عارضه روان پریشی در کمین صعودکنندگان به هیمالیا
تاریخ انتشار: ۳۰ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۷۳۷۹۸
محققان دریافتند بالارفتن از ارتفاعاتی نظیر کوه هیمالیا می تواند منجر به اختلالات روانی، به خصوص روان پریشی، شود.
به گزارش خبرنگار مهر، روان پریشی یا سایکوز یک مشکل غیرعادی روانی است که در قالب «از بین رفتن تماس با واقعیت» توصیف می شود. افراد مبتلا به روان پریشی دچار تغییر شخصیت و اختلال فکری می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این اختلال براساس میزان شدتش می تواند همراه با رفتارهای غیرعادی یا عجیب و غریب و همچنین مشکل در تعامل اجتماعی و اختلال در انجام فعالیت های روزمره باشد.
یک تیم تحقیق از ایتالیا و اتریش موفق به کشف این عارضه موسوم به «سایکوز در ارتفاعات بالا» شدند.
دکتر هرمان بروگر، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «در ارتفاعات فوق العاده بلند، کوهنوردان، اغلب در معرض ابتلا به یک حالت روانی خاص و نوعی اختلال حواس قرار می گیرند که در آن فرد از حالت طبیعی و دنیای واقعی خارج می گردد.»
به گفته وی، «در این حالت، علائم اختلالات روانی شامل توهم، تجسم های غیر واقعی و افکار بیهوده هستند. به طور مثال، زمانی که دکتر جرمی ویندزر متخصص بیهوشی و کوهنورد معروف، در سال ۲۰۰۸، از قله اورست صعود کرد، دستخوش تجربه ای اینچنینی و عجیب در کوهنوردی خویش گردید.»
او اذعان نمود: «زمانیکه تنها و در ارتفاع بیش از ۸.۲ کیلومتری هیمالیا بودم، گرفتار حالت هذیانی شدیدی شدم و در تمام مدت روز، مردی به نام جیمی، برای مدت طولانی من را همراهی می کرد و با سخنان دلگرم کننده اش به من امید می داد و پس از آن، بدون اینکه هیچ ردی از خود باقی بگذارد، ناپدید گردید.»
به طور کلی پزشکان تصور می کنند که این اختلال ها و داستان های روان پریش گونه علائمی مانند سردردهای شدید، سرگیجه و اختلال حواس و ناپایداری تعادلی را به همراه داشته باشند.
در واقع اینگونه بیماری های ارتفاعی، ناشی از کمبود اکسیژن بوده و معمولاً در ارتفاعات بالا بروز کرده و می تواند باعث ایجاد مایعی کشنده در ریه ها یا مغز گردد.
محققان در مطالعات جدید خود و با استفاده از تجزیه و تحلیل ۸۳ داستان و اختلال روانی در ارتفاعات مختلف، به نتایج جدیدی در این خصوص و پدیده روانی با نام «سایکوز در ارتفاعات بالا» دست یافتند.
آنها لیستی از علایم روان پریشی، مانند شنیدن صداهای گوناگون را در ارتفاعات مختلف تهیه نمودند، اما این علایم بطور واضح به هیچ یک از علائم فیزیکی مربوط به بیماری ارتفاع و یا بیماری های روانی مشابه مرتبط نبودند و در واقع، افرادی که دچار این حالات غیرعادی می گردند، کاملاً سالم بوده و هیچگونه استعدادی در ابتلاء به بیماری های روانی نداشتند.
محققان بر این باورند که به احتمال زیاد، این پدیده و اختلال روانی، در ارتفاع بیش از ۲۲،۹۶۵ پا و معادل با ۷۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا رخ خواهد داد.
آنها هنوز مطمئن نیستند که بطور قطع چه چیزی ممکن است باعث بروز چنین اختلالاتی گردد و در واقع، شاید کمبود اکسیژن یا مراحل اولیه تورم در مناطق خاصی از مغز علت بروز این اختلال باشد.
با این حال، این سندرم، به وضوح خطر مشخصی را نمایش می دهد و در واقع، حتی کوچکترین اشتباه در ارتفاعات زیاد می تواند مرگبار باشد. مهم است که کوهنوردان از این خطر آگاهی داشته باشند و باید بدانند که این توهم ها واقعی نبوده و این حالات ناپایدار برگشت پذیر هستند.
دانشمندان در تحقیقات جدید خود، با قرار دادن داوطلبان در اتاق هایی با شرایط اکسیژن کم و فشار هوای پایین، به دنبال شبیه سازی این پدیده و مقایسه آن با حالت طبیعی و شرایط قرارگیری در ارتفاعات بالا هستند.
منبع: مهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۷۳۷۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پزشکان میگویند آسانسورسواری عمر را کوتاه میکند؛ جایگزین استفاده از راهپله!
استفاده از آسانسور صرفا برای راحتی در جابهجایی عمودی نیست. همه دانشجویان رشتههای علوم پایه و مهندسی در درس فیزیک، اصل همارزی نسبیت عام را خواندهاند که حرکت شتابدار در آسانسور معادل حضور در میدان گرانشی است و زمان در حضور میدان گرانشی، کندتر میگذرد. این یافته اینشتین در آثار علمیتخیلی برجستهای مانند «میانستارهای» اثر کریستوفر نولان نیز بهزیبایی نشان داده شده است.
با این حال به نقل از ایسنا، استفاده از آسانسور هیچ کمکی به طول عمر شما نمیکند و درمقابل، انتخاب راهپله میتواند به شما کمک کند تا زندگی طولانیتری داشته باشید. به طور مشخص، بالا رفتن از چند پله در روز، خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و مرگ را کاهش میدهد حتی اگر سابقه مشکلات قلبی داشته باشید.
دکتر سوفی پادوک(Sophie Paddock)، نویسنده این مطالعه از دانشگاه آنگلیا شرقی و بنیاد بیمارستان دانشگاه نورفولک و نورویچ میگوید: «اگر هر دو گزینه پلهها یا آسانسور را دارید، به سراغ پلهها بروید، زیرا این کار به قلب شما کمک میکند. حتی فعالیتهای بدنی کوتاهمدت تأثیرات مفیدی بر سلامتی دارد، و دورههای کوتاه بالا رفتن از پلهها میتواند یک هدف دست یافتنی برای فعالیتهای روزانه باشد».
بیماریهای قلبی عروقی علت اصلی مرگومیر در بسیاری از کشورهای جهان ازجمله ایالات متحده هستند، اما محققان میگویند که ورزش منظم میتواند به پیشگیری از آن کمک کند. متأسفانه، مطالعه جدیدی که در مجله ESC Preventive Cardiology ۲۰۲۴ ارائه شد، نشان میدهد که از هر چهار فرد بزرگسال در سراسر جهان، یک نفر از سطوح توصیه شده فعالیت بدنی برخوردار نیست.
در ایالات متحده، بزرگسالان باید هر هفته حدود ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط داشته باشند که این میزان، معادل ۳۰ دقیقه پیادهروی سریع روزانه در ۵ روز از هفته است. همچنین اضافه کردن دو روز فعالیتهای تقویت عضلانی توصیه میشود که در آن، همه گروههای عضلانی اصلی از جمله پاها، باسن، پشت، شکم، سینه، شانهها و بازوها درگیر شوند.
جزئیات پژوهشدکتر پادوک خاطرنشان میکند که بالا رفتن از پلهها، ورزشی آسان و قابلدسترس است که افراد میتوانند در هر مکانی انجام دهند، از ساختمان آپارتمانی خود گرفته تا پارکهای شهری. با در نظر گرفتن این موضوع، این مطالعه جدید به بررسی تأثیر بالا رفتن از پله بر طول عمر و سلامت قلب پرداخته است.
این گروه ۹ مطالعه قبلی را در مورد بالا رفتن از پلهها با بیش از ۴۸۰ هزار شرکتکننده جمعآوری کرد. این مطالعات مجموعه وسیعی از شرایط را مورد بررسی قرار داد و درمورد تعداد پلههایی که شرکتکنندگان از آن بالا رفتند یا سرعتی که از آن پلهها بالا رفتند، تفاوتی قائل نشد. این ۹ گزارش شامل افراد سالم و همچنین افراد مبتلا به بیماری شریانی محیطی یا سابقه حملات قلبی بود. شرکت کنندگان از ۳۵ تا ۸۴ سال سن داشتند.
به طور کلی، این مطالعه جدید نشان داد که بالا رفتن از پلهها با کاهش ۲۴ درصدی خطر مرگ به هر دلیلی ارتباط دارد. شرکت کنندگان همچنین ۳۹ درصد کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی عروقی قرار گرفتند. علاوه بر این، بالا رفتن از پلهها به این شرکتکنندگان کمک کرد تا از برخی از عوارض عمده بیماریهای قلبی عروقی، از جمله حمله قلبی، نارسایی قلبی و سکته جلوگیری کنند.
دکتر پادوک میگوید: «بر اساس این نتایج، ما مردم را تشویق میکنیم که پلهنوردی را در زندگی روزمره خود بگنجانند. مطالعه ما نشان داد که هرچه فردی از پلهها بیشتر بالا برود، مزایای بیشتری دارد. بنابراین، چه در محل کار، چه در خانه و چه در جای دیگر، از پلهها استفاده کنید».