علوم انسانی مدرن بر پایه لذت و نفع بنا نهاده شده است
تاریخ انتشار: ۱ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۵۷۲۹۵
خبرگزاری شبستان: اندیشمند حوزه و دانشگاه گفت: علامه جعفری بر نقش علوم حوزوی در تنظیم و اصلاح شئون زندگی انسان در حیات معقول تأکید داشت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان در تبریز، حجت الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی امروز در کتنگره بزرگداشت علامه جعفری که در مصلای اعظم امام خمینی(ره) تبریز برگزار شد، به تشریح اندیشه‌های فلسفی علامه جعفری پرداخت و با بیان اینکه حیات معقول از منظر علامه تنها منحصر در عقل جزئی و حسابگر نیست، گفت: انسانی که در حیات معقول است، مدنظر علامه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: حیات معقول از دیدگاه علامه جعفری پاسخگو به همه ابعاد حیات طیبه انسان است؛ استاد اعتقاد دارد؛ علوم انسانی مدرن از حقیقت انسان شناختی ارایه نمی کند، چراکه بر پایه لذت و نفع بنا نهاده شده اند، بنابر این از دیدگاه استاد؛ علم، برای انسان در حیات معقول است.
این استاد فلسفه حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه علامه بر نقش علوم حوزوی در تنظیم و اصلاح شئون زندگی انسان در حیات معقول تأکید داشت، گفت: استاد جعفری همواره نسبت به این مسأله که مشکل جوامع در فراموشی واقعیت و حقیقت انسان است، اشاره می کرد.
همچنین قاسم پورحسن، استاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه علامه جعفری سال‌ها پیش نسبت به تحقق تمدن نوین اسلامی تأکید داشته است، اظهار داشت: علامه جعفری اعتقاد داشت, بدون نگاه به تمدن نوین اسلامی نمی توان به کارآمدی علم و دین در تعالی جامعه سخن به میان آورد.
وی با بیان اینکه تمدن نوین اسلامی بدون تولید فکر و اندیشه حاصل نمی شود، خاطرنشان کرد: امروزه روزانه هزاران مقاله در کشور تولید می شود اما هیچ یک دارای نظریه ای محکم نیستند، در چنین شرایطی نمی توان به تحقق تمدن نوین اسلامی امیدوار بود، چراکه باید از مصرف‌کننده صرف خارج شده و به تولید فکر همت کنیم.
پورحسن ادامه داد: متأسفانه متفکران داخلی همچنان در حوزه میان‌فرهنگی اروپا محور حرکت می کنند، امیدوارم دومین کنگره بزرگداشت علامه جعفری سال آینده به صورت تخصصی تر با موضوع یکی از ابواب نظری علامه جعفری برگزار شود تا به صورت علمی نسبت به چالش فکری حوزه و دانشگاه همت کنیم.
پایان پیام/533
منبع: شبستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۵۷۲۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا دیگر از دیدن سریال‌های «نون. خ» و «زیرخاکی» نمی‌خندیم
آفتاب‌‌نیوز :
حتما برای‌تان پیش آمده که در محفل و مجلسی جدی ـــ و حتی بگذارید بگوییم عبوس ـــ حاضر باشید که به هر دلیلی نباید بخندید؛ یعنی در آنجا خندیدن از نظر اخلاقی، عملی نادرست تلقی می‌شده است، اما ناگهان خنده به زیر پوست‌تان خزیده و عضلات صورت‌تان را چنان به هر سو کشیده که چاره‌ای جز خندیدن نداشته‌اید. به احتمال زیاد در این وضعیت سعی کرده‌اید با پرت‌کردن فکرتان از موضوعی که شما را به خنده می‌اندازد یا با فشار زبان به سقف دهان‌تان یا مَکِش قشر درونی چپ و راست لپ‌تان یا با منقبض کردن عضلات صورت‌تان جلوی خنده‌تان را بگیرید. بماند که در چنین موقعیتی چهره آدم چقدر خنده‌دار و مسخره می‌شود و حتی ممکن است به سوءتفاهم بیشتری دامن بزند. خندیدن خصلتی انسانی است و نمی‌توان کسی را به دلیل خندیدن سرزنش کرد. خنده را می‌توان مثل سلاحی شخصی یا رویکردی فردی در مقابله با مشکلات به‌کار گرفت، اما پرواضح است که هر موضوعی مسبب خنده نمی‌شود. این نکته‌ای است که فیلمنامه‌نویسان سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی از آن غافل‌اند.
آنری برگسون (متولد ۱۸ اکتبر ۱۸۵۹ ـ درگذشته ۴ ژانویه سال ۱۹۴۱)، فیلسوف نامدار فرانسوی، رساله‌ای موجز و مختصر در باب خنده دارد که به فارسی هم ترجمه شده است. برگسون در این اثر کم‌حجم، اما بدیع و عمیق، سه خصلت اصلی برای خنده برمی‌شمرد. اول اینکه خنده خصلتی انسانی است. اگر شیء یا حیوانی و به‌طور کلی هر پدیده‌ای انسان را به خندیدن وادارد، به اعتقاد برگسون، به دلیل رفتار یا حالت انسانی آن است. از این منظر، انسان صرفا جانداری نیست که می‌خندد بلکه جانداری است که می‌خنداند و اگر ما به چیزی (اعم از جاندار یا غیرجاندار) می‌خندیم، حتما به سبب شباهتش به انسان یا تأثیر انسان بر آن است. ویژگی دومی که برگسون، آن را با خنده ملازم می‌داند، بی‌احساسی است. منظور برگسون از بی‌احساسی، متاثر نشدن است؛ نوعی برخورد عاری از احساس و از سر شعور و منطق برای خندیدن به موضوعی لازم است. اگر ما از زمین‌خوردن چاپلین یا سقوط باستر کیتون متاثر شویم، توانایی خندیدن به موقعیت آن‌ها را از دست می‌دهیم؛ پس برخورد سرد و منطقی با پدیده‌ای احساسی و غیرمنطقی است که ما را به خنده می‌اندازد. نکته سوم، مسری‌بودن خنده است. برگسون برای خنده، نقشی اجتماعی قائل است و معتقد است که خنده به نوعی تفاهم و اشتراک نیاز دارد. در واقع خنده به درک متقابلی نیاز دارد تا گروهی از افراد را درگیر کند. از دید برگسون، خنده حاصل غفلت است و نوعی مجازات اجتماعی برای شخصِ غافل محسوب می‌شود. کسی که به هر دلیلی در اجتماع، موجبات خنده دیگران را فراهم می‌سازد، غفلتی کرده که او را از وضعی طبیعی که مورد پذیرش اجتماع است خارج کرده و به موضوع خنده سایرین بدل کرده است.
جدا از آشنایی با تکنیک‌های فیلمنامه‌نویسی و نگارش سریال‌های تلویزیونی، توجه به این ۳ خصلت خنده در نگارش یک فیلمنامه موفق برای سینما یا تلویزیون بسیار مهم است. نویسنده‌ای که هیچ تلقی‌ای از این خصلت‌ها ندارد مدام دست به دامن کلیشه‌ها برای خنداندن مخاطب می‌شود و در آخر هم ناکام می‌ماند. بخشی از علت شکست دو سریال کمدی نوروز و ماه رمضان امسال را باید در این ناآشنایی جست‌وجو کرد.
منبع: همشهری آنلاین
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد