معنی و ابعاد «عارفاً بحقه»/ زیارت اربعین کلاس بزرگ سازندگی است
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۲۷۶۸۸
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: زیارت امام حسین(ع) با خصوصیت «عارفاً بحقه»، کلاس بزرگ سازندگی محسوب میشود.
به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید احمد خاتمی در گفتگویی اظهار کرد: در باب ۵۴ کتاب کامل الزیارات، ۱۷ روایت با این مضمون نقل شده که امامان فرموده اند کسی که سالار شهیدان ابی عبدالله را درحالی که عارف به حقش است زیارت کند خداوند گناهان گذشته و آینده او را می بخشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با بیان اینکه در این روایت دو بخش وجود دارد که باید به آن توجه شود، افزود: بخش اول آنکه عارفاً بحقه یعنی چه و بخش دوم اینکه خدواند گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد به چه معنا است.
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: عارفاً بحقه یعنی آنکه زائر سیدالشهدا به این باور برسد که به زیارت امام زنده می رود؛ امامی که او را زیر نظر داشته و برای او دعوت نامه فرستاده که توفیق این زیارت برای وی فراهم شده است.
وی با اشاره به اینکه باید با این نگاه به زیارت معصومین برویم، خاطرنشان کرد: زیرا شهیدان زنده بوده و حیات آنها واقعی تر از زندگی ما است.
آیت الله خاتمی در ادامه این موضوع را یک بُعد عارفاً بحقه برشمرد و تصریح کرد: بُعد دوم عارفاً بحقه این بوده که زائران به این باور برسد که عاشورا فقط دهم محرم سال ۶۱ نبوده و باور کنند که امروز هفتم آبان سال جاری و نهم صفر سال۱۴۳۹ هم عاشورای ابی عبدالله است.
وی با بیان اینکه زائر باید خود را در اردوگاه امام حسین (ع) احساس کند، یادآورشد: زائری عارفاً بحقه است که زینت سالارشهیدان امام حسین (ع) باشد این در مورد زائرانی که در پیاده روی اربعین حسینی شرکت می کنند بیشتر جلوه کرده و باید با همسفران خود با محبت و دوستی رفتار کنند.
امام جمعه موقت تهران با اشاره به اینکه رفتار زائران اربعین حسینی (ع) باید رفتار امام حسین (ع) و امام حسن (ع) باشد، افزود: عارفاً بحقه یعنی اینکه در اردوگاه امام حسین (ع) باید موضع گیری زائران موضع گیری سالار شهیدان باشد.
وی تأکید کرد: فردی که اینچنین عمل کرده و خود را در معرض سیدالشهدا می بیند مرتکب گناه نشده و کسی که بیعت با سالار شهیدان دارد از گذشته بد و غیرقابل دفاعش نادم بوده و براین اساس خداوند گناهان گذشته اش را می آمرزد و از این رو که در اردوگاه سیدالشهدا قرار گرفته، از او مراقبت می کند که در حوزه دین و معنویت باشد.
به گفته این مسئول معنای «مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ» یعنی اینکه بستر مغفرت و آمرزش خداوند فراهم شده است و کسی که سرباز سیدالشهدا باشد از گناهان کبیره اجتناب می کند.
آیت الله خاتمی ادامه داد: زیارت سالار شهیدان ابی عبدالله الحسین(ع) با چنین خصوصیت عارفاً بحقه، کلاس بزرگ سازندگی است.
منبع: مهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۲۷۶۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عروس بزرگ امام چرا همسرش را «داداش» صدا می زد؟ /آقا مصطفی اصلا از وضعیت نجف راضی نبود /او نمی خواست مثل بقیه پوشیه بزنم
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳، خبر فوت معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی، دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی و عروس ارشد امام (ره) منتشر شد.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
او در خاطره ای دیگر که جماران منتشر کرده، درباره همسرش گفته بود؛« آقا مصطفی مثل بقیه آخوندها و روحانیون نبود و خیلی مدرن و امروزی بود و مثل برخی از روحانیون در خیلی از مسائل و موضوعات از جمله حجاب، سختگیری نمیکرد و به من نمیگفت این جوری رو بگیر و یا آنگونه که در میان زنان نجف، بهخصوص زنهای روحانیون متداول و متعارف بود، از من نمیخواست مثل آنها پوشیه بزنم؛ ولی دیگران در این زمینه سختگیری میکردند و اگر بدون پوشیه بیرون میآمدیم، به امام خبر و گزارش میدادند. یادم هست یک روز که پوشیهام را روی صورتم نینداخته بودم، یک روحانی دنبالم آمد و گفت پوشیهات را روی صورتت بینداز، اما من اعتنا نکردم و به راهم ادامه دادم، ولی او دست بردار نبود و تا درب منزل مرا تعقیب کرد و به دنبالم آمد و خانه را شناسایی کرد و بعداً قضیه را به حاج آقا مصطفی گفت، اما حاج آقا مصطفی که اصلاً به این چیزها اعتقاد نداشت، به جای این که دل به دل او بدهد، چند تا بد و بیراه به او گفت. آقا مصطفی اصلاً از وضعیت نجف راضی نبود و میگفت اگر به خاطر امام نبود، در اینجا نمیماندم و به ایران برمیگشتم؛ البته جدا از وضعیت امام، خود ایشان هم اگر به ایران میآمد دستگیر میشد.»
2727
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900022