به نقل از «صراط نیوز»

همسرم از ۱۶ سالگی کف کارخانه کار کرده! / ماهی 30 میلیون دستمزد برای «فاصله ها»

تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۱۶۱۲۰۱

صراط: شاهرخ استخری با حضور در برنامه «من و شما« به تهیه کنندگی هادی قندی پاسخگوی سوالات آرش ظلی پور مجری برنامه شد. وی در ابتدای صحبت درباره اینکه چرا به نظر می رسد خیلی مغرور است گفت: اطرافیانم این نظر را ندارند چون من را می شناسند و شاید کسانی که از دور فقط با نام من آشنا هستند از روی عکس ها ممکن است این قضاوت را بکنند که باید بگویم اشتباه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از حضور در میهمانی ها و اکران های خصوصی خوشم نمی آید

وی درباره اینکه چرا در جمع های سینمایی شرکت نمی کند و خیلی گوشه گیر است گفت: احساس میکنم شاید نه من خیلی برای آنها جذاب هستم نه موقعیت اجتماعی ام ایجاد میکند که در این جمع ها باشم. دوستان زیادی هم در این فضا ندارم و صمیمی ترین دوستانم امیررضا دلاوری و پندار اکبری هستند و با باقی در حد یک احوال پرسی تلفنی هرچند وقت یک بار ارتباط دارم. از حضور در میهمانی ها و اکران خصوصی ها و فضاهای این شکلی خوشم نمی آید،  به کسانی که عشق شهرت هستند پیشنهاد می کنم که این کارها را بکنند ؛ ولی من خیلی اهلش نیستم.

او با تاکید براینکه سینما خیلی بی رحم است اشاره کرد: شما ببینید این سینمای بی رحم اکبر عبدی را داشت حذف می کرد ، مهدی هاشمی را داشت حذف می کرد. من اصلا فکر نمی کردم حامد بهداد یک روز دیگر گزینه یک نباشد. این ذات سینماست ؛ یک روز دخترها برایت دست می زنند ، یک روز پخته تر ها تشویقت می کند و ... رضا عطاران سال 72 کارش را شروع کرد اما در یک دهه اخیر تبدیل به ستاره شد این یعنی که به راحتی هیچ چیزی به دست نمی آید. اتفاقی که با دلنوازان برای من افتاد و باید حفظش می کردم و برای همین خیلی از پیشنهادها را رد کردم.

رد پیشنهاد بازی در فیلم جیرانی زندگی ام را عوض کرد

استخری با بیان این موضوع که با رد کردن پیشنهاد بازی در فیلم فریدون جیرانی مسیرش عوض شد گفت: شاید پشیمانی ام به خاطر بازی نکردن در فیلم «قصه پریا» باشد ؛ نقشی که بعدها مصطفی زمانی آن را بازی کرد. من حتی تست لباس هم داده بودم و همه چیز آماده بود اما درنهایت این اتفاق نیفتاد و ممکن بود همان فیلم مسیر کاری زندگی مرا جا به جا کند.

ماهی 30 میلیون دستمزدم برای «فاصله ها»

بازیگر «فاصله ها» در ادامه گفت که شهرت اصلا برایش اولویت نیست و اضافه کرد: من دیده شدن و شهرت برایم گزینه اصلی نیست و بیشتر به فکر آینده دخترم هستم. آن سینمایی که به من پیشنهاد حضور می دهند سینمای مورد علاقه من نیست. بروید از ساره بیات همکلاسی من در «کارنامه» در سال 83 بپرسید که من چه چیزی از بازیگری می خواستم. چقدر به دنبال تشویق بودم؟ من ماهی 30 میلیون به خاطر بازی در «فاصله ها» گرفتم و بعد از آن بازهم می توانستم با همین معیار پیش بروم اما این کار را اصلا نخواستم انجام بدهم.

درمورد طرفدارانم ادعا دارم

در بخش فضای مجازی شاهرخ استخری به طرفداران وفادارش اشاره کرد و گفت: من پیش بینی می کردم که بعد از ازدواجم از میزان هوادارنم کم شود اما اصلا از این موضوع نمی ترسیدم. آنها با من از دلنوازان تا الان ماندند و ثابت کردند که چقدر وفادار هستند ، من در این مورد خیلی ادعایم می شود. شما نمی دانید که چه کارهایی از پس اینها برمی آید و همین الان اگر اعلام کنم تا یک ساعت دیگر 20 هزارتا کامنت «شاهرخ» می توانند زیر یکی از پست های شما بگذارند.

همسرم از 16 سالگی کف کارخانه کار کرده

ظلی‌پور در بخش دیگری از گفت‌وگو با طرح این سوال که خیلی ها می‌گویند تو همسر پولدار داری گفت: من متاسفم که الان سوییچ ماشین ملاک اعتبار و شخصیت آدمها شده است ، خانواده همسر من اصلا متمول نیستند. همسرم نیز از 16 سالگی کف کارخانه کار کرده و روی پای خودش ایستاده این ملاک من برای ازدواج با او بود. من هم ده سال مستقل و تنها زندگی کردم ، پدر من هم کارمند است و بخشی از کودکی ام در زمان جنگ در جزیره خارک گذشته است. برای همین باید بگویم که ما با سختی به این جایگاه رسیدیم.

وی همچنین به این نکته اشاره کرد که اصلا دوست ندارد که عکس همسرش جایی منتشر شود چون نمیخواهد که او را کسی بشناسد.

استخری در پایان در پاسخ به این سوال که بالاخره ماشین خریدی یا نه گفت: بله من خانه ای خریده بودم که برایم خیلی لقمه بزرگی بود اما بالاخره چند ماه پس از حضورم در «خندوانه» ماشین خریدم.

منبع: فارس

منبع: صراط نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۶۱۲۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) زنان فوتبالیستی که مردان از بازی مقابل آنها می‌ترسیدند!

زی‌سان: با شروع جنگ جهانی اول و رفتن مردان انگلیسی به سنگر‌ها، زنان جای آنها را گرفتند. کارخانجات پر از نیروی کار زنان شد و فوتبال زنان در غیاب تیم‌های مردانه رواج پیدا کرد. این دوره قابلیت‌های زنان را به نمایش گذاشت و به هموار کردن راه برای برابری جنسیتی در فوتبال حرفه‌ای کمک کرد. 

به گزارش زی‌سان؛ در شهر پرستون در شمال غربی انگلیس، زنان برای حمایت از خطوط مقدم جنگ، ماشین‌های واگن برقی، لوکوموتیو‌ها و مهمات را در خط‌های تولید کارخانه‌ها مونتاژ می‌کردند. در زمان صرف چای و ناهار، زنان جوان در حیاط کارخانه فوتبال بازی می‌کردند و بار‌ها پیش آمده بود که آنها توانستند تیم مردان کارخانه را شکست دهد. 

آلفرد فرانکلند، مدیر کارخانه با دیدن استعداد زنان، تیمی متشکل از آنها را برای انجام بازی‌های خیریه محلی به منظور جمع‌آوری پول برای سربازان مجروح سازماندهی کرد. 

آنها اولین تیم فوتبال زن انگلستان نبودند، اما به سرعت ثابت کردند که بهترین هستند. در روز کریسمس در سال ۱۹۱۷، تقریباً ۱۰۰۰۰ هوادار به ورزشگاه خانگی تیم محبوب مردان پرستون نورث‌اند، آمدند تا شاهد برد تیم زنان Dick, Kerr Ladies باشند. در اولین بازی جمعیت از سر کنجکاوی به ورزشگاه آمدند، اما در بازی بعد این مهارت زنان فوتبالیست بود که آنها را به ورزشگاه می‌کشاند. 

این تیم زنان توانست در بازی‌های زیادی پیروز شود؛ و حتی چندین بار تیم ملی فرانسه را در طول یک تورنمت بین‌المللی در سال ۱۹۲۰ شکست دادند. در گودیسون پارک، یکی از مقدس‌ترین زمین‌های فوتبال لیورپول، بیش از ۵۰ هزار نفر به تماشای بازی این زنان نشستند. 

تیم Dick, Kerr Ladies، آنقدر معروف شدند که در سال ۱۹۲۱ بیش از ۶۰ بازی انجام دادند، در حالی که هنوز مشاغل تمام وقت خود در کارخانه را حفظ کردند. آنها در برخی از مکان‌های مشهور بریتانیا، مانند استمفورد بریج لندن، اولدترافورد منچستر، سلتیک پارک گلاسکو و پارک تاین‌کاسل ادینبورگ، جمعیتی را جذب کردند که گهگاه به ۲۵۰۰۰ نفر می‌رسید. 

در ۵ دسامبر ۱۹۲۱، اتحادیه فوتبال انگلیس (FA) اعضای خود را از اجازه دادن به تیم‌های زنان برای استفاده از زمین‌های چمن منع کرد. 

اتحادیه فوتبال انگلیس در ابتدا به شدت مخالف فوتبال زنان بود و این بازی را برای زنان نامناسب می‌دانست. در این دوره. اگرچه تیم‌های زنان کاملاً ممنوع نشده بودند، اما عملاً از بازی در استادیوم‌های فوتبال در شهر‌های بزرگ منع شدند. 

تیم Dick, Kerr Ladies مجبور به بازی در سالن‌های کوچکتر و در زمین‌های کریکت شد. این تیم پس از برد‌های زیاد در انگلستان و حتی برخی شهر‌های اروپا امید زیادی به شرکت در تور آمریکای شمالی در پاییز سال ۱۹۲۲ داشت. با این حال، وقتی اعضای تیم به کانادا رسیدند، متوجه شدند که مسئولان ورزش این کشور نیز به فوتبال بازی کردن زنان معترض هستند و به همین دلیل اجازه بازی به آنها داده نشد.

این تیم زنان که اجازه بازی در کانادا را پیدا نکرده بود راهی آمریکا شد. آمریکا با روی گشاده از آنها استقبال کرد هر چند در آن سال‌ها فوتبال زنان در آمریکا رونق چندانی نداشت و هیچ تیم رسمی فوتبال زنان در آمریکا وجود نداشت. یک روزنامه محلی در فیلادلفیا در سال ۱۹۲۲ نوشت: "زنان فوتبالیست در این شهر تقریباً به اندازه دندان مرغ‌ها کمیاب هستند."

تیم «زنان دیک کر» مجبور شدند با تیم‌های مردانه، از جمله چندین تیم از لیگ برتر فوتبال آمریکا به میدان بروند. 

تیم Dick, Kerr Ladies جمعا ۹ بازی مقابل مردان انجام دادند و سه برد، سه باخت و سه تساوی به دست آوردند و جمعیتی بین ۴۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ نفر را به خود جلب کردند و در عین حال نقش‌های اجتماعی مرسوم را برای زنان در آمریکا به چالش کشیدند.

یکی از اعضای تیم به یک روزنامه آمریکایی گفت: «ما فکر می‌کنیم دختر ویکتوریایی که در خانه می‌ماند و آشپزی می‌کرد و تعمیر می‌کرد، متعلق به گذشته است. «دختران مدرن می‌خواهند سربلند باشند، و ما طرفدار آن هستیم که از هر فرصتی برای برادرانشان برخوردار باشند.»

با این حال، پوشش روزنامه‌ها نشان داد که تغییرات به کندی اتفاق می‌افتد. سان‌فرانسیسکو کرونیکل عکس‌هایی از این تیم منتشر کرد که در کنار آن تبلیغات کرم‌های پوست، صابون ظرف‌شویی قرار داشت. 

میراث ماندگار زنان پرستون

اگرچه این تیم مورد بی‌مهری نهاد‌های فوتبال قرار گرفت، اما در سال ۱۹۲۶ به تیم زنان پرستون تغییر نام داد – و برای چندین دهه دوام آورد. تا زمانی که «پار» یکی از بهترین بازیکنان تیم که در سیزده سالگی به این تیم پیوسته بود در سال ۱۹۵۱ بازنشسته شد، او در طول ۳۱ سال زندگی حرفه‌ای خود حدود ۹۰۰ گل به ثمر رسانده بود که در بین بازیکنان انگلیسی چه مرد و چه زن در صدر قرار داشت. او تنها زنی بود که در سال ۲۰۰۲ در کلاس افتتاحیه تالار مشاهیر فوتبال انگلیس شرکت کرد. 

ممنوعیت فوتبال زنان توسط اتحادیه فوتبال انگلیس تا سال ۱۹۷۱ ادامه یافت، شش سال پس از آن که بانوان پرستون آخرین بازی خود را انجام دادند. طبق گزارش موزه ملی فوتبال، این تیم ۸۲۸ بازی انجام داد و تنها ۲۴ بازی را باخت. «زنان دیک، کر» ده‌ها هزار دلار برای امور خیریه جمع‌آوری کردند و همچنین مسیری را برای فوتبالیست‌های زن امروزی ایجاد کردند.

tags # فوتبال سایر اخبار اسرار تکامل آلت‌ جنسی؛ رابطه جنسی انسان‌های اولیه مثل گوریل‌ها بود؟ (تصاویر) «زو»؛ گاو عقیم و غول‌پیکری که توسط انسان‌ها به وجود آمد! اتفاق عجیب که همزمان با انقراض دایناسورها در زمین رخ داد! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟