کشف فسیل تکشاخ در قزاقستان
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۳۰۵۷۲۳
محققان موفق به کشف فسیل جمجمهای شدند که متعلق به آخرین «تکشاخ سیبری» است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا از ScienceAlert، تکشاخ سیبری نوعی پستاندار است که ظاهری شبیه به کرگدن دارد و مدتها پیش منقرض شده است. برای دههها، دانشمندان گمان میکردند که این گونه 350 هزار سال پیش از بین رفته است. اخیرا یک جمجمه دستنخورده از تکشاخ سیبری در قزاقستان کشف شده است که تمام نظریههای قبلی را رد میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این امر بدین معناست که هزاران سال پیش، تکشاخهای واقعی، نه آنهایی که در کتاب قصه کودکان توصیف شده است، روی زمین جولان میدادند.
تکشاخهای واقعی بزرگ و پشمالو بودند و ظاهری شبیه به کرگدنهای امروزی داشتند با این تفاوت که تنها شاخشان میان پیشانی قرار داشت.
براساس گفتههای دانشمندان، تکشاخ سیبری تقریبا دو متر ارتفاع، 4/5 متر طول و چهار تن وزن داشته است. اندازه این موجودات شگفتانگیز شباهت زیادی به ماموتها داشته است تا اسبها. برخلاف هیکل عظیمالجثه تکشاخ، منبع اصلی تغذیه این حیوان، بیشتر علف بوده است.
برای درک بهتر، یک کرگدن پشمالو را تصور کنید که تنها یک شاخ بلند و باریک دارد که از سرش بیرون زده است.
جمجمه تازه کشف شده که به طور شگفتانگیزی سالم باقی مانده است در منطقهای به نام «پاولودار» در قزاقستان کشف شده است. دانشمندان دانشگاه تامسک با استفاده از روش تاریخگذاری رادیوکربن، قدمت این جمجمه را 29000 سال تخمین زدند.
دانشمندان با استناد به اندازه و شرایط فسیل اعلام کردند که این جمجمه متعلق به یک تکشاخ سیبری نر بسیار پیر است. دلیل مرگ این تکشاخ هنوز مشخص نشده است.
سوال اصلی دانشمندان این است که چگونه این تکشاخ هزاران سال بیشتر از باقی تکشاخها دوام آورده است؟ برخی از محققان براین باورند که جنوب سیبری، منطقهای که این تکشاخ در آن زندگی میکرده است، در مقایسه با باقی مناطق محل امنتری بوده است. یکی دیگر از نظریهها این است که تکشاخهای سیبری به جنوب مهاجرت کردند و مدتی را در مناطق جنوبی ساکن بودهاند.
تیم تحقیقاتی امیدوار است که اکتشافات اخیر منجر به درک بهتر از عوامل محیط و نقش مهم آنها در انقراض موجودات شود چرا که به نظر میرسد مهاجرت به مناطق دور میتواند باعث بقای بیشتر گونهها شود.
مترجم: هانا حیدری
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۳۰۵۷۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف شگفتانگیز دانشمندان: این سیارک تکهای از ماه است!
ایتنا - بر اساس یافتههای جدید دانشمندان، احتمالا سیارک معروف کامو اولوا که در سال ۲۰۱۶ کشف شده، در واقع تکهای از ماه است که در اثر برخورد شهاب سنگ با سطح ماه جدا شده است.
محققان دانشگاه تسینگ هوا در چین با بررسی ویژگی های فیزیکی و مداری سیارک کامو اولوا، به این نتیجه رسیده اند که این سیارک کوچک احتمالا تکه ای از ماه است که در اثر برخورد شهاب سنگ با سطح ماه میلیون ها سال پیش جدا شده است.
بر اساس شبیه سازی های انجام شده، دانشمندان ویژگی هایی را در این سیارک شناسایی کرده اند که با دهانه برخورد "جیوردانو برونو" در نیمکره دور ماه مطابقت دارد. از جمله اینکه این سیارک از جنس سنگ بسیار جامد است که نشان می دهد تکه ای یکپارچه از ماه بوده، نه انباشته ای از خاک و خرده سنگ.
این تیم در مقاله خود نوشته اند: ما احتمال می دهیم منشا احتمالی کامو اولوا از شکل گیری دهانه جیوردانو برونو در چند میلیون سال پیش باشد. این یک رابطه مستقیم میان یک سیارک خاص و دهانه منشا آن در ماه را نشان می دهد.
کامو اولوا حدود قرن هاست در مداری نزدیک به زمین اما دور از آن در گردش است. این سیارک کوچک حدود 50 متر قطر دارد اما رفتارش کاملا متفاوت از سایر سیارک های اطراف زمین است. نحوه انعکاس نور و رنگ آن نیز شباهت زیادی به سطح ماه دارد.
کشف دقیق اینکه این سیارک از کجای ماه آمده، نشان دهنده وجود سایر سیارک های کوچک تری از جنس ماه در اطراف زمین است که هنوز کشف نشده اند. دانشمندان امیدوارند با ردیابی دقیق این سیارک ها، شواهد بیشتری از تاریخچه تشکیل ماه به دست آورند.