شمر در گذر زمان/ از زمان امام علي تا امام حسين عليهماالسلام
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۰۲۴۱۷۵
خبرگزاري آريا - کُنيه‌اش ابوسابغه، از تابعين و رؤساي قبيلۀ هَوازِن و از تيره ضِباب بن کلاب بود و ازاين رو، او را کلابي ياد کرده‌اند.
به گزارش جام نيوز، در مورد تاريخ ولادت شمر اطلاع درستي در دست نيست.
کُنيه‌اش ابوسابغه، از تابعين و رؤساي قبيلۀ هَوازِن و از تيره ضِباب بن کلاب بود و ازاين رو، او را کلابي ياد کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وي را مردي ابرص و زشت روي توصيف کرده‌اند.
امام حسين(ع) در روز عاشورا به شمر گفت: «رسول خدا(ع) راست گفت که گويا سگ سياه و سفيدي را مي‌بينم که خون اهل بيتم را مي‌آشامد».
پدرش ذوالجوشن به خواسته پيامبراکرم(ص) براي پذيرش اسلام اهميتي نداد، اما پس از فتح مکه، چون مسلمانان بر مشرکان پيروز شدند، اسلام آورد.
درباره مادر شمر نيز اطلاع چنداني در دسترس نيست.
در واقعه کربلا، امام حسين(ع) پس از اهانت شمر، وي را پسر زن بُزچران خطاب کرده است.
در زيارت عاشورا از شمر با لعن و نفرين ياد شده است.
شمر در زمان امام علي(ع):
شمر بن ذي الجوشن در ابتدا از ياران اميرالمؤمنين امام علي(ع) بود.
وي در جنگ صفّين، آن حضرت(ع) را ياري کرد و در مبارزه با اَدهم بن مُحرِز از ناحيه صورت به شدت مجروح گشت.
اما بعدها از امام علي(ع) روي گرداند و جزء خوارج شد و از دشمنان پر کينۀ امام علي(ع) و خاندانش گشت.
شمر در زمان امام حسن(ع) :
شمر از مخالفين شديد امام حسن(ع) بود و در کوفه آشوب به راه انداخت و مردم را عليه امام حسن(ع) شوراند و از جمله کساني بود که صلح را بر امام(ع) تحميل کرد و سپس به معاويه پيوست.
وي هنگام دستگيري حُجر بن عدي در سال 51، جزء کساني بود که نزد زياد بن ابيه به دروغ شهادت داد که حجر مرتد شده و شهر را به آشوب کشيده است.
شمر در زمان امام حسين(ع):
وقتي مسلم بن عقيل در سال 60 قمري از سوي امام حسين(ع) به کوفه رفت، شمر از جمله افرادي بود که از طرف عُبيدالله بن زياد، حاکم کوفه، مأمور شد مردم را از اطراف مسلم پراکنده سازد.
وي در سخناني مسلم را فتنه‌گر ناميد و کوفيان را از سپاه شام ترساند.
پس از آنکه امام حسين(ع) به کربلا رسيد، عمر بن سعد، فرمانده لشکر کوفه، قصد جلوگيري از جنگ و خون ريزي داشت و به دنبال راه حل مسالمت آميز بود، اما شمر، ابن زياد را که به نظر مي‌رسيد با قصد عمر بن سعد موافق است، به جنگ با امام تشويق کرد.
در عصر روز نهم محرّم سال 61، شمر با چهار هزار جنگجو و نامۀ تهديدآميزي از سوي ابن زياد، براي عمر بن سعد به کربلا رسيد.
ابن سعد با ديدن نامه، خطاب به شمر گفت: کاري را که در آن اميد صلاح بود تباه کردي.
با اين حال، عمر بن سعد دستور ابن زياد مبني بر اخذ بيعت از امام حسين(ع) يا جنگ با او را پذيرفت و شمر سردار سپاه او گرديد.
شمر از آنجا که با ام البنين، مادر حضرت عباس(ع)، هم قبيله بود، در عصر تاسوعا عباس(ع) و برادرانش را خواهر زاده خود صدا کرده و خواست تا امان نامه‌اي از ابن زياد براي آنان بگيرد، اما آنها نپذيرفته و خود و امان نامه اش را لعن کردند و در کنار امام حسين(ع) ماندند.
صبح روز عاشورا، شمر فرماندهي سمت چپ سپاه ابن سعد را برعهده گرفت و هنگامي که با خندق و هيزم مشتعل در اطراف خيمه‌هاي امام(ع) و يارانش روبه رو شد، با امام(ع) گستاخانه سخن گفت.
شمر در به شهادت رساندن امام حسين(ع):
شمر به تيراندازان دستور داد تا بدن امام را هدف قرار دهند.
سپس با فرمان وي، همه به سوي امام(ع) حمله بردند و کساني از جمله سِنان بن اَنَس و زُرْعَة بن شريک ضربه‌هاي نهايي را بر امام(ع) وارد کردند.
دربارۀ کسي که سر امام حسين(ع) را از تن جدا کرد، روايات گوناگوني وجود دارد که در برخي از آنها از شمر نام برده شده است.
به گفتۀ واقدي، شمر امام حسين(ع) را کشت و بر سينۀ امام حسين(ع) نشست و سر او را از قفا جدا کرد.
وي اولين کسي بود که در روز عاشورا بر بدن امام حسين(ع) اسب تاخت.
شمر بعد از شهادت امام حسين(ع) دستور غارت و آتش زدن خيمه ها را داد.
شمر قصد داشت امام سجاد(ع) را که در بستر بيماري بود به قتل رساند، اما عده‌اي از جمله حضرت زينب(س) مانع او شدند.
در پي قيام مختار ثقفي در سال 66، شمر در جنگ عليه او شرکت کرد، اما مختار، وي و ديگر امراي اموي را در جنگ شکست داد و شمر از کوفه گريخت.
مختار جمعي را به همراه غلام خود (زِربي) در پي او فرستاد.
شمر غلام مختار را کشت و به قريه‌اي گريخت و در آنجا پناه گرفت که برخي از سپاهيان مختار، شمر را محاصره کردند و در حالي که يارانش گريخته بودند، او را کشتند و سرش را نزد مختار فرستادند و بدنش را پيش سگان انداختند.
مختار نيز سر شمر را براي محمد بن حنفيه و به نقلي براي امام سجاد(ع) به مکه فرستاد.
منابع :
1)تاريخ مدينه دمشق ابن عساکر،ج23،ص186
2)انساب الاشراف بلاذري،ج2، ص482
3)طبقات ابن سعد، ج6، ص24
4)الارشاد شيخ مفيد،ج2، ص96
5)وقعة صفين بن مزاحم، ص267ـ268
6)تاريخ طبري،ج 5،ص270
7)وقعة الطف ابومخفف،ص123ـ124
8)الارشاد شيخ مفيد،ج2، ص87ـ88
برگفته از کانال داستان هاي آموزنده
115
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۲۴۱۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سازمان همکاری اسلامی حمله تروریستی به مسجدی در هرات را محکوم کرد
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، سازمان همکاری اسلامی با صدور بیانیه‌ای حمله تروریستی به مسجد امام زمان (عج) در شهر هرات در افغانستان را به شدت محکوم کرد.
گزارش ها حاکی از آن است که در این حمله خونین حداقل شش نمازگزار شهید و تعدادی دیگر زخمی شده‌اند.
این سازمان از مقامات کابل خواست تا تلاش‌های بیشتری را برای پایان دادن به چنین خونریزی‌هایی علیه غیرنظامیان افغان در سراسر کشور به کار گیرند.
سازمان همکاری اسلامی تاکید کرد که عاملان این حمله باید شناسایی شده و برای پاسخگویی به اقدام وحشتناک خود به دست عدالت سپرده شوند.
این سازمان در پایان مراتب تسلیت خود را به خانواده‌های قربانیان ابراز و برای مجروحان طلب شفای عاجل کرد.
گروه تروریستی داعش در بیانیه‌ای مسئولیت حمله به مسجد امام زمان(عج) در شهرستان گذره در هرات و شهادت شماری از نمازگزاران این مسجد را برعهده گرفت.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند