به نقل از «خبرگزاری میزان»

جالب‌ترین غذاهای اجدادی مردم جهان + عکس

تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۸۶۱۱۴۹

خبرگزاری میزان- از امپراتوری‌های باستان تا رستوران‌های فست فود مدرن، لذت بردن از غذا همیشه بخش جدایی ناپذیر زندگی ما بوده است. به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، اجداد ما با وجود سختی‌هایی که داشتند زمانی را برای تهیه غذا‌های خوشمزه پیدا می‌کردند. در اینجا ده مورد از جالبترین غذا‌های آن‌ها مشاهده می‌کنید از جمله یکی از آن‌ها که اگر بدنتان فاقد آنزیم خاصی باشد منجر به مرگ می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماکو (Maccu)  

ماکو غذای رم باستان است که ماده اصلی آن باقالای خرد شده است. این غذا در اصل در جزیره سیسیلی ابداع شده و سپس توسط سیسیلی‌ها در امپراتوری رم گسترش یافته است. ساکنان این جزیره که بهترین آشپزان امپراتوری رم هستند در گذشته‌ای دور و نامعلوم با این گیاه آشنا شدند. باقالا با سبزیجات و ادویه پخته می‌شد و سپس به این مخلوط روغن زیتون اضافه شده و به عنوان سوپ خورده می‌شد. پس مانده آن نیز خشک شده و به عنوان میان وعده خورده می‌شد. گاهی آن را قبل از مصرف مجدد آرد و سرخ می‌کردند.

در تعداد کمی از رستوران‌های سیسیل امروز این غذا به عنوان غذای روستایی که در خاطرات گذشته نقش دارد سرو می‌شود. بااین حال باقالا در برخی افراد که فاقد آنزیم گلوکز ۶ فسفات دهیدروژناز هستند می‌تواند موجب بیماری یا حتی مرگ شود. افرادی که این آنزیم را ندارند نمی‌توانند سموم باقالا را هضم کنند بنابراین سلول‌های قرمز خونشان را این ماده سمی از بین می‌برد. این بیماری نادر در نواحی مدیترانه‌ای بیشتر از آمریکا دیده می‌شود.

مورتوم (Moretum)  

مورتوم نیز در رم باستان نوعی غذای پنیری بود که روستاییان رومی روی نان‌های مختلفی که می‌خوردند استفاده می‌کردند. شاعر بزرگ «ویرجیل» شعری درباره غذا دارد که مورتوم نام دارد. در این شعر فرد روستایی مواد را از زمینش جمع می‌کند (سیر، سبزیجات و کره) و سپس همان طور که برای برده خود صحبت می‌کند و آواز می‌خواند غذا را آماده می‌کند. همچنین نوع دیگری از آن هم خورده می‌شد که شامل دانه کاج و شبیه پستوی امروزی بود. از آنجا که همه مواد باید در یک هاون (مورتار) خرد می‌شدند این نام را روی این غذا گذاشتند.

شیرقند (Shrikhand)  

این غذا نام خود را از واژه سانسکریت «شیر» و واژه فارسی «قند» گرفته و دسری است که از شیر تخمیرشده به دست می‌آید. ریشه‌های دقیق این غذا در تاریخ گم شده، اما عقیده رایج این است که در غرب هند به وجود آمده است. به چوپانان گفته می‌شد که هر شب کشک یا ماست خود را آویزان کنند که باعث غلیظ‌تر شدن آن می‌شد. نسخه‌های بعدی شیرقند شامل مواد مختلفی مانند شکر، ادویه و مغز‌ها می‌شد. شیرقند امروزه در بیشتر نقاط هند به عنوان یافت می‌شود و در شمال به عنوان صبحانه سرو می‌شود. در جنوب نیز آن را به عنوان دسر می‌خورند. برای تهیه این غذا، شیر را گرم می‌کنند و سپس در دمای اتاق سرد می‌کنند. پس از تغلیظ آب آن گرفته می‌شود و با مواد مختلف خورده می‌شود.

تامالس (Tamales)  
تامالس یکی از غذا‌های کاملا سنتی آمریکای میانه است که از حداقل ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد پخته می‌شده است. برخی شواهد قدمت آن را ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد نشان می‌دهند. نام غذا از کلمه ناهواتی «تامالی» به معنای غذای پیچیده شده گرفته شده است. عقیده عموم این است که مایا‌ها این غذا را که با ذرت تهیه می‌شود را به صورت پرشده یا پرنشده سرو می‌کردند و با مواد مختلفی مثل ماهی، حبوبات یا تخم مرغ آن را پر می‌کردند.

تامالس آزتک‌ها نیز کاملا مشابه بود. آن‌ها دسر تامالس هم داشتند که با میوه یا عسل پر می‌شد. تامالس، به ویژه آن‌هایی که با گل تاج خروس تهیه می‌شد به خدایان مختلف پیشکش می‌شد. در نتیجه کلیسای کاتولیک تامالس و گل تاج خروس را ممنوع کرد. حتی آن‌هایی که این غذا را تهیه می‌کردند با مجازات اعدام روبرو می‌شدند. برای پیچیدن تامالس از پوست ذرت یا برگ موز استفاده می‌شد.

سوپ سیاه
اسپارت‌های یونان باستان یکی از نفرت انگیزترین غذا‌های تاریخ را داشتند. سوپ سیاه یک سوپ سنتی بود که توسط سربازان ارتش خورده می‌شد. علاوه بر میراث آن‌ها که چیزی جز جنگاوری نبود، این سوپ از خون خوک، خوک و سرکه تهیه می‌شد و حتی در زمان خودش هم بدنام بود. ظاهرا یک ایتالیایی بعد از چشیدن این سوپ گفته که حالا می‌فهمد چرا اسپارت‌ها اینقدر مایلند جان خود را در جنگ فدا کنند، چون مجبور بوده اند همیشه از این سوپ سیاه بخورند.

داستان دیگر این است که یکی از پادشاهان پونتوس می‌خواسته از این سوپ امتحان کند. او از سرآشپز اسپارتش می‌خواهد این غذا را برایش آماده کند. اما با اولین قاشقی که به زحمت در دهانش می‌برد از این سوپ متنفر می‌شود. پاسخ سرآشپز این بود که پادشاه باید اول در رودخانه اسپارتی حمام کند به این معنی که باید اسپارت باشید تا از این غذا لذت ببرید. متاسفانه یا شاید خوشبختانه هیچ دستورالعمل خاصی از این سوپ باقی نمانده است، اما هنوز هم عده زیادی از سوپ‌های مختلف خون در سراسر جهان لذت می‌برند.

آکواکوتا (Acquacotta)  
آکواکوتا یک غذای روستایی دیگر از سواحل غربی ایتالیا از منطقه‌ای به نام مارما آمده است. کلمه آکواکوتا به معنای آب پخته است و یک سوپ نسبتا ساده است. کشاورزان و سایر کارگران اغلب هر نوع سبزیجات یا گیاه وحشی که می‌توانستند را جمع می‌کردند. نان بدون نمک، غالبا خشک و کهنه هم به این سوپ اضافه می‌شد تا نرم و قابل خوردن شود. افراد مرفه نیز معمولا آن را با تخم مرغی که از حرارت خود سوپ پخته می‌شد می‌خوردند.

داستان‌های زیادی پیرامون ابداع این غذا مطرح شده که برخی از آن‌ها شبیه داستان‌های ابداع سوپ سنگ هستند. در یکی از نسخه‌های مشهور، فرد فقیری دیگران را قانع می‌کند مواد را به ظرفی اضافه کنند که چیزی جز آب و یک سنگ درونش نداشت. در نهایت یک سوپ خوشمزه تهیه می‌شود که همه از آن لذت می‌برند.       ثرید (Tharida)  
ثرید یک غذای عربی است که قدمت آن به زمان صدر اسلام بازمی گردد و به نوعی همان آبگوشت خودمان است. این غذا ترکیبی از گوشت پخته با آبگوشت و نان خرد شده است. این غذا توسط گروهی به نام قاسانی‌ها به وجود آمد که گرچه عرب بودند، اما تا مدت‌ها مسیحی ماندند. با این حال جذابیت ثرید از مرز‌ها فراتر رفت و در میان اعراب مسلمان بسیار محبوب و بعد در سراسر جهان محبوب شد. هر فرهنگی طعم مورد علاقه خود را به این غذا افزودند و امروزه صد‌ها نوع از آن وجود دارد.

پنیر کانتال

پنیر کانتال یکی از قدیمی‌ترین پنیر‌های فرانسه است. مورخ مشهور فرانسوی در توصیفاتش از یک مراسم مذهبی باستانی می‌نویسد که چیز‌های مختلفی داخل برکه یک کوه خاص پرتاب می‌شد و این پنیر هم یکی از آن‌ها بود. هم چنین نویسنده رومی درباره این پنیر نوشته است که نگرانی پنیرسازان رومی بهترین پنیری بوده که از شهری در جنوب فرانسه می‌آمده است. این پنیر طی قرن‌ها بدون تغییر باقی مانده است و در طول سلطنت لوئی چهاردهم بسیار مشهور شده است. امروزه این پنیر با نمک بسیار کمتری به فروش می‌رسد.

پاپادزولس (Papadzules)  

پاپازادولس یک نوع انچیلادای کلمبیایی از شبه جزیره یوکاتان است. این غذا شامل تورتیلا، ذرت و سس تخمه کدو تنبل است. تخم مرغ پخته خرد شده در تورتیلا قرار می‌گیرد و بسته شده و در سس گوجه فرنگی قرار می‌گیرد. روی پاپادزول‌های امروزی روغن کدو یا عصاره میوه در همه سطوحشان دارند.

هریسا (Harissa)  

هریسا یک غذای سنتی ارمنی است. این غذا در جشن‌ها و دیگر روز‌های مذهبی پرطرفدار است و یک فرنی غلیظ است که با گندم و مرغ یا بره تهیه می‌شود. هنگام روزه داری که باید گوشت ترک شود، به جای گوشت گیاه مصرف می‌شود. تهیه هریسا مشکل است، زیرا باید روی حرارت کم و با هم زدن مداوم در یک زمان طولانی پخته شود. با این حال بخشی از محبوبیت آن در فرهنگ ارمنی از زمانی که برایش صرف می‌شود می‌آید. در زمان گذشته غذایی از گوسفند تهیه شد، اما برای همه کافی نبود بنابراین سنت گرگوری گندم را به ظرف غذا اضافه کرد. وقتی متوجه شد غذا در حال ته گرفتن است داد زد: «هرخ» به معنی «همش بزن!» و نام غذا از آن گرفته شد. مدت‌های طولانی هریسا غذای سنتی بود که توسط کلیسا‌های ارمنی به فقرا داده می‌شد.
منبع:جام جم

انتهای پیام/   خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.

منبع: خبرگزاری میزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۸۶۱۱۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

200 روز جنگ اسرائیل در غزه ؛ جهان شکست خورد

عصرایران ؛ رضا غبیشاوی – جنگ اسرائیل در غزه از 200 روز عبور کرد. همزمان در همین روزها، بیش از 34 هزار انسان در اثر جنگ در این منطقه، کشته شدند.

به گواه آمارهای مورد تایید سازمان ملل متحد، اکثریت انسان هایی که 200 روز قبل بودند اما امروز نیستند؛ از افراد عادی و غیرنظامی به ویژه زنان و کودکان بودند. آنهایی هم که از مرگ جان سالم به در برده اند حالا آواره اند و برای زنده ماندن و رفع گرسنگی دست و پا می زنند.

 200 روز گذشت اما هیچ کدام از اهداف تعیین شده دولت و ارتش اسرائیل، محقق نشد. سران سیاسی و نظامی اسرائیل قبل از جنگ چند هدف را تعیین کرده بودند از جمله : نابودی حماس، برکناری حماس از حکمرانی غزه و آزادی اسیران اسرائیلی در غزه.

تا روز 200 جنگ، هیچ کدام محقق نشده اند و از این باب یک ناکامی برای ارتش اسرائیل است. در حالی که قدرت های بزرگ غربی، سخاوتمندانه، از دولت و ارتش اسرائیل حمایت سیاسی و تسلیحاتی می کنند و در مقابل، تنها چند گروه مقاومت فلسطین وجود دارند با مرزهای بسته و کاملا در محاصره اسرائیل.

ارتش اسرائیل به اهداف اعلامی خود نرسید اما  34 هزار نفر را در این جنگ کشت؛ شهرها و خانه های غزه را تخریب و همه تاسیسات شهری و زیرساخت های زندگی را نابود کرد. 

نظامیان اسرائیلی در غزه

نیروی زمینی ارتش اسرائیل بعد از گذشت 19 سال ، دوباره وارد غزه شد و این منطقه را اشغال کرد. با جلوگیری از ورود غذا و کالای کافی از جمله لوازم درمانی به غزه، قحطی گسترده، گرسنگی شدید و زندگی در لب مرز مرگ را به مردم این منطقه تحمیل کرد. اسرائیل تلاش می کند ناکامی خود را در صحنه جنگ، در سایر بخش ها جبران کند. 

در حال حاضر، نیروی زمینی ارتش اسرائیل همه مناطق شمال و مرکز منطقه غزه را اشغال و کنترل حماس را کنار زده  اما همچنان شهر پرجمعیت رفح در جنوب غزه، در اداره دولت حماس است. شهری که نزدیک به 1.5 میلیون ساکن و پناهجو در آن مستقرند و هیچ جایی برای فرار و در امان ماندن از حملات ندارد. به همین دلیل در صورت حمله ارتش اسرائیل به این شهر، حمام خونی جدیدی شکل می گیرد. 

-  چه حماس باقی بماند یا نماد ؛ پیروز شود یا نشود مسئله بزرگتر و اساسی، اشغال سرزمین و مردم فلسطین توسط اسرائیل باقی مانده است. اشغال هر سرزمین و هر ملتی از سوی نیروی متجاوز و اشغالگر، مقاومت مردم تحت اشغال را بر می انگیزد. این مقاومت در اشکال مختلف تا زمان برچیده شدن اشغال، ادامه دارد.

 اگر می خواهیم داستان اسرائیل – فلسطین را درک کنیم کافی است تصور کنیم اگر اشغال هندوستان توسط انگلیس تا کنون ادامه می یافت الان شرایط چگونه بود؟ آیا جز این بود که مردم استقلال طلب هندوستان علیه اشغال سرزمین شان ، علیه اشغالگران انگلیسی، دست به مقاومت می زدند تا بتوانند اشغالگران را اخراج و استقلال کسب کنند؟

تخریب خانه های غزه در جنگ اسرائیل

 تصور کنید اشغال الجزایر از سوی فرانسه تاکنون ادامه داشت و فرانسوی ها ، علاوه بر غارت منابع طبیعی، به سرکوب و نابودی فرهنگ و زبان و آداب و رسوم مردم الجزایر ادامه می دادند.
در این صورت آیا جنگ و گریز نیروهای استقلال طلب الجزایری علیه نظامیان فرانسوی ادامه نمی یافت تا بتوانند آزادی و استقلال خود را کسب کنند؟

 تصور کنید دولت تبعیض نژادی (آپارتاید) در افریقای جنوبی تا همین امروز به کار خود ادامه می داد و اقلیت سفید می توانست اکثریت سیاه را با تبعیض و تحقیر و زور و اسلحه، به حاشیه براند و آنان را از آزادی و حقوق انسانی محروم سازد. آیا جز این است که تا امروز همچنان آفریقای جنوبی شاهد ناآرامی و درگیری و تنش و زد و خورد بود؟
آیا جز این است که امروز هم در هندوستان، هم در الجزایر و در افریقای جنوبی، با صحنه هایی شبیه آنچه در فلسطین می گذرد روبه رو بودیم؟ 

اشغال هندوستان در 1950 پایان یافت و این سرزمین مستقل شد. اشغال الجزایر هم در 1962 تمام شد و این منطقه شمال آفریقا استقلال یافت. آپارتاید (تبعیض قانونی سفیدها علیه سیاهان ) در افریقای جنوبی هم در سال 1991 به پایان رسید و سیاهان از حقوق برابر و مساوی در کنار سفیدها برخوردار شدند.

 اما فلسطین و فلسطینی ها همچنان درگیر اشغال سرزمین شان از سوی اسرائیل هستند. از سال 1948 (سال اعلام استقلال و برپایی کشور و دولت اسرائیل) تاکنون این اشغال ادامه دارد و هیچ چشم اندازی برای صلح و پایان اشغال وجود ندارد چرا که طرف اسرائیلی، بر ادامه اشغال و سرکوب مردم فلسطینی به نام تروریسم اصرار دارد. مقاومت، تنها چیزی است که در شرایط فعلی، در اختیار مردم فلسطین است.

-  حدود 35 هزار انسان در منطقه غزه در حمله ارتش اسرائیل کشته شدند. این شکست تمامی عیاری برای جهان متمدن سال 2024 است. جهانی که در مقابل چشمان او، این قتل عام رخ داد. از گورهای دسته جمعی تا حمله به بیمارستان ها و از تحمیل گرسنگی تا تحمیل قحطی همه و همه در حالی روی دادند که کشورهای قدرتمند غربی و شرقی جهان، تنها نظاره گر بودند. کشته شدن بیش از 140 خبرنگار در غزه در مدت 200 روز نیز دیگر رکورد دردناکی بود که به دست ارتش اسرائیل ثبت  شد. با این حال، واکنش ها، همچنان کمی بیشتر از اندک است. این موضوع بار دیگر ثابت کرد جهان، اخلاقی اداره نمی شود. دوباره ثابت شد جهان شکست خورد. مثل وقتی قتل عام بوسنی رخ داد و جهان نتوانست مانع از آن شود. مثل وقتی که کشتار رواندا صورت گرفت و جهان، فقط نظاره گر بود.

حوادث غزه ثابت کرد مرگ و رنج انسان ها، ارزش چندانی برای  کشورها و قدرت های جهانی ندارد. بار دیگر ثابت شد زندگی در این جهان غیراخلاقی، نیازمند عقل و تدبیر و سیاست و کیاست بیشتری است.

 

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: اسرائیل و فلسطین ، راه حل تک کشوری یا دو کشوری؟ (بخش 1) نتانیاهو و آینده غزه / "بی بی" به دنبال چیست؟ / تفاوت طرح ایران ، اسرائیل و جهان اسرائیل و فلسطین ، راه حل تک کشوری یا دو کشوری؟ (بخش 2)  موشک های ایران در آسمان قدس ؛ عکس تاریخی