آيا نگارش حروف قرآن از ابتدا به همين شكل بوده
تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۰۷۶۵۷
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) مردم‌نیوز نوشت: پس از نيمه قرن اول خط عربي وارد دوره جديدي شد. زماني كه حجاج بن يوسف از جانب عبدالملك بن مروان(75-86) حاكم عراق بود، مردم با كاربرد نقطه و اعراب آشنا شدند و حروف نقطه دار را از بي نقطه مشخص ساختند.
در اين زمان ديگر در سرزمين اسلامي فقط عرب ها حضور نداشتند، از غير عرب نيز افراد بسياري در اين سرزمين وارد شدند كه با زبان عربي بيگانه بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در گزارشات آمده است كه مردم چهل و اندي سال تا زمان عبدالملك بن مروان با قرآن عثماني سروكار داشتند(كه بدون نقطه و علامت بود). سپس تغييرات فراواني در قرائت قرآن رخ داد، اين تغييرات بيشتر در عراق گسترش يافت .
حجاج بن يوسف نگراني خود را از اين امر به كتاب و نويسندگان خود اظهار كرد و از آنان خواست كه براي حروف مشابه هم، علايم و نشانه هايي وضع كنند تا تشخيص آنها از يكديگر ممكن باشد. در اين زمان بود كه ابوالاسود دوئلي به اعراب گذاري قرآن اهتمام ورزيد و دو تن از شاگردان او بنام يحيي بن يعمر و نصر بن عاصم به نقطه گذاري قرآن پرداختند.
ابوالاسود براي اعراب گذاري نويسنده اي زبردست را در اختيار گرفت و به او گفت: «هر حرفي را كه من با گشودن دهان ادا كردم(مفتوح خواندم)، نقطه اي بر بالاي آن بگذار و اگر دهان خود را جمع كردم(مضموم خواندم) نقطه اي در جلوي آن بگذار و اگر حرفي را كسره خواندم، نقطه اي در زير آن حرف بنويس.» از اين پس مردم اين نقطه ها را به عنوان علايمي براي نشان دادن حركات حروف و كلمات بكار بردند. پس از آنكه نصر بن عاصم و يحيي بن يعمر نقطه را براي تشخيص حروف نقطه دار از بي نقطه در مصحف بكار بردند، نقطه هاي سياه اعراب به نقطه هاي رنگي تبديل شد تا نقطه هايي كه علامت حركت بوده با نقطه هايي كه علامت اعجام(نقطه گذاري) است اشتباه نشود.
اما علائمي كه امروزه براي اعراب گذاري استفاده مي شود از ابتكارات خليل بن احمد فراهيدي(96-175ه ق) در قرن دوم است كه همزه، تشديد، كسره ، فتحه و ضمه را ابداع نمود.[1]
پي نوشت:
[1]. علوم قرآني، محمدهادي معرفت، موسسه التمهيد، قم، 1389، ص155-
منبع: ایکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۰۷۶۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مو روی لاله گوش نشانه چیست؟
حضور موی گوش یا موی درون گوش را نباید به آسانی نادیده گرفت. اگر چشمان پنجره‌های روح هستند، گوش‌ها پنجره‌هایی به سمت قلب محسوب می‌شوند. به همین دلیل، ما در بخش سلامت می‌خواهیم به شما بگوییم که حضور موی گوش شما می‌تواند به عنوان یک هشدار جدی درباره سلامتی شما باشد. به گفته علم، موهای درون مجرای گوش، مانند یک باغ کوچک پر از موهای سیاه، یک نشانه شایع برای حمله قلبی است.
به گزارش نمناک، در سال 1973 دکتر ساندرز تی. فرانک و تیم تحقیقاتی اش پژوهشی را در ژورنال پزشکی نیو اینگلند منتشر کردند که مدعی بودند چین و چروک مورب نرمه‌ی گوش، که بعداً به نام "علامت فرانک" شناخته شد، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی وجود بیماری سرخرگ های قلبی (سی اِی دی) باشد.
سی اِی دی یک مشکل گرفتگی عروق است که در آن پلاک‌های مومی درون رگ‌ها جمع می‌شوند و با نام تصلب شرایین نیز شناخته می‌شود. هنوز هم نمی‌دانیم چگونه این ایده به ذهن این پزشکان رسید، اما پژوهش‌های بعدی نیز نشان داده‌اند که علامت فرانک می‌تواند نشان دهنده‌ی بیماری‌های قلبی و عروقی دیگری نیز باشد.
گروهی از پزشکان که به این ارتباط غیب‌گویانه بین گوش و قلب معتقد شده بودند، برای پیدا کردن پاسخ به این پرسش که آیا موی داخل مجرای گوش می‌تواند نشانگر بیماری سرخرگ های قلبی باشد، با متخصصان پوست همکاری کردند.
در سال 1984، مطلبی در ژورنال پزشکی نیواینگلند منتشر شد که در آن ادعا شده بود وجود چین و چروک مورب نرمه گوش، که علامت فرانک نامیده می‌شود، می‌تواند نشانگر بیماری سرخرگ های قلبی باشد. در این مطالعه که بر روی 43 مرد و 20 زن صورت گرفته بود، 90 درصد از شرکت کنندگانی که این علامت را داشتند، نارسایی قلبی را تجربه کرده بودند.
در گذشته، برخی پزشکان از جمله ریچارد اف. واگنر از دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون، باور داشتند که بالا بودن سطح هورمون آندروژن در بدن به دلیل افزایش تولید سلول‌های قرمز خون، می‌تواند منجر به ایجاد لخته در عروق شود.
در سال 1991، پژوهش دیگری نیز در ژورنال قلب انگلستان منتشر شد که بیان می کرد در بین 602 بیمار مرد مبتلا به سی ای دی و 300 مرد سالم، وجود چین و چروک مورب نرمه ی گوش با افزایش ریسک بروز سی ای دی مرتبط است.
همچنین در سال 1992، یک پژوهش دیگر نیز در ژورنال قلب آمریکا منتشر شد که نتایج مشابهی را تأیید کرد. این پژوهش ها به معنای قطعی وجود رابطه ی میان چین نرمه ی گوش و موی گوش با بروز سی ای دی نیستند، اما این نتایج باعث شدند که این موضوع مورد توجه پزشکان و پژوهشگران قرار گیرد.
مطابق با یافته‌های ادستون ای، چین نرمه ی گوش و موی گوش با بیماری سی ای دی در مردان و زنان به شدت مرتبط است. همچنین چین نرمه ی گوش با مرگ ناگهانی قلبی (اس سی دی) در مردان مرتبط است. همچنین، بیماران جوان‌تر باعث بالا رفتن ارزش اخباری مثبت می‌شوند.
در پژوهش ای، 520 کالبدشکافی مورد بررسی قرار گرفته بود و برخی ویژگی‌های بدنی مانند بی ام آی، وزن طحال، ضخامت چربی شکمی و شش ویژگی دیگر نیز ارزیابی شده بودند. این مقاله در نسخه ی ماه ژوئن 2006 ژورنال امریکایی آسیب شناسی پزشکی قانونی منتشر شده بود.
حرف آخر:هر مویی روی لاله گوش علامت بیماری نیستهنوز دلایل دقیق ارتباط بین موی گوش و حمله ی قلبی مشخص نیست. برخی افراد معتقدند که مصرف مکمل های تستوسترون ممکن است در این ارتباط نقش داشته باشد، در حالی که دیگران فکر می کنند که افزایش وزن و چاقی باعث افزایش خطر حمله قلبی می شود. با این حال، هیچ کس نمی تواند موی داخل گوش را به طور مستقیم به عنوان عاملی برای این ارتباط مرتبط با حمله ی قلبی معرفی کند.
کانال عصر ایران در تلگرام
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور