می‌خواهند فجر را از جشن حافظ هم کوچک‌تر کنند
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۴۶۷۵۵۹
ساعت 24-همان‌طور که قابل پیش‌بینی بود، پس از سپری شدن چند روز از آرای نهایی هیات انتخاب و اعلام فیلم‌های بخش سودای سیمرغ سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، کم‌کم اعتراضات سازندگان آثاری که فیلمشان با نظر هیات انتخاب، راهی به جشنواره پیدا نکرد، رسانه‌ای می‌شود. بجز فرزاد موتمن که اعتراض خود به انتخاب‌نشدن فیلمش «سراسر شب» را علنی کرد، روز گذشته بهروز غریب‌پور، کارگردان فیلم سینمایی «اردک لی» هم با برگزاری یک نشست خبری واکنشی جدی به عدم انتخاب این اثر در جشنواره فیلم فجر نشان داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
غریب‌پور که ید طولایی هم در تئاتر عروسکی دارد و این روزها اپرای سعدی او بار دیگر در تالار فردوسی روی صحنه است، در دوره سی و چهارم جشنواره فیلم فجر مدیر کاخ این رویداد بود. به بهانه عدم‌پذیرش فیلم «اردک لی» و سیاستگذاری مدیران جشنواره پیش روی فیلم فجر، گفت‌وگویی اختصاصی با غریب‌پور انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید. ناگفته نماند پیشتر، گفته بودیم که شاید این هفت نفر (اعضای هیات انتخاب سی و ششمین جشنواره فیلم فجر شما) هم‌تماشاگران را برای انتخاب فیلم‌هایی بد یا انتخاب نکردن فیلم‌هایی خوب و هم سازندگان فیلم‌های سینمایی انتخاب نشده را عصبانی کنند.
اول نظرتان را درباره انتخاب نشدن «اردک لی» بگویید. این فیلم چه ویژگی‌هایی داشت که به زعم شما باید در جشنواره فیلم فجر به نمایش در می‌آمد؟
جشنواره فیلم فجر باید جشنواره تنوع‌ها و گوناگونی‌ها باشد. وقتی به فیلم‌های نهایی بخش سودای سیمرغ نگاه می‌کنم، خیلی از آنها هنوز کامل نشده‌اند و در مراحل کامل شدن به سر می‌برند. حتی هنوز تدوین بعضی از فیلم‌ها تمام نشده است. این در حالی است که ما فیلمی را به جشنواره ارائه دادیم که از هرنظر حتی از نظر موسیقی و صداگذاری کامل است. بنابراین جای تعجب است که چنین فیلمی در فهرست نهایی هیات انتخاب نیست. ضمن اینکه مضامینی که فیلم «اردک‌لی» تعقیب می‌کند، مسائلی است که از پیش از انقلاب در جامعه ما وجود داشته است. قصه این فیلم درباره نظام آموزشی است که در دهه 40 می‌گذرد. این فیلم راجع به اقوام است و دغدغه خانواده را دارد. جای تعجب است چنین فیلمی که حرف‌هایی برای گفتن دارد، نادیده گرفته می‌شود. البته شاید این بی‌اعتنایی تبدیل به حسنی برای اکران عمومی فیلم شود تا مردم داوری کنند که چگونه هیات انتخاب، الگوها و قالب‌هایی برای خودشان ساخته‌اند؛ قالب‌هایی که اگر فیلمی در آنها نگنجید، قطعا رد می‌شود. قالب هم که معلوم است؛ سرریز کردن نکبت به تماشاگر تا فضا را چنان ترسیم کنند که انگار خانواده‌ها از هم پاشیده‌اند و جوان‌ها همه نابوده شده‌اند و جامعه دیگر نباید امیدی به آینده داشته باشد و گویی این جامعه روی معتادان، جلادان و قاتلان بنا شده است. بنابراین من با تمرکز بر رویدادهای یک مدرسه، نقدی بر جامعه پیش از انقلاب و دهه 40 کردم که ناظران و مدیرانش به سیمای ظاهری مدرسه همچون رژه خوب و لباس‌های متحدالشکل توجه دارند، اما در درون همین مدرسه فاجعه‌ای رخ می‌دهد که راجع به اسم و قومیت است. اردک لی فیلم ایران است، درباره مهاجرت یک خانواه ترک به تهران است. این فیلم قصه شخصی است که به دلیل نامش در مدرسه مورد ستم قرار می‌گیرد، آن هم در دوران پیش از انقلاب که به‌زعم عده‌ای گل و بلبل بود. اما من دست به ایرادی بزرگ در آن سیستم گذاشتم و آن را در این فیلم روایت کرده‌ام. در این فیلم روی لبه تیغ حرکت کردم که باعث آزردگی اقوام نشود، چون من خودم از قوم کرد هستم و خوشبختانه با رعایت‌هایی که در فیلمنامه کردم، مشکلی پیش نیامده است. در این فیلم بحث اعتماد به نفس ملی را مطرح کرده‌ام. «اردک لی» باید می‌آمد تا جشنواره فیلم فجر فقط جشنواره فیلم‌های سفارشی نباشد. انتقادی که من و علی حضرتی (تهیه‌کننده فیلم) داریم این است که ارگان‌هایی آمدند و در فیلم‌ها سرمایه‌گذاری کردند و نمایندگان آنها هم در هیات انتخاب و داوری حضور دارند، بنابراین تقریبا دلیل انتخاب فیلم‌ها هم مشخص می‌شود. اگر در این مورد دسته‌بندی و آن را اعلام می‌کردند، قطعا ما وارد این قضیه نمی‌شدیم، برای اینکه فیلم مستقل ما دفاعی از ارزش‌ها می‌کند که متاسفانه نادیده گرفته شد.
برخی کارشناسان و اهل سینما معتقدند که سیاست مدیران جدید جشنواره فیلم فجر کوچک کردن این رویداد بزرگ و باسابقه است و به همین دلیل به بهانه کاهش هزینه‌ها، تشریفات و برخی بخش‌ها و جوایز را حذف کردند. نظر شما در این خصوص چیست؟
معتقدم همه این بهانه‌ها دروغ محض است و من به دلیل اینکه خودم مدیر کاخ جشنواره بودم، می‌توانم ثابت کنم اینطور نبوده است. رعایت‌هایی داشتیم که هزینه‌ها حتما توسط اسپانسرها تامین شود. ما نباید اینقدر ناجوانمردانه برخورد کنیم و سینمایی که در راس آن دکتر ایوبی و آقای حیدری بوده، به ریخت و پاش و هزینه‌تراشی متهم کنیم. وقتی دارید یک رویداد بزرگ ملی را فراهم می‌کنید، قطعا باید هزینه‌های معقول داشته باشید. از آقایان می‌خواهم نقدتان به تشریفات چیست؟ آیا به هدایایی که به خانم‌ها و آقایان مدعو و هنرمند داده‌ایم نقد دارید؟ ما کشور مهمان‌نوازی هستیم و تشریفات جزو اصول مهمانی است. ما کردها همیشه می‌گوییم اگر مهمان به خانه ما بیاید، حتی شده قرض می‌کنیم تا به مهمانمان خوش بگذرد. ما ملت مهمان‌نوازی هستیم و باید در میزبانی سنگ تمام بگذاریم. ما با این کار قصد کرامت خانواده سینما را داشتیم، گناهمان این بود که احترام گذاشتیم، اما آقایان از ترس میزشان به کمیسیون فرهنگی مجلس گزارش می‌دهند که ما چگونه فیلم انتخاب می‌کنیم. اصلا کمیسیون فرهنگی حق ندارد به این مساله مستقل ورود کند. جشنواره یک اصول و استقلال فکری دارد. رایزنی بله اما دخالت نه. اینکه هرچه کمیسیون فرهنگی بگوید شما اطاعت کنید که دیگر خروجی این مساله ضعیف خواهد بود. جشنواره فیلم فجر باید یک رویداد بزرگ ملی تلقی شود و باید تماشاگران گوناگونی موضوعات را در فیلم‌ها شاهد باشند. چرا شبه قاره هند می‌توان بالیوود داشته باشد، اما سینمای پرقدرت ایران نمی‌تواند دست‌کم در کشورهای فارسی‌زبان و همسایه حرفی برای گفتن داشته باشد. در حالی که الان موضوعات سینمای ما را محدود کرده‌اند و شرایط طوری است که ما فقط یک سینمای فرمایشی داریم.
این محدودیت بجز فیلم‌ها به جشنواره فیلم فجر هم رسیده و انگار فضا را به سمتی می‌برند که این رویداد سابقا بزرگ در مقابل جشن خانه سینما که بیشتر باید صنفی باشد، کمرنگ و کوچک به نظر برسد.
بله، حتی معتقدم جشنواره فیلم فجر نسبت به جشن حافظ (مجله دنیای تصویر) هم کوچک‌تر است. قطعا اراده‌ای وجود دارد که این جشن ملی را به یک اتفاق عادی و اداری تبدیل کنند.
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۴۶۷۵۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)
به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم
بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم
سخن درست بگویم نمی‌توانم دید
که می خورند حریفان و من نظاره کنم
چو غنچه با لب خندان به یاد مجلس شاه
پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم
به دور لاله دماغ مرا علاج کنید
گر از میانه بزم طرب کناره کنم
ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت
حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم
گدای میکده‌ام لیک وقت مستی بین
که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم
مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی
چرا ملامت رند شرابخواره کنم
به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی
ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم
ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ
به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم
با آرزوهای محال و دست نیافتنی عمر خود را هدر ندهید و عاقلانه فکر کنید و تصمیم بگیرید. هرگز از خط تعادل خارج نشوید و از افراط و تفریط برحذر باشید.
اگرچه ناملایمات زندگی فشار زیادی به شما آورده اما شجاعت خود را حفظ کنید و در برابر سختی ها سر خم نکنید که انشالله به نیت دل خود برسید.
حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.
این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.
حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.
حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.
در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.
آثار حافظ
دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.
شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهمترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (9 اردیبهشت)
جاده کندوان یک طرفه شد