به نقل از «خبرگزاری آریا»

توان موشکي و هسته اي کره شمالي در چه سطحي است؟

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۹۴۶۶۶

خبرگزاري آريا - دانستنيها - محمد حسين جهان پناه: آمريکا و کره شمالي اين روزها درگير قمار خطرناکي هستند که هر لحظه مي تواند جرقه جنگي تمام عيار را روشن کند؛ منازعه خطرناکي که تسليحات هسته اي پاشنه آشيل آن هستند و خيلي راحت مي تواند ابعادي فرامنطقه اي پيدا کند. اين بحران پس از ماه ها تنش بر سر آزمايش هاي موشکي و هسته اي کره شمالي، تحرکاتي چون استقرار سپر دفاع موشکي آمريکا در کره جنوبي و خط و نشان کشيدن هاي پي در پي دو طرف به مرحله بي سابقه اي رسيده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دور جديد تحريم هاي آمريکا عليه کره شمالي که اين بار حتي پشتيباني متحدين سنتي کره شمالي مانند چين را هم به همراه داشت، نقشي موثر در افزايش خصومت هاي دو طرف داشته است. افزايش اين خصومت ها به حدي بوده که تا مرز تهديد به حمله هسته اي پيش رفته است. همه اين ها موجب شده تا سوالات زيادي در مورد توان موشکي و هسته اي واقعي کره شمالي پيش بيايد؛ اين که واقعا توان موشکي و هسته اي اين کشور کوچک شرقي آسيا در چه حد و اندازه اي است؟
علاقه موشکي
از زمان به قدرت رسيدن کيم جونگ اپل، کره شمالي بيش از سه برابر موشک هاي بالستيکي که در زمان حکمراني پدرش آزمايش شده بوده، موشک آزمايش کرده است. در مورد وضعيت و شمار موشک هاي کره اي اطلاعات زيادي در دست نيست. با اين حال مي دانيم که پرشمارترين موشک ميان برد کره شمالي موشک هاي هواسنگ -7 هستند که بردي بيش از 800 کيلومتر دارند. به اين شمار بايد تعداد قابل توجهي موشک کوتاه برد هواسنگ -5 و 6 را هم اضافه کرد.
علاقه کره شمالي به توسعه تسليحات هسته اي به دوران «کيم ايل – سونگ» موسس کره شمالي و پدربزرگ رهبر کنوني اين کشور باز مي گردد. در اوج دوران سرد او ابتدا از شوروي و سپس چين درخواست کرد تا به کشورش در توسعه سلاح هسته اي کمک کنند. درخواستي که طبيعتا با مخالفت هر دو کشور روبرو شد. با اين حال شوروي به کره شمالي کمک کرد تا زيرساخت فناوري هسته اي را توسعه دهد اما در عين حال اين کشور را واداشت تا ضمن عقب نشيني از تصميم قبلي خود براي ساخت سلاح هسته اي در سال 1985 پيمان نامه منع گسترش سلاح هاي هسته اي را امضا کند.

به فاصله يک سال پس از امضاي اين معاهده، کره شمالي اولين راکتور هسته اي خود را در يانگ بيانگ راه اندازي کرد. با اين حال پايان جنگ سرد و به قدرت رسيدن «کيم جونگ ايل» (پدر رهبر کنوني) در کره خيلي زود شرايط بازي را تغيير داد. در دوران او برنامه توسعه سلاح هسته اي به صورت مخفيانه با سرعت و جديت پي گرفته شد. وقتي اخبار تلاش کره براي توسعه سلاح هسته اي به غرب رسيد، ايالات متحده آمريکا ابتدا با پيش گرفتن سياست چماق و هويج تلاش کرد تا کره شمالي را از ادامه برنامه هسته اي نظامي اش بازدارد. اين سياست اگرچه در ابتدا با موفقيت هايي همراه بود اما با به قدرت رسيدن «جورج بوش» در آمريکا و افول زبان ديپلماسي در ابيات آمريکايي ها همه چيز به هم ريخت. به اين ترتيب کره شمالي پس از کش و قوس هاي فراوان در سال 2003 پاي خود را از پيمان منع گسترش تسليحات هسته اي عقب کشيد و به فاصله تنها دو سال بعد هم مدعي شد که صاحب سلاح هسته اي است.
اين کشور اولين آزمايش سلاح هسته اي خود را در سال 2006 انجام داد و از آن زمان تا امروز چهار آزمايش هسته اي ديگر را هم به انجام رسانده است. به موازات اين برنامه کره اي ها با وجود دست اندازهاي فراوان، برنامه موشکي خود را هم پيش بردند؛ برنامه اي که طبيعتا هدف غايي آن ساخت موشک هاي ميان برد و دوربرد با توانايي حمل کلاهک هاي هسته اي بود.
برنامه موشکي
کره شمالي برنامه موشکي خود را از اواخر دهه 70 ميلادي شروع کرد. بر اساس شواهد موجود، کره شمالي در آن سال ها موفق شد تا تعداد نامشخصي موشک بالستيک کوتاه برد «Scud B» را به صورت دست دوم از مصر بخرد. موفقيت کرده در مهندسي معکوس اين موشک ها تا اواسط دهه 80 ميلادي زمينه توسعه سريع صنعت موشکي در اين کشور را فراهم کرد، تا حدي که تا پيش از پ ايان دهه 80 ميلادي، کره اي ها شروع به صادرات گونه بومي Scud B با نام «Hwasong-5» کردند، در حالي که توليد موشک دوربردتري بر پايه «Scud-C» شوروي با نام «Swasong-6» را هم شروع کرده بودند. سپس به فاصله کوتاهي در اوايل دهه 90 آنها موشک «نودونگ» (Hwasong-7) را آزمايش کردند که يک موشک ميان برد سوخت مايع با برد هزار تا 1500 کيلومتر و گامي بلند براي صنعت موشکي کره بود که در ايران زمينه توسعه «شهاب -3» و در پاکستان موشک «گوري» را فراهم کرد.

به علاوه در طول اين سال ها موشک هاي کره اي بازار صادراتي خوبي پيدا کردند، بازاري که تا اوايل دهه 90 همچنان به قوت خود باقي بود. با اين حال افزايش فشارهاي بين المللي و همچنين توانايي مشتريان سابق در توسعه موشک هاي بومي رفته رفته به عمر کوتاه صادرات موشکي گسترده کره شمالي پايان داد.
البته تا اين زمان برنامه موشکي کره شمالي از نظر آمريکا و بيشتر قدرت هاي منطقه اي موضوع چندان مهمي نبود. در واقع همه آنها بيشتر نگران توسعه برنامه هسته اي کره شمالي بودند تا برنامه موشکي اش، اما وقتي کره شمالي موشک «تائپودونگ -1» را به عنوان يک موشک پرتابگر ماهواره در سال 1998 آزمايش کرد همه چيز به سرعت تغيير کرد.
با وجود فشارهاي خارجي و شکست قابل توجه، آزمايش هاي برنامه موشک تائپودونگ 1 و 2 ادامه پيدا کرد. کره شمالي دليل توسعه اين موشک ها را تنها به منظور حمل ماهواره به فضا اعلام مي کرد، با اين حال خارج از مرزهاي کره به آزمايش هاي اين موشک ها به چشم تمريني براي توسعه موشک هاي بالستيک دوربرد نگريسته مي شد. در سال 1999 در پي مذاکرات دو طرف، کره شمالي قبول کرد تا توسعه موشک هاي دوربرد خود را در ازاي امتيازاتي متوقف کند، در مقابل آمريکايي ها هم بخشي از تحريم هاي اقتصادي خود را لغو کردند.
با سر کار آمدن بوش در آمريکا و تغيير ديپلماتيک کاخ سفيد و همچنين واکنش هاي تند پيونگ يانگ، برنامه موشکي کره هم به سرنوشت برنامه هسته اي دچار شد. کره اي ها بار ديگر آزمايش موشک هاي بزرگ خود را از سر گرفتند و اين بار ديگر خبري از تلاش براي توسعه موشک هاي ماهواره بر نبود و کره شمالي ديگر رسما از توسعه موشک هاي دوربرد براي حمل کلاهک هاي هسته اي سخن مي گفت.
توان موشکي
در طول دو دهه گذشته توان کره شمالي به شکل قابل توجهي گسترش پيدا کرده است. بر اساس برآوردهاي کنوني، بيش از 25 درصد از توليد ناخالص داخلي کره صرف هزينه هاي نظامي مي شود که بخش عمده اي از اين بودجه، سهم برنامه موشکي پر هزينه اين کشور است. در طول اين سال ها کره ضمن توسعه انواع جديدي از موشک هاي بالستيک توجه زيادي را متوجه تحرک و آسيب پذيري موشک هاي بالستيک خود کرد. حاصل اين تلاش تعداد قابل توجهي موشک بالستيک ميان برد بود؛ موشک هايي که نقطه اوج آنها توسعه موشک هاي دوربرد «Pukguksong-2» با برد سه هزار کيلومتر و «Hwasong-12» و «Hwasong-14» با بردي بين پنج تا 12 هزار کيلومتر بود.

حالا ديگ راين موشک ها نه تنها مي توانند سايه خود را به پايگاه هاي نظامي منطقه آمريکا در اقيانوس آرام برسانند، بلکه براي نخستين بار به راحتي به سواحل غربي آمريکا هم مي رسند. با وجود اين، کره شمالي براي به چالش کشيدن جدي ايالات متحده آمريکا هنوز با مشکلات تکنيکي متعددي روبروست.
چالش موشک ها
با وجود تمام اظهارات ضد و نقيض مقامات کره اي که معمولا شهرت قابل توجهي هم در مبالغه در دستاوردهاي خود دارند، سخت مي شود در مورد پيشرفت هاي اخير موشکي و هسته اي کره به نتيجه اي رسيد. بخش عمده اي از آزمايش هاي موشکي سال هاي اخير کره آن قدرها که خود کره اي ها مي گويند موفقيت آميز نبوده اند. به عنوان نمونه برخلاف برنامه موشکي ايران، کره اي ها رويکرد شتاب زده اي دارند که يکي از عللي است که موجب شده تا ضريب موفقيت کلي آزمايش هاي موشکي آنها پايين تر و در نتيجه موشک هاي شان در عمل در بدو آزمايش از اطمينان پذيري پايين تري برخوردار باشند.
ضمن اين که به خودي خود هم آزمايش هاي موشکي با ضريب خطاي بالايي روبرو هستند. بر اساس برآوردها، موشک هاي تک مرحله اي سوخت مايع کره در شرايط کنوني در 80 تا 90 درصد مواقع به خوبي کار مي کنند اما اين ضريب در شرايط جنگي به شکل قابل توجهي افول مي کند. اين ضريب اعتمادپذيري در شرايط صلح براي موشک هاي چند مرحله اي کره به يک بازده تا 40 درصد افت مي کند.
مشکل ديگر تحرک سامانه هاي پرتاب موشکي است. سيلوهاي ثابت پرتاب موشک امروزه تاکتيکي تاريخ مصرف گذشته اند. اين سيلوها در شرايط جنگي هدفي ساده براي حملات هوايي هستند مگر اين که شما مانند آمريکا يا روسيه بتوانيد سيلوهاي خود را در عمق خاک به دور از دسترس هر کسي مخفي کنيد. با اين حال حتي اين قدرت ها هم بيش از موشک هاي سيلوپرتاب خود، روي موشک هاي پرتاب شونده از زيردريايي هاي اتمي خود حساب مي کنند. کره شمالي تلاش زيادي کرده است تا پرتابگرهاي متحرک خود را گسترش دهد. با اين حال توانايي اين کشور در استفاده از پرتابگرهاي متحرک براي پرتاب موشک هاي قاره پيماي چهل تني اش در شرايط فعلي با ترديدهايي مواجه است. با اين همه اگرچه شايد تهديد پرتاب موشک هاي دوربرد کره قابل رهگيري و مقابله باشد اما همچنان انبوهي از اهداف به مراتب ساده تر در برد موشک هاي کوتاه برد تا ميان برد کره اي با تحرک و اطمينان پذيري بالاتر، قرار دارند.
کلاهک هاي هسته اي
مشکل کره تنها ضريب اعتمادپذيري يا محافظت از موشک ها نيست. ساخت کلاهک هاي هسته اي به حد کافي کوچک، براي جاي دادن در موشک ها هم مشکل است. ساخت کلاهک هاي هسته اي کوچک با توان تخريب بالا کار ساده اي نيست. در حقيقت ساخت يک کلاهک هسته اي مي تواند به مراتب پيچيده تر از ساخت يک بمب اتمي معمولي باشد. ساده ترين راه براي ساختن يک بمب اتمي ساخت يک سلاح شکافت هسته اي است؛ بمبي که با شکافت هسته هاي سنگين و آزاد شدن انرژي قابل توجه در نتيجه آن عمل مي کند.

بمب هايي که روي هيروشيما و ناکازاکي رها شدند، از همين نوع بودند. هر چهار آزمايش اتمي کره شمالي هم از همين نوع بودند. آزمايش پنجم کره بمبي هيدروژني بود يا دست کم آنها اين طور مدعي بودند. يک سر جنگي گرماهسته اي (در اصطلاح همان بمب هيدروژني يا ترمونوکلير) برخلاف بمب هاي اتمي معمولي از گداخت هسته اي کمک مي گيرد تا انفجاري بزرگ تر را توليد کند. اين يعني بمب ها مي توانند در عين قدرت تخريبي به مراتب بيشتر، به شکل قابل توجهي کوچک تر باشند. با اين همه هيچ مدرکي نيست که نشان دهد کره واقعا صاحب توانايي توسعه بمب هيدروژني پيشرفته است.
با اين حال کره همچنان مي تواند از سرهاي جنگي اتمي معمولي سبک تر با قدرت تخريب کمتر کمک بگيرد. اين سرهاي جنگي که طبيعتا توسعه ساده تري هم خواهند داشت، همچنان مي توانند نقشي بازدارنده را در مقابل يک تهاجم زميني يا هوايي بازي کنند. با اين حال به سختي مي شود گفت که آيا کره در شرايط فعلي به مرحله اي رسيده که حتي توانايي اين کار را هم داشته باشد يا خير. علاوه بر اينها، اين که آيا با وجود تهديدات مطرح شده عليه به کارگيري آنها در مقابل اهدافي مانند پايگاه نيروهاي آمريکايي در گوام، کره شمالي واقعا حاضر است پيش دستانه کليد پرتاب يک سلاح هسته اي را فشار بدهد يا نه هم تا حد زيادي به حس امنيت منطقه اي اين کشور باز مي گردد.
همه تکنولوژي هاي موشکي مهمي که کره شمالي همچنان در حال توسعه آنهاست
سر جنگي هسته اي
زمان آماده شدن: همين حالا يا به زودي
بسياري از تحليلگران معتقدند که کره شمالي از حوالي سال 2013 توانسته بوده تا سرهاي جنگي هسته اي را روي موشک هاي کوتاه برد خود سوار کند. اين تکنولوژي طبيعتا مي تواند براي ساخت و سوار کردن سرهاي جنگي هسته اي روي موشک هاي قاره پيما هم به کار گرفته شود. بيشتر موشک هاي بالستيک کرده اي توانايي حمل کلاهک هسته اي، صاحب محفظه اي براي حمل سر جنگي با قطري حدود 65 سانتي متر هستند. اين اندازه به حد کافي براي جا دادن يک سر جنگي اتمي ساده و اوليه کفايت مي کند.
موشک قاره پيما
زمان آماده شدن: يک تا سه سال
موشک «KN-14» (که گاهي اشتباها Hwasong-14 هم خوانده مي شود) يکي از دوربردترين موشک هاي بالستيک در دست توسعه کره شمالي است. اين موشک، دو مرحله اي و سوخت مايع است و کمترين برد آن بيش از پنج هزار کيلومتر برآورد مي شود. سوخت مايع بودن موشک به اين معني است که سوختگيري آن پيش از پرواز زمان گير و نيازمند پمپ هاي بزرگي براي پمپاز سوخت خواهد بود. با اين همه انتظار مي رود اين موشک نسبت به موشک هاي سوخت جامد متاخر کره اي، ساختار ساده تري داشته باشد و در عين حال بيشتر قابل اعتماد باشد. هر چند آزمايش هاي اوليه اين موشک هم با دشواري هاي فراواني همراه بوده است. در هر حال، اين موشک به صورت بالقوه توانايي رسيدن به سواحل غربي آمريکا را دارد.
کلاهک موشک
زمان آماده شدن: همين حالا يا به زودي
يکي از بزرگ ترين چالش ها در طول پرواز يک موشک بالستيک قاره پيما، مرحله بازگشت آن به اتمسفر زمين است. نگه داشتن کلاهک موشک در مسير برخورد به هدف از پيش تعيين شده آن هم در حالي که با سرعت ابرصوتي در حال پرواز است، اصلا کار ساده اي نيست. زماني که کلاهک موشک به داخل اتمسفر باز مي گردد، در اثر حرارت قابل توجه ورود به جو، لايه بسيار داغي از پلاسما سطح آن را مي پوشاند. در اين ميان محافظت از سرهاي جنگي در برابر اين حرارت به وسيله سپر حرارتي و همچنين جدا شدن به موقع آن از اهميت ويژه اي برخوردار است. آن طور که تصاوير منتشر شده از آزمايش هاي سال پيش و امسال کره نشان مي دهد اين کشور به وضوح در حال آزمايش کلاهک هاي بازگشت پذير براي موشک هاي خود بوده است. در عمل همين مرحله مهم ترين تفاوت تکنولوژيک ميان يک موشک بالستيک دوربرد و يک موشک ماهواره بر است.
موتور موشک
زمان آماده شدن چهار تا هفت سال
کره اي ها همين حالا هم در ساخت موشک هاي بردبلند تجربه قابل توجهي پيدا کرده اند. با اين همه هنوز هم جاي کار فراواني دارند. آزمايش موشکي آنها که در ابتداي سال ميلادي اخير اتفاق افتاد پرتاب موشکي با دود فراوان را به نمايش گذاشت. اين پرتاب به وضوح نشان مي داد که موشک براي پرتاب خود از کاروزين استفاده کرده است. با اين حال جريان خروجي از موتور موشک، نارنجي رنگ بود. اين موضوع مي تواند به احتمال زياد نشانه مصرف دي متيل هيدرازين نامتقارن يا يکي از انواع ديگر هيدرازين ها باشد. اين سوخت تا 5 درصد انرژي بيشتري براي موشک توليد مي کند. به علاوه به مراتب پيشرفته تر و کاربردي تر از هر سوختي است که تا به امروز انتظار مي رفت کره اي ها بتوانند براي مرحله اول موشک قاره پيماي خود مصرف کنند.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۹۴۶۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمادگی کره شمالی برای آزمایش یک سامانه موشک‌انداز جدید

خبرگزاری رسمی کره شمالی گزارش داد: کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی روز پنجشنبه روند آزمایش سامانه موشک‌انداز چندگانه ۲۴۰ میلی متری ساخت یک واحد صنایع دفاعی تازه تاسیس در این کشور را بررسی کرده است.

این خبرگزاری، نتایج آزمایش را رضایت‌بخش ارزیابی کرد. در این گزارش جزئیات بیشتری از واحد تولیدکننده توپخانه ارائه نشده است.

خبرگزاری رویترز در این باره نوشت: گمان می‌رود کره شمالی در بحبوحه ادعا‌های آمریکا و کره جنوبی مبنی بر تامین تسلیحات جنگی برای روسیه، تولید توپخانه‌ای خود را افزایش می‌دهد. مسکو و پیونگ یانگ، این گمانه‌زنی را رد می‌کنند.

شلیک آزمایشی اولیه نشان داده است که راکت‌ها استاندارد‌های لازم را برای ویژگی‌ها و دقت پرواز دارند.

به گزارش خبرگزاری کره شمالی، کیم گفت: سیستم موشک پرتاب چندگانه ۲۴۰ میلی متری، که دارای فناوری جدید است، تغییر استراتژیکی در تقویت قابلیت‌های توپخانه ارتش کره شمالی ایجاد خواهد کرد.

خبرگزاری کره شمالی، در گزارشی جداگانه نوشت: کیم از دانشگاه نظامی کیم ایل سونگ که به نام پدربزرگ و بنیانگذار ایالتش نامگذاری شده است، به مناسبت سالگرد تأسیس ارتش انقلابی، پیش از تشکیل این ارتش کشور، بازدید کرد.

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل بین‌الملل