتی را به طرف خارجی ارسال می‌کند که اگر شما با این افراد مشکل داشتید، ما آنها را کنار گذاشتیم. در صورتی که اگر اینها از طرف خارجی نشان دار و تحریم شدند، علتش این بود که برای دولت جمهوری اسلامی یا برای نظام کار می‌کردند، حالا هر کاری. یک کاری می‌کردند که دشمن این کار را به ضرر خودش می‌دانست. فعالیت اینها به ضرر دشمن بود. چرا در داخل باید اینها تحریم شوند؟ چرا در داخل نباید از اینها درست استفاده شود؟
وقتی این جریان فکری اینگونه عمل می کند و به جای اینکه بگویند که اینها درست می‌گویند و مسئله را حل کنیم، می‌گویند اینها دارند برای پست و مقام این حرف را می‌زنند. بروید ببینید اصلا اینها فضا دارند برای پست این کار را بکنند؟ خودشان آمدند گفتند به ما پست دهید یا خود سیستم، خود دولت، نظام جمهوری اسلامی یک آدم‌هایی فهیمی در آن بودند، آمدند گفتند دشمن اینها را می‌خواست ترور کند ولی اینها ماندند. ما در مقابل دشمن بیاییم به این ها مسئولیت دهیم و فضای کاری را بیشتر کنیم چرا که حتما اینها یک کاری می‌توانند کنند. یک چیزی بلد هستند که دشمن روی اینها حساس است. همین‌ها را جلوی دشمن بگذاریم.
همین طور که گذاشتند و این افراد کار کردند. نشان دادند که در دوره‌ای که نظام سراغ‌شان آمد و گفت که بیایید مدیریت کنید، آمدند بهتر از حالت قبل هم مدیریت کردند و کار را جلو بردند و باعث اقتدار کشور شدند. ولی جریان فکری دیگر چه کار می‌کند؟ درست در جهتی که دشمن می‌خواهد حرکت می‌کند. متاسفانه افراد دوست هم موضع‌گیری نمی‌کنند و هیچ حرفی نمی‌زنند. در حالیکه همین افراد تحریم و ترور شده هستند که اصل و واقعیت مطلب را می‌گویند که بابا بدانید این جریان فکری موجود دنبال IPC و FATF می‌رود، دنبال برجام‌های دو و سه و اینها است. همین افراد آمدند این پیش‌بینی‌ها را
کردند ولی می‌گویند اینها برای پست این حرف‌ها را می‌زنند.

حتما حمایت از این افراد ترور شده و نشان دار منافعی برای این به ظاهر دوستان نداشته که سکوت می کنند.
باید گفت این جریان‌های سیاسی عمق، همه مطالب را نمی‌دانند. مثلا نگاه کنید آیا صداوسیمای روی یک خط حرکت می‌کند؟ یک جریان‌های فکری در صداوسیما است که به نفع جریانی که دستگاه اجرایی را در دست دارد، حرکت می‌کند. او می‌رود برنامه می‌سازد و روی آنتن هم می رود ولی رئیس صداوسیما هیچ تحلیلی روی آن موضوع ندارد. یک دفعه روی برجام، درباره آن اقدام مشترک و نه آن برنامه جامع، شروع به حرف زدن می‌کنند. یعنی دو تا مجری بین مردم صحبت می‌کنند، همه فکر می‌کنند فتح‌الفتوح شده است. بعد یک دفعه جریان فکری دیگر می‌آید، می‌رود در برنامه‌ای مثل ثریا، جهان‌آرا، یا خبر 20:30، حرف‌های دیگری می‌زنند. مردم در اینجا کدام را باور کنند؟
بعد مدعی اند ما آنتن را به همه جریان‌ها دادیم. نه این طور نیست. جریان دولت آنتن را قبضه کرده بود. یعنی تمام یک طرف حرف زدن‌ها در صداوسیما به جریان دولت یازدهم گذاشته بود. اجازه نمی‌دادند افراد دیگر بروند صحبت کنند. یا اگر فرضا من نوعی را هم دعوت کردند که بروم در یک برنامه‌ای مثلا در شبکه خبر صحبت کنم، عمده وقت را به آن طرف مقابل دادند که دارد یک مسائل کلی را راجع ‌به برجام بیان می‌کند. آن چنان وقت تحلیل مشخص به آن طرف مقابل داده نمی‌شود. از طرفی باز هم جناح‌های قدرت می‌گویند چرا قدرت دست ما نیست.
بعضی از کسانی هم که به دولت انتقاد می‌کنند، این نیست که انتقادی کنند که این جهت درست شود. در اصل به جهتی است که این دولت ساقط شود، دولت دست خودشان بیفتد. بعد نمی‌آیند درباره موضوعاتی مثل FATF و IPC یا برجام درست موضع‌گیری کنند. چرا؟ چون فکر می کنند مردم دهان‌شان با این مسائل شیرین شده است و احساس می‌کنند که ممکن است یک چیزی از برجام دربیاید و اگر موضع انتقادی سازنده بگیرند مردم دیگر به آنها رای نمی‌دهند.
این افراد در روشن‌گری موضوعات مهم با توجه به تریبون‌هایی که در دست دارند، ساکت هستند. فعالیتی در جهت روشن‌گری نمی‌کنند. حتی مطبوعاتی که در جهت دولت یازدهم نیستند. مثلا به جناح فکری دیگری متصل هستند. اینها در جهتی که دولت بودجه‌شان را قطع نکند و اینها اتهام ضدبرجامی به آنها نزند؛ (چون طرف مقابل از نظر رسانه خیلی قوی است) خاموش می‌شوند و حاضر نمی‌شوند مصاحبه‌های افرادی که می‌توانند درست مسئله را موشکافی کند، را به درستی پوشش دهند.
ولی شما نگاه می‌کنید همان رسانه‌ها وقتی می‌خواهند رئیس جمهور درست کنند، چطوری برخی شخصیت‌ها را عَلَم می‌کنند. صحبت‌های عادی که مثلا طرف می‌خواهد نان هم بخرد، در مطبوعات می‌گویند که طرف امروز نان خرید. یا مثلا هر جا می‌رود سخنرانی می‌کند، این را در صفحه یک پوشش می‌دهد. ولی حالا آنهایی که منتقد برجام بودند، اینها می‌رفتند و زحمت می‌کشیدند و شهرستان‌ها می‌رفتند یا خبر را منتشر کرده و زود از روی صفحه سایت خود بر می‌داشتند یا در صفحه هات فرعی همچون استان‌ها و شهرستان‌ها انتشار می‌دادند و در رسانه های مکتوب خود هم خبری از پوشش خبری چه در صفحات داخلی و چه صفحه اصلی نبود. اینها طبع جریان‌های سیاسی است که به اصل موضوعات جامعه آن طوری برای مردم رشد فکری دارد، نمی‌پردازند.

حالا یک بحثی الان ما در داخل داریم و یک بحثی هم در خارج از کشور وجود دارد. تحلیل شما از رویکردی که رئیس جمهور امریکا در خصوص برجام در پیش گرفته و در سنا به اجماع دموکرات و جمهوری خواه مصوبه تحریمی علیه ایران و روسیه را به تصویب رسانده است، چیست؟ امریکایی ها چه برنامه دوراندیشانه‌ای را طراحی کردند؟ آیا این تحرکات مبتنی بر یک برنامه آینده‌نگارانه‌ای است که از سالیان گذشته در حال اجراست و مهره‌های پازل آن یکی یکی در حال کامل شدن است؟
ما بهتر برای حل مسئله از بحث هسته‌ای خارج کنیم تا بعد بشود آن را تحلیل کرد. از کجا دارم این حرف را می‌زنم؟ از اقدامات امریکا. رهبر معظم انقلاب فرمودند که آنها اصل نظام را هدف قرار دادند. یک عده‌ای در جامعه ما این را قبول ندارند. دیدیم که حتی در موضوعات مختلف حتی نظر رهبری روشن بود، به جای اینکه بیایند آن حرف را گوش کنند آن فرد یا جریان مقابل می‌گوید که بروید رفراندوم کنید.
نظام امریکا جا افتاده است. سال‌های زیادی می گذرد که حاکمیتش مشخص است، حاکمیت سرمایه است و کاپیتالیسم در آنجا حاکم است. حزب‌های رقیب‌شان دو تا ولی این احزاب در چارچوب آن نظام سرمایه‌داری که اسم جدیدش لیبرال دموکراسی است، فعالیت می‌کنند. آنها اصل نظام امریکا را زیر سوال نمی‌برند. لیبرال دموکراسی را پذیرفتند. رقابت و جایگزینی در راس قدرت رخ می دهد و در این میان درصدی از جامعه امریکایی هم در انتخابات شرکت می‌کنند. جناح‌های داخلی امریکا دارای افکار و اندیشه‌های متفاوتی هستند و می توانند در چهارچوب خط قرمزهای مشخص شده، افکار و اندیشه‌هایشان را به وسیله رسانه هایشان در جامعه ارائه دهند. ولی اگر قرار باشد درباره مطلبی چیزی نگویند، بالاتفاق چپ و راست هم ندارد همه سکوت می‌کنند. هیچی نمی‌گویند. این سیستم هم در امریکا حاکم است و هم در انگلستان و هم در فرانسه و هم در جاهای دیگری که ادعای آزادی دارند. وقتی بحث امنیت ملی‌شان است و بحث مسائل ملی‌شان است همه با هم می‌سازند ولی در ایران احزاب و تشکل های سیاسی هنوز به آن پختگی نرسیده‌اند. ما این را باید درنظر بگیریم.
امریکا یک خط و مشی مشخصی مقابل جمهوری اسلامی دارد که اصلش براندازی است ولی وقتی زورش به براندازی نمی‌رسد و نمی‌تواند این کار را بکند، رویه تغییر رفتار در ایران را در پیش می گیرد. برنامه‌ریزی ها مبتنی راهبرد نهایی یعنی براندازی است ولی در کوتاه مدت به تغییر رفتار دهید و در راس قدرت قرار گرفتن یک جناح اعتدالی و همسو با غرب در ایران هم رضایت می دهد که این هم زیرمجموعه براندازی جمهوری اسلامی است.

رضایت موقت
یعنی مرحله‌ای عمل می کند. حالا ما توافقی با اینها کردیم، منظورم بیشتر با امریکا است که در آن حفره‌های زیادی وجود دارد، چرا که در مقابل یک کشوری مذاکره شده که مجموعه اندیشکده‌ها، دانشگاه‌ها به همراه وزارت امور خارجه و داده های یک سیستم امنیتی فعال و کارکشته که سال‌ها بر روی پرونده ایران فعالیت کرده است و تحلیل‌های مختلف نیز ارائه داده قرار گرفتیم. کشوری که از تمام ظرفیت حقوقدانان بین المللی خود بهره گفته و اتاق فکرهای مختلفی به آن مشورت داده است. از این طرف تیم ایرانی با یک بضاعت اندک در مقابل این تیم حرفه ای امریکایی قرار گرفت. قطعا در آن توافق حفره‌های زیادی است که آن حفره‌ها به ضرر طرف ضعیف در مذاکره است.
ما تقریبا در موضوع هسته‌ای همچین رفتاری داشتیم. یعنی یک جناح فکری بدون داشتن پشتوانه فکر داخلی و گرفتن نظر اصل نظام، رفته مذاکره کرده است. حالا می‌گویند که نه رهبری در جریان بود. نظام در جریان بود که ما رفتیم. اگر در جریان است چرا حرف‌ها با هم فرق می‌کند، چرا رهبری نظام باید در جلسات علنی حرف بزند و حتی یکی از افراد مذاکره کننده را خطاب قرار دهد که آقای فلانی شما این را قبول نکنید، این تناقض‌ها را ما داریم. یعنی این طور نبود که این خواست نظام است. تعبیر من این است که این خواست نظام نبود یعنی یک جریان فکر آمده است، تفکر خودش را و مشاوره‌هایی را گرفته است با دیدگاهی که بروم با غرب بسازم، غرب هم به رهبری امریکا (حالا اروپا را کنار بگذاریم)، حالا که امریکا این رفتار را نشان می‌دهد، قضیه را معکوس می‌کنند.
امریکا فایده خودش را برده است و می‌گوید پس چرا من توافق را بهم بزنم، من فایده‌ام را برده‌ام. رفتار مقامات ایرانی را هم آزمایش کرده‌ام و الان آن را کاملا می‌شناسم، سرویس امنیتی‌ام که اطلاعات سری را به من می‌دهد و مبتنی بر همین داده های اطلاعاتی – امنیتی و رفتار شناسی به این نتیجه رسیده ام که حتی می‌توانم فشار بیشتری را هم روی ایرانی ها بگذارم و مجددا امتیاز بگیرم، امتیاز فرابرجامی بگیرم.
در برجام دیگر امتیاز جدیدی برای امریکایی ها وجود ندارد. هر چه بود همان اول گرفت. سال 92 کل امتیازاتش را گرفته است. بعد دیگر آمده است فشار بیشتری گذاشته است، در سال 94 محدودیت‌های بیشتری را به کشور تحمیل کرده است. حالا چه می‌شود؟ حالا شرایط به گونه‌ای می‌شود که می‌گوید من به یک روش خوب رسیدم. یعنی تجربه کرده و از آن داده گرفته است، داده‌ها را آنالیز و تجزیه و تحلیل کرده است و مبنی بر آن برای آینده رفتار با ایران برنامه‌ریزی می‌کند و فشارهایش را مبتنی بر آن برنامه تنظیم می‌کند.

خانم نیکی هیلی به وین رفته است و همین بحث اینکه ایران در برجام خطا داشته و باید از امکان نظامی ایران باید بازدید کرد را مطرح کرده است، لطفا تحلیلتان را نسبت به این اقدام امریکاییه ها را شرح ‌دهید؟
آنها می‌دانند که ما هیچ خطایی نداشتیم یعنی ما خیلی بیشتر از آنچه که در برجام برایمان تکلیف نوشته شده است، دولت محترم انجام داده و حتی پیشواز هم رفته است. مثلا دولت از نظر زمانی اگر یک کار را می‌توانست هفته دیگر انجام دهد، زودتر انجام داده و اعلام کرده که من زودتر انجام دادم. از نظر امریکایی‌ها ایران هر تعهدی داشته، انجام داده است. اینها یک هیئتی را، خارج از بحثی که افرادی که دنبال برجام بودند، در کاخ سفید مامور کرده بودند ببینند چگونه می‌شود که به ایران گیر داد؟! یعنی با همان برجام وقتی این همه تعهداتش را بیشتر هم انجام داده است، مجددا چگونه می‌شود که به آن گیر داد؟ آن حفره‌ها اینجا به آنها کمک می‌کند. حفره در کجا است؟ حفره در گزارش آژانس است. گزارش 2015 شماره 68.

گزارش قبل از برجام؟
گزارش دایرت‌الجنرال مدیر کل آژانس به شورای حکام قبل از امضای برجام در سال 94 است.
آمریکا الان استناد کرده است به گزارش نهایی آمانو که جمعبندی قبل از امضای برجام محسوب می شد. یک بحثی در آن زمان در میان رسانه های همسو با دولت و بعضی از مقامات وزارت امور خارجه و مشاوران آنان وجود داشت که می‌گفتند هر آمانو گزارش نهایی داده و تمامی گزارش های قبلی تمام و بلا اثر شده است.
این حرف ها فقط مصرف داخلی دارد و می خواستندا افکار عمومی آرام باشد. چون اینها یک تئوری دارند برمبنای آرامش، امنیت، پیشرفت، آزادی، این چهار تا را مبنا می‌گیرند و به مردم می‌گویند. مبنای تبلیغات انتخاباتی آنها هم این گونه بود. با این چهار کلمه می‌آیند با مردم برخورد می‌کنند. می‌گویند امنیت و آرامش. با همین تئوری در تلویزیون خیلی قشنگ صحبت می‌کنند. می‌گوید حل شده است.
تحریم‌ها برداشته شده است. اینها فکر می‌کنند که حافظه مردم از نظر خبری دو هفته‌ای است. اینها را می‌گویند و بعد شما ضد و نقیض‌هایی که در حرف‌های هر کدام‌شان است را پیدا می کنید.
حرف‌هایی که الان می زنند با حرف های اولشان با هم ضدیت دارد، نمی‌خواند و سازگار نیست. خودشان هم حافظه‌شان ضعیف است، یادشان می‌رود که قبلا چه گفتند. از جملات فرد بزرگ‌شان در این قضیه است تا آن رده‌هایی پایین‌تر که به نان و نوایی از برجام رسیدند، سفارتی و وزارتی گرفتند، در این قضیه شما تناقض‌هایی را در گفتار اینها و نوشتارشان می‌بینید. حتی مشاورینی که به اینها مشورت می‌دهند. اینها روی یک خط حرکت نمی‌کنند.
حالا ببینید آمانو وقتی گزارش داد، این گزارش مبنای برجام و قطعنامه 2231 شده است. چون آنها آمدند اصل پرونده ایران را بر مبنای سلاح بستند. گفتند ایران به سمت ساخت سلاح رفته و در این گزارش‌های 2011 و 2014 آقای آمانو اینها ذکر شده است و بعد حالا در سال 2015 آمده است آن گزارشات را جمع‌بندی کرده است. دقت کنید، راجع‌به چند تا موضوع بود که اینها تحت عنوان ابعاد احتمالی نظامی بود؛ PMD بود. آژانس دیگر اظهار نظر کرده است یعنی قبلا می‌گفت که من نیاز به بررسی دارم، آمده است از سال 2011 تا 2015 بررسی کرده و نظرش را در گزارش شماره 68 سال 2015 داده است. گفته است که پرونده PMD را می‌بندم و نظرش را درباره PMD داده است.
به نظرم وی هم اکنون P را برداشته است و MD را باز کرده است. یعنی آمده حد military dimension را گفته است. حالا برای خودش، برای بعد بازرسی قرار داده است. بازرسی که می‌خواهد انجام دهد بر مبنایmilitary dimension است که ارزیابی کرده و در آن گزارش اعلام کرده که وجود داشته است. برمبنای آن ما را مجازات کردند یعنی برجام مجازاتی است که برای مجرم نوشتند این را باید به جامعه گفت. برجام مجازاتی مجرم است.
یعنی از نظر آنها ما مجرم شناخته شدیم. حالا مجازات نوشتند. مثلا یک نفر به دادگاه می‌رود، مجازات می‌شود که آنقدر سال تبعید شود یا آنقدر سال برای این جرم، زندان باشد و شلاق بخورد. در برجام تقریبا برای ما هم شلاق، هم تبعید و هم زندان نوشته شده است و هم خسارت مالی باید بدهیم. همین که پول‌هایمان را نمی‌دهند. همه اینها مجازات است ولی این را به عنوان سیب و گلابی به جامعه معرفی می‌کنند. خیلی جالب است یعنی مجازاتی که برای جامعه ما نوشته است و خودمان هم امضایش کردیم، یعنی این هیئت مذاکره کننده رفتند زیر مجازات را امضا کردند که من این را پذیرفتم. حالا یک قطعنامه هم دهید،2231 که این ضامن این مجازات باشد. یعنی همه چیز را پذیرفتند. مبنایش چیست؟ گزارش آقای آمانو.
حالا گزارش آقای آمانو می‌گوید این ابعاد نظامی در این حد داشته است؛ تا سال 2003 و بعد از آن از سال 2003 به بعد هم یعنی از دولت خاتمی کمی این طرف‌تر، همه این چیزها برای دولت خاتمی و هاشمی بود. فعالیت‌هایی که برای ما نوشتند، سازمان یافته نبود. اینها متن گزارش 2015 است.
حالا چه اتفاقی می‌افتد؟ این دوستان می‌گویند که به‌به، چه‌چه ما پرونده را بستیم. نه اتفاقا یک اسلحه پشت کله شما گرفته است، هر وقت بتواند می‌رود می‌گوید حالا امتیازات‌تان را بدهید، موادتان را بدهید، خارج کنید. ما تند و تند می‌رویم آب سنگین را به عمان می‌بریم و آنجا می‌گذاریم که آنها بیایند ببرند. حالا آنجا نوشته شده است که آب سنگین را باید در معرض فروش بین‌المللی بگذارید. نگفته است که از کشور خارج کنید. خارج از برجام هم عمل می‌کنیم، بیرون می‌فرستیم. یعنی در این قضیه درمورد آب سنگین عمل شده است.
بعد می‌گویند سایه جنگ را برطرف کردیم. بابا همین مواد خودش بازدارنده بود. حرف رهبری است، اگر همین مواد را هم نگه داشته بودید. حالا اگر شما خواستید می‌توانید این را فاکتور بگیرید. رهبری در صحبت‌هایشان فرمودند که همین اگر داخل کشور بود بازدارنده بود. دنبال چه بودید. یعنی همین سایه جنگ را هم یک جور بزرگ می‌کنند که انگار همین مواد باعث جنگ می‌شد در صورتی که این مواد اینجا بود کسی جرات نمی‌کرد به این کشور حمله کند. حالا اینها دنبال چه هستند؟ چرا می‌خواهند مراکز نظامی را بازدید کنند؟ این فشاری که آوردند.

مستند به آن گزارش آمانو چه حرف جدیدی امریکایی ها زدند؟
ببینید سلاح دو وجه دارد. یک مواد است و یک تکنولوژی و فناوری است. اینها آمدند مواد را به زعم خودشان، حالا ما که موضوع را قبول نداریم، به زعم خودشان اراک را تعطیل کردند، نطنز و فردو را هم تعطیل کردند و حتی تغییر کاربریش می‌دهند. یعنی فقط این نیست که ایستا باشد و بشود هر زمانی شروع کرد، می‌گوید نه تغییر کاربری دهید. همه اینها را ایران پذیرفته است. دیگر چه می‌خواهند؟ اینها قسمت تکنولوژی که برمی‌گردد به حوزه‌های صنایع ما؛ چه صنایع نظامی و غیرنظامی، اینها را در دستور کار گذاشتند.
حالا آژانس می‌گوید؛ برمبنای اطلاعاتی که به من رسیده است، می‌گویم ایران تا این حد کار کرده است. حالا آیا این اطلاعات برای سال 2011 بود یعنی از سال 2011 به بعد اطلاعات دیگری جمع نکردند؟ یا مدرک‌سازی و سندسازی نکردند؟ می‌توانند هم کرده باشند؟ جاسوسی ندارند اینجا که اطلاعاتی درباره مسائل موشکی، دریایی و هوایی ما بدهند؟ راجع‌به فناوری‌های نوین ما بدهند؟ حتما دارند. مگر این فناوری‌های نوین چند منظوره نیستند؟ یعنی هم می‌توان در یک مقوله دیگر به کار برد، مثلا در صنعت هوایی و هم در سانتریفیوژ از آن استفاده کرد. یک چیزی که در الکترونیک باعث پیشرفت کشور می‌شود، این ممکن است در یک سلاح کشتار جمعی هم به کار برده شود. چون اینها فناوری‌های پیشرفته هستند. می‌تواند بیاید در این موارد بهانه‌جویی کند.
پس ببینید امریکا به آژانس فشار می‌آورد که آژانس وارد بازدیدهای نظامی شود و در بازدیدهای نظامی، کاری کند که بازی را به هم بزند و دوباره مذاکرات را شروع کند و امتیاز بیشتری بگیرد. آیا از داخل ما علامت‌هایی یا پیغام‌هایی را دریافت کرده است؟ نه اینکه این پیغام‌ها را کسی بگوید بله، بیایید بازدید کنید. پیغام‌ها، رفتارشناسی است. یعنی از رفتار و گفتار مقامات سیاسی ما آنها این برداشت را کردند، از میزان سست بودن به پرداختن اقتصاد مقاومتی، آنها این برداشت را می‌کنند که الان می‌شود به ایران فشار بیشتری وارد کرد. پس چه می‌خواهند؟ از ابزارهای سازمان بین‌المللی مثل آژانس استفاده کنند. الان این ماموریت را به آژانس می‌دهند که شما بروید به مراکز نظامی ایران گیر بدهید.
می‌گوید می‌خواهم برای کسب اطلاعات بیشتر باید بازدید کنم. دو حالت دارد. ما یا اجازه بازدید می‌دهیم. یا اجازه نمی‌دهیم. یک عده می‌گویند بیایند. یک عده‌ای هم می‌گویند ما که کاری نکردیم. این را قبلا هم می‌گفتند. ما که کاری نکردیم، بیایند بازدید کنند. ولی اهداف آنها از بازدید چیست؟ صاحب‌نظران باید بنشیند، شورای عالی امنیت ملی بنشیند، بررسی کند، اهداف آنها را از این بازرسی بگوید. من به منابع پنهان دسترسی ندارم، منابع آشکار را می‌بینیم، اگر آژانس بخواهد بیاید بازرسی در مراکز نظامی کند، دنبال این است که ما فعالیت‌هایی در جهت سلاح هسته‌ای انجام دادیم. جوری که در آن گزارش ادعا کردند و می‌گوید من وقتی می‌توانم اظهار نظر جدید کنم که بروم بازرسی بیشتری کنم.

قبلا بازدید کردند؟
قبلا خود آقای آمانو و معاونش که در آن گزارش نوشته شده است اینها به فشار تیم مذاکره کننده از پارچین بازدید کردند. نمی‌گوییم بازرسی، بازدید کردند و داده‌هایی را گرفتند که برمنبای آن داده‌ها، طبق گزارش سال 2015 یک حفره ایجاد کردند. حفره‌ای در آن بازدید وجود دارد. حتی در ارزیابی‌ اسناد قبلی‌شان حفره‌های مختلفی است. ببینید این تیم مذاکره کننده ما، اینها را نمی‌گوید.

یعنی جایی می‌گذارد اگر بخواهد دفعه بعد بازدیدی کند، بتواند به آنجا استناد کند.
بله مطلب را باز گذاشته است حالا می‌خواهد راجع‌به آنها صحبت کند. من جزو مخالفین بودم که نباید به آنها داد. همیشه این را گفتم. اصلا نباید اینه

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۶۸۷۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمریکا: در حال مذاکره مستقیم با ایران نیستیم

«ودانت پاتل» معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با خودداری از اظهارنظر درباره کانال های ارتباطی میان واشنگتن – تهران گفت: در حال مذاکره مستقیم با ایران درباره برجام نیستیم.

به گزارش ایرنا، «ودانت پاتل» معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز سه شنبه به وقت محلی در نشستی خبری در پاسخ به پرسشی درباره برخی گزارش ها درباره احیای مذاکرات رفع تحریم ها و مذاکرات مستقیم میان تهران – واشنگتن گفت: « من در مورد راه‌های ارتباط خود با ایران اظهار نظر نمی‌کنم اما باید بگویم ما در حال مذاکره مستقیم با ایران در نیویورک یا هر جای دیگری در مورد برجام نیستیم.»

پاتل در پاسخ به سوال دیگری درباره گزارش حقوق بشری وزارت خارجه آمریکا و وضعیت خبرنگاران و شبکه اینترنشنال گفت: نمی خواهم به هیچ بخش خاصی در گزارش حقوق بشر اشاره کنم.

معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در عین حال با تکرار اتهامات ضد ایرانی واشنگتن مدعی شد: «اما همه می دانند که حکومت ایران یکی از بزرگترین صادرکنندگان تروریسم در جهان است. همزمان با این امر، حکومت ایران کاملا یک محیط آزاد و باز رسانه ای را نادیده می گیرد. شما در سه سال گذشته شاهد سرکوب شدید نهاد های رسانه، خبرنگاران و اهالی رسانه در ایران بوده اید. ما به انجام اقدامات برای مسوول ساختن حکومت ایران به دلیل نقض حقوق بشر و  خرابکارانه ادامه خواهیم داد.»

پیش از این، یک منبع آگاه در گفت‌وگو با ایرنا درباره برخی ادعاها درخصوص مذاکرات مستقیم نمایندگان ایران و آمریکا گفت: هیچ مذاکره مستقیمی بین ایران و آمریکا برقرار نیست و تبادل پیام‌ها صرفا در چهارچوب تعریف شده در جریان می‌باشد.

وی تاکید کرد: مذاکرات رفع تحریم با کشورهای عضو برجام توسط علی باقری کنی به عنوان مذاکره کننده ارشد هسته ای جمهوری اسلامی ایران دنبال می‌شود.

«ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز سوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ درخصوص وضعیت مذاکرات رفع تحریمها گفت: جمهوری اسلامی ایران برای تأمین حقوق ملت، به ویژه در موضوع رفع تحریم های ظالمانه آمریکا علیه ملت ایران همواره از همه ظرفیت های دیپلماتیک خود استفاده کرده است.

او تصریح کرد: کسی که زیر میز دیپلماسی زد، نه جمهوری اسلامی ایران، بلکه آمریکا بود. شرکای آمریکا در توافق برجام هم نتوانستند به تعهدات خود عمل کنند و خلاء خروج غیر قانونی آمریکا از توافق برجام را جبران کنند.

سخنگوی وزارت خارجه ایران گفت: لذا جمهوری اسلامی ایران مطابق خط مشی حکیمانه ای که مقام معظم رهبری تبیین و امر فرمودند، در مسیر بی اثر سازی تحریم ها حرکت کرده و در این مسیر توفیق های زیادی به دست آورده است.

کنعانی ادامه داد: موضوع رفع تحریم‌های ظالمانه در حاشیه نشست‌های بین‌المللی و در دیدار با طرفهایی که در موضوع برجام و مذاکرات رفع تحریم های ظالمانه می‌توانند ایفای نقش کنند یا نقش تعریف شده و سازمانی دارند مطرح می شود، دیدگاه ها شنیده می شود و دیدگاههای جمهوری اسلامی ایران ارائه می گردد.

تارنمای محافظه کار واشنگتن فری بیکن فروردین ماه امسال  اعلام کرد: دولت جو بایدن معافیت‌های تحریمی را که به ایران اجازه می‌دهد در چارچوب برجام وارد همکاری‌های هسته‌ای با طرف‌های بین‌المللی شود، تمدید نکرده است.

دولت بایدن اجازه داده است که مجموعه ای از معافیت های تحریمی که به ایران و روسیه اجازه می دهد،همکاری مشترک داشته باشند، منقضی شود اما به اجرای آن تحریم ها متعهد نمی شود.

واشنگتن آخرین بار آگوست ۲۰۲۳ این معافیت‌ها را تا ابتدای سال ۲۰۲۴ تمدید کرده بود و این معافیت‌ها اکنون منقضی شده‌اند.

«متیو میلر» سخنگوی وزارت امور خارجه درباره علت منقصی شدن این معافیت های تحریمی حرفی نزد اما به واشنگتن فری بیکن گفت که مقامات همچنان «در حال بررسی معافیت‌ها به عنوان بخشی از روند بررسی منظم هستند» و اظهارنظر عمومی پس از تصمیم‌گیری بعنوان بخشی از آن بررسی ارائه خواهد شد.

معافیت‌های تحریمی ایران در چارچوب برجام صادر می‌شود و دولت‌های آمریکا هر ۶ ماه موظف به تمدید آن بوده‌اند.

بر اساس متن برجام، کشورهای امضا کننده آن متعهد شده بودند که با ایران در حوزه‌ همکاری هسته‌ای صلح‌آمیز از جمله در پروژه‌های رآکتور تحقیقاتی اراک و تاسیسات فردو همکاری کنند.

در دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ این معافیت‌ها به دلیل خروج آمریکا از برجام لغو شد اما جو بایدن پس از ورود به کاخ سفید اعلام کرد که این معافیت‌ها را صادر خواهد کرد.

به گزارش ایرنا، ایران پس از امضای برجام در سال ۱۳۹۴ با هدف لغو تحریم های ظالمانه، به عنوان کشوری مسئولیت پذیر، تعهدات خود را بدون عیب و نقص اجرا کرد و این مساله در ۱۶ گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی مورد تائید قرار گرفت. اما پس از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه ۲۰۱۷ (دی ماه ۱۳۹۵) و پس از چند اقدام مقدماتی، نهایتاً با اتخاذ مواضع مغایر با مفاد برجام، با خروج یکجانبه و غیرقانونی آمریکا از آن در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۸ می ۲۰۱۸)، در دو مرحله تحریم‌های ثانویه آن علیه ایران بازگردانده شد.

اجرای نامتوازنِ این توافق از یک طرف و فشارهای ناشی از اعمال و تشدید تحریم‌های یکجانبه آمریکا از طرف دیگر، باعث شد تا یکسال پس از خروج آمریکا از برجام، نهایتاً در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۸ می ۲۰۱۹) شورای‌عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران تصمیماتی در راستای متوقف کردن گام به گام اجرای اقدامات داوطلبانه تعهدات هسته‌ای با اعطای فرصت‌های ۶۰ روزه به دیپلماسی، اتخاذ کند.

ایران تا یک سال پس از خروج آمریکا از برجام به تمامی تعهداتش ذیل این توافق عمل کرد تا به کشورهای اروپایی که وعده می‌دادند آثار خروج واشنگتن از توافق را جبران می‌کنند، فرصت دهد تا برای تحقق این وعده تلاش کنند. اما با توجه به اینکه کشورهای اروپایی به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند، در چند گام تعهداتش ذیل برجام را کاهش داد. کاهش تعهدات ایران بر اساس مفاد توافق هسته‌ای برجام صورت گرفت.

دولت دموکرات جو بایدن پس از روی کار آمدن در ژانویه ۲۰۲۱، اقدام یکجانبه دولت سابق این کشور را برای خروج از توافق ایران و گروه ۱+۵ محکوم کرد اما تاکنون دربرابر هرگونه اقدام معتبر برای جبران رفتار نادرست گذشته کوتاهی کرده و  سیاست های فشار حداکثری دولت دونالد ترامپ را در پیش گرفته است.

دولت بایدن که مدعی رویکرد دیپلماسی در قبال ایران و تلاش برای بازگشت به برجام بوده، تاکنون نه تنها موفق به بازگشت به برجام نشده است بلکه پی در پی به بهانه های برنامه دفاعی بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران از جمله موشکی بالستیک، پهپادی، هسته ای و حقوق بشر تحریم هایی را علیه ایران وضع کرده است.

tags # برجام ، آمریکا سایر اخبار آیا انسان می‌تواند در فضا تولید مثل کند؟ | رابطه جنسی و زایمان در فضا چگونه است؟ بعد از فضا چه چیزی وجود دارد، جهان کجا تمام می‌شود؟! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟ فضانوردان چگونه در فضا دستشویی می‌کنند؟ | سرنوشت مدفوع انسان در فضا چه می‌شود؟