بحرانی دیگر با صدور مجوز پرورش ماهی مهاجم
تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۰۳۹۰۶
شهر > محیط زیست ایران - اسدالله افلاکی:
۲ روز پس از همایشی که سازمان شیلات با حضور ۲نفر خارجی متخصص در زمینه تکثیر و پرورش ماهی تیلاپیا برگزار کرد، زمزمه صدور مجوز پرورش ماهی تیلاپیا و موافقت سازمان حفاظت محیط‌زیست با پرورش این‌گونه مهاجم باعث نگرانی کارشناسان محیط‌زیست شد.
دكتر اصغر عبدلي، متخصص اكولوژي ماهي با هشدار نسبت به صدور مجوز براي پرورش اين‌گونه مهاجم به همشهري گفت: تجارب جهاني نشان مي‌دهد پرورش ماهي تيلاپيا و ورود آن به بخش‌هاي مختلف كشور باعث بروز مشكلات اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي جبران‌ناپذير مي‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عضو هيأت علمي گروه تنوع‌زيستي و مديريت اكوسيستم‌هاي پژوهشكده علوم محيطي دانشگاه شهيد بهشتي در توضيح اين مطلب افزود: ورود ماهي تيلاپيا از نوع، «زيلي» و «اورئوس» در تالاب شادگان خوزستان به آفتي بزرگ تبديل شد و علاوه بر آنكه معيشت صيادان را مختل كرد، پيامدهاي منفي اقتصادي و اجتماعي متعددي را رقم زد تا آنجا كه استان خوزستان و پدافند غيرعامل اين‌گونه مهاجم را به‌عنوان يك تهديد زيستي معرفي كرد.
براساس اين تجربه و تجارب ديگري كه وجود دارد چرا بايد دوباره با صدور مجوز پرورش تيلاپيا اين تجربه تلخ را تكرار كنيم؟ عبدلي با اشاره به جلسات متعددي كه در اين زمينه برگزار شده است، گفت: پرورش تيلاپيا 2جنبه دارد؛ يك جنبه آن، پرروش ماهي است كه بايد شيلات نظر بدهد كه آيا اين‌گونه ارزش اقتصادي دارد يا مقرون‌به‌صرفه نيست. اما جنبه ديگر آن، بحث اثرات محيط‌زيستي و جنبه‌هاي اكولوژيكي پرورش اين ماهي است كه بايد بررسي شود آيا با توجه به شرايط تنوع زيستي و مشكلاتي كه رودخانه‌ها و تالاب‌هاي كشور با آن درگيرند، ورود يك گونه غيربومي مثل تيلاپيا مشكل‌ساز نيست ؟ يا پرورش آن مغاير با مصالح محيط‌زيست است و به بروز فاجعه منجر مي‌شود؟ به‌عبارت ديگر، از نظر اداري، كارشناسان سازمان حفاظت محيط‌زيست بايد ارزيابي ريسك يك گونه مهاجم را انجام داده و دراين باره اظهارنظر كنند. به گفته وي، نمي‌توان بي‌توجه به اثرات زيست‌محيطي و براساس نظرات يك يا 2متخصص خارجي كه فقط متخصص پرورش ماهي هستند، اين‌گونه را وارد كشور كرد.
تيلاپيا منابع آبي كشور را تهديد ميكنداين استاد دانشگاه خاطرنشان كرد: به‌طور قطع بايد اين موضوع به كارشناساني محول شود كه در زمينه محيط‌زيست تخصص دارند و بنا بر ارزيابي ريسك يك گونه به كشور در اين‌باره تصميم‌گيري شود. اين درست نيست كه بگوييم در يزد مي‌خواهيم ماهي تيلاپيا پرورش بدهيم و اين ارزيابي مربوط به يزد است. آنچه مسلم است اين خطر وجود دارد كه با صدور مجوز براي پرورش در يزد، اين‌گونه از آب‌هاي شمال و جنوب كشور هم سر در بياورد.
عبدلي با اشاره به اينكه ممكن است گفته شود تيلاپياي آبي و زيلي كه در شادگان تبديل به‌گونه مهاجم شد، با گونه‌نيل متفاوت است،تأكيد كرد: هر 3گونه مذكور در فهرست گونه‌هاي مهاجم ثبت شده‌اند و اثرات منفي آنها بر محيط‌زيست اثبات شده است. وي اولويت سازمان حفاظت محيط‌زيست براي حفاظت از منابع آبي كشور را يادآورشد و گفت: براساس اين اولويت، نبايد به اين سادگي يك گونه مهاجم را وارد محيط آبي كرد. گونه‌اي كه سدها، رودخانه‌ها و تالاب‌ها را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد و سلامت آنها را به خطر مي‌اندازد آن هم در شرايطي كه كشور با بحران آب مواجه است. ضمن آنكه وقتي كه ما به خليج‌فارس و درياي خزر و ماهيان ارزشمند اين دو دريا دسترسي داريم، هيچ توجيهي براي پرورش يك گونه مهاجم پذيرفته نيست.
عبدلي گفت: اگر براي نظرات كارشناسان دلسوز كشور و براي محيط‌زيست ارزش قائليم، بايد به اين نظرات احترام بگذاريم و همانطور كه ابتكار، رئيس سابق سازمان حفاظت محيط‌زيست، مخالفت كارشناسانه اين سازمان را با اجراي طرح پرورش ماهي تيلاپيا در چند نامه اعلام كرد، بر اين نظرات صحه بگذاريم. در غير اين صورت با توجه به پيامدهاي جبران‌ناپذير اجراي اين طرح از نمايندگان مجلس به‌ويژه فراكسيون محيط‌زيست و كميسيون كشاورزي، آب و منابع طبيعي انتظار مي‌رود براي جلوگيري از اين فاجعه زيست‌محيطي ورود كرده و چاره‌اي بينديشند.
نگراني از صدور مجوزسازمان محيط‌زيست همواره نسبت به خطراتي كه اين‌گونه مهاجم مي‌تواند براي آب‌هاي ايران داشته باشد، هشدار داده و اعلام كرده است كه تنها براي پرورش اين ماهي به شكل آزمايشي و با اهداف پژوهشي در بافق يزد مجوز صادر كرده است. اكنون اين نگراني وجود دارد كه با تغيير مديريت سازمان حفاظت محيط‌زيست، اين سازمان بي‌توجه به مخالفت‌هاي پي در پي كارشناسان با درخواست شيلات موافقت كند. اين درحالي است كه كارشناسان حوزه مربوطه با اشاره به گونه‌هاي مهاجم مثل شانه‌دار مهاجم در خزر و ماهي غيربومي آمور در هامون مي‌گويند پرورش ماهي تيلاپيا به‌مراتب زيانبارتر از 2گونه مهاجم يادشده است.
ماهي آمور كه در دهه60 با نيت خيرخواهانه در هامون رهاسازي شد معيشت حاشيه‌نشينان هامون را تا آستانه نابودي پيش برد.كارشناسان محيط‌زيست مي‌گويند براي پرورش ماهي بايد سراغ گونه‌هاي بومي كشور ازجمله ماهيان خاوياري و ساير گونه‌هاي بومي رفت كه هم اقتصادي است و هم از ماهي تيلاپيا كه يك گونه مهاجم است بهتر است.
در همین زمینه: هشدار فائو درباره شیوع ویروس مرگبار تهدیدکننده ماهی تیلاپیا پرورش ماهی تیلاپیا؛ تهدید یا فرصت؟ مخالفت چندباره سازمان حفاظت محیط‌زیست با پرورش ماهی مهاجم تیلاپیامنبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۰۳۹۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حضور ۷ گونه پرنده مهاجر در تالاب بین‌المللی هامون
تالاب بین‌المللی هامون سومین دریاچه بزرگ ایران پس از دریای خزر و دریاچه ارومیه، هفتمین تالاب بین‌المللی جهان و یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره در ایران است مدت‌ها این دریاچه محل زندگی انواع موجودات و پرندگان مهاجر بوده؛ ولی چند سالی است که آب به دلیل بدعهدی افغانستان به دریاچه نمی‌رسد و دیگر خبری از آن آب و آبادانی سابق نبود.
وسعت دریاچهٔ هامون در زمان پرآبی ۵ هزار و ۶۶۰ کیلومترمربع است که از این مقدار ۳ هزار و ۸۲۰ کیلومترمربع متعلق به ایران و بقیه متعلق به افغانستان است. با این اوصاف، دریاچهٔ هامون وابسته به رودخانهٔ هیرمند است و این وابستگی باعث شده تا هرگونه نوسانات در میزان آب آن، مشکلاتی را برای کل سیستم به وجود آورد.
مهدی امیری، رئیس اداره محیط‌زیست زابل بیان کرد: تالاب بین‌المللی هامون یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های پرندگان مهاجر آبزی، کنار آبزی و خشکی زی محسوب می‌شود؛ بنابراین بسیاری از گونه‌های پرندگان با خاستگاه‌های متفاوت و گونه‌های زیادی از پرندگان در معرض خطر در این منطقه جهت زمستان‌گذرانی و جوجه‌آوری می‌کردند.
وی افزود: بعد از چندین سال خشکسالی‌های در حوزه سیستان این موضوع باعث گردید، تالاب بین‌المللی هامون دچار بحران بی‌آبی و تغییر مسیر پرندگان به مکان‌های دیگر شود.
امیری با اشاره به ورود سیلاب به منطقه سیستان و تالاب بین‌المللی هامون تأکید کرد: امسال با ورود آب به تالاب هامون شاهد بازگشت پرندگان به ذخیره‌گاه زیست‌کره هامون هستیم و امیدوارم با تداوم آب ورودی به حوزه سیستان شاهد ماندگاری هر چه بیشتر پرندگان و تخم‌گذاری پرندگان مهاجر در بستر تالاب باشیم.
رئیس محیط‌زیست زابل تصریح کرد: این اداره در سال‌های اخیر اقدام به گودبرداری مکان‌های در بستر تالاب نموده تا با ورود آب به تالاب و پر شدن این گودال‌ها شرایط برای ماندگاری پرندگان مهاجر و حیات‌وحش موجود در پناهگاه حیات‌وحش بیشتر شود.
امیری افزود: اکنون شاهد حضور پرندگان آبزی مهاجری همچون فلامینگو، اگرت، چوب‌پا پرستو دریایی و انواع پرندگان کنار آبزی از خانواده آبچلیک و سلیم‌ها در بستر تالاب هستیم.
این مقام مسئول خاطرنشان کرد: و یکی از کانون‌های بحرانی گردوغبار در بستر تالاب هامون جنگل بش دلبر است که این اداره جهت تثبیت گردوغبار در این نقطه برنامه مرطوب‌سازی آن را به‌وسیله ایجاد کانال آبرسانی و پمپاژ آب به نقاط بحرانی آن را دارد.
رئیس اداره محیط‌زیست زابل ادامه داد: با ورود سیلاب به تالاب هامون بهترین فرصت است که اقدام به مرطوب‌سازی بستر تالاب و رساندن آب به مناطق مستعد گردوغبار و کانون‌های بحرانی شناسایی شده نمایم.
وی افزود: باتوجه‌به ورود سیلاب‌ها و روان آب‌های منطقه پرندگان مهاجر به منطقه کشانده شده‌اند. برخی از این‌گونه‌ها به‌صورت مهاجر عبوری برای برگشت به منطقه سیبری و برخی برای گذراندن فصل تولیدمثل به تالاب هامون رسیده‌اند که این امر موجب ایجاد تنوع زیستی و چشم‌اندازی متفاوت در این پهنه اکولوژی می‌شود.
باشگاه خبرنگاران جوان سیستان و بلوچستان زاهدان
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟