نامه مشترک ایران، روسیه و ترکیه به دبیرکل سازمان ملل
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۸۹۸۳۳
روسای جمهور روسیه، ایران و ترکیه با ارسال نامه مشترکی به دبیرکل سازمان ملل متحد و رئیس شورای امنیت و ارسال متن بیانیه مشترک روسای جمهور سه کشور در مورد سوریه که روز پنجشنبه در سوچی به تصویب رسید، درخواست کردند که این متن بعنوان سند شورای امنیت منتشر شود.
این نامه بصورت مشترک به امضای غلامعلی خوشرو سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران، واسیلی نبنزیا سفیر و نماینده دائم روسیه و فریدون سینیرلیگلو سفیر و نماینده دائم ترکیه نزد سازمان ملل متحد رسیده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این بیانیه که روز 22 نوامبر و در جریان دیدار سه جانبه روسای جمهور به تصویب رسید بر عزم سه کشور برای ادامه همکاریهای سه جانبه با هدف استقرار صلح و ثبات در سوریه تاکید شده است.
همچنین با اذعان بر نقش سازنده پروسه آستانه در ایجاد مناطق تنش زدایی و کاهش خشونتها، بر لزوم ادامه روند آستانه تاکید شده است.
روسای جمهور سه کشور همچنین ابراز امیدواری کرده اند که حل بحران سوریه از طریق همکاری بین ایران، روسیه و ترکیه تاثیر مثبتی بر وضعیت عمومی منطقه داشته باشد و از خطر تنش های قومی و فرقه ای خواهد کاست.
منبع: افکارنيوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۸۹۸۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محور تحولات و حذف دشمن مشترک
به گزارش قدس آنلاین، در این یادداشت آمده است: همکاری این کشورها فقط منحصر به نبرد روسیه و اوکراین نیست.
این فقط نوک کوه یخ است و عمق همکاری‌ها بسیار بیشتر است. جنگ اوکراین صرفاً به تعمیق روابط اقتصادی، نظامی، سیاسی و فناوری آن‌ها سرعت بخشیده است. در حال حاضر همگرایی در روابط این کشورها به ایجاد یک محور جدید تحولات منجر شده که می تواند چشم انداز ژئوپلتیکی جهان را تغییر دهد.
وقتی دولت‌های ناراضی کارشکنی می‌کنند
این اندیشکده آمریکایی تأکید می‌کند : همگرایی این گروه، به منزله ایجاد یک بلوک انحصاری و متحد نیست، بلکه به منزله شکل‌گیری مجموعه‌ای از دولت‌های ناراضی است که بر سر هدف مشترکی برای براندازی اصول فعلی، اتفاق‌نظر دارند. وقتی این چهار کشور همکاری می‌کنند، اقدامات آن‌ها هم‌افزایی پیدا می‌کند و اثربخشی ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده برای تحریم‌ها را کاهش می‌دهند. در حقیقت باید گفت هدف جمعی آن‌ها ایجاد جایگزینی برای نظم فعلی است که به نظر آن‌ها تحت سلطه ایالات متحده است.
تشکیل باشگاه ضدغرب
این دو عضو ارشد برنامه‌های امنیتی ایالات متحده ادامه می‌دهند: همکاری میان اعضای این محور چیز جدیدی نیست. چین و روسیه شراکت خود را از پایان جنگ سرد تقویت کرده‌اند. ایران و روسیه نیز پس از شروع جنگ سوریه با یکدیگر همکاری کردند. چین با پیوستن به همکاریهای روسیه و مشارکت در توافق‌نامه‌های انرژی با ایران، از تهران در برابر اثرات تحریم‌های ایالات متحده حمایت کرده است. مسکو در دو دهه گذشته یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان تسلیحات تهران بوده و اکنون بزرگ‌ترین منبع سرمایه‌گذاری خارجی آن است. صادرات روسیه به ایران در ۱۰ ماهه اول سال ۲۰۲۲، ۲۷ درصد افزایش یافته است. برای سه سال متوالی چین، ایران و روسیه مانورهای دریایی مشترکی را در خلیج عمان برگزار کرده‌اند که آخرین آن در مارس ۲۰۲۴ بود.
مجله فارین افرز معتقد است: همکاری فزاینده میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه ناشی از مخالفت مشترک آن‌ها با نظم جهانی تحت سلطه غرب است؛ رویکردی که ریشه در این باور دارد که این سیستم به آن‌ها موقعیت یا آزادی عملی را که شایسته آن هستند، نمی‌دهد. البته تاریخ نشان می‌دهد ممکن است برای گروهی از قدرت‌های ناراضی، آینده مثبت پیش‌رو نباشد. مانند پیمان سه‌جانبه ۱۹۴۰ که آلمان، ایتالیا و ژاپن را متحد کرد و آن‌ها موفق نشدند، اما جنگ جهانی دوم قطعاً تحولات جهانی را به همراه داشت.
تهدید چهار قدرت
آندریا کندال-تیلور و ریچارد فونتین ضمن بررسی همکاری رو به رشد میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه معتقدند اختلافات جدی میان این کشورها وجود دارد؛ چرا که با روی آوردن مسکو به پکن، مسکو به پذیرش نقش شریک کوچک‌تر باید قانع باشد. البته در چنین تحلیلی شدت تهدید نادیده گرفته می‌شود. از سویی دیگر اقتصاد آمریکا بسیار بزرگ‌تر، ارتش آن به طور قابل توجهی قدرتمندتر و سیستم دموکراتیک آن پایدارتر است و واشنگتن هنوز هم می‌تواند از تحولات این محور جلوگیری کند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور