در کدام کشورها قدرت در دست زنان است؟
تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۱۳۹۷۶۹
بنا بر داده‌های جمع آوری شده در سال ۲۰۱۶ میلادی توسط مجمع جهانی اقتصاد (FEM) درباره شکاف جنسیتی که پس از مطالعه وضعیت زنان سیاستمدار در ۱۴۶ کشور به دست آمده است، ۶۸ کشور (۳۵ درصد از کل کشورهای مستقل جهان) طی پنجاه سال گذشته توسط دستکم یک زن اداره شده است. آفتابنیوز : الن جانسون سیرلیف، رئیس جمهوری لیبریا اعلام کرد که پس از «دوازده سال زمامداری» قدرت را ترک می کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش آفتابنیوز، توجه به این موضوع از آن رو اهمیت دارد که برای یک زن، باقی ماندن در منصب ریاست جمهوری آنهم برای دوازده سال، مدتی بسیار طولانی محسوب می شود. به این بهانه نگاهی داریم به آمارهای بین‌المللی دربارۀ شمار زنانی که در سراسر جهان وظیفه ادارۀ امور سیاسی کشورشان را بر عهده دارند.
شمار زنان سیاستمدار جهان از سال ۲۰۰۰ میلادی دو برابر شده است
بنا بر داده‌های جمع آوری شده در سال ۲۰۱۶ میلادی توسط مجمع جهانی اقتصاد (FEM) درباره شکاف جنسیتی که پس از مطالعه وضعیت زنان سیاستمدار در ۱۴۶ کشور به دست آمده است، ۶۸ کشور (۳۵ درصد از کل کشورهای مستقل جهان) طی پنجاه سال گذشته توسط دستکم یک زن اداره شده است.
از این تعداد در ۳۱ کشور، زنانی که ریاست دولت را برعهده داشته اند کمتر از ۵ سال بر مسند قدرت باقی مانده‌اند، در ۱۰ کشور دورۀ زمامداری آنها حدود یک سال بوده است و در سیزده کشور نیز کمتر از یک سال. به این ترتیب می توان گفت زنانی که به عنوان رهبر جامعه بر مسند قدرت تکیه زده‌اند، عمدتا دورۀ زمامداری کوتاهی داشته‌اند؛ این دوره کوتاه نیز، معمولا یک مرحله گذار برای انتقال قدرت میان مردان بوده است.
بطور مثال در یونان، پس از استعفای الکسیس سیپراس تا زمان برگزاری انتخابات مجدد و روی کار آمدن دوباره او، خانم واسیلیکی تانو کریستوفیلو رئیس دادگاه عالی یونان برای ۲۵ روز طی ماههای اوت تا سپتامبر ۲۰۱۵ میلادی نخست وزیر یونان شد. در اتریش نیز در سال ۲۰۱۶ میلادی پس از ابطال نتایج انتخابات ریاست جمهوری و تا زمان برگزاری انتخاباتی دوباره، خانم دوریس بورس رئیس شورای ملی حزب سوسیال، موقتا رئیس جمهور شد.
بنگلادش، در صدر کشورهای جهان
شش کشور اول جهان که در آنها زنان طولانی‌ترین زمان باقی ماندن در قدرت را به خود اختصاص داده اند به ترتیب عبارتند از بنگلادش، هند، ایرلند، ایسلند، فیلیپین، سیرالئون.
قاره آسیا طی پنجاه سال گذشته شاهد رهبران زن بسیاری بوده است. بنگلادش در صدر کشورهای آسیایی قرار دارد. این کشور را در ۲۳ سال از پنجاه سال گذشته، دو زن اداره کرده‌اند یعنی شیخ حسینا (نخست وزیر سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی و سپس ۲۰۰۹ میلادی تا زمان حاضر) و خالده ضیا (نخست وزیر سالهای ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶ میلادی و سپس سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ میلادی).
وضعیت مشابهی نیز در کشور هند دیده می شود که دو رهبر بزرگش زن بوده اند. این دو زن که در مجموع مدت ۲۱ سال بر مسند قدرت بودند عبارتند از خانم ایندیرا گاندی که حدود شانزده سال نخست وزیر هند بود و خانم پاراتیبها پاتیل که طی سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ میلادی ریاست جمهوری این کشور را بر عهده داشت.
فیلیپین و سیرالئون نیز در کنار کشورهای اروپایی ایرلند و ایسلند، جزو فهرست شش کشوری هستند که در میان ۱۴۶ کشور مطالعه شده، زنان در آنها طولانی‌ترین زمان باقی ماندن در قدرت را به خود اختصاص داده اند.
وضعیت زنان سیاستمدار در قاره اروپا
اروپا قاره‌ای است که در اکثر کشورهای آن، زنان در قدرت سهیم هستند. در این قاره هم اکنون چهارده کشور توسط زنان اداره می شود.
زنان سیاستمدار کشورهای شمال اروپا بیش از هر جای دیگری در این قاره سبز، مسئولیت اداره دولت را برعهده داشتند. در این زمینه ایرلند و ایسلند در صدر قرار دارند. در ایرلند قدرت برای ۲۱ سال و در ایسلند به مدت ۲۰ سال در دست زنان بوده است. پس از این کشورها زنان سیاستمدار نروژ و فنلاند با دوره زمامداری به ترتیب ۱۳ و ۱۲ سال در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
کشورهای بالتیک جایگاههای بعدی را به خود اختصاص داده اند. زنان سیاستمدار ۱۰ سال در لیتوانی، ۷ سال لتونی و یک سال در استونی بر مسند قدرت بودند. خانم کرستی کالیولاید در ۱۰ اکتبر سال ۲۰۱۶ میلادی به عنوان رئیس جمهور استونی انتخاب شد و همچنان بر مسند قدرت است.
در این میان، کشور سوئد یک استثناء است. این کشور واقع در شمال اروپا، تا به امروز هرگز توسط یک سیاستمدار زن رهبری نشده است.
در مجموع از سال ۱۹۹۶ و زمانی که ایندیرا گاندی در هند قدرت را در دست گرفت، در سراسر جهان به تدریج بر تعداد زنانی که در کشورهای مختلف رئیس دولت بودند افزوده شده و از تعدادی انگشت شمار به حدود ۷۰ زن افزایش یافته است و در سال ۲۰۰۰ این رقم دو برابر شد.
افزایش میزان برابری زن و مرد در سطح دولتها و پارلمان‌ها
در گزارش مجمع جهانی اقتصاد، به حضور زنان نمایندۀ پارلمان و یا زنان عضو کابینه دولتها نیز اشاره شده است. بنا بر یافته‌های این مطالعات، در حال حاضر در بیش از ۹۵ درصد از کشورها، زنان در کابینه دولت حضور دارند و تنها شش کشور در سراسر جهان دیده می شود که وزیر یا عضوی از کابینه آن زن نیست. این کشورها عبارتند از: بوسنی و هرزگوین، پاکستان، اسلوواکی، عربستان سعودی، مجارستان و برونئی.
در چهار کشور فرانسه، سوئد، فنلاند و نروژ نیز شمار زنان حاضر در کابینه دولت در مقایسه با مردان، ۵۰ درصد یا بیش از ۵۰ درصد است.
در مجموع در سراسر جهان، زنان ۲۰ درصد از ترکیب دولتها و ۲۲.۶ درصد از ترکیب پارلمان‌ها را تشکیل می دهند.
رواندا و بولیوی دو کشوری هستند شمار زنان در پارلمان بیش از مردان است (در رواندا ۶۴ درصد و در بولیوی ۵۳ درصد از نمایندگان پارلمان را زنان تشکیل می دهند) و تنها در دو کشور جهان یمن و قطر، هیچ زنی در پارلمان‌های ملی حضور ندارد.
با این وجود در این گزارش تاکید شده است که فارغ از بحث گسترش فعالیتهای سیاسی زنان در جهان، نابرابری میان زن و مرد همچنان بطور قابل توجهی در بسیاری از کشورها دیده می شود.
منبع: یورونیوز
منبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۳۹۷۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فقیرترین کشورهای جهان در سال ۲۰۲۴
سودان جنوبی، بوروندی، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو و موزامبیک، فقیرترین کشورهای جهان در سال ۲۰۲۴ معرفی شده‌اند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جهان دارای ثروت و منابع کافی برای اطمینان از برخورداری کل نژاد بشر از استاندارد مناسب زندگی است. با این حال، مردم بسیاری از کشورهای جهان همچنان در فقر ناامیدانه زندگی می‌کنند که دلایل مختلفی برای آن وجود دارد. علاوه بر این استعمار، ضعف حاکمیت قانون، جنگ و ناآرامی‌های اجتماعی، شرایط آب‌وهوایی سخت یا همسایگان متخاصم و متجاوز از دلایل فقر کشورها به‌شمار می‌رود.
تعیین فقیرترین کشورهای جهانتعیین یک دلیل واحد برای فقر طولانی‌مدت دشوار است. در حالی که تولید ناخالص داخلی سرانه اغلب معیار استاندارد در نظر گرفته می‌شود، جبران تفاوت در هزینه‌های زندگی و نرخ تورم با استفاده از برابری قدرت خرید (PPP) می‌تواند توانایی خرید افراد را در هر کشوری بهتر ارزیابی کند.
سودان جنوبی به‌رغم داشتن ذخایر نفتی غنی فقیرترین کشور جهان است. این کشور با شکاف‌های اجتماعی، نابرابری، فساد و جنگ مواجه است. اکثریت جمعیت آن به کشاورزی سنتی مشغول هستند، اما خشونت و رویدادهای شدید آب‌وهوایی اغلب کشاورزان را از کاشت یا برداشت محصولات باز می‌دارد.
بوروندیبوروندی کشوری محصور در خشکی و فاقد منابع طبیعی است. آسیب‌های ناشی از جنگ داخلی ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۵ عاملی در ارمغان رتبه دوم فقیرترین کشور جهان برای آن به‌شمار می‌رود. حدود ۸۰ درصد از ۱۳ میلیون شهروند بوروندی به کشاورزی معیشتی متکی هستند و ناامنی غذایی آن تقریباً دو برابر میانگین کشورهای آفریقایی جنوب صحرای آفریقا است. علاوه بر این، دسترسی به آب و فاضلاب در این کشور بسیار کم است و کمتر از پنج درصد جمعیت آن برق دارند. تورم این کشور در سال جاری حدود ۲۲ درصد پیش‌بینی می‌شود.
جمهوری آفریقای مرکزی سرشار از طلا، نفت، اورانیوم و الماس است، اما ساکنان این کشور بسیار ثروتمند، بسیار فقیر هستند، تا آنجا که جمهوری آفریقای مرکزی نزدیک به یک دهه در میان فقیرترین کشورهای جهان بوده است. این کشور با انتخاب موفق رئیس‌جمهور فعلی گام مهمی در جهت بازسازی ملی برداشته، اما بخش‌های وسیعی از آن همچنان تحت کنترل گروه‌های ضد دولتی و شبه نظامی است. با این وجود به‌رغم مشکلات و ناکامی‌ها، در سالهای اخیر رشد متوسطی داشته که ناشی از صنعت چوب، احیای بخش کشاورزی و فروش مجدد جزئی الماس بوده است.
جمهوری دموکراتیک کنگوجمهوری دموکراتیک کنگو از زمان کسب استقلال از بلژیک در سال ۱۹۶۰، چندین دهه متحمل دیکتاتوری خشونت‌بار، بی‌ثباتی سیاسی و خشونت مداوم شده است. حدود ۶۵ درصد از جمعیت تقریباً ۱۰۰ میلیونی این کشور با درآمدی کمتر از روزانه ۲.۱۵ دلار زندگی می‌کنند، هرچند این کشور منابع و پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به یکی از ثروتمندترین کشورهای آفریقا و محرک رشد برای کل قاره را دارد. جمهوری دموکراتیک کنگو در حال حاضر بزرگ‌ترین تولید کننده کبالت در جهان و منبع اصلی مس در آفریقا است که برای تولید خودروهای الکتریکی ضروری است.
موزامبیک غنی از منابع و دارای موقعیت استراتژیک است اما در دهه گذشته اغلب میانگین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی بیش از هفت درصد را ثبت کرده است. با این حال همچنان در میان ۱۰ کشور فقیر جهان جای دارد. شرایط آب‌وهوایی شدید و بی‌ثباتی سیاسی از دلایل اصلی این امر به‌شمار می‌روند. البته اقتصاد این کشور همچنان در چرخه رشد قرار دارد و پیش‌بینی می‌شود در سالهای ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ حدود پنج درصد رشد کند و در اواخر دهه به رشد دو رقمی برسد.
کد خبر 749989
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان