فيلم‌هاي علمي تخيليِ سازگار با واقعيت
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۸۱۲۱۱
خبرگزاري آريا - برترين ها - ترجمه از حسين علي پناهي: هرگاه که فيلم علمي-تخيلي جديدي اکران مي شود، محققان و دانشمندان سعي مي کنند به ميدان آمده و تمامي گاف هاي علمي فيلم را بازگو کنند. اما برخي اوقات اين فيلم ها داستان هاي خود را در مسيري موافق با علم پيش مي برند. در ادامه اين مطلب قصد داريم شما را با فيلم هايي آشنا کنيم که اتفاقات و گزاره هاي مطرح شده در آن ها توسط دانشمندان تاييد شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
1- مريخي (2015)
علاوه بر به تصوير کشيدن سختي هاي ساختن زندگي در مريخ، فيلم «مريخي» (The Martian) به خاطر توجه دقيق و ريزي که به واقعيت هاي علمي داشته است مورد توجه قرار گرفت. حتي تعدادي از متخصصان ناسا و علوم فضايي اين فيلم را به دليل رعايت کردن جزييات علمي دقيق در مورد شرايط فضا و کره ي مريخ به ويژه نشان دادن جاذبه در اين سياره ستايش کردند.
از آن جايي که جاذبه مريخ تنها به اندازه ي 30 تا 40 درصد جاذبه زمين قدرت دارد اين موضوع باعث مي شود که اشياء در هنگام افتادن در سطح مريخ با سرعت بسيار کمتري نسبت به زمين فرود بيايند.
همچنين در اين فيلم نشان داده شده که مت ديمون کپسولي به وزن حدود 90 کيلوگرم را با خود همراه دارد به نحوي که انگار هيچ وزني ندارد و اين موضوع به دليل کم بودن ميزان جاذبه در مريخ واقعيت دارد. همچنين متخصصان علوم فضايي گفته اند که استفاده از نيروي جاذبه براي نجات مت ديمون در اين فيلم نه تنها ممکن بوده بلکه در زندگي واقعي نيز رخ داده است. اين روش توسط يک رياضيدان به نام مايکل مينوويچ کشف شده و براي رساندن فضاپيماهاي ديگر براي رسيدن به مدار مشتري و حتي دورتر نيز مورد استفاده قرار گرفته است.
2- ماه (2009)
قبل از اين که فيلم «ماه» (Moon) در سال 2009 وارد سينماها شود، دانکن جونز فيلمش را براي جمعي از متخصصان ناسا در مرکز فضايي هوستون نمايش داد و از آن ها خواست که نظرات و انتقادهاي خود را در مورد آن ابراز کنند.
در نهايت مشخص شد که کمتر کسي در مورد به تصوير کشيده شدن حفاري در ماه در اين فيلم ايرادي مي بيند. حتي بسياري از آن ها از دانش دانکن جونز در اين مورد شگفت زده شدند زيرا بسياري از آن ها در آن زمان در حال آموزش ديدن در مورد بسياري از مطالب ارائه شده در فيلم او بودند. يکي از اين متخصصان اعلام کرد که او بر روي پروژه اي براي ساخت بتن از سنگ ها و خاک سطح ماه کار مي کند.
همچنين بسياري به خاطر به تصوير کشيدن عمليات اکتشاف اتوماتيک با استفاده از يک عامل انساني به عنوان ناظر اين فيلم را مورد ستايش قرار دادند زيرا چنين روشي را بسيار مقرون به صرفه مي دانستند. به نظر مي رسد که دانکن جونز از علم زمان خود جلوتر بوده است.
3- آغازگر (2004)
شايد باورکردني نباشد اما برخي از دانشمندان بر اين باورند که سفر در زمان امکان پذير خواهد بود اگر چه اين موضوع به اين زودي قابل درک نخواهد بود. به همين ترتيب بسياري از فيلم ها و سريال ها از سفر در زمان به عنوان يک موضوع داستاني جالب استفاده کرده اند. فيلم «آغازگر» (Primer) داستان دو مرد جوان را روايت مي کند که به طور اتفاقي يک ماشين سفر در زمان را در گاراژ خانه ي خود مي سازند.
در اين فيلم اين دو بر روي يک پديده ي علمي که به آن از هم پاشيدگي جاذبه است کار مي کنند که مي تواند منجر به معلق شدن اشياء شود. جالب اين که شين کاروث، نويسنده و کارگردان اين فيلم از اتفاقي بودن اختراع ترانزيستور توسط جان باردين الهام گرفته و مي گويد: " در طول تاريخ داستان هاي بسياري از نوآوري وجود دارد که در آن شما به سمت يک چيز خاص در حال حرکت بوده ايد اما ناگهان اثرات جانبي رخ داده که بعدها مشخص شده چيزهاي باارزشي بوده اند".
4- چشمه (2006)
فيلم «چشمه» (The Fountain) که يکي ديگر از فيلم هاي پيچيده ي دارن آرونوفسکي است شايد آخرين فيلمي باشد که تماشاگران از آن انتظار انطباق با واقعيت و علم را داشته باشند اما بايد بدانيد که اين فيلم در موارد زيادي با دنياي علم مطابقت دارد. در فيلم شخصيت ايزي به دليل تومور پايه ي مغز در مورد معناي زندگي و کليت آن به تفسيرهاي فيلسوفانه روي مي آورد و به بحث در مورد آفرينش در کل مي پردازد.
يک متخصص ستاره شناسي سرشناس به نام کارل ساگان در اين باره مي گويد که هر عنصري که در جدول تناوبي وجود دارد از انفجار هسته ي ستارگان تشکيل شده و در نتيجه ي اين انفجار به سراسر جهان هستي پراکنده شده است. بدين ترتيب هر چيزي که در اين دنيا وجود دارد از انفجار ستاره اي به وجود آمده است.
5- درخشش ابدي يک ذهن پاک (2004)
فيلم «درخشش ابدي يک ذهن پاک» (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) با بازي جيم کري تصويري واقعي و دقيق را از پاک کردن انتخابي و هدفمند ذهن ارائه مي دهد. اگر چه در زمان حاضر که اين مقاله نوشته مي شود علم انجام اين کار بدست نيامده است اما نحوه ي کارکرد چنين روشي به دقت و به درستي در فيلم نمايش داده شده است. براي اين که اين روش پاکسازي خاطرات عملي شود، روند توليد پروتئين در مغز بايد همزمان با تحريک شدن حافظه متوقف گردد.
با يادگيري و به يخاطر سپردن مسائل تازه، شکل مغز ما نيز تغيير خواهد کرد اگر چه در تراز بسيار کوچک. وقتي که به يک حافظه دسترسي پيدا مي شود، اتصالات جديدي بين آن حافظه و هر چيزي که در زمان به يادآوري رخ مي دهد ساخته خواهد شد. به عبارت ديگر مسيرهاي جديدي براي دستيابي به حافظه باز خواهد شد. تنها چيزي که لازم است ماشيني با دقت کافي خواهد بود که بتواند اين اتصالات را شناسايي کرده و آن ها را حذف نمايد.
6- گزارش اقليت (2002)
اگر چه پيش بيني اين که در آينده چه جنايتي رخ مي دهد فراتر از غيرممکن خواهد بود اما برخي از واقعيت هاي علمي نشان داده شده در فيلم «گزارش اقليت» (Minority Report) نه تنها ممکن بوده بلکه از قبل نيز وجود داشته اند. در تمام طول فيلم شخصيت تام کروز و کمپاني او از انواع مختلفي از گجت هاي دقيق که شامل صفحات لمسي متعدد و اسکنرهاي عنبيه چشم هستند استفاده مي کنند.
نه تنها اسپيلبرگ ساخت چنين تکنولوژي هايي را به خوبي پيش بيني کرده بود بلکه به خوبي مي دانست که اين تکنولوژي فراگير نيز خواهد شد. همچنين با اکران فيلم بسياري از شرکت هاي فعال در حوزه ي تکنولوژي شروع به توسعه تکنولوژي هايي کردند که در فيلم به نمايش درآمده بود، از جمله حشرات رباتيک و تبليغات شخصي شده.
7- بين ستاره اي (2014)
فيلم «بين ستاره اي» (Interstellar) يکي ديگر از شاهکارهاي کريستوفر نولان مانند فيلم هاي ديگر نولان به سرعت مورد بررسي دانشمندان و محققان علوم فضايي قرار گرفت. اگر چه اين افراد خيلي سريع به دنبال اشتباهات علمي فيلم رفتند اما واقعيات بزرگي که در آن به نمايش درآمده بود را ناديده گرفتند از جمله حفره هاي تاريک و کرم چاله ها. در واقع کريستوفر نولان با کمک يک متخصص فيزيک و علوم فضايي و با استفاده از معادلات نظريه ي نسبيت انشتين توانست اين پديده هاي بصري را به تصوير بکشد.
به گفته ي نولان آن ها در ساخت اين تصاوير چنان دقتي را در جزييات به کار بردند که در عکس هاي آن 23 ميليون پيکسل وجود داشت که تماماً با معادلات انيشتين مطابقت داشتند. همچنين اين دو اعلام کردند که آن ها چيز جديدي را کشف نکرده بودند بلکه راه هاي جديدي را براي ساخت اين شبيه سازي ها توسعه دادند. پس نه تنها اين فيلم در اين حوزه کاملاً با علم همگام بود بلکه حتي در توسعه ي علم نيز مشارکت داشت.
8- 2001: يک اديسه فضايي (1968)
علاوه بر اين که فيلم حماسي و کلاسيک استنلي کوبريک با عنوان «2001: يک اديسه فضايي» (2001: A Space Odyssey) پيشرفت هايي را به تصوير مي کشيد که امروزه شاهد با واقعيت پيوستن آن ها هستيم، اما اين فيلم را بايد به خاطر به تصوير کشيدن سکوت در فضا، جايي که هيچ کسي نمي تواند صداي موتور يک شاتل يا فرياد و جيغ کسي را بشنود ستايش کرد. همچنين کوبريک براي ساخت اين فيلم به طور دائم با گروهي از متخصصان علوم هوافضا در ارتباط بود و براي ساخت فضاپيماي نمايش داده شده در فيلم و حتي لباس هايي که فضانوردان در فيلم به تن مي کنند نيز با آن ها مشورت مي کرد.
اين متخصصان بر فرآيند ساخت فضاپيماي به نمايش درآمده در فيلم از ابتدا تا انتها و در کوچک ترين جزييات نظارت داشتند. اما پيشرفته ترين مشارکت علمي که در ساخت اين فضاپيما شکل گرفت عدم استفاده از شکل آيروديناميکي براي شاتل بود زيرا به انجام چنين کاري به دليل خلاء موجود در فضا نيازي نيست. نتيجه ي اين همکاري نه تنها ساخت فيلم دقيق از لحاظ علمي بلکه استفاده از تکنولوژي بود که از زمان خود جلوتر بوده و امروزه دانشمندان علوم هوا فضا به آن دست يافته اند.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۸۱۲۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرار «فیلم‌جُستار» از هر تعریف و قاعده
به‌گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، نشست تخصصی «فیلم‌جُستار، نظریه و عمل» به‌عنوان اولین نوبت از سلسله نشست‌های تخصصی ششمین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران، روز سه‌شنبه ۴ اردیبهشت، با حضور رامتین شهبازی و احمدعلی سجادی‌صدر در محل دانشگاه سوره برگزار شد.
رامتین شهبازی عضو شورای علمی ششمین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران در ابتدای این نشست ضمن ارایه توضیحاتی درباره پذیرش قالب «فیلم‌جُستار» در این دوره از همایش، گفت: فیلم‌جُستار یکی از گونه‌های شناخته‌شده در عرصه فیلمسازی و تحقیق در جهان است. امروز در بسیاری از رشته‌های میان‌رشته‌ای از این قالب استفاده می‌شود. در دوره‌ای دانشجویان رشته سینما در ایران هم فیلم‌جُستارهای خوبی را تولید می‌کردند که برخی از آنها امروز در خارج از کشور تحصیلات خود را ادامه می‌دهند. به همین دلیل قالب فیلم‌جُستار را در فراخوان پذیرش آثار در همایش مطالعات فیلم کوتاه، قرار دادیم. در همین زمینه کتابی هم در دست تدوین است که به زودی از سوی انجمن سینمای جوانان ایران منتشر خواهد شد.
وی در ادامه با اشاره به تعداد معدود کتاب‌های منتشرشده به زبان فارسی درباره موضوع «فیلم‌جُستار» افزود: در این کتاب سعی کرده‌ایم علاوه بر مرور تاریخچه فیلم‌جُستار، به شکل‌های مختلف فیلم‌جُستار هم اشاره داشته باشیم. در این کتاب، نظریه مطرح می‌شود و اما در ادامه از نظریه به سمت عمل حرکت خواهیم کرد. به برخی مباحث در قالب یک میزگرد هم خواهیم پرداخت تا مباحث به زبان عملی‌تر هم مورد بررسی قرار بگیرد.
«فیلم‌جُستار» تعریف‌گریز است!
در ادامه این نشست احمدعلی سجادی‌صدر مدیر گروه سینمای دانشگاه سوره گفت: مقوله «فیلم‌جُستار» مقوله پیچیده‌ای است چراکه به‌شدت از «تعریف شدن» گریزان است. «فیلم‌جُستار» از هر تعریف و قاعده‌ای که برای دیگر ژانرها مطرح است، بلافاصله فرار می‌کند و هیچ‌گاه خودش را در معرض محدود شدن قرار نمی‌دهد. همین ویژگی هم باعث پویایی این مقوله شده است.
وی ادامه داد: برای تعریف فیلم‌جُستار باید مستقیم سراغ نمونه‌ها برویم. ۲ نمونه‌ای که برای این نشست آورده‌ام، مربوط به آلن رنه و اورسن ولز است. فیلم‌جُستار، زمانی مربوط به حوزه فیلم مستند بوده است اما امروز خود را از حوزه مستند هم جدا می‌کند. در تعاریفی که از سال ۲۰۰۰ به بعد موجود است، اصطلاح تخصصی فیلم‌جُستار در حوزه‌ای مطرح می‌شود که ما پیش از این در حوزه سینمای مستند به‌کار نمی‌بردیم. آنچه می‌توانیم مطرح کنیم این است که فیلم‌جُستار، داستان ندارد. بر اساس تحقیقات جدید، ما از مرز خیال و واقعیت عبور کردیم و داریم به «رسانه» می‌پردازیم. داریم از تعریف‌نشدن موضوع، به تعریف‌نشدن رسانه و از چندگانگی موضوع به چندگانگی رسانه می‌رسیم. به همین دلیل بد نیست نگاهی به این سیر تحول داشته باشیم.
واقعیتی وجود دارد، اما کجاست؟
سجادی‌صدر در ادامه با ارجاع به بخش‌هایی از فیلم «شب و مه» ساخته آلن رنه گفت: کاری که آلن رنه به‌واسطه توضیح روی فیلم انجام داده این است که ما در مواجهه با آن تردید داریم که آیا کل آن مستند است، یا با یک فضای ساخته‌شده طرف هستیم. گویی ما را در میانه مرز مستند و داستانی نگه می‌دارد. این همان کاری است که آلن رنه در «هیروشیما عشق من» هم انجام داده است. مستند «شب و مه» درباره آسایشگاه‌های آشوویتس است که در آلمان نازی مختص نگه‌داری یهودیان بوده است اما افراد از همین‌جا به سمت کوره‌های آدم‌سوزی فرستاده می‌شدند. رنه به آنجا می‌رود و از آنجا فیلمبرداری می‌کند و با تصاویری که از گذشته باقی مانده است، تلفیق می‌کند. رنه با نگه‌داشتن ما در مرز واقعیت و خیال، به‌گونه‌ای می‌گوید واقعیتی وجود دارد، ولی معلوم نیست همان چیزی باشد که به ما می‌گویند.
وی پس از نمایش سکانس‌هایی از «شب و مه» ادامه داد: در اینجا فیلم‌جُستار، به‌گونه‌ای از فیلم مستند نزدیک می‌شود که به نام مستند انعکاسی می‌شناسیم. در نمونه‌ای که از اورسن ولز خواهیم دید، شاهد مراحل ساخته‌شدن فیلمی هستیم که داریم آن را می‌بینیم. یعنی همه اجزای تولید از گروه فیلمبرداری تا بوم صدا را در تصویر می‌بینیم و به‌گونه‌ای با این مساله مواجه می‌شویم که آنچه در حال دیدن آن هستیم، ساخته‌شده است و این‌گونه نیست که واقعیت محض باشد.
تاثیر اورسن ولز بر گزارش‌های خبری دنیا
مدیر گروه سینما دانشگاه سوره تاکید کرد: اورسن ولز در همان دقایق ابتدایی مستند خود، تاکید می‌کند که این مستند یک دروغ است. فیلم در همان ابتدا روی فاصله میان «فیلم» و «واقعیت» تاکید می‌کند. شیوه ساخته‌شدن یک فیلم، بر تفسیر شما از واقعیت، تاثیر می‌گذارد.
در ادامه نشست و پس از نمایش سکانس‌هایی از مستند اورسن ولز، سجادی‌صدر ادامه داد: اورسن ولز از فیلمسازانی است که روی مقوله مستند دورگه، بسیار تاثیر گذاشته است. دقایق اولیه فیلم «همشهری کین» در آن مقطع روی تولید مستندهای خبری در دنیا، تاثیر گذاشت و بسیاری به تقلید از اورسن ولز، شیوه ساخت فیلم‌های خبری را تغییر دادند. اتفاقا یکی از اولین نمونه‌های مستندنمایی در سینما هم همین سکانس‌های ابتدایی «همشهری کین» است. ولز برخلاف زندگی شخصی‌اش، به‌عنوان یک هنرمند، ذهن بسیار خلاقی داشته است.
وی در بخش دیگر از صحبت‌های خود گفت: از ابتدای قرن بیستم در همه حوزه‌های هنر، شاهد بروز هنرهای تازه هستیم و گویی هنرمند دیگر خود را به مرزهای یک هنر محدود نمی‌کند. نمونه مشهور آن «برج ایفل» است که به‌راحتی نمی‌توان مشخص کرد که مجسمه است یا معماری. گویی هنرمند دیگر خودش را به رسانه محدود نمی‌کند. فیلم‌جُستار هم زمانی که با آپاراتوس سینما مواجه می‌شود، باید از مرز رسانه‌ای خود عبور کند و این رشدی است که در ۲ دهه اخیر در حوزه فیلم‌جُستار شاهد بودیم.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: فیلم‌جُستار در دوران جدید، می‌گوید اگر بخواهی من را بفهمی باید دید خود نسبت به دنیا را تغییر بدهی. این هسته ثابتی است که در سیر تحول انواع فیلم‌جُستار می‌توان آن را در همه انواع، رصد کرد. فیلم‌جُستار نمی‌خواهد مانند یک فیلم هالیوودی، ما را به‌واسطه روایت خود متاثر کند. از این منظر فیلم‌جُستار ذیل روایت پست‌مدرن قرار می‌گیرد.
وی تاکید کرد: فیلم‌جستار در واقع بیان شخصی یک هنرمند است و به همین دلیل هم ذیل هیچ تعریفی قرار نمی‌گیرد. یکی از بهترین مصادیق برای «حدیث نفس» همین فیلم‌جُستار است. ساختاری که هیچ قاعده‌ای ندارد و به همین دلیل هم به‌راحتی قابل‌تفسیر و دسته‌بندی نیست. تنها نکته مهم این است که فیلم‌جُستار، برداشت شخصی یک هنرمند از یک واقعیت است و هیچ‌گاه خود واقعیت نیست.
در «فیلم‌جستار» اصل اول «پژوهش» است
در ادامه این نشست تخصصی رامتین شهبازی عضو شورای علمی ششمین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران گفت: طبق گفته دکتر صدر، فیلم‌جُستار، برداشت شخصی هنرمند از یک واقعیت است. آن چیزی هم که در همایش‌هایی همچون مطالعات فیلم‌کوتاه به‌عنوان موضوع و سرفصل مطرح می‌شود، تنها سابجکت و موضوع محسوب می‌شوند و ما به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهیم به نگاه‌های تکراری نسبت به این موضوعات برسیم. در هر همایش و در هر کار علمی، شما با موضوع و سابجکت مواجه هستید. در واقع پیشنهاد و فراخوانی است که شما را به پرداختن به یک موضوع فرا می‌خواند.
وی افزود: آنچه خروجی کارها را متفاوت می‌کند، نقطه‌نظر ما به موضوعات است. به همین دلیل از مرحله موضوع عبور می‌کنیم و به مساله می‌رسیم. حتی می‌توانیم نسبت به موضوعات نگاه انتقادی داشته باشیم و همین نگاه انتقادی را در قالب مقاله و جُستار، ارایه می‌کنم. اینجاست که کار ما می‌تواند «خودویژه» شود.
شهبازی در ادامه گفت: در فرآیند ساخت فیلم‌جُستار، اصل اول پژوهش است. ما نباید این اصل را فراموش کنیم. زمانی ما از پژوهش مکتوب به یک خروجی مکتوب در قالب مقاله می‌رسیم اما وقتی می‌خواهیم «فیلم‌جُستار» بسازیم، در واقع داریم رسانه را هم تغییر می‌دهیم. به همین دلیل برای رفتن سراغ فیلم «جُستار»، شما در واقع باید به ۲ رسانه، تسلط داشته باشید.
ادامه این نشست تخصصی به طرح پرسش از سوی حاضران اختصاص پیدا کرد.
ششمین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران با شعار «امکانات بومی در ژانرهای آمیخته (هیبریدی) و اهمیت چرخه‌های تولید» برگزار می‌شود و در چهار بخش «مقالات پژوهشی»، «جُستارهای آزاد»، «فیلم‌جُستار» و «ترجمه» پذیرش آثار خواهد داشت.
آخرین مهلت ارسال چکیده مقالات و طرح‌نامه فیلم‌جُستار به ششمین همایش مطالعات فیلم‌کوتاه تهران، یک‌شنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳ است و اسامی چکیده مقالات پذیرفته شده روز یک‌شنبه ۳ تیر ۱۴۰۳ اعلام خواهد شد.
کد خبر 6087703
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد