به نقل از «وانا»

اولین مربی لژیونر ایرانی من بودم

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۷۸۶۷۱۲

به گزارش وانانیوز، شهرام دانه‌کار در گفت‌وگویی، در خصوص وضعیت فوتبال ساحلی کشورمان، گفت: در این چند سال خوشبختانه فوتبال ساحلی ما پیشرفت خوبی داشته است. قبلا سقف آرزوهای ما فقط این بود که جام جهانی برویم اما الان خوشبختانه جزو 4 تیم برتر جهان هستیم و این نشان می‌دهد که پیشرفت خوبی در این خصوص حاصل شده است اما باید این را در نظر داشت که این موفقیت فقط برای الان نیست و از سال 1383 خیلی‌ها برای فوتبال ساحلی زحمت کشیدند تا این رشته پرهیجان به اینجا برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مسئولان کمیته فوتبال ساحلی و مربیان قبلی در این رشته زحمات زیادی کشیدند که حاصل آن این شده که موفقیت‌های زیادی به دست آمده است. البته باید عنوان کنم فوتبال ساحلی ما پیشرفت قابل توجهی هم داشته است.

وی ادامه داد: از حق نگذریم فدراسیون فوتبال در این سال‌ها خیلی موفق ظاهر شد به خصوص در فوتبال ساحلی که موفقیت‌های چشمگیری هم به دست آمده است. باید عنوان کنم که فوتبال ساحلی رشته کم هزینه‌ای است که به نظر من باید وزارت ورزش و جوانان نگاه بیشتری روی آن داشته باشد. وقتی این تیم می‌تواند روی سکو برود پس چه بهتر که از این تیم حمایت شود. کاری به رشته‌های دیگر ندارم اما به طور مثال فوتبال چمنی با قراردادهای کلان و هزینه‌های زیاد تا به حال نتوانسته یکی از موفقیت‌های فوتبال ساحلی را به دست بیاورد اما فوتبال ساحلی که نه چمن دارد نه نیاز به هزینه و آبیاری، در این سال‌ها برای ورزش ایران افتخارآفرین بوده است. خوشبختانه در این سال‌ها بر روی تیم‌های پایه هم کار شده اما همایش‌های خوبی هم در استان‌های مختلف در این رابطه برگزار شده است. از طرفی فدراسیون فوتبال با نگاه بیشتر به این رشته پرهیجان می‌تواند انگیزه زیادی برای مربیان و علاقمندان به این رشته به وجود بیاورد. دقیقا همانند همان نگاهی که باعث شد سایپا قهرمان فوتبال ساحلی شود که این قهرمان با خود من به دست آمد. البته آقایان تاج و کفاشیان در این سال‌ها عملکرد خوبی در فوتبال ساحلی دارند و عملکرد خوب فوتبال ساحلی هم بیانگر این موضوع است.

مربی فوتبال ساحلی کشورمان در خصوص اینکه وضعیت فوتبال ساحلی در بازی‌های آینده را چطور ارزیابی می‌کنید، اظهار داشت: باید بگویم متاسفانه ما قدیمی‌ها ورودی به فدراسیون نداریم و اطلاعاتی هم در این خصوص نداریم. مطمئنا اگر به قدیمی‌ها و استخوان خرد کرده‌ها توجه بیشتری شود خیلی بهتر است. مطمئنا در هر رشته‌ای راه‌اندازی ورزش بسیار سخت است. به خصوص در آن سال‌هایی که در اوج بی‌پولی ما فوتبال ساحلی را راه انداختیم و یک مربی یا بازیکن با هزار بدبختی از یک شهرستان به شهرستان دیگر می‌رفت و مبلغ قراردادها هم کم بود. اما خوشبختانه الان وضعیت فرق کرده و شرایط بهتر شده است.

دانه‌کار در خصوص جذب مربی خارجی در تیم ملی فوتبال ساحلی هم ادامه داد: من هم شنیده‌ام که مربی خارجی آورده‌اند و این موضوع برای من عجیب است که چرا به مربیان داخلی اعتماد نمی‌شود. ما مربیان داخلی خوبی داریم که در کلاس‌های متعددی هم شرکت می‌کنند. از طرفی ی مربی ایرانی موفق شده تیم ملی فوتبال ساحلی را به جمع 4 تیم برتر دنیا برساند و در مسابقات بین‌المللی و قاره‌ای نتایج خوبی به دست آورده است. من تعجب کردم چرا مربی داخلی عوض شد اما از آنجایی که ارتباطی ندارم به همین دلیل نمی‌دانم که دلیل این قطع همکاری مربی بوده یا فدراسیون.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا پیشنهادی به شما در این خصوص شده یا نه، گفت: من اولین مربی لژیونر ایرانی بودم که خارج از ایران کار کردم. خوشبختانه نتایجم هم مشخص است. دلیل جدایی‌ام از فوتبال ساحلی تایلند به دلیل حفظ آرمان‌های انقلاب و اسلام بود چرا که بعد از المپیک به من پیشنهاد شد که همزمان مربی مردان و زنان تایلند باشم. به هر حال من یک مسلمان هستم که به اعتقاداتم پایبند هستم و خط قرمزهای نظام انقلاب اسلامی هم برایم مهم است. به همین دلیل قبول نکردم در همین شرایط کار کنم و به ایران بازگشتم. البته الان خوشبختانه وزارت ورزش و فدراسیون اهمیت زیادی به مسائل اخلاقی می‌گذارد و من هم به همین دلیل در تایلند باقی نماندم. بعد از بازگشتم به ایران از فدراسیون با من صحبتی نشد اما یکی دو باشگاه پیشنهاداتی را مطرح کردند. از طرفی هم رزومه من مشخص است. 4 قهرمانی لیگ برتر و نائب قهرمانی با شهرداری تبریز از جمله افتخارات من است. البته باید بگویم فوتبال ساحلی را در منطقه چابهار راه‌اندازی کردم و خوشبختانه با استعدادیابی خوبی که در این منطقه انجام دادیم باعث شده در مسابقات کشوری شگفتی‌ساز شویم.

این مربی فوتبال ساحلی در پایان در پاسخ به این سؤال که برنامه شما برای ادامه فعالیت مربیگری‌تان چیست، تصریح کرد: چون تجربه کار در خارج از ایران را دارم به همین دلیل اگر پیشنهادی از خارج از کشور به دستم برسد آن را قبول می‌کنم اما خودم دوست داشتم با فدراسیون فوتبال ایران کار کنم. خیلی دوست داشتم در تیم ملی امید فعالیت کنم. البته شنیده‌ام تیم‌های پایه هم در اختیار مربی خارجی است و به نظر من این موضوع به صلاح نیست چرا که انگیزه مربیان داخلی از بین می‌رود. به نظرم بهتر است تیم جوانان یا امید مربی مجزا داشته باشند. در کل امید.اریم فوتبال ساحلی روز به روز پیشرفت خوبی داشته باشد چرا که توقعات از این تیم بالاست.

منبع: وانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت vananews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «وانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۷۸۶۷۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اعتراف ستاره سابق لیورپول: همیشه مضطرب بودم

به گزارش "ورزش سه"، رایان بابل، وینگر سابق لیورپول، تایید کرد که از انتخاب لیورپول ناراحت است و در دوران حضورش در آنفیلد "ناراضی و مضطرب" بود.

بابل در سال 2007 با مبلغ 14 میلیون دلار از آژاکس به لیورپول پیوست اما نتوانست آنطور که باید ارزش خود را اثبات کند. او تنها 22 گل در 146 بازی با پیراهن لیورپول در تمامی رقابت‌ها به ثمر رساند.

بابل 37 ساله در مورد شروع سخت خود در لیورپول، اینکه رافائل بنیتز، سرمربی وقت، چگونه با او سرد برخورد کرد و همچنین اینکه چرا نتوانست در لیورپول تبدیل به یک خرید موفق شود، صحبت کرده است.

او به اتلتیک گفت:"این برای خودم کمی ناامید کننده بود، چون زمانی که در نهایت لیورپول را انتخاب کردم، به من قول دادند که زیاد بازی کنم و به من گفته شد که واقعاً با من خوب رفتار خواهند کرد. اما از روز اول، من تنها بودم و این موضوع خیلی سخت بود.

من 20 ساله بودم، اولین بار بود که در خارج از کشورم زندگی می‌کردم، اولین بار بود که خانه داشتم چون آن زمان هنوز در خانه والدینم در هلند بودم. بنابراین بسیاری از چالش‌های جدید وجود داشت که مجبور شدم به یکباره با آن‌ها مقابله کنم و کار را بسیار سخت کرده بود.

زمان‌هایی وجود داشت که واقعا خوشحال نبودم، کاملا شبیه به خودم نبودم یا مضطرب بودم. فکر می‌کنم اکنون در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که می‌خواهید از بازیکن آسیب پذیر حمایت کنید. من در زمانی فوتبالیست بودم که نشان دادن ضعف، غیرقابل قبول بود. امکان داشت شما را کاملا کنار بگذارند."