به نقل از «ایرنا»

وال استریت ژورنال: کردستان عراق قمار استقلال طلبی را باخت

تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۰۹۶۷۱۶

تهران - ایرنا - وال استریت ژورنال روز دوشنبه در تفسیری پیرامون رویدادهای 'کرکوک' نوشت: رهبران سیاسی کردستان عراق در این قمار استقلال طلبی باختند؛ اما اگر درگیریها ادامه پیدا کند؛ این بغداد است که محکوم خواهد شد.

'یاروسلاو تروفیموف' کارشناس مسائل خاورمیانه و دیدگاه نویس روزنامه ' وال استریت ژورنال' در این تفسیر آورده است:'کرکوک' روز دوشنبه سقوط کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سقوط این شهر نتیجه ملموس رفراندوم استقلال است که منطقه خودمختار کردستان عراق همین چند وقت پیش آن را برگزار کرد.
' اقلیم کردستان ' عراق در حالی این همه پرسی را برگزار کرد که همه در عرصه بین الملل با آن مخالفت می کردند. حالا کردستان با این همه پرسی نه فقط کرکوک را که کلیت ' منطقه خودمختار کردستان' عراق را هم از کف داد.
ارتش عراق یکشنبه شب در یک حمله رعدآسا شهر 'کرکوک' و تمام میادین سرشار نفتی آن را تصرف کرد. این عملیات نظامی ، آخرین مورد از یک سری گام هایی است که دولت عراق در پاسخ به مطالبه استقلال کردستان و همه پرسی آن برداشته است.
دولت عراق پیشتر جلوی تمام پروازهای بین المللی به فرودگاه کردستان را گرفته و صدور نفت این منطقه از طریق ترکیه را هم محدود کرده بود. ' حیدر العبادی' نخست وزیر عراق روز دوشنبه تقاضای دیگری را مطرح کرد و گفت که نیروی نظامی 'پیشمرگان کرد' که همیشه مستقل عمل کرده است باید تحت امر دولت فدرال عراق درآید.
شهر کرکوک از اهمیتی تاریخی برای قومیت کرد برخوردار است به حدی که کردها آن را ' بیت المقدس کرد' می نامند.
اما یک نکته مهم در سرعت سقوط کرکوک است. این سرعت آنقدر حیرت انگیز بود که به سهم خود سبب ایجاد شکاف درون منطقه کردستان عراق شد. در کردستان دو نیروی سیاسی مهم وجود دارد که هریک دیگری را به خیانت به آرمان کردها متهم می کند. حالا با این اوضاعی که پیش آمده است ؛ بروز یک جنگ داخلی در کردستان مشابه همان جنگی که این اقلیم بین سالهای 1994 تا 1997 تجربه کرد؛ دور از انتظار نیست.
اینجا سوالی قابل طرح این است؛ اینکه ، آیا منطقه کردستان زنده می ماند یا نه؟
' گرت استنسفیلد' استاد سیاستهای خاورمیانه ' در دانشگاه 'اکستر' انگلیس در این باره معتقد است:' رهبری سیاسی کردستان قمار کرد و باخت'.
سیر تحولات نشان داد که منطقه محاصره شده کردستان عراق چقدر آسیب پذیر است و ' مسعود بارزانی' رئیس جمهور آن چقدر دچار توهم شده بود و قوت سیاسی و نظامی منطقه تحت امر خود را دست بالا گرفته بود.
آمریکا که در این دعوا اصلا شرکت نکرد و از طرفین دعوا خواست که خودشان را کنترل کنند.
ترکیه و ایران هم که جانب بغداد را گرفتند .
در اینجا مانده است کردستان عراق یکه و تنها با طناب داری که در آینده ای نه چندان دور به دور گردنش حلقه خواهد زد.
' امیل هوکییم ' از کارشناسان ارشد امنیت خاورمیانه در 'موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک ' لندن می گوید:' کردها امروز دیگر متوجه شده اند که غرب و جامعه بین الملل چندان هم دستانش برای حمایت از آنها باز نیست و این حقیقی است تلخ برای آنها'.
کردهای عراق از همان مقطع مبارزاتشان با دیکتاتور عراق ' صدام حسین' از حمایت و مراقبت نظامی غرب برخوردار بودند . اما امروز دیگر صدامی در عراق روی کار نیست و یک دولت دمکراتیک در بغداد جلوس کرده است . دوره کاری بارزانی در سال 2015 به اتمام رسید و او همچنان بر سر قدرت است. درون خود کردستان هم میان نیروهای سیاسی بر سر مشروعیت سیاسی بارزانی دعواست. این احزاب اپوزیسیون ضمنا با طرح و برنامه ریخته شده برای همه پرسی هم مخالف بودند.
در این مبحث،' زلمای خلیل زاد' سفیر سابق آمریکا در عراق و سازمان ملل نظرش این است که؛ ' ناراحتی بارزانی نباید تغییری در رویکرد آمریکا در قبال بحران کردستان ایجاد نماید'.
خلیل زاد توضیح داد: ' بارزانی به جنگ با عراق رفت؛ به جنگ با منطقه رفت و به جنگ با آمریکا رفت. واشنگتن بارها به بارزانی سفارش می کرد که مبادا رفراندوم برگزار کند و حتی راه حل مذاکره را هم پیش پای او گذاشت'.
خلیل زاد یاداور شد:' کما فی السابق این به نفع منافع ملی آمریکاست که جلوی بارزانی را بگیرد و در اولین فرصت مذاکرات را شروع کند. هرچند که همه از این رفراندومی که برگزار شد عصبانی اند و هرچند که نفوذ ایران در عراق و کردستان روز افزون است ، اما به هر حال؛ وقوع یک جنگ میان کردها و عراق مطلقا به نفع آمریکا نیست. یک کردستان بی ثبات هرگز در راستای منافع ملی آمریکا نیست'.
ایران هم مشکل کردهای سرکش خود را دارد.
بی دلیل نبود که ایران سرسخت ترین مخالف استقلال کردستان بود. سرلشکر ' قاسم سلیمانی' رهبر 'نیروی قدس' که پیوندهایی نزدیک با بغداد و با مخالفان کرد بارزانی دارد ؛ نقش کلیدی در تسخیر کرکوک در روز دوشنبه ایفا کرد.
این سیر تحول رویدادها باعث شد تا دولت بارزانی یک لحن محکم ضد ایرانی به خود بگیرد. همین موضع گیری تند کردها این احتمال بالقوه را دارد که بازتابهای درگیری داخلی کردستان به بیرون از مرزهای این اقلیم کشیده شود و کردستان هم با شکاف ایجاد شده میان دشمنان و یاران تهران صف بندی کند.
تا قبل از همه پرسی؛ کردستان در قله خودمختاری قرار داشت.
نیروهای مسلح کرد کنترل سرزمینهای پهناوری را در چنگ خود داشتند به خصوص استان نفت خیز 'کرکوک' را. در سال 2014 هنگام یورش 'داعش' به عراق؛ بعد از آنکه نیروهای عراقی کرکوک را در دستان 'داعش' رها کردند؛ کردها از فرصت استفاده کردند و این استان را به تصرف خود درآوردند.
فرودگاههای شهرهای 'اربیل' و ' سلیمانیه' در کردستان؛ سیاستهای صدور ویزا مستقل از بغداد داشتند و فرودگاههای آنها از پرواز موج می زد و صاحبان تجارت و کارگران سازمانهای امدادرسان را به این اقلیم می آورد. به لطف مبارزه مشترک با داعش در موصل، روابط میان کردستان و بغداد به نحو بی سابقه ای حسنه و صمیمی شد.
این روابط همچنان ادامه داشت تا اینکه بارزانی بر خواسته اش برای برگزاری رفراندوم استقلال پافشاری کرد و به رغم مخالفت شدید بغداد، رقبای داخلی و کلیت جامعه بین الملل به جز اسرائیل، همه پرسی برگزار شد. برگزاری همه پرسی دیگر محلی از تردید برای بغداد باقی نگذاشت تا به تاخت برود و حاکمیت از دست رفته خود را در 'کردستان ' اعاده کند و شهرهایی مانند کرکوک که آنها را در سال 2014 از دست داده بود را بازپس بگیرد.
اما الآن در این موقعیت ؛ اگر دعوا بالا بگیرد و بغداد همچنان دست برتر را داشته باشد؛ امکان دارد افکار عمومی بین المللی و آمریکا تغییر موضع بدهند و دست حمایتشان را پشت کردها قرار دهند.
' فنر حداد' کارشناس سیاست عراق در 'دانشگاه ملی سنگاپور' در این زمینه معتقد است: 'خطر اینجاست که بارزانی ممکن است تصمیم بگیرد استراتژی اش جنگیدن باشد. اگر چنین شود، آنگاه بارزانی دیگر بانی یک خطای بزرگ علیه موجودیت کردستان نخواهد بود؛ بلکه به عنوان تنها مدافع افتخار و غرور کردها مطرح خواهد شد'.
اروپام**1591** 1908
ناشر : افشار دارابی

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۹۶۷۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لیورپول با آرنه اسلوت قمار می‌کند؛ آن‌ها به برنده‌ای مثل توماس توخل نیاز دارند

شکست دوران پساکلوپ بهای سنگینی برای آرنه اسلوت و مدیران لیورپول خواهد داشت. 

طرفداری | آرنه اسلوت به احتمال فراوان سرمربی جدید لیورپول خواهد بود. جیمی کرگر در یادداشت هفتگی‌اش برای نشریه تلگراف به این موضوع پرداخته است. 

در شکست ناامیدکننده دربی مرسی‌ساید، یک نکته تسلی‌بخش برای لیورپول وجود داشت: جانشینی یورگن کلوپ کار «غیر ممکنی» نیست، حداقل در درون زمین. یک واقعیت تلخ آنفیلد را فرا گرفته است. با وجود کمبودهای آشکار در ترکیب لیورپول، آن‌ها به ایده کنار گذاشتن مچسترسیتی و آرسنال چنگ زده بودند. با این حال، لیورپول در طول فصل کیفیت قهرمانی نداشت و ضعف‌های متعدد اجازه نداد تا لیورپول چالش قهرمانی را به خوبی پیش ببرد. در حقیقت، این چالش مدت زمان بیشتری از آنچه پیش‌بینی می‌شد، به طول انجامید. 

به نظر می‌رسد آرن اسلوت جانشین کلوپ خواهد شد. او پس از فصلی پرنوسان که در نهایت، وعده‌های بیشتری نسبت به دستاوردها داشت، کار دشواری برای بهبود عملکرد تیم پیش رو دارد. هیچ مربی‌ای نباید تصور کند که اولین سالش در لیورپول نسبت به آخرین فصل کلوپ چالش غیر قابل دسترس است. این خبر خوبی است. اما خبر بد این است که فردی که بیشترین توانایی را برای هدایت لیورپول در مرحله بعدی دارد، در حال جدایی از باشگاه است. اگر کلوپ فصل بعد هم سرمربی بود، لیورپول پیشرفت می‌کرد و دوباره در داخل و خارج از اروپا به سراغ کسب قهرمانی می‌رفت. با اسلوت، آن باور مطلق جای خود را به امید خواهد داد. این موضوع اصلا انتقاد از سرمربی هلندی نیست. پس از اعلام جدای کلوپ و انصراف ژابی آلونسو، گزینه‌های باشگاه محدود شد. صرف نظر از اینکه اسلوت چقدر درخشان باشد - هیچکس بدون داشتن اعتبار نمی‌تواند قهرمان لیگ هلند شده یا به فینال اروپایی برسد - سرمربی بعدی همیشه مورد احترام قرار می‌گیرد، اما او لزوما کسی نبود که هواداران را هیجان‌زده کند.

هیچ سرمربی در دسترسی نمی‌تواند کاریزما، اقتدار و ارتباط کلوپ با هواداران را تکرار کند. نظرات زیادی را در مورد اسلوت شنیده‌ام و خوانده‌ام که انتخاب او را از لحاظ تاکتیکی منطقی می‌دانند و اینکه داده‌های مربوط به سبک بازی فاینورد، او را به انتخابی مناسب تبدیل می‌کند. انتخاب او بر اساس احساس بوده است، نه منطق. جذابیت انتخاب کلوپ بر اساس عقل و احساس بود. هنگام ورود کلوپ، هواداران لیورپول از این که او به جای سایر باشگاه‌های بزرگ باشگاه آن‌ها را انتخاب کرده است، قدردانی کردند. در مورد اسلوت، او قدردان لیورپول خواهد بود و باید انتخابش را توجیه کند. 

چیز چیز جدید یا عجیبی در مورد فقدان ارتباط احساسی وجود ندارد. هر مربی به دنبال جلب توجه هواداران است. کلوپ یک استثنا بود، او قهرمان بوندسلیگا و نایب قهرمان لیگ قهرمانان محسوب می‌شد. از زمان ورود رافا بنیتز با قهرمانی در لالیگا و یوفا کاپ، برای اولین بار لیورپول یک سرمرمربی آماده و نخبه با قابلیت واهمه رقبا را داشت. آیا همین امر در مورد اسلوت هم صدق می‌کند؟ این انتصاب بیشتر از هیجان‌انگیز بودن، گیج‌کننده است. طی 9 سال گذشته، لیورپول یکی از دو سرمربی برتر جهان را در اختیار داشته است. آن‌ها اکنون به جای انتخاب یک فرد ثابت شده و کارکشته، روی آینده قمار می‌کنند.

برای لیورپول یک سرمربی ثابت شده را ترجیح می‌دهم

من در مورد مربی‌ای مثل توماس توخل که در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل پپ گواردیولا به پیروزی دست یافت، بیشتر فکر می‌کردم. توخل پس از کلوپ در ماینتس و دورتموند عملکرد خوبی داشت. اوضاع در بایرن مونیخ خوب پیش نرفته است اما به سرمربیان بزرگی مثل کارلو آنچلوتی و اونای امری نگاه کنید که چگونه پس از شکست‌های بزرگ، خودشان را بازیابی می‌کنند. اگر تیمی انگلیسی دیگر توخل را جذب کند، مطمئن هستم که پیشرفت چشمگیری خواهد کرد اما لیورپول سرمربی پرخشاگر نمی‌خواهد. ترجیح من جذب سرمربی ثابت شده است حتی اگر مدیریت او دشوار باشد. این گزینه بهتر از جذب سرمربی‌ای با مدیریت آسان اما نیازمند به اثبات است. 

نگرانی‌های من در مورد آرنه اسلوت این موضوع خواهد بود: آیا آرنه اسلوت برای رقابت با پپ گواردیولا و لیگ قهرمانان اروپا آماده است؟ سرمربی جدید باید از همان ابتدا اعلام کند که برای بُردن آمده است نه رقابت. پس از دوران کلوپ، دیگر کسی در لیورپول علاقه‌ای به شنیدن صحبت در مورد دوره‌های گذار، فصل‌های تثبیت یا «حداقل نیاز» به کسب سهمیه لیگ قهرمانان ندارد. این باشگاه برای فصل آینده روی پلتفرمی بنا شده که قابلیت پیشرفت دارد، با اسکلت تیمی که از لحاظ فنی هنوز با چهار بازی باقی مانده، در کورس قهرمانی قرار دارد. 

بین فصل 07-2006 تا ۲۰۱۹، لیورپول تنها لیگ کاپ را به دست آورد. در پنج سال گذشته، آنها تقریبا همه جام‌ها را کسب کرده‌اند و بدشانس بودند که برنده عناوین بیشتری نشدند. کلوپ مهم‌ترین دلیل این موفقیت است. پس از رفتن او، نه تنها شهرت آرنه اسلوت به خطر می‌افتد، بلکه اعتبار کسانی هم که به آمادگی او برای جانشینی چنین اسطوره‌ای اعتقاد داشتند، زیر سوال می‌رود.

از دست ندهید ????????????????????????

درخواست دروسی: سردار را در رم حفظ کنید اختلاف علنی رئیس فدراسیون با مجری تلویزیون اعتراض هوادار بارسلونا: ژاوی، مرد سر حرفش می‌ماند! رد پای آرتتا؛ اورتون بعد از 14 سال لیورپول را در خانه شکست داد!