به نقل از «جماران»

چه کسی جانشین مسعود بارزانی خواهد شد؟

تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۸۰۰۹۳

به گزارش جماران؛ کمتر از یک ماه تا برگزاری انتخابات ریاستی در اقلیم کردستان باقی مانده و کردهای عراق پس از چهار سال کشمکش سیاسی باید به جای مسعود بارزانی رئیسی جدید برای خود انتخاب کنند؛ گرچه از ظاهر امر چنین برمی‌آید که یافتن جانشینی هم کفو بارزانی که در تاروپود اقلیم ریشه دوانده، به این سادگی‌ها نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ریاست مسعود بارزانی بر اقلیم کردستان عراق که از سال 2005 آغاز شده بود پس از دو دوره قانونی چهار ساله و دو دوره تمدید دو ساله که به دلیل اختلافات سیاسی احزاب و سپس حمله داعش بود، ماه آتی میلادی (نوامبر) به پایان می‌رسد و بالاخره بارزانی 71 ساله این بار گفته که در انتخابات نامزد نمی‌شود و همین کار را هم کرده است؛ اما جالب اینجاست که با تمام انتقادهایی که در اقلیم از او می‌شد هیچ یک از شخصیت‌های سیاسی سرشناس اقلیم نیز برای تکیه بر جایگاه او ثبت‌نام نکرده‌ و یا به خود جرات چنین کاری نداده‌اند.

انتخابات ریاستی و پارلمانی اقلیم قرار است اول نوامبر (10 آبان) برگزار شود اما در واقع اوضاع سیاسی در اقلیم کردستان پیچیده‌تر از آن است که بتوان تنها با یک انتخاب ساده جانشینی برای بارزانی یافت که در طول نزدیک به 40 سال گذشته همواره حرف اول را در میان مناطق کردنشین عراق زده است و در 12 سال گذشته نیز ریاست اقلیم کردستان را برعهده داشته است و در تمام این سال‌ها از ایران گرفته تا سوریه، از آمریکا تا روسیه و از عراق بعثی تا اسرائیل با همه و همه ارتباط داشته و چنان جای پایش را محکم کرده که به سختی می‌توان اقلیم کردستان را بدون او تصور کرد.

با تمام این اوصاف مدت ریاست بارزانی بر اقلیم کردستان تمام شده و پس از دو بار تمدید که اعتراضات زیادی هم به دنبال داشت، عملا ماندن او با عنوان و سمت کنونی در راس هرم قدرت دیگر غیر ممکن می‌نماید؛ اما در غیاب هم کفو او یعنی جلال طالبانی و نیز رقیب جدی‌اش نوشیروان مصطفی، رهبر جنبش گوران (تغییر) که دست اجل به هر دو مهلت رویارویی با بارزانی را نداد، چه کسی می‌تواند جانشین او شود؟

برای روشن شدن این موضوع باید ابتدا به این نکته اشاره کنیم که اقلیم کردستان عراق از لحاظ جغرافیایی، اقتصادی و نظامی از دیرباز و پیش از سقوط صدام و حتی بسیار زودتر از آنکه اقلیم کردستان خوانده شود، به شکل تقریبا مساوی میان دو حزب سنتی یعنی حزب دموکرات به ریاست بارزانی و حزب اتحادیه میهنی به ریاست طالبانی تقسیم شده بود و اکنون نیز تقریبا وضع بر همین منوال است.

حال پس از 12 سال حاکمیت حزب دموکرات و شخص بارزانی بر اقلیم که البته در مقابل ریاست جمهوری عراق را برای حزب اتحادیه میهنی به دنبال داشت، یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های محتمل برای ریاست اقلیم شخصیتی از درون حزب اتحادیه میهنی است.

مشکل اما در این باره این است که پس از سکته مغزی جلال طالبانی در سال 2012 که با درگذشت وی در هفته گذشته تکمیل شد؛ حزب اتحادیه میهنی نه تنها کسی هم سنگ بارزانی ندارد تا بر جایگاه او در ریاست اقلیم تکیه بزند، بلکه خود از درون دچار اختلافات و چند دستگی مهلک است.

در میان حزب اتحادیه میهنی سه گزینه اصلی برای ریاست اقلیم وجود دارد که گرچه در قد و قواره بارزانی نیستند اما پتانسیل لازم برای این جایگاه را دارند؛ هیرو ابراهیم احمد، همسر جلال طالبانی، کوسرت رسول علی، معاون اول دبیرکل حزب اتحادیه میهنی و برهم صالح، معاون دوم حزب که به مدت چهار سال هم نخست وزیر اقلیم بوده است.

*از راست به چپ: کوسرت رسول علی، برهم صالح و هیرو ابراهیم

با توجه به چند دستگی در داخل حزب اتحادیه میهنی، این افراد هر یک حمایت بخشی از طرفداران حزب را دارند که با درنظر گرفتن ریزش زیاد هواداران اتحادیه میهنی در سال‌های اخیر، این بدان معناست که تکیه زدن هر کدام از آنها بر جای بارزانی مستلزم موافقت شخص او و حزب‌اش است که علاوه بر نفوذ اقتصادی، سیاسی و نظامی در میان مردم کرد، اکثریت پارلمان اقلیم را نیز در اختیار دارند.

در میان این سه تن، دشمنی هیرو ابراهیم که حتی بارزانی را صدام دوم خوانده؛ آشکار و مبرهن است. البته او این نقیصه را با سیطره نظامی-اقتصادی خود و جناحش بر حزب اتحادیه میهنی کردستان و روابط نزدیک با همسایگان به ویژه ایران تا حدود زیادی جبران کرده است؛ یعنی ممکن است بارزانی با رسیدن کرسی ریاست اقلیم به هیرو مخالف باشد، اما جایگاه او در حزب اتحادیه میهنی و نیز روابط خوبش با ایران می‌تواند ابزار فشار تاثیرگذاری باشد برای اینکه بارزانی به ریاستش بر اقلیم تن دهد. سفر هیرو به ایران در سال 2013 و دیدار با وزیر امور خارجه و رئیس مجلس کشورمان به خوبی وزن او در معادلات اقلیم را نشان می‌دهد.

در کنار هیرو، نام برهم صالح و کوسرت رسول علی، دو یار و معاون جلال طالبانی در حزب اتحادیه میهنی هم برای در اختیار گرفتن سکان اداره اقلیم به چشم می‌خورد. کسانی که به اندازه هیرو خان قدرت سیاسی و اقتصادی ندارند اما جناح مقابل او محسوب می‌شوند و این بدان معنی است که بارزانی ریاست آنها را بیشتر به نفع خود می‌داند.

در بین این دو، برهم صالح دانش آموخته انگلیس است و از دانشگاه لیورپول دکتری آمار و محاسبات کامپیوتر گرفته، دو دوره نخست وزیر اقلیم بوده و معاونت نخست‌وزیری عراق را هم در کارنامه دارد. از او حرف مخالفی با مواضع بارزانی یا کارهای او شنیده نشده و اگر از فقدان محبوبیت بالا در حزب اتحادیه میهنی بگذریم، به نظر گزینه مناسبی برای ریاست اقلیم است.

کوسرت رسول علی نیز یک پیشمرگ کهنه‌کار و هم‌رزم طالبانی بوده که هم خود جراحت‌های بسیاری از دوران جنگ با رژیم بعث به یادگار برده است و هم سه پسرش را در همین راه از دست داده است. او هم از جناح مخالف هیرو احمد در حزب اتحادیه میهنی محسوب می‌شود اما بر خلاف برهم صالح از محبوبیتی نسبتا بالا در میان پیشمرگ‌های اتحادیه میهنی یا همان یکیتی برخوردار است و می‌توان گفت حمایت شاخه نظامی حزب را با خود دارد. در سوی دیگر کوسرت شخصیتی نزدیک به بارزانی است و در کشمکش‌های درونی کردها بر سر رفراندوم استقلال همواره جانب بارزانی را گرفته است. نقل است که در جلسه‌ای درباره رفراندوم به بارزانی گفته است که حتی اگر خودت تنها بمانی باز ترکت نمی‌کنم.

با توجه به حجم تبلیغاتی که رسانه‌های نزدیک به بارزانی این اواخر در برجسته کردن کوسرت رسول علی به کار بسته‌اند، می‌توان نتیجه گرفت که جناح حاکم به عنوان یک گزینه جدی ریاست اقلیم روی او فکر می‌کند. البته او اکنون به شکل موقت جانشین جلال طالبان در حزب اتحادیه میهنی شده و ممکن است در همین جایگاه که در حد و اندازه‌های او نیز هست، ابقا شود.

آنچه که تا به اینجا گفته شد، در صورتی است که ما براساس سنت رایج در اقلیم نوبت ریاست را به اتحادیه میهنی بدهیم، حال آنکه هیچ یک از این سه تن برای انتخابات اول نوامبر نامزد نشده‌اند و حتی ممکن است با بده بستان‌هایی یکی از حزب دموکرات، مثلا نیچروان بارزانی، برادرزاده و یا هوشیار زیباری، دایی مسعود بارزانی برای این سمت انتخاب شوند.

از تمام اینها که بگذریم تازه مساله اصلی نمود پیدا می‌کند. بارزانی که از کودکی در کنار پدرش با لباس پیشمرگ برای کردها جنگیده و بعد از آن در کسوت رهبر حزب دموکرات، رئیس بخش غربی اقلیم و رئیس تمام اقلیم کردستان حضوری پررنگ در تاریخ معاصر کردهای عراق داشته و به قول معروف بر اقلیم حق آب و گل دارد، بعید است که از اول نوامبر 2017 با سیاست خداحافظی کند و از صحنه سیاسی اقلیم کنار بکشد. آنچه که این فرضیه را قوت می‌بخشد تشکیل نهاد جدیدی است که به تازگی ایجاد شده و مسعود بارزانی ریاست آن را برعهده دارد؛ نهادی تحت عنوان شورای رهبری اقلیم کردستان عراق، نهادی که احتمالا در آینده وظیفه سیاست‌گذاری‌های کلان اقلیم را بر عهده خواهد گرفت.

هدف اعلام شده برای این شورا که با حضور چهره‌های شاخص در جریان‌های سیاسی اصلی در اقلیم شکل گرفته است به شکل کلی پیگیری مذاکرات درباره استقلال اقلیم کردستان و مسائل مربوط به آن اعلام شده اما در واقع هنوز هیچ مکانیسمی برای کار و نیز اختیارات آن تعریف نشده است. می‌توان گفت تشکیل این شورا که با مخالفت‌های جدی در داخل اقلیم نیز مواجه شد، ترفندی از سوی بارزانی و مشاورانش است تا او بتواند همچنان در عرصه سیاسی به شکلی فعال باقی بماند.

همانطور که پیشتر گفته شد، با درگذشت رقبای اصلی بارزانی به ویژه جلال طالبانی اقلیم نه شخصیتی در حد و اندازه‌های او دارد و نه بارزانی حاضر است از ماحصل یک عمر تلاشش که همان رهبری کردهای عراق است، دست بکشد و اینجاست که نقش شورای مذکور نمایان می‌شود. مشخص نشدن اختیارات و جایگاه این شورا در اداره اقلیم هم یقینا بی‌منظور نبوده است، در واقع مشاوران بارزانی کاری کرده‌اند که شورای مذکور در گذشت زمان و بده بستان‌های داخلی و خارجی جایگاه خود را بیابد.

به عبارت ساده‌تر هرچه وزن بارزانی و یارانش در اجبار کردها برای تن دادن به خواسته‌هایشان سنگین‌تر باشد، اختیارات این شورا که هدف از آن به دست‌گرفتن بخشی از اختیارات اجرایی و حتی قانونگذاری اقلیم است، بیشتر می‌شود. اگر عدم نامزد شدن شخصیت‌های سرشناس حزبی برای ریاست اقلیم در انتخابات اول نوامبر را به این موضوع اضافه کنیم که نشان‌دهنده جدی نبودن این انتخابات است، آن وقت می‌توان گفت بخش عمده این پازل کنار هم قرار گرفته است.

با تمام آنچه گفته شد به نظر می‌رسد محتمل‌ترین گزینه برای آینده ریاست اقلیم کردستان عراق، خالی ماندن این پست برای مدتی و یا اشغال آن از سوی یکی از شخصیت‌های کنونی و با اختیارات محدود خواهد بود و اداره اقلیم در واقع توسط همان شورایی خواهد بود که بارزانی ریاست آن را برعهده دارد. برای این مساله هم دستاویزی تحت عنوان پیگیری بحث استقلال اقلیم مطرح شده است که می‌توان آن را اینگونه تفسیر کرد؛ اقلیم کردستان تا تبدیل شدن به یک کشور و یا تا زمان درگذشت بارزانی، به همین شیوه اداره می‌شود.

منبع: جماران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۸۰۰۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تحلیل مسعود نیلی از شرایط اقتصادی ایران در ۱۰ سال آینده

دکتر مسعود نیلی با بیان اینکه با وجود رشد بالای اقتصاد در سه سال گذشته، سرمایه گذاری رشد بسیار ناچیزی داشته است، تصریح کرد ۱۰ سال آینده ما با امروز بسیار متفاوت خواهد بود. ممکن است که در شرایط بسیار نامناسبی قرار بگیریم و رشد اقتصادی در محدوده ۲ تا ۳ درصدی تا پایان این دهه خوش‌بینانه است.

به گزارش جماران، دکتر مسعود نیلی در مقاله مشترکی که با دکتر یاسر ملایی منتشر کرده، آورده است: پرنوسان‌ترین بازه زمانی رشد اقتصادی، دهه ۶۰ بوده است و بعد از آن، بازه‌ای که اکنون در آن قرار داریم. از لحاظ تورم نیز، پرنوسان‌ترین بازه‌ای که تابه حال تجربه کرده ایم، ۱۰ سال گذشته بوده است. به لحاظ رکورد تورم هم بالاترین تورمی که تجربه کرده ایم در همین سال‌های اخیر، به طور مشخص از سال ۱۳۹۷ به بعد، بوده است.

وی افزود: از سال ۱۳۹۹ به بعد، ما رشد اقتصادی باثبات بالای ۴ درصد را تجربه کرده ایم. این موضوع برای ما این سوال را پیش می‌آورد که آیا واقعا با یک تحول ساختاری از نظر رشد اقتصادی مواجه بوده ایم و وارد یک دوره رشد باثبات شده ایم؟ به خصوص اینکه در شرایط کرونا در همه جا رشد منفی بوده، اما به عنوان پدیده ا‌ی عجیب، اقتصاد ایران وضعیت خوبی داشته است. نه تنها تحریم، کرونا و کاهش قیمت نفت بر اقتصاد ما اثر نکرده، بلکه اقتصاد وضعیت بهتری هم پیدا کرده است. گویی در شرایطی که بر روی واکسن کرونا کار می‌شد که به مردم تزریق شود، ما واکسنی برای اقتصاد فراهم کرده بوده ایم! اگر بخواهیم راجع به آینده رشد اقتصادی کشورمان فکری بکنیم باید بتوانیم این پدیده را تحلیل کنیم و اگر در تحلیل این پدیده خطایی داشته باشیم، نتیجه گیری‌های ما در مورد آینده هم با خطا مواجه خواهد شد.

این اقتصاددان با بیان اینکه چه در اقتصاد ایران و چه در اقتصاد‌های دیگر، دو دسته سازوکار وجود دارد که تغییرات تولید ناخالص داخلی را رقم می‌زند، توضیح داد: یک دسته سازوکار‌های بلندمدت هستند که رشد اقتصادی پایدار را ایجاد می‌کنند؛ و دسته دیگر سازوکار‌های کوتاه مدت هستند که نتیجه نوسان‌هایی هستند که از شوک‌ها ایجاد می‌شوند. اینکه شوک‌های اقتصادی به چه صورت انتقال پیدا کنند و مستهلک شوند، نوسانات کوتاه مدت را تشکیل می‌دهد.

نیلی ادامه داد: اگر بخواهیم مشاهده اولیه مان را دقیقتر کنیم و به آن پاسخ دهیم، باید بدانیم که رشد اقتصادی سه سال اخیر ما محصول سازوکار‌های بلند‌مدت اقتصاد است یا سازوکار‌های کوتاه‌مدت. سازوکار‌های بلندمدت رشد اقتصادی در ایران عمدتا با محوریت سرمایه گذاری رخ می‌دهد. سرمایه گذاری بر رشد موجودی سرمایه اثر می‌گذارد و موجودی سرمایه به عنوان یک نهاده مسلط تولید، تولید ناخالص داخلی را ایجاد می‌کند. بخشی از آن تولید دوباره تبدیل به سرمایه گذاری می‌شود و این موضوع یک چرخه‌ای را فعال می‌کند. البته آن چیزی که عمدتا در دنیا رشد اقتصادی پایدار را فراهم می‌کند، تکنولوژی است، اما از آنجا که تکنولوژی و به‌طور کلی، بهره وری نقش ناچیزی در رشد اقتصادی ایران دارد، روی آن تاکید نکرده ایم.

بهره وری سرمایه در ایران پایین است

این استاد اقتصاد با بیان اینکه میانگین نسبت موجودی سرمایه به تولید ایران از سال ۱۳۶۹ تا ۱۴۰۰ هم در کشور ما و هم در کشور‌های دیگر، حول یک خط افقی نوسان می‌کند، گفت: آن چیزی که ما را از بقیه کشور‌ها متمایز می‌کند زیاد بودن این نسبت است که نشان دهنده بهره وری پایین سرمایه است. این نسبت در ایران در اطراف ۳.۷ نوسان می‌کند، اما در کشور‌های دیگر در حدود ۲.۷ تا ۳ است. این موضوع نشان می‌دهد که سرمایه گذاری در ایران به تولید متناسب با خودش ختم نمی‌شود.

رشد موجودی سرمایه تعیین کننده رشد بلندمدت اقتصاد ایران است

نیلی در این مقاله که بخشی از آن هم در نشست بررسی چشم انداز اقتصاد ایران در موسسه آکادمی دانایان ارائه شد، با بیان اینکه در اقتصاد ایران هر چقدر موجودی سرمایه رشد کند، تولید داخلی هم رشد می‌کند، توضیح داد: در نتیجه اگر بخواهیم چشم‌اندازی از رشد داشته باشیم باید بدانیم که رشد موجودی سرمایه به چه صورتی است. رشد موجودی سرمایه با تولید همبستگی بالایی دارد و در نتیجه رشد بلندمدت ایران حاصل رشد در موجودی سرمایه است. پس تا اینجا می‌توانیم نتیجه بگیریم که رشد موجودی سرمایه تعیین کننده رشد بلندمدت اقتصاد ایران است.

این اقتصاددان ضمن تشریح نوسانات کوتاه مدت تولید ناخالص داخلی در ایران، گفت: عمده نوسانات تولید ناخالص داخلی کل و تولید بدون نفت، دارای همبستگی بالا با نوسانات درآمد‌های ارزی نفتی است. یک جمع‌بندی اولیه به ما نشان می‌دهد که اقتصاد ایران در بلندمدت با رشد موجودی سرمایه رشد می‌کند و افت وخیز‌های کوتاه‌مدت آن، به وسیله نوسانات درآمد‌های ارزی حاصل از صادرات نفت رقم زده می‌شود.

ارزش افزوده بخش نفت نسبت به پایان سال ۹۸ بیش از ۳۲.۸ درصد رشد داشته

بیشترین رشد نسبت به بقیه بخش‌ها

این استاد اقتصاد ادامه داد: تولید ناخالص داخلی ما نسبت به سال ۱۳۹۸ در مجموع، ۱۳ درصد رشد کرده است. ما می‌خواهیم بدانیم که این رشد در نتیجه چه عواملی حاصل شده و آیا می‌تواند برای ما رشد پایدار ایجاد کند یا خیر. ایران کشوری است که نفت در آن نقش زیادی دارد. این نقش شامل اثرات مستقیم و اثرات غیرمستقیم می‌شود. اثر مستقیم این است که اگر تولید نفت افزایش پیدا کند، ارزش افزوده بخش نفت هم به تبع آن افزایش پیدا می‌کند و به اندازه سهمی که این بخش دارد به افزایش تولید ناخالص داخلی کمک می‌کند. ارزش افزوده بخش نفت نسبت به پایان سال ۹۸ بیش از ۳۲.۸ درصد رشد داشته که به طور کاملا واضحی، بیشترین رشد را نسبت به بقیه بخش‌ها داشته است. اما اثرات غیرمستقیم از طریق چند کانال ظاهر می‌شود.

نیلی توضیح داد: افزایش تولید نفت اگر باعث افزایش صادرات شود افزایش درآمد‌های ارزی را در پی دارد. درآمد‌های ارزی نفتی از حاصل‌ضرب دو مقدارِ صادرات و قیمت نفت حاصل می‌شود. قبل از تحریم، عامل اصلی نوسان درآمد‌های ارزی ایران، نوسانات قیمت نفت بوده است. اما بعد از تحریم، مقدار صادرات هم به عامل نوسان‌زای دیگری تبدیل شده است که حاصل‌ضرب این دو عامل باعث افزایش نوسانات بیشتر شده است. برای مثال در سال ۹۷ هم صادرات نفت و هم قیمت نفت کم شده و در مواقعی دیگر هر دوی این متغیر‌ها با هم افزایش پیدا کرده اند؛ بنابراین دو عامل نوسان در اقتصاد ایران اتفاق افتاده است. در سال‌های اخیر به علت اتفاقاتی که در نتیجه حمله روسیه به اوکراین در بازار نفت رخ داده، صادرات نفت ایران نسبتا افزایش پیدا کرده و از ۲۴ میلیارد دلار در سال ۹۹ به بیش از ۵۵ میلیارد دلار رسیده است.

اهمیت افزایش تولید صنعتی و تاثیر آن بر دیگر بخش‌های اقتصاد ایران

وی یادآورشد: وقتی این درآمد‌ها افزایش پیدا می‌کند، به‌طور بالقوه، واردات هم می‌تواند افزایش یابد. اگر به قیمت‌های ثابت ۱۴۰۱ واردات کالا‌های غیرنفتی را ببینیم، رشد قابل توجهی کرده است. این رشد، در واقع، رکوردی در رشد واردات است. افزایش واردات، دسترسی واحد‌های تولیدی عمدتا صنعتی را به قطعات و مواد اولیه افزایش می‌دهد و باعث افزایش ارزش افزوده بخش صنعت می‌شود. به همین دلیل، در سه سال اخیر ما ۲۱.۲ درصد رشد ارزش افزوده بخش صنعت را داشته ایم که عمدتا با محوریت نفت بوده است.

به گفته نیلی؛ هنگامی که تولید صنعتی افزایش پیدا می‌کند، تقاضا برای خرده فروشی، عمده فروشی و حمل‌ونقل و سایر موارد هم افزایش پیدا می‌کنند که این موضوع باعث رشد بخش خدمات می‌شود. به همین دلیل بخش خدمات ایران هم در سه سال اخیر ۱۱.۷ درصد رشد داشته است. ایران رشد ۳۲.۸ درصدی در بخش نفت و رشد ۲۱ درصدی در بخش صنعت داشته است که این موارد باعث رشد در بخش عمده‌فروشی و خرده‌فروشی و سایر بخش‌ها شده است.

وی اظهارداشت: یک سازوکار غیرمستقیم دیگر، می‌تواند این باشد که درآمد‌های ارزی ایران صرف واردات ماشین آلات و تجهیزات شود که همان سرمایه گذاری است و می‌تواند موجودی سرمایه ایجاد کند که در بلندمدت باعث رشد اقتصادی شود. برای این که ببینیم این اتفاق رخ داده است یا نه باید سمت مصارف تولید را نگاه کنیم تا ببینیم که این ۱۳ درصد افزایش به چه مصرفی رسیده است.

این اقتصاددان با بیان اینکه تولید ناخالص داخلی می‌تواند به چهار حالت مصرف شود؛ مصرف خانوار، مصرف دولت، سرمایه گذاری و تغییر در موجودی انبار را این چهار حالت عنوان کرد و ادامه داد: دولت می‌تواند با مصرف بیشتر، که معادل کالای عمومی است، رفاه را افزایش دهد، اما این عامل در سال‌های اخیر تغییر زیادی نداشته است.

با وجود رشد بالای اقتصاد در سه سال گذشته، سرمایه گذاری رشد بسیار ناچیزی کرده است

نیلی گفت: بخش دیگری می‌تواند تبدیل به سرمایه گذاری شود که با تبدیل به موجودی سرمایه باعث فعال شدن چرخه رشد افتصادی ایران شود. اما علی‌رغم رشد بالای اقتصاد ایران در سه سال گذشته، سرمایه گذاری رشد بسیار ناچیزی کرده است. به صورتی که سرمایه گذاری در سال ۱۴۰۰حدود نصف سرمایه گذاری در سال ۱۳۹۰ بوده است.

افزایش تولید، عمدتا به موجودی انبار اضافه شده است

روند صعودی تغییر در موجودی انبار در اقتصاد ایران، حاکی از ناکارایی‌های زیادی است

این استاد اقتصاد تاکید کرد: اتفاق جالبی که در اقتصاد ایران و طی این سه سال افتاده است این است که افزایش تولید، به‌جز بخشی که به مصرف خانوار‌ها رسیده، عمدتا به موجودی انبار اضافه شده است. ۱۶ تغییر در موجودی انبار ایجاد شده که یا ناشی از کاهش تقاضا از سمت خانوارهاست یا ناشی از عدم قطعیت‌ها و انتظارات تورمی. روند صعودی تغییر در موجودی انبار در اقتصاد ایران، حاکی از ناکارایی‌های زیادی است که آن هم در نتیجه عدم قطعیت‌هایی است که وجود دارد. جمعبندی مصارف هم نشان می‌دهد افزایش موجودی انبار، بیشترین رشد مصارف را با ۵۲.۳ درصد داشته است.

رشد موجودی سرمایه در اقتصاد ایران به صفر رسیده است

وی افزود: اگر دوباره به سازوکار‌های بلندمدت اقتصاد ایران بازگردیم، می‌بینیم که رشد موجودی سرمایه در اقتصاد ایران به صفر رسیده است. یعنی از سال ۱۳۹۶ به بعد، به همان مقداری که در اقتصاد ایران استهلاک داریم سرمایه گذاری انجام شده است؛ بنابراین موجودی سرمایه دیگر در رشد اقتصادی ایران سهمی ندارد.

موجودی سرمایه در صنعت و نفت که برای ما رشد ایجاد می‌کنند، منفی است

با رشد منفی موجودی سرمایه در نفت و صنعت، موتور رشد اقتصادی ما خاموش است

این اقتصاددان با بیان اینکه موجودی سرمایه یک ساختار بخشی دارد و قسمتی از آن در بخش کشاورزی و قسمتی در صنعت و قسمتی در نفت است، خاطرنشان کرد: در این ساختار، آن چیزی که عمدتا برای ما رشد ایجاد می‌کند، موجودی سرمایه در بخش‌های صنعت و نفت است. اگر به موجودی سرمایه در این دو بخش نگاه کنیم، مشاهده می‌کنیم که هر دو شاهد رشد منفی بوده اند. یعنی از سال ۱۳۸۹ به بعد، و ۱۳۹۶ برای بخش صنعت، موجودی سرمایه این دو بخش کوچک و کوچکتر می‌شود و ساختمان‌ها و ماشین‌آلاتی که در قدرت تولید این دو بخش هستند ضعیف‌تر می‌شوند. می‌توان گفت که با رشد منفی موجودی سرمایه در این دو بخش، موتور رشد اقتصادی ما خاموش است و آن چیزی که باعث افزایش موجودی سرمایه می‌شود، سرمایه گذاری در بخش مسکن و خدمات است.

رشد اقتصادی سه سال گذشته، ناشی از عوامل پایدار رشد نبوده

نوسانات کوتاه مدت و شوک‌ها عامل این رشد بوده اند

نیلی تاکید کرد: از مجموع این شواهد می‌توان نتیجه گرفت که رشد اقتصادی سال‌های ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱ ناشی از سازوکار‌های بلندمدت و عوامل پایدار رشد اقتصادی نبوده است، بلکه در نتیجه شوک‌ها و نوسانات کوتاه‌مدت ایجاد شده است؛ بنابراین ادامه رشد با ماهیت شرایط فعلی، تنها با ادامه افزایش تولید، صادرات یا افزایش قیمت نفت امکان‌پذیر است. ادامه افزایش صادرات شاید در شرایط تحریم غیرواقعی به نظر برسد و افزایش قیمت نفت هم عاملی خارج از کنترل سیاست‌گذار است.

در برنامه هفتم توسعه، رشد ۸ درصدی در هر سال برای ایران پیش‌بینی شده

نکته بسیار قابل تاملی ا‌ست

وی با بررسی اینکه با فرض نرخ استهلاک برابر ۴/۵ درصد و ثبات نسبت موجودی سرمایه به تولید، اگر بخواهیم به اعداد مختلفی در رشد بلندمدت دست پیدا کنیم باید چه مقدار رشد سرمایه گذاری داشته باشیم، توضیح داد: اگر بخواهیم تا سال ۱۴۱۰ مقدار ۱/۷ درصد رشد اقتصادی داشته باشیم باید رشد ۴/۵ درصدی در سرمایه گذاری ایجاد کنیم؛ که در ۱۰ سال گذشته چنین تجربه‌ای را نداشته ایم. اگر بخواهیم رشد ۴/۳ درصد تولید را تجربه کنیم، باید شاهد رشد ۱۵ درصدی در سرمایه گذاری سالانه باشیم. توجه به این نکته ضروری است که متوسط رشد سرمایه گذاری ما در سال‌های گذشته هیچوقت از ۷/۵ درصد بیشتر نشده که این هم میانگین اعدادی با نوسان بسیار بالا (از ۲۵ درصد تا ۱ درصد) است. برای حالتی که رشد ۵/۸ درصدی در تولید را انتظار داریم، باید رشد ۲۰ درصدی در سرمایه گذاری داشته باشیم. در برنامه هفتم توسعه، رشد ۸ درصدی در هر سال برای ایران پیش‌بینی شده است که نکته بسیار قابل تاملی ا‌ست.

ضرورت توجه به محدودیت‌های انرژی، آب، محیط زیست و ... در برآورد رشد اقتصادی

نیلی تاکید کرد: این تحلیل با محوریت نقش سرمایه گذاری در رشد اقتصادی کشور بود، اما برای این که رشد اقتصادی مناسب بتواند استمرار پیدا کند نیاز به چندین مقوله است. می‌توانستیم این موضوع را از سمت محدودیت‌های انرژی هم بررسی کنیم. برای مثال، در بحث اخیر یک فرض بسیار ساده کننده وجود دارد و آن هم این که برای رشد ۴ درصدی با محدودیت انرژی مواجه نیستیم. همین‌طور می‌توانستیم به محدودیت‌های تامین مالی اشاره کنیم. می‌توانستیم از نگاه محدودیت‌های محیط زیستی و مشکلات منابع آب به این موضوع توجه کنیم. به موارد دیگری هم می‌توانستیم اشاره کنیم از جمله محدودیت‌های سرمایه انسانی، کاهش بهره وری و بی‌ثباتی‌های اقتصاد کلان و تورم بالا.

به نظر نمی‌رسد ایران بتواند رشد بالاتر از ۲ درصد را به راحتی تجربه کند

رشد در محدوده ۲ تا ۳ درصدی تا پایان این دهه خوش‌بینانه است مگر اینکه...

وی با بیان اینکه در کنفرانس اقتصاد ایران در سال ۱۳۹۳ با آقای خاوری نژاد پیش بینی کردیم که به نظر نمی‌رسد ایران بتواند رشد بالاتر از ۲ درصد را به راحتی تجربه کند که آمار هم حاکی از همین است، یادآورشد: اکنون هم می‌توان نتیجه گرفت که رشد در محدوده ۲ تا ۳ درصدی تا پایان این دهه خوش‌بینانه به‌نظر می‌رسد؛ مگر اینکه تغییرات بزرگی در عواملی که رشد اقتصادی برای ایران ایجاد می‌کنند رخ دهد. مانند دسترسی بیشتر به تکنولوژی، اصلاحاتی در ساختار بودجه و در نظام بانکی، حل مشکلات انرژی و منابع آبی و سایر عوامل.

۱۰ سال آینده ما با امروز بسیار متفاوت خواهد بود

ممکن است که در شرایط بسیار نامناسبی قرار بگیریم

نیلی گفت: معتقدم که با توجه به شرایط خطیری که اکنون در آن قرار داریم، ۱۰ سال آینده ما با امروز بسیار متفاوت خواهد بود. امیدواریم که بسیار بهتر باشد، اما ممکن است که در شرایط بسیار نامناسبی قرار بگیریم.

وی در پایان افزود: اشاره به یک نکته حائز اهمیت است و آن اینکه بخش‌های کوچکی از اقتصاد ایران که عمدتا کسب وکار‌های اینترنتی و کسب‌وکار‌های نوین را شامل می‌شوند، با کیفیتی مناسب و با جذب نیروی انسانی کیفی، در حال رشد هستند. در صورتی که دولت محدودیتی در ادامه فعالیت این کسب‌وکار‌ها ایجاد نکند، ممکن است چراغ امیدی برای آینده کسب‌وکار‌ها در اقتصاد ایران هرچند محدود، روشن شود.