چرا ژاپنی‌ها تا سرحد مرگ کار می‌کنند؟
تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۶۶۰۰۲
به گزارش اتاق خبر، به نقل از اتاق ایران، شبکه رادیویی-تلویزیونی ان‌اچ‌کی (شبکه ملی ژاپن) بالاخره پس از گذشت چهار سال از مرگ مشکوک یکی از خبرنگاران خود رسماً پذیرفت که این زن خبرنگار بر اثر کار بیش‌ازحد جان خود را از دست داده است.
هیئت استانداردهای کار ژاپن در سال 2014 طی تحقیقات خود در مورد مرگ این زن خبرنگار به این نتیجه رسیده بود که وی به علت فشار کاری بسیار سنگین دچار نارسایی قلبی شده و جان خود را از دست داده است؛ هرچند این مسئله در آن زمان رسانه‌ای نشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اضافه‌کاری مزمن مدت‌هاست که به معضلی جدی در جامعه ژاپن بدل شده است؛ معضلی که حتی اگر به مرگ افراد منجر نشود، حداقل باعث پژمردگی و فرسودگی آنها خواهد شد. مرگ‌ومیر افراد بر اثر اضافه‌کاری بیش‌ازحد به‌قدری در جامعه ژاپن شایع است که حتی برای آن واژه‌ای خاص به نام کاروشی (過労死) به معنی «مرگ ناشی از کار زیاد» به وجود آمده است.
مرگ خبرنگار شبکه ان‌اچ‌کی تنها یک مورد از هزاران مورد مرگ مشکوکی است که سالانه در ژاپن رخ می‌دهد و احتمالاً کار بیش‌ازحد دلیل اصلی وقوع آنهاست. در سال 2015 یکی از کارکنان شرکت تبلیغاتی معروف دنتسو در توکیو که بر اثر فشار کاری زیاد دچار افسردگی شدید شده بود، خود را از طبقه چهارم خوابگاه این شرکت به پایین پرت کرد و بلافاصله جان سپرد؛ این اتفاق دقیقاً در روز جشن کریسمس رخ داد. در پی وقوع ای حادثه تلخ، مقامات شرکت دنتسو تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند و شرکت به دلیل کار کشیدن از افراد تا سرحد مرگ به پرداخت جریمه محکوم شد؛ جریمه‌ای که مبلغش کمتر از 5000 دلار است.
بسیاری از رسانه‌های ژاپنی هنوز در مورد اینکه اخبار مربوط به اضافه‌کار بیش‌ازحد مجاز و مرگ‌ومیرهای ناشی از آن را تا چه حد پوشش دهند با تردید مواجه هستند. در ژاپن بسیاری از روزنامه‌ها نسخه صبح و عصر دارند و در وبسایت خود نیز به‌صورت شبانه‌روزی و در تمامی روزهای هفته اخبار را منتشر می‌کنند؛ به همین دلیل برای خبرنگاران ژاپنی، 80 ساعت کار در هفته اصلاً پدیده عجیبی محسوب نمی‌شود. حتی برخی از روزنامه‌های ژاپنی دستورالعمل‌های خاصی را به کارکنان خود می‌دهند و آنها را در مورد نحوه دور زدن قوانین کار راهنمایی می‌کنند.
دولت شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن که از وی به‌عنوان یک فرد حامی بنگاه‌های اقتصادی یاد می‌شود، پیشنهاد کرده است که اضافه‌کاری ماهانه در این کشور به 100 ساعت محدود شود؛ این در حالی است که وزارت بهداشت، کار و رفاه ژاپن معتقد است اگر ساعات اضافه‌کاری از سقف 80 ساعت در ماه عبور کند، سلامت کارکنان به خطر خواهد افتاد و احتمال مرگ ناشی از کار زیاد (کاروشی) افزایش خواهد یافت.
علاوه بر این، دولت ژاپن قصد دارد طرحی را به تصویب برساند که به‌موجب آن شرکت‌ها از پرداخت حق اضافه‌کاری به برخی از نیروهای خود معاف خواهند شد. اگرچه ظاهراً تنها کارکنان دفتری (یقه‌سفیدها) مشمول این طرح می‌شوند اما هیچ بعید نیست که در آینده با تغییر شیوه‌نامه اجرای طرح، سایر کارکنان نیز از دریافت حق اضافه‌کاری محروم شوند.
شرکت‌های ظالمی که از آنها با نام‌هایی چون «شرکت‌های شرور» یا «شرکت‌های سیاه» یاد می‌شود اکنون بدون ترس از مجازات در ژاپن به فعالیت مشغولند و با شیوه‌های ظالمانه خود همچنان بر آمار مرگ‌ومیر ناشی از کار می‌افزایند. پس از به قدرت رسیدن مجدد شینزو آبه و حزبش در اواخر سال 2012 تعداد این شرکت‌ها رو به افزایش نهاده و کسب‌وکارشان پررونق‌تر از قبل شده است. شرکت‌های سیاه در ژاپن به دلیل ساعات کاری طولانی، قلدرمآبی، بی‌رحمی و عدم پرداخت حق اضافه‌کاری به کارکنان خود، شهره خاص و عام هستند.
اما اگر شرایط کاری در شرکت‌های سیاه تا این حد فجیع است، چرا کارکنان این شرکت‌ها آنها را ترک نمی‌کنند؟ هاروکی کانو، نویسنده کتاب «شرکت سیاه» که در این کتاب به رفتارهای غیرانسانی برخی شرکت‌ها با کارکنانشان پرداخته است، در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «واقعیت این است که در ژاپن تنها دو نوع بازار کار وجود دارد: یکی برای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و دیگری برای افرادی که زیاد شغل عوض می‌کنند. افراد تازه‌کار برای اینکه بتوانند فرصت شغلی جدید بیابند و تغییر شغل دهند باید حداقل سه سال در اولین شغل خود باقی بمانند. اگر کسی زودتر از این مدت شغل اول خود را ترک کند، شرکت‌های دیگر چنین برداشت خواهند کرد که او فردی دردسرساز است».
از طرفی شغل‌های دائمی تنها 60 درصد از بازار کار ژاپن را تشکیل می‌دهند و کسانی که به این شغل‌ها دست پیدا می‌کنند ترجیح می‌دهند بمیرند اما شغلشان را حفظ کنند.
البته هاروکی کانو به یک مسئله مهم دیگر نیز اشاره می‌کند: «در فرهنگ کار ژاپن، شروع کردن یک کار بدون انعقاد قرارداد و بدون تعیین محتوا، شدت و مدت آن کاملاً مرسوم است. در اینجا ممکن است شما به یک شرکت ملحق شوید، بدون اینکه اطلاعاتی در مورد نوع کار یا حقوق و مزایایی که قرار است دریافت کنید، داشته باشید. مثلاً گاهی دیده شده است که یک شیمیدان در بخش فروش شرکت به کار گماشته شده باشد. هیچ توافقنامه مکتوبی در مورد حجم وظایف کاری تعریف نمی‌شود و به همین دلیل فرد مجبور است هر کاری که به وی محول می‌شود را انجام دهد».
ماکوتو ایواهاشی که در یکی از سازمان‌های مردم‌نهاد حامی حقوق کارگران در ژاپن فعالیت می‌کند، ایده‌هایی برای حل معضل مرگ ناشی از کار زیاد دارد: «دولت ژاپن باید برای ساعات کاری حد و مرز تعیین کند و جریمه‌های سنگین‌تری برای خاطیان در نظر بگیرد. برای نظارت بهتر بر اجرای درست استانداردهای کاری در شرکت‌ها باید بازرسان بیشتری به کار گرفته شوند و اضافه‌کاری بدون حقوق باید ممنوع گردد. مهم‌تر از همه اینکه باید فهرستی از شرکت‌هایی که در آنها مرگ ناشی از کار زیاد رخ داده است تهیه و منتشر شود که البته این کار برای شرکت‌های موسوم به شرکت‌های سیاه انجام شده است».
البته این فعال مدنی به یک مشکل مهم در راه مقابله با شرکت‌های سیاه اشاره می‌کند: «باید توجه داشت که اگر مدارک کافی برای اثبات جرم موجود نباشد، برخورد قانونی با خاطیان احتمالی امری غیرممکن خواهد بود. تاکنون هیچ شرکتی برای عدم ثبت ساعات کاری کارکنان خود مورد بازخواست قرار نگرفته است؛ این ایراد بزرگ باید هرچه زودتر رفع شود».
منبع: اتاق خبر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.otaghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اتاق خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۶۶۰۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نازک‌ترین ورقه طلای جهان با ضخامت یک اتم
دانشمندان برای اولین‌بار موفق به ساخت ورقه‌هایی از طلا شدند که ضخامت آنها تنها یک اتم است. این ورقه‌ها که «گلدین» (Goldene) نامیده شده‌اند، می‌توانند کاربرد‌های مهمی در تبدیل دی‌اکسیدکربن و تولید هیدروژن داشته باشند. همچنین زمانی که طلا به اندازه یک لایه اتمی نازک می‌شود، خواص جدید نیمه‌رسانا پیدا می‌کند.
به گزارش دیجیاتو و براساس مقاله منتشرشده در نیچر، محققان دانشگاه لینشوپینگ سوئد برای ساخت این ورقه‌های طلا، از تکنیک ۱۰۰ ساله‌ای بهره بردند که آهنگر‌های ژاپنی برای جداسازی لایه‌های فلز‌های گران‌بها استفاده می‌کردند.
ورقه‌های طلا درحالت عادی تمایل دارند جمع شوند و به همین دلیل اکثر تلاش‌های قبلی دانشمندان برای ساخت یک ورقه دوبعدی تک اتمی از این فلز ناکام مانده بود. اکنون محققان سوئدی با یک تکنیک قدیمی ژاپنی توانستند این مشکل را حل کنند.
ساخت ورق طلا با ضخامت یک اتممحققان به‌دلیل خواص نوری، الکترونیکی و کاتالیزوری غیرمعمول در مواد دوبعدی علاقه خاصی به آنها دارند. از زمان ایجاد گرافن در سال ۲۰۰۴ نیز دانشمندان از آن برای کاربرد‌های مختلفی استفاده کردند. گرافن به‌دلیل استحکام بالا، نازک‌بودن، انعطاف‌پذیری فوق‌العاده، وزن کم و رسانایی عالی گرما و الکتریسیته در صنایع مختلف مانند لوازم الکترونیکی، پنل‌های خورشیدی، نمایشگرها، لباس‌ها، کلاه ایمنی، زره‌های ضدگلوله، هواپیما‌ها و حتی کفش‌ها مورد استفاده قرار گرفته است.
اکنون ورقه‌های طلا می‌توانند همانند گرافن کاربرد‌های گسترده‌ای داشته باشند؛ هرچند فرایند ساخت این ورقه‌ها چندان ساده نبوده است. اتم‌های طلا تمایل به جمع‌شدن به سمت یکدیگر دارند، بنابراین صاف‌کردن و تبدیل آنها صفحات یک‌اتمی دشوار است. دانشمندان داشنگاه لینشوپینگ برای ساخت این ورقه‌ها، لایه‌های نازک سیلیکون را بین لایه‌های تیتانیوم قرار دادند و سپس آن را با طلا پوشاندند.
مرحله دشوار این فرایند، درواقع خارج‌کردن ورقه‌های نازک طلا از دیگر مواد زیرین است. برای انجام این کار، محققان با کمک یک ماده شیمیایی به نام «موراکامی» توانستند این ورقه‌های نازک طلا را خارج کنند. آهنگر‌های قدیمی ژاپنی از این ماده برای ازبین‌بردن بقایای کربن استفاده می‌کردند.
این ورقه‌های نازک طلا در تبدیل دی‌اکسیدکربن، تولید هیدروژن، تصفیه آب و موارد دیگر می‌تواند کاربرد داشته باشد. علاوه‌براین، با این روش می‌توان میزان طلای مورداستفاده در وسایل مختلف را به میزان قابل‌توجهی کاهش داد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»