به نقل از «مهر»

به بیگانگان اجازه دخالت در امور داخلی عراق را نمی دهیم

تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۱۷۹۷۵

عضو دفتر سیاسی جریان «حکمت ملی» عراق تاکید کرد: ما به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی اجازه دخالت هیچ کشور بیگانه ای را در امور داخلی عراق نمی دهیم.

سید محسن حکیم، عضو دفتر سیاسی جریان «حکمت ملی» عراق در حاشیه کنگره تاسیس این جریان در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: کنگره تاسیس جریان حکمت ملی بهترین کنگره ای است که ما در عراق دیدیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تاکنون هیچ وقت چنین کنگره ای نداشته ایم و در این کنگره اعضا با آزادی کامل و اراده خود نمایندگانشان را انتخاب کردند، بدون اینکه کسی بخواهد تاثیری بر روی انتخاب اعضا بگذارد.

وی در ادامه با اشاره به قانون انتخاب عراق افزود: با توجه به اینکه قانون انتخابات عراق می گوید فقط احزاب و جریان هایی که به صورت رسمی و قانونی به ثبت برسند اجازه حضور در انتخابات را دارند، با توجه به اینکه جریان حکمت ملی یک جریان تازه تاسیس است، نیاز بود تا این کنگره برگزار شود.

حضور طیف های مختلف در جریان «حکمت ملی»

عضو دفتر سیاسی جریان «حکمت ملی» با بیان اینکه تاریخ تشکیل این جریان به ۱۰۳ سال پیش بازمیگردد، گفت: همانطور که سید عمار حکیم در سخنان خود در روز کنگره اشاره کردند، تاریخ آغاز این جریان به سال  ۱۹۱۴ و زمانیکه مرحوم جدمان جنگ با استعمار انگلیس را آغاز کردند باز میگردد و قدمت این جریان ۱۰۳ سال اسست.

حکیم ادامه داد: از آن تاریخ تا به امروز این جریان با محوریت شیعه و مرجعیت به کار خود ادامه داده است، اما همواره جریانی ملی بوده و منحصر به شیعه نبوده است و همه طیف های کرد، مسیحی، ترکمن و... همانطور که در کنگره نیز دیدید، در این جریان حضور داشته و دارند.

وی با بیان اینکه هر ۶ ماه یک جلسه کنگره و هر ۴ سال یک انتخابات در کنگره برگزار می شود، عنوان کرد: در کنگره تاسیس جریان حکمت ملی ۱۱۶ نفر از طیف های کرد، سنی و حتی مسیحی حضور داشتند.

محوریت جریان حکمت ملی جوانان هستند

عضو دفتر سیاسی جریان «حکمت ملی» با توضیح اینکه طبق قانون احزاب عراق یک اداره کلی در داخل کمیساریای مستقل انتخابات عراق است که مسئول ثبت نام احزاب و نظارت بر انتخابات احزاب هستند، گفت: در کنگره تاسیس جریان حکمت ملی نیز این افراد حضور داشتند و واقعا شگفت زده شدند از تعداد افراد حاضر در کنگره.

حکیم با بیان اینکه حدود ۲۰۰ حزب رسمی در عراق داریم و تشکیل حزب رسمی پروسه اجرایی سختی دارد، ادامه داد: انسجام خوبی در کنگره بود، چهره های جدید و با محوریت جوانان را در این کنگره دیدیم و محوریت جریان حکمت جوانان هستند، البته با حفظ جایگاه و شأن و اعتبار پیشکسوتان و دوستانی که از قبل حضور داشتند و همانطور که دیدید افراد با تجربه هم در کنگره حضور داشتند همه جوان نبودند.

وی با تاکید بر اینکه جریان حکمت ملی امروز مهم ترین جریان عراق و جریانی مستحکم است، اظهار داشت: اقبالی که نسبت به جریان حکمت در عراق داشتیم بیش از انتظار ما بود، و حتی این استقبال بسیار بیش از آنچه در مجلس اعلای اسلامی عراق داشتیم بود.

ارتباط خود را با مجلس اعلای اسلامی عراق حفظ کرده ایم

مشاور عالی سید عمار حکیم با بیان اینکه ما ارتباط خود را با مجلس اعلا حفظ کرده ایم، تصریح کرد: همواره سعی کردیم که هیچگونه کدورت، تیرگی و دلسردی در روابط ایجاد نشود، جایگاه آنها محفوظ است. ما سال ها با مجلس اعلا زندگی کرده ایم و خواهیم کرد، همانطور که با دوستانمان در حزب بدر این روابط را داشتیم.

حکیم با تاکید بر اینکه خواستار حفظ روابط با دوستان خود در جریان های مختلف هستیم، ادامه داد: جامعه سیاسی نوپای عراق تجربه جدیدی را می آزماید. با توجه به شرایط منطقه جامعه عراق می تواند نقش مهم، ارزنده و کلیدی در تحولات منطقه داشته باشد و این امر به خود جریان های سیاسی باز میگردد که چقدر می توانند خودشان را به روز کنند و با اوضاع وفق دهند.

به روز شدن جریان حکمت ملی با پایبندی بر اصول و ارزش های اسلامی

وی با اشاره به سخنان سید عمار حکیم در روز کنگره گفت: ما در وفق دادن و به روز شدن با حفظ خاستگاه ها و مبانی فکری خود به سوی این تحولات می رویم و هرگز خارج از چارچوب ها عمل نمی کنیم.

عضو دفتر سیاسی جریان حکمت ملی تصریح کرد: در همه اسنادی که از سوی کنگره صادر شد مبانی دینی، هویت ملی، اجتماعی و ارزش های اسلامی محفوظ است.

حکیم با بیان اینکه دستان خود را به سوی تمام شهروندان عراقی دراز می کنیم، گفت: اگر درست مدیریت کنیم یک زیربنای جدیدی را در ارتباطات سیاسی و اجتماعی عراق با محافظت از مبانی اسلامی خواهیم داشت.

وی ادامه داد: همه برنامه های ما بر محوریت چهره های جدید، برنامه های جدید و خدمت به مردم است. پروژه دولت سازی عراق با توجه به بحران های سیاسی، امنیتی و منطقه ای که در عراق بود به طور کامل شکل نگرفت و ما امروز شاهد شکل گیری پروژه جدی هستیم و جریان حکمت پرچم دار این جنبش است و امیدواریم سایر احزاب نیز این فرصت را داشته باشند و بتوانند در نوسازی کمک کنند و با تمسک بر مبانی و توسل به ائمه (ع) و توجه به مبانی فکری، ارزشی و مذهبی خود بتوانیم نیازها، خواسته ها مطالبات مشروع مردم را بر آورده کنیم.

سیاست عراق ایجاد روابط حسنه با کشورهای دوست و همسایه است

عضو دفتر سیاسی جریان حکمت ملی در پاسخ به سوالی درخصوص تلاش های آمریکا و عربستان برای نفوذ در انتخابات پارلمانی عراق و بر سر کار آوردن نمایندگان همسو با خود، تاکید کرد که آنچه مورد توافق همه گروه های سیاسی در عراق است این است که ما به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی اجازه دخالت هیچ کشور بیگانه ای را در امور داخلی عراق نمی دهیم، همانطور که به خودمان اجازه دخالت در امور داخلی دیگر کشور ها را نمی دهیم.

حکیم در پایان تصریح کرد: سیاست عراق و دولت حیدرالعبادی ایجاد روابط بهتر با کشورهای دوست و همسایه، حسن روابط و باز تعریف مصالح ملی عراق بر اساس چارچوب واحد است و براساس همین خاستگاه ها ما حرکت می کنیم و امیدواریم به نتایج لازم دست پیدا کنیم.

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۱۷۹۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقادات پهلوی به قاجاریان به‌خاطر امتیازدادن به بیگانگان!

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: امروز ۱۱ اردیبهشت سالروز ترور ناصرالدین‌شاه است. حسین اصغری؛ پژوهشگر تاریخ معاصر می‌گوید درست است که هم در دوره قاجار و هم دوره پهلوی، علیرغم این‌که هر دو سلسله ادعای وطن‌پرستی داشتند، قسمت‌هایی از خاک ایران از این کشور جدا شد اما با مطالعه تاریخ و بررسی شرایط دوران به این نتیجه می‌رسیم که وضعیت در دوره پهلوی بسیار اسفناک‌تر بوده است.

در دوره قاجار طی قراردادهای ترکمنچای و گلستان بخش‌هایی از ایران جدا شد اما باید توجه داشت که این جدایی یک شبه اتفاق نیفتاد بلکه در نتیجه پیروزی روسیه در جنگ با نیروی نظامی ایران بود که بیش از ۱۲ سال این نبرد به طول انجامید و در طول این مدت، گاهی اوقات سپاه ایران به پیروزی‌هایی دست می‌یافت که به عنوان نمونه می‌توان به مناطق لنکران و طالش اشاره کرد که سپاه ایران با فرماندهی عباس میرزا در نبرد دوم ایران و روسیه موفق شد آن‌ها را آزاد کند و در عرض سه هفته اغلب نقاطی که طبق عهدنامه گلستان از ایران جدا شده و تسلیم روس‌ها شده بود پس گرفته شوند و یا این‌که عباس‌میرزا بارها موفق شد سپاه روس‌ را مجبور به عقب‌نشینی از مناطق مختلف کند.

اصغری به بهانه سالروز ترور ناصرالدین‌شاه، یادداشتی با عنوان «وطن‌پرستی به سبک پهلوی» نوشته که برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است. او در این‌یادداشت عنصر «وطن‌پرستی» میان خاندان قاجار و پهلوی را مقایسه کرده است.

مشروح متن این‌یادداشت در ادامه می‌آید؛

«خاک وطن، ناموس ماست و ایرانی جماعت، ناموس‌پرست است». این گزاره، در ذهن و اندیشه و جان هر ایرانی باغیرتی ریشه دارد و تاریخ نیز این مساله را ثابت کرده است. هنگامی که ملت ایران، هشت سال در برابر تجاوزات صدام با حمایت تمام‌عیار نظام بین‌الملل از او ایستادگی کرد اما یک وجب از خاک میهن را به دشمن تسلیم نکرد حاکی از همین مساله است؛ و نیز این‌که هرگاه در مطالعه کتاب تاریخ وطن، با صفحاتی مواجه می‌شود که گوشه‌ای از سرزمین ایران توسط اجانب جدا شده است آه حسرت و ملامت حکام وقت سر می‌دهد ریشه در همین مسئله دارد. قرارداد ترکمنچای و گلستان و جدایی بخش‌هایی از سرزمین ایران در دوره قاجار و نیز جداشدن مناطقی نظیر آرارات و بحرین و بخش‌هایی از سیستان و مناطقی در حدود مرزی آذربایجان غربی و اروندرود و مناطق جنوب اترک و … در دوره پهلوی داغی است که حرارت آن هیچ‌وقت در سینه ملت ایران کاهش نمی‌یابد. اما نکته‌ای که لازم است در این‌جا بدان توجه شود این است که جدایی این مناطق از ایران، در شرایط یکسانی صورت نگرفته است و همین مسئله موجب می‌شود تا داغ برخی از آن‌ها به صورت مضاعف احساس شود.

درست است که هم در دوره قاجار و هم دوره پهلوی، علیرغم این‌که هر دو سلسله ادعای وطن‌پرستی داشتند، قسمت‌هایی از خاک ایران از این کشور جدا شد اما با مطالعه تاریخ و بررسی شرایط دوران به این نتیجه می‌رسیم که وضعیت در دوره پهلوی بسیار اسفناک‌تر بوده است. در دوره قاجار طی قراردادهای ترکمنچای و گلستان بخش‌هایی از ایران جدا شد اما باید توجه داشت که این جدایی یک شبه اتفاق نیفتاد بلکه در نتیجه پیروزی روسیه در جنگ با نیروی نظامی ایران بود که بیش از ۱۲ سال این نبرد به طول انجامید و در طول این مدت، گاهی اوقات سپاه ایران به پیروزی‌هایی دست می‌یافت که به عنوان نمونه می‌توان به مناطق لنکران و طالش اشاره کرد که سپاه ایران با فرماندهی عباس میرزا در نبرد دوم ایران و روسیه موفق شد آن‌ها را آزاد کند و در عرض سه هفته اغلب نقاطی که طبق عهدنامه گلستان از ایران جدا شده و تسلیم روس‌ها شده بود پس گرفته شوند و یا این‌که عباس‌میرزا بارها موفق شد سپاه روس را مجبور به عقب‌نشینی از مناطق مختلف کند.

این مساله که جدایی مناطقی از ایران در دوره قاجار بعد از یک سلسله مقاومت‌هایی رخ داد که البته ناکام بودند نکته مهمی است که در هیچ‌کدام از مناطق جدا شده از ایران در دوره پهلوی مشاهده نمی‌شود. آرارات بعد از کدام نبرد از ایران جدا شد؟ اروند چطور واگذار شد؟ جدایی مناطق جنوب اترک در نتیجه شکست در چه بود؟ چرا مناطقی از سیستان از کشور جدا شد و اساساً چه تلاشی صورت گرفت تا این جدایی‌ها رخ ندهد؟ نیروهای نظامی ایران برای جدانشدن این مناطق چه نقشی ایفا کردند؟ داستان جدایی بحرین از ایران هم که لکه ننگ ابدی برای این سلسله شد. به راستی، با بررسی این موارد، علیرغم تمام انتقادات به کارنامه سیاه هر دو سلسله پادشاهی، کدام‌یک را می‌توان وطن‌پرست‌تر دانست؟ کدام سلسله تلاش بیشتری کرد تا تمامیت ارضی ایران را حفظ کند؟ ادعای کدام سلسله گوش فلک را کر کرده است که دارای ارتشی نوین و مجهز بود؟ عملکرد این ارتش در دفاع از تمامیت ارضی کشور چه بود؟ اساساً کدام سلسله دغدغه حفظ و حراست از ناموس وطن تا حد ممکن را داشت؟

در جنگ سوم هرات، وقتی نیروی نظامی ناصرالدین شاه قاجار هرات را پس گرفت توطئه‌هایی رخ داد و انگلستان لشکرکشی محدودی کرد که در نتیجه آن ناصرالدین‌شاه مجبور شد دستور عقب‌نشینی به سردار خود بدهد و از این منطقه چشم‌پوشی کند؛ اما رضاخان برای واگذاری مناطق مختلف ایران به اجانب و خدشه‌دار کردن تمامیت ارضی کشور و دست درازی به ناموس وطن، چه اجباری داشت؟ چه مقاومتی از خود نشان داد که بتوان رضاخان را وطن‌پرستی نامید که حافظ تمامیت ارضی ایران بود؟

خاطره‌ای که باقر کاظمی، وزیرخارجه رضاخان نقل می‌کند دل هر ایرانی باغیرتی را خون کرده است؛ نوری سعید (وزیر خارجه عراق) با نهایت خضوع و خشوع و حالت گریه به رضاخان گفت: «اعلیحضرت شایسته است به عراق ترحم فرمایند. ما کشور کوچک و ضعیف و نحیفی هستیم که حتی از ایالات ایران هم کوچک‌تریم، درصورتی که ایران به این بزرگی و عظمت و ثروت و جمعیت است و هزاران فرسخ در خلیج فارس و بحر عمان و دریای هند مجاورت با دریا دارد و عراق بیچاره بدبخت برای نفس کشیدن و زنده ماندن یک راه باریک به دریای آزاد دارد که شط‌العرب باشد که اگر آن را نداشته باشیم، گلوی ما فشرده می‌شود و خفه خواهیم شد… سپس به حال گریه و زاری گفت: اگر من به این وضع به بغداد برگردم، حیثیت و نفوذم لکه‌دار می‌شود و یک نوکر صدیق اعلیحضرت از بین خواهد رفت. شاه که در مقابل این حرف‌ها تحت‌تأثیر قرار گرفته بود گفت: جلوی آبادان مقداری به ایران بدهید و بقیه شط العرب مثل حالا باشد (برای شما باشد)»!

رضاخان با امضای معاهده سعدآباد تمام تلاش‌های ۱۰۰ ساله ایران برای احقاق حقوق خود در اروندرود را از بین برد و ایران را از حقوق طبیعی و تاریخی خود محروم کرد و مالکیت اروندرود را به استثناء قسمت کوچکی (۵ کیلومتر در مقابل بندر آبادان) به عراق داد.

حقیقت این است که علی‌رغم انتقادات شدیدی که خاندان پهلوی نسبت به قاجار داشتند که همواره امتیازات گوناگونی را به بیگانگان دادند و اساساً نتوانستند از تمامیت ارضی ایران دفاع کنند، اما صفحات تاریخ گویای این مطلب است که خاندان پهلوی در این عرصه، دست قاجار را از پشت بسته است و به مراتب کفه وطن‌پرستی قاجار نسبت به پهلوی سنگین‌تر است؛ برای اثبات این مطلب کافی‌است نگاهی کوتاه داشته باشیم به امتیازاتی که پهلوی به اجانب داد و سرزمین‌هایی که مثل آب خوردن از کشور ایران جدا کرد؛ از قرارداد کنسرسیوم گرفته تا واگذاری ۷۰ درصدی آب‌های منطقه‌ای و پیمان سعدآباد و عقب‌نشینی از خط مرزی اروند و جداشدن مناطق مختلفی از شرق و غرب و شمال و جنوب کشور.

انتقاد طرفداران پهلوی از وطن‌پرست نبودن قاجار، برای آن‌ها تف سربالا است و دودی است که قبل از هرکس، چشم خودشان را کور می‌کند.

کد خبر 6093297 زینب رازدشت تازکند