به نقل از «خبرگزاری آریا»

شرايط اجتماعي و سياسي پس از حادثة کربلا در کلام رهبر معظم انقلاب/1 واقعه حرّه؛ ضربت بزرگ به تاريخ تشيع

تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۹۴۸۸۹

خبرگزاري آريا - با وجود اينکه تشکيلات شيعي در اثر حادثه عاشورا دچار ضعف شده بود اما حرکات شيعي در قبال اين ضعف مشغول فعاليت بود که مجددا آن تشکيلات را به وضع اول در آورد، تا اينکه واقعة حَرّه پيش آمد.
به گزارش سرويس ديني جام نيوز، در کتاب «انسان 250 ساله» براساس بيانات مقام معظم رهبري پيرامون شرايط اجتماعي و سياسي پس از حادثه کربلا آمده است:
هنگامي که حادثه عاشورا رخ داد، در سراسر عالم اسلام تا آنجايي که خبر رسيد، به خصوص در حجاز و عراق، حالت رعب و وحشتي ميان شيعيان و طرفدارانِ ائمه(ع) به وجود آمد، زيرا احساس شد که حکومت يزيد تا آن حد هم آماده است که حکومت خود را تحکيم کند، يعني تا حد کشتنِ حسين بن علي(ع) که فرزند پيامبر(ص) و در همه جهان اسالم به عظمتِ اعتبار و قداست شناخته شده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

و اين رعب که آثارش در کوفه و مدينه نمايان بود، پس از گذشت زماني با چند حادثه ديگر کامل شد که يکي از آن حوادث، حادثة حَرّه بود و اختناق شديدي در منطقه نفوذ اهل بيت(ع)، يعني حجاز به ويژه مدينه  و همچنين عراق به ويژه کوفه  به وجود آمد. ارتباطات، ضعيف شد و کساني که طرفدار ائمه(ع) بودند و مخالفان بالقوة دستگاه خلافت بني اميه به شمار مي آمدند، در حال ضعف و ترديد به سر مي بردند.
روايتي از امام صادق(ع) نقل شده که آن حضرت(ع) وقتي دربارة اوضاع ائمة قبل از خودشان صحبت مي کردند، فرمودند: «اِرْتَدَّ النّاسُ بَعْدَ قَتْلِ الْحُسَيْــنِ(عليه السلام) اِلاّ ثَلاثَةٌ» مردم پس از امام حسين(ع) مُرتد شدند مگر سه نفر و در روايتي هست پنج نفر و بعضي روايات هفت نفر هم ذکر کرده اند.
در روايتي که از حضرت سجاد(ع) که راوي اش ابوعمرمهدي است  مي گويد: از امام سجاد(ع) شنيدم که فرمودند: «ما بمَِکَّه وَ المَدينَه عِشرُونَ رَجُ يحُِبُّنا؛ در همة مکه و مدينه بيست نفر نيستند که ما را دوست مي دارند.»
اين دو حديث را از اين باب نقل کردم که وضع کلي جهان اسلام نسبت به ائمه و طرفداران ائمه روشن شود؛ يعني اين خفقاني که به وجود آمد کي چنين حالتي را به وجود آورد که طرفداران ائمه متفرق، پراکنده، مأيوس و مرعوب بودند و امکان کي حرکت جمعي براي آنها نبود. البته در همان روايت امام صادق(ع) هست: «ثمُّ إنّ النّاسَ لحَِقُوا وَ کَثُرُوا؛ مردم تدريجا ملحق شدند و زياد شدند.»
اگر همين مسئله اي که ذکر شد يک مقدار با تفصيل بيشتر بخواهيم بيان کنيم به اين ترتيب مي شود که بعد از حادثه شهادت امام حسين(ع) مقداري مردم مرعوب شدند، لکن آنچنان ترسي نبود که به کلي نظام تشکيلات پيروان اهل بيت(ع) را به هم بريزد. دليلش هم اين است که ما مي بينيم حتي در همان هنگام که اسراي کربلا را به کوفه آوردند، حرکاتي مشاهده مي شود که اين حرکات حاکي از وجود تشکيلات شيعه است.
البته وقتي از «تشکيلات پنهاني شيعه» سخن مي گوييم منظور تشکيلات منسجم کامل به شکلي که امروز در دنيا معمول است، نمي باشد؛ بلکه منظورمان رابطه هاي اعتقادي است که مردم را به يکديگر متصل مي کند و وادار به فداکاري مي نمايد و به کارهاي پنهاني برمي انگيزد و در نتيجه يک مجموعه را در ذهن انسان ترسيم مي کند.
در همان روزها يي که خاندان پيامبر(ص) در کوفه بودند، در يکي از شبها، در محلي که آنها زنداني بودند سنگي فرود مي آيد. سنگ را بر مي دارند مي بينند کاغذي به آن بسته است. در آن کاغذ نوشته شده بود: «حاکم کوفه شخصي را پيش يزيد در شام  فرستاده که دربارة وضعيت و سرنوشت شما از او کسب تکليف کند. اگر تا فردا شب، مثلاً صداي تکبير شنيديد، بدانيد که شما در همين جا کشته خواهيد شد و اگر نشنيديد بدانيد که وضع بهتر خواهد شد.»
ما هنگامي که اين داستان را مي شنويم به خوبي درک مي کنيم که يک نفر از دوستان و اعضاي اين تشکيلات در داخل دستگاه حاکم ابن زياد حضور دارد و قضايا را مي داند و به زندان دسترسي دارد و اطلاع دارد که براي زنداني ها چه ترتيباتي و چه پيش بيني هايي شده و مي تواند خبر را با صداي تکبير به اهل بيت(ع) برساند و با اين شدتِ عمل که به وجود آمده بود، چنين چيزهايي نيز ديده مي شد.
نمونة ديگر عبدالله بن عَفيف ازَديّ مردي نابينا است؛ در همان مراحل اولية ورود اسرا به کوفه از خود عکس العمل نشان مي دهد که منجر به شهادتش مي شود، و از اين قبيل افراد چه در شام و چه در کوفه پيدا مي شدند که هنگام برخورد با اسرا نسبت به آنها اظهار علاقه و ارادت مي کردند يا گريه مي کردند يا همديگر را ملامت مي کردند؛ و چنين حوادثي در مجلس يزيد و در مجلس ابن زياد نيز پيش آمده است.
بنابراين با اينکه ارعاب شديدي در اثر اين جريان پيش آمده بود، اما آنچنان نبود که به کلي نظامِ کار دوستان اهل بيت(ع) را از هم بپاشد و آنها را دچار پراکندگي و ضعف بنمايد، لکن بعد از گذشت مدتي حوادث ديگري پيش آمد که اين حوادث اختناق را بيشتر کرد. و از اينجا مي توانيم بفهميم حديث «ارتَدَّ النّاسُ بَعدَ الحُسَين(ع)» مربوط به دوران آن حوادث يا پس از آن حوادث است و يا مربوط به فاصله هايي است که در اين بين وجود داشته است.
در طول دوران اين چند سال قبل از آنکه آن حادثة مهم و کوبنده به وجود بيايد  شيعيان به ترتيب دادن کارهايشان و بازگرداندن انسجام قبلي خودشان دست مي زنند. در اينجا طبري چنين نقل مي کند: «فلَمَ يزَل القَوم في جَمعِ آلَه الحَرب و الاِستعدادِ للقِتال » يعني آن مردم مقصود شيعيان است  ابزار جنگ جمع مي کردند و خودشان را براي جنگ آماده مي کردند، و پنهاني مردم را از شيعه و غيرشيعه به خونخواهي حسين بن علي(ع) دعوت مي کردند و گروه گروه مردم، به آنها پاسخ مثبت مي دادند. و اين وضعيت همچنان ادامه داشت تا يزيد بن معاويه از دنيا رفت.
بنابراين، مي بينيم با اينکه فشار و اختناق زياد بود، درعين حال اين حرکات هم انجام مي گرفت همان گونه که طبري نقل مي کند  و شايد به همين دليل است که مؤلف کتابِ «جهاد الشيعه» با آنکه يک نويسنده غيرشيعي است و نسبت به امام سجاد(ع) نظرات واقع بينانه اي ندارد، اما حقيقتي را درک کرده و آن، اين است که مي گويد: «گروه شيعيان پس از شهادت حسين(ع) مانند تشکيلات منظمي درآمدند که اعتقادات و روابط سياسي، آنان را به يکديگر پيوند مي داد و داراي اجتماعات و رهبراني بودند و همچنين داراي نيروهاي نظامي بودند و جماعت توّابين نخستين مظهر اين تشکيلات هستند.»
پس احساس مي کنيم با وجود اينکه تشکيلات شيعي در اثر حادثه عاشورا دچار ضعف شده بود اما حرکات شيعي در قبال اين ضعف مشغول فعاليت بود که مجددا آن تشکيلات را به وضع اول در آورد، تا اينکه واقعة حَرّه پيش آمد. به نظر من واقعة حرّه در تاريخ تشيع مقطع بسيار عظيمي است که ضربت بزرگي را وارد آورد.
واقعة حرّه دقيقا در سال شصت وسه هجري اتفاق افتاده است. جريان به طور خلاصه به اين صورت است که در سال شصت و دو هجري جوانِ کم تجربه اي از بني اميه والي مدينه شد. او فکر کرد براي به دست آوردن دل شيعيانِ مدينه خوب است عده اي از آنها را براي مسافرت و ديدار با يزيد دعوت کند و همين کار را کرد. عده اي از سران مسلمانان و بعضي از صحابه و بزرگان مدينه را که غالبا از علاقه مندان به حضرت سجاد(ع) بودند، براي رفتن به شام دعوت کرد که بروند با يزيد مأنوس شوند و اين اختلافات کم شود. اينان به شام رفتند و با يزيد ملاقات کردند و چند روزي مهمان او بودند و پذيرايي شدند. سپس يزيد به هرکدام از آنها مبالغ زيادي پول در حد پنجاه هزار درهم و صدهزار درهم  داد و اينها به مدينه برگشتند.
همين که به مدينه رسيدند چون فجايعي که در دستگاه يزيد اتفاق مي افتاد ديده بودند، زبان به انتقاد از يزيد گشودند. مسئله درست به عکس شد، اينها به جاي تعريف از يزيد مردم را به جنايات او آگاه کردند و به مردم گفتند: يزيد چگونه مي تواند خليفه باشد، درحالي که اهل شُربِ خَمر، بازي با سگها و اهل انواع و اقسام فسق و فجور است و ما او را از خلافت خلع کرديم.
شبستان

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۹۴۸۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیلم| حاشیه‌ای جالب از دیدار امروز رهبر معظم انقلاب با کارگران!

فیلم| حاشیه‌ای جالب از دیدار امروز رهبر معظم انقلاب با کارگران!