گزارشی از موزه موسیقی ایران؛ این سازها را بغل کنید
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۷۸۶۸۴۷
فرهنگ>هنر - همشهری آنلاین- علی شاکر:
هم‌قَدَم شدن با نواهای آشنا و نوازش سرِ زلف سازها از آن تجربه‌هایی است که فقط در «موزه موسیقی ایران» می‌توان سراغش را گرفت. جایی که نفیس‌ترین سازها و کمیاب‌ترین نغمه‌ها را در خود جای داده است.
هم‌قَدَم شدن با نواهای آشنا و نوازش سرِ زلف سازها از آن تجربه‌هایی است كه فقط در «موزه موسیقی ایران» می‌توان سراغش را گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با وجودِ چشم‌چرانی برج‌های بلندبالای كوچه نمازی(یا كوچه موزه)، باغِ موزه موسیقی متین و محجوب همان گوشه آرام گرفته و به سمفونی سكوت چنارها و سبزه‌ها گوش می‌دهد. این سكوت در ساختمان سنگی باغ می‌شكند و به همنوایی روزانه سازهای بادی، كوبه‌ای و زهی سالن‌های موزه تبدیل می‌شود. طراحی داخلی ساختمان خود یك اثر هنری است. رگه‌های رنگ مسی بر دیوار سفید بیرونی و پنجره‌های طرح چوب یادآور سیم‌های ساز است.
حتی فواره وسط حیاط هم به شكل گوشی تار طراحی شده. از پنج پله 15سانتی كه بالا بیایی دو مجسمه گچی با سرنا و دهل به استقبال می‌آیند. انعكاس صدا را در سقف منحنی بالا سر می‌بینی. سقفی كه شبیه كاسه ساز طراحی شده و پنج میله مسی رنگ از وسط آن می‌گذرد. با اینكه ساختمان معماری غربی دارد، ولی ورود به ساختمان شبیه سفر به دلِ سازهاست. مثلا سالن سازه‌های كوبه‌ای شبیه دف و دایره و طبل و دهل گِرد است. به سالن سازهای بادی كه بروید انگار پا به سینه نی هفت‌بندی تو خالی گذاشته‌اید و روی سقف هم سوراخ‌های نی تعبیه شده است. میانه سالن اصلی نیز اثری انتزاعی ایستاده كه تعدادی سیم را از زمین به سمت بالاترین نقطه سقف موزه می‌برد.
از طبقه سوم كه به این اثر نگاه كنید‌سازی می‌بینید كه نواهای آسمانی را به زمین می‌رساند. موزه موسیقی فقط محل نگهداری ساز نیست؛ اینجا برنامه‌های دیگری نیز برگزار می‌شود. برنامه‌هایی مثل بزرگداشت استادان موسیقی، برگزاری كارگاه‌های آموزشی ساز‌سازی، كارشناسی و ارزشیابی ساز، مجهز كردن استودیو صدا، ضبط كارهای جدید، كارگاه آموزشی با حضور استادان مختلف، ساخت مستندهایی در رابطه با موسیقی و زندگی استادان، ساخت تندیس استادان موسیقی، برگزاری مستركلاس و كارگاه‌های پژوهشی و آموزشی، جایزه كتاب سال موسیقی، تأسیس بانك نت، برگزاری جشنواره در حوزه شناخت ساز و استاندارد كردن سازها.این موزه بخش‌های مختلفی دارد و پر از اسناد، نواهای ضبط شده و سازهای قدیمی و ارزشمند است. در ادامه خواهیم دید كه در سالن‌ها و بخش‌های مختلف آن چه چیزهایی می‌توان پیدا كرد.
چگونه برویم؟از كوچه پس‌كوچه‌های الهیه می‌توانید به موزه بیایید، ولی راحت‌ترین راه، آمدن از میدان تجریش به خیابان شهید دربندی (مقصود بیك) و سپس پیچیدن به خیابان موزه (نمازی) و رسیدن به پلاك 9است.حاشیه خیابان‌های موزه و نیلوفر جای پارك هست، ولی در 700متری این موزه پاركینگ عمومی همت (تجریش) قرار دارد. اگر در موزه مراسم خاصی باشد، بهتر است ماشین را در همین پاركینگ بگذاریم و 10دقیقه تا موزه پیاده‌روی كنیم؛ چون دردسرش از پی جای پارك گشتن كمتر است. در ضمن یك كافی شاپ در ضلع شرقی حیاط مجموعه قرار دارد كه از بازدیدكنندگان پذیرایی می‌كند.
تلفن موزه: 22231708- 22672785
زیرزمین موزه یكی از جذاب‌ترین بخش‌ها را در خود جای داده است. اینجا كارگاه ساخت ساز است و می‌توان در آن مراحل ساخت انواع سازهای ایرانی را دید، اما آنچه این زیرزمین را برای بسیاری از كودكان و والدین جذاب می‌كند سازهای روی میز سالن است. از شما می‌خواهند كه به سازها دست بزنید. بسیاری از والدین كودكان‌شان را می‌آورند و روی پا می‌نشانند و یكی از سازها را در اختیارش می‌گذارند تا روی سیم‌ها دست بكشد و صدای آن را بشنود. كودك كه ذوق می‌كند دل پدر و مادر از این اتفاق ضعف می‌رود. وقتی بازدیدكنندگان ساز را دست می‌گیرند، خیلی زود می‌فهمند كه چقدر به آن علاقه دارند. در این كارگاه افراد می‌توانند آغاز حیات یك ساز را از یك تكه چوب، تا لحظه‌ای كه موسیقی با آن نواخته می‌شود، ببینند. در گوشه این سالن وسایل سه‌تار‌سازی استاد عشقی (از بهترین سه‌تارسازهای معاصر) به نمایش گذاشته شده‌است. این وسایل را استاد فرمان مرادی از شاگردان و دوستان استاد عشقی به موزه اهدا كرده است. یكی از برنامه‌های كارگاه این است كه پس از پژوهش‌های علمی و تاریخی روی برخی الگو‌ها و احیای سازهای قدیمی كار شود. كارشناسان این بخش موزه به سؤالات شما درباره ساخت، كیفیت، خرید و رفع مشكلات ساز جواب می‌دهند.
تالارهای نواسالنهای طبقه اول پر از ساز است؛ سازهای زهی، بادی، كوبه‌ای و سازهای نواحی ایران.
• سازهای بادی
قدمت سازهای بادی در این سالن از 1300شمسی به بعد است. با این همه تاریخچه این سازها به گذشته‌های خیلی دوربازمی‌گردد. می‌گویند سازهای بادی نخستین آلات موسیقایی ساخت دست انسان هستند. در كتیبه‌ها و سنگ‌نگاره‌های قدیمی در دهان چوپانان وسیله‌ای شبیه به سوتك می‌بینیم كه گویی با آن گوسفندان را صدا می‌زده. به‌تدریج انسان فهمید كه با دمیدن در مخروط، برگ، یا حتی شاخ حیوانات می‌توانند صدایی بلند و بوقی مانند تولید كنند. آنها با استفاده از این دانش به ساختن آلات موسیقی كنونی پرداختند. در این سالن می‌توانید انواع نی‌ها، سرناها و سوتك‌ها را ببینید.
• سازهای زهی
سازی كه با لرزش زه، تار یا سیم به صدا درآید، به آن سازها زهی یا زه‌صدا می‌گویند. معمولاً با زخمه (تار) یا ضربه زدن (سنتور) و یا كشیدن آرشه (كمانچه) روی این زه‌ها صدای دلخواه از ساز درمی‌آید. قدمت سازهای زهی موزه موسیقی از 1200شمسی تا به امروز است.
• سازهای كوبه‌ای
ساز كوبه‌ای یا پِركاشِن به هر‌سازی گفته می‌شود كه از طریق ضربه، تكان، سایش، خراش و یا هر عمل دیگری تولید صدا كند. وظیفه اصلی سازهای كوبه‌ای معمولاً اجرای ضرب (ریتم) در متن آهنگ است، ولی توانایی اجرای ملودی را هم دارد. قدمت این سازها نیز در موزه مربوط به حدود 400سال پیش است.
• سازهای نواحی ایران
سازهای موجود در این سالن به سه بخش عمده سازهای بادی، سازهای زهی و سازهای خودصدا تقسیم می‌شوند.در بخش سازهای بادی یا هواصدا، انواع نی‌ها، سرناها و سوتك‌ها در معرض دید عموم قرار گرفته است. بخش‌های سازهای خودصدا نیز در همین قسمت است. خودصداها نه سیم دارند، نه پوست و نه زبانه. این خودِ بدنه ساز است كه صدا تولید می‌كند. ازجمله می‌توان سنج‌های منطقه بوشهر را نام برد كه همراه با دمام نواخته می‌شود. ساز خودصدای دیگر جاریگ(جای ریگ) است. مقداری ریگ را داخل استوانه‌ای می‌ریزند كه با تكان دادن آن صدای خاصی تولید می‌شود.
برای آنهایی كه به موسیقی سنتی ایرانی و چهره‌های شاخص آن علاقه دارند، سالن سازهای سنتی، می‌تواند هیجان‌انگیزتر از سالن‌های دیگر باشد؛ چون در این بخش از موزه سازهایی نفیس و تاریخی نگهداری می‌شوند؛ مثل تار یحیی، اوس فرج، سه‌تار دست میرزا عبدالله و سه‌تار ناصرالدین‌شاه. بیشتر این سازها متعلق به مجموعه استاد احمد عبادی، نوازنده شهیر سه‌تار و فرزند میرزاعبدالله است. همچنین سازهای مشهورترین و بهترین سازنده سازهای ایرانی، یعنی استاد ابراهیم قنبری‌مهر نیز در همین سالن نگهداری می‌شود.
یادگار درگذشتگانآنهایی كه علاقه به موسیقی دارند، حتما نام‌آوران و درگذشتگانِ این عرصه را خوب می‌شناسند. كسانی چون كلنل علینقی وزیری، حاج قربان سلیمانی، خاطره پروانه، احمد عبادی، حسین ملك، محمدتقی مسعودیه، علی تجویدی، حشمت سنجری و خلیفه میرزا آغه غوثی. در بخشی از موزه وسایل و یادگارها یا ساز این استادان نگهداری می‌شود؛ از ساعت شماطه‌دار و كلاه، بارانی، كیف پولِ استاد علی تجویدی تا تسبیح خلیفه میرزا آغه‌غوثی. چوب رهبری اركستر حشمت سنجری و تقویم رومیزی استاد مسعودیه و سنتور حسین ملك نیز همین‌جاست. مصطفی كمال‌پورتراب نیز وسایلی در این بخش دارد كه روی برگی از تقویم رومیزی آن نوشته: «كاشكی صاحب هنر را زندگان مرده دوست/ در زمان زنده بودن مرده می‌پنداشتند»
نمایشگاه صنعت ضبطاین سالن نیز در طبقه دوم قرار دارد و با سر زدن به آن می‌توانید روند تكمیل صنعت ضبط صدا و موسیقی را ببینید. اینجا نمونه‌هایی از اشیاء و دستگاه‌های ضبط صدا وجود دارد؛ از تجهیزات استوانه‌های فنوگراف تا گرامافون، نوارهای مغناطیسی و كاست. بسیاری از شاهكارهای موسیقی معاصر با همین دستگاه‌ها ضبط شده‌اند. برخی از آنها را هم كسانی مثل فریدون مشیری و آقای چمن‌آرا(مدیر فروشگاه بتهون) به این موزه هدیه كرده‌اند. همچنین می‌توانید نمونه‌هایی از انواع دستگاه‌های گرامافون كوكی، برقی، باطری‌دار و قابل حمل و مخصوص اتومبیل، نمونه‌هایی از دستگاه ضبط و تدوین صدا و نمونه‌هایی از دستگاه‌های ضبط سیمی و ریل كوچك و بزرگ، ضبط و پخش كارتریج و نوار كاست را در همین بخش ببینید. دستگاه‌هایی كه بیشتر آنها را كمپانی‌های آمریكایی و آلمانی ساخته‌اند.
آرشیو تخصصی مجله و كتاب موسیقیاز 11هزار جلد كتاب در این كتابخانه 9هزار جلد فارسی و دو هزار جلد لاتین است. قدیمی‌ترین كتاب ادبی این مجموعه، مثنوی معنوی مولوی است كه سال ۱۲۲۴ در بمبئی منتشر شده و قدیمی‌ترین كتاب موسیقی نیز «سرودهای مدارس» استاد علینقی وزیری است كه در سال 1۳۱۲ به چاپ رسیده. آرشیو مجلات تخصصی موسیقی از سال 1318در این كتابخانه نگهداری می‌شود. مجلاتی قدیمی همچون رودكی، موسیقی رادیو، موسیقی، موزیك ایران، رادیو ایران و جدیدترها همچون ماهور، مقام موسیقایی، هنر و موسیقی و.... دكتر محمدرضا قنبری و امیرمنصور برقعی این كتاب‌ها را مجموعه‌سازی كرده‌اند و اساتیدی چون محمدرضا درویشی، ناصر شكرایی، مرحوم محمدتقی مسعودیه ازجمله اهداكنندگان كتاب به این كتابخانه هستند.
از ۱۰ صبح تا پایان ساعت كاری می‌توانید از این كتابخانه استفاده كنید.
یكی از مفیدترین بخش‌های این موزه گنجینه صداها و نغمه‌هاست و مسئولان موزه سعی كرده‌اند تا آنجا كه ممكن است تمامی صداها و نغمه‌هایی را كه از 1284تاكنون ضبط و پخش شده جمع‌آوری كنند. بنابراین سال‌ها پیش از شكل‌گیری رسمی موزه این بخش فعال بوده است. در این مجموعه 42هزار ساعت آثار صوتی وجود دارد. این آثار روی 13هزار صفحه موسیقی، 4500نوار ریل(بر وزن بیل)، 12هزار نوار كاست و 9هزار سی‌دی و دی‌وی‌دی قرار دارد. تمامی این آثار دیجیتال شده‌اند و قابلیت جست‌وجوی دقیق دارند و به‌كار پژوهشگران می‌آید. 20هزار عكس قدیمی هنرمندان هم در این مخزن نگهداری می‌شود. این مجموعه‌ها را مهندس محمدعلی گلشن ابراهیمی و امیرمنصور به موزه اهدا كرده‌اند كه با وجود ارزش بسیار زیاد بخش نواهای پس از انقلاب در آن خالی است. ولی یك معلم بازنشسته به نام امیرحسین سلطان هشت هزار نوار در اختیار موزه قرار داد كه تمامی نغمه‌های پس از انقلاب را نیز در بر می‌گرفت. در این بخش فقط صدا دیجیتال نمی‌شود، بلكه اطلاعات روی صفحه‌ها و همچنین تصاویر طراحی شده روی آن نیز به شكل دیجیتال در می‌آید كه می‌تواند منبع خوبی برای گرافیست‌ها باشد. اگر هر نوع مجموعه ارزشمند و نفیس صوتی دارید موزه آن را با كمال میل دیجیتال می‌كند و اگر یك نسخه كپی و یا اصل مجموعه را به موزه هدیه كنید این مجموعه با نام خود شما در این آرشیو ثبت می‌شود.
در همین زمینه: اولین جلسه رسمی کانون سازسازان ایران برگزار شد مکمل‌های موسیقایی برای نخستین روزهای بهار راز پنج گنج در هفته ملی کودک رمز‌گشایی می‌شود تلفیق شورفیق ارکستر بازیافتی طراح ایرانی برنده جایزه برای ابداع یک ساز شدمنبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۷۸۶۸۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قدم تازه خالص‌سازها؛ قالیباف و صندلی‌اش هدف فعلی است | پشت چه کسی را گرفته‌اند؟
جریان خالص‌سازی توسط دولت و حامیانش در طول چند سال گذشته، دامن محمدباقر قالیباف را بیشتر از هر فرد دیگری گرفته و رئیس مجلس یازدهم از این موضوع خشمگین است. برنامه یکدست کردن به اختلاف سیاسی میان نیروهای جریان اصولگرا برای خالص‌سازی بیشتر منجر شد.
روزنامه سازندگی در گزارشی نوشت:
قالیباف پس از چهار سال، سکوت همیشگی‌اش بر تمام کاستی‌های دولت سیزدهم را شکسته و هم خودش به دولت انتقاد می‌کند و هم دست مجلسی‌ها را باز گذاشته است. آن هم قالیبافی که با پایداری‌ها و طرفداران دولت که برای ریاست‌جمهوری سیدابراهیم رئیسی تلاش بسیار کردند برای پیروز شدن در انتخابات مجلس دوازدهم ائتلاف کرد. اما حتی در آخرین نشستی که هفته گذشته با اقتصاددان‌های دولتی داشت، آخرین اولتیماتوم‌ها را به دولت سیدابراهیم رئیسی و کابینه‌اش داد تا هرچه سریع‌تر برای مشکلات ارزی و اقتصادی چاره‌ای بیندیشند.
در عین حال نمی‌شود به این موضوع تنها اکتفا کرد زیرا قالیباف کسی نیست که برای دولت رئیسی و طرفدارانش خط‌ونشان بکشد چون بارها ثابت کرده که خیلی راحت می‌تواند چشم بر ضعف‌ها و حتی فسادهای موجود در قوه مجریه سیزدهم ببندد بنابراین، این سوال پیش می‌آید که چرا قالیباف به ناگه به دولت انتقاد می‌کند؟ و چرا دولت رئیسی برای رئیس کنونی پارلمان دیگر آن دولت قبل نیست؟ شاید آن‌طور به نظر برسد که سیدابراهیم رئیسی هم دیگر برای قالیباف هم‌پیمان قدیمی نیست و دور از ذهن نیست که او حتی برای اینکه مجدداً صاحب ریاست شد به عنوان یکی از منتقدان شرایط موجود، انتقاداتش را از دولت افزایش دهد. فردی که اگر دوباره کرسی قدرت را به دست بگیرد احتمالاً رقیب جدی‌تری برای سیدابراهیم رئیسی در ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ خواهد شد.
موضوعی که عباس سلیمی‌نمین که نزدیکی سیاسی نیز با رئیس مجلس دار، سال گذشته آن را رد کرد. او در گفت‌وگو با سایت قرن نو گفته بود که رئیسی برای بار دوم کاندیدا خواهد شد و قالیباف خود را وارد رقابت با او نخواهد کرد. سلیمی‌نمین تاکید کرده بود: «قرابت فکری بین جبهه پایداری و رئیسی وجود ندارد» موضوعی که البته مسکوت ماند و در شرایط کنونی طور دیگری به نظر می‌رسد.
درست است که محمدباقر قالیباف با ائتلاف پایداری‌ها به مجلس راه یافت اما گویا در جنگ قدرتی که میان اصولگرایان اکنون باقی است، قالیباف ترجیح می‌دهد، طرف جریان وابسته به دولت سیزدهم قرار نگیرد. گویا بده‌بستان‌های سیاسی چهار سال اخیر به مذاق رئیس مجلس خوش نیامده است. او چشم‌هایش را روی ضعف‌های دولت بست اما از آن طرف آنها تمام تلاش‌شان برای وارد کردن بیشترین هجمه‌ها به قالیباف انجام دادند. به طوری که همچنان نیز بر سر ریاست مجلس افرادی مانند مجتبی ذوالنوری و نبویان و حتی حمید رسایی که با جریان شریان شناخته می‌شود به عملکرد قالیباف نقد می‌کنند.
در نظرسنجی‌ای که عصر ایران منتشر کرده و کمتر از ۲۴ ساعت روی سایت فعال بود ۸۳۵۵ نفر در آن شرکت کردند. نتیجه بسیار جالب توجه و تامل‌برانگیز بود؛ حدود ۸۲ درصد شرکت‌کنندگان اعلام کردند که اگر نماینده بودند به منوچهر متکی رای می‌دادند و تنها ۱۸ درصد قالیباف را ترجیح دادند. این نشان می‌دهد که دست‌کم بخشی مهمی از افکار عمومی دیگر تمایلی به ریاست قالیباف بر قوه مقننه ندارند و ترجیح می‌دهند یک چهره معقول‌تر در مجلس آینده که احتمالاً بسیار هم پرتلاطم خواهد بود، مدیریت پارلمان را بر عهده بگیرد.
بر همین اساس و با توجه به کارنامه‌ای که دوستان دولت در این سال‌ها انجام دادند، جریان قالیباف هم اگر در نهایت نتواند نظر اکثریت را معطوف او کند، فردی مثل متکی را بر پایداری‌چی‌ها ترجیح می‌دهد. قالیباف راه سختی را برای ریاست دوباره پارلمان در پیش دارد. حال که پایداری‌ها توانستند، نماینده بیشتری به مجلس بفرستند و در شرایطی که رقیبان اصلی او ممکن است نبویان و ذوالنوری از چهره‌های شناخته شده پایداری باشند، قالیباف باید تلاش بیشتری کند. طرفداران رئیسی همواره سعی دارند تا تنها جریان رقیب‌شان را از زمین بیرون کنند. از بی‌محلی به همایش انتخاباتی قالیباف در آبان امسال تا به حاشیه راندن مجلس توسط افرادی همچون الیاس نادران که از شناخته‌شده‌ترین افراد اصولگرایی و نزدیک به طیف رئیسی است.
فراموش نکنیم که حتی در آستانه دومین اجلاسیه مجلس و انتخابات هیات‌رئیسه در بهار ۱۴۰۰ و مهم‌تر از آن انتخابات ریاست‌جمهوری، یکی از اعضای جبهه پایداری در مجلس مدعی دستکاری بودجه پس از تصویب از سوی قالیباف و نزدیکانش شد. یکی دیگر از مواردی که سروصدای زیادی کرد ماجرای سفر خانواده قالیباف به ترکیه برای خرید سیسمونی نوه در راهشان بود. چندی بعد از این ماجرا مهدی طائب، رئیس قرارگاه عمار و از چهره‌های اصولگرایان در یک فایل صوتی که از او درز پیدا کرد، مدعی شد که در پس افشای سفر خانواده قالیباف به استانبول، برادر داماد سیدابراهیم رئیسی قرار داشته است. درست است که موضوع سیسمونی نوه رئیس مجلس الان دیگر صدر اخبار نیست اما از آنجایی که جبهه پایداری و رئیس قوه مجریه چندان علاقه‌ای به دخالت‌های او ندارند بنابراین می‌توان حدس زد که محمدباقر قالیباف تنها مرد بازمانده از طیف خودش است و شانس باخت بالایی دارد.
به هر حال گویا جریان خالص‌سازی توسط دولت و حامیانش در طول چند سال گذشته، دامن محمدباقر قالیباف را بیشتر از هر فرد دیگری گرفته و رئیس مجلس یازدهم از این موضوع خشمگین است. برنامه یکدست کردن به اختلاف سیاسی میان نیروهای جریان اصولگرا برای خالص‌سازی بیشتر منجر شد. ضمن آنکه از زمان قرار گرفتن ابراهیم رئیسی در جایگاه ریاست‌جمهوری، قالیباف بارها هدف هجمه حامیان او قرار گرفته است.
در این میان مطرح شدن نام منوچهر متکی، وزیر امور خارجه دولت احمدی‌نژاد که به چهره معتدل‌تری نسبت به باقی نفرات شناخته می‌شود به مذاق قالیباف خوش‌تر است زیرا امکان رایزنی موفق برای حضور گزینه‌های جریان حامی قالیباف در هیات‌رئیسه را افزایش دهد. البته آنچه نباید از نظر دور داشت، تنش میان دولت و مجلس درخصوص سیاست‌های اقتصادی است که دیگر دو طرف از آشکار شدن آن ابایی ندارند. زیرا از سویی به نظر می‌رسد که حامیان رئیسی به این باور رسیده‌اند که حضور مجدد قالیباف بر ریاست مجلس فرصتی مناسب برای او خواهد بود تا خود را برای رقابت مستقیم یا نیابتی با رئیسی در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو مهیا کند.
منوچهر متکی در افکار عمومی جزو اصولگرایان معتدل شناخته می‌شود و شاید سابقه دیپلماتیک وی در شرایط بین‌المللی کنونی کشور در تقویت تمایل به او موثر بوده باشد. او قبلاً سفیر ایران در ژاپن و ترکیه سپس وزیر خارجه کشورمان بود که به دنبال مخالفت با سیاست‌های نسنجیده محمود احمدی‌نژاد در عرصه روابط خارجی و درحالی که در ماموریت دیپلماتیک سنگال به سر می‌برد، برکنار شد. با این حال وارد فاز تقابل و هیاهو نشد و همین خویشتن‌داری او تحسین اصولگرایان را بیش‌ازپیش برانگیخت و از همین‌روست که در محافل سیاسی اصولگرایان از وی به عنوان گزینه جدی و مورد وفاق برای ریاست مجلس یاد می‌شود. به گزارش عصر ایران، خبرها حاکی از این است قالیباف که بسیاری از یارانش در انتخابات اخیر از راهیابی به مجلس باز ماندند و موقعیت خود برای ریاست مجلس را در خطر می‌بیند، رایزنی‌هایش را آغاز کرده است تا بلکه بتواند با جلب نظر نمایندگان جدید، همراهی آنها را برای ریاست مجدد خود کسب کند.
البته این بدان معنا نیست که رقابت نهایی الزاماً بین قالیباف و متکی خواهد بود. جبهه پایداری ترجیح می‌دهد که یکی از اعضای خود مانند سیدمحمود نبویان را به ریاست مجلس برساند. با این حال اگر پایداری‌چی‌ها نتوانند یکی از خودشان را به کرسی ریاست بنشانند، ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از پیروزی قالیباف به متکی رای بدهند. معدود میانه‌روهای مجلس نیز فارغ از توافق‌های پشت پرده- که دور از ذهن نیست- اصولگرای معتدلی چون متکی را بر تندروهای پایداری و فرد پرحاشیه‌ای مانند قالیباف ترجیح می‌دهند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت