شاعر ویتنامی-آمریکایی برنده جایزه شعر «تی. اس. الیوت» شد

مراسم جایزه «تی. اس. الیوت» دقایقی پیش برگزار و برگزیده این جایزه در سال جدید اعلام شد.اوشن وونگ، شاعر 29 ساله ویتنامی‌الاصل ‌آمریکایی برای نخستین مجموعه شعر خود به نام «آسمان شب با زخم‌های ترکِش» جایزه 25 هزار پوندی را دریافت کرد.

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا، گاردین در تازه ترین مطلب اش نوشت: جایزه شعر «تی.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اس. الیوت» امسال بیست و پنجمین سال برگزاری خود را جشن گرفت و «آسمان شب با زخم‌های ترکِش» نوشته اوشن وونگ به عنوان برگزیده این جایزه در سال 2017 اعلام کرد.

«آسمان شب با زخم‌های ترکِش» سرگذشت سه نسل از بازماندگان جنگ را روایت می کند؛ مجموعه شعری که برای خالقش جوایز دیگری چون «فوروارد»، «وایتینگ»، و «تون گان» را به ارمغان آورد. وونگ 29 ساله مورد توجه منتقدین مجلات «آبزرور» و «نیویورک‌تایمز» نیز قرار گرفته بود و حالا مهم‌ترین جایزه شعر دنیا را از آن خود کرده است.

وونگ دومین شاعری است که در طول مدت برگزاری این جایزه برای اولین مجموعه شعر برنده جایزه «تی. اس. الیوت» می‌شود. پیش از این و در ژانویه 2016 سارا هوو، چنین افتخاری را به دست آورده بود.

نامزدهای نهایی این جایزه دو ماه پیش در حالی اعلام شد که برنده امسال نسبت به سال‌های قبل جایزه نقدی بیشتری دریافت می‌کند. امسال سالگرد بیست و پنجمین سال برگزاری جایزه «تی. اس. الیوت» نیز است و به همین دلیل قرار است جایزه نقدی امسال 25 هزار پوند باشد. این در حالی است که سال‌های گذشته 5 هزار پوند به برگزیدگان این جایزه اهدا می‌شد.

هیئت داوران این جایزه امسال بیل هربرت، جیمز لاسدان، و هلن مورت بودند که از بین 154 مجموعه شعر فهرست نهایی را اعلام کردند. هربرت، رئیس هیئت داوران این جایزه درباره «آسمان شب با زخم‌های ترکِش» گفت: «قدرت زیادی در این مجموعه شعر وجود دارد و نشان از ظهور صدایی جدید در حوزه شعر دارد. تصویرسازی فوق‌العاده‌ای در این مجموعه وجود دارد و دیدگاه کتاب به دنیا شگفت‌انگیز است.»

وونگ در «سایگون»، شهری در جنوب ویتنام به دنیا آمد و دوره نوزادی‌اش را در کمپ آوارگان سپری کرد و در دو سالگی به همراه مادر و خاله‌اش به آمریکا مهاجرت کرد. وی در حال حاضر استادیار دانشگاه ماساچوست است.

وونگ پس از دریافت جایزه به «گاردین»گفت: «در کودکی نارسایی در بیان کلمات داشتم و احساس می‌کنم همین موضوع بر نوشته‌هایم تأثیر گذاشت، زیرا کلمات را به عنوان اشیا می‌بینم و در نوشتن‌شان عجله ندارم.»

«مرگ غم‌انگیز النور مارکس» نوشته «تارا برگین»، «در این روزهای ممنوعه» نوشته «کارولاین بِرد»، «وزوز یک مگس» نوشته «داگلاس دان»، «رادیو» نوشته «لیونتیا فلین»، «خیلی خوشحالم که خودم هستم» نوشته «رودی لامزدِن»، «منچستری‌» نوشته «مایکل سیمونز رابرتز»، «دفترچه یادداشت آخرین انسان» نوشته «روبریت مینهینیک»، «اقامتگاه متروک» نوشته «جیمز شیِرد»، «همه مادران دیوانه من» نوشته «زاکلین سافرا» از دیگر نامزدهای جایزه «تی. اس. الیوت» در سال 2017 بودند.

جایزه شعر «تی. اس. الیوت»، گران‌ترین جایزه شعر دنیا به حساب می‌آید و نخستین بار برای بزرگداشت یاد و خاطره تی. اس. الیوت، شاعر، مقاله‌نویس، و تئوریسین مطرح انگلیسی شکل گرفت. سال گذشته «جیکوب پوللی» ، شاعر چهل ساله انگلیسی گران‌ترین جایزه شعر دنیا را با خود به خانه بُرد. از دیگر برندگان این جایزه می‌توان به تد هیوز، دان پترسون، شارون اولدز، و کارول آن دافی اشاره کرد.

به گزارش ایبنا، تی‌. اس. الیوت، شاعر مطرح قرن بیستم به خاطر کتاب شعر «سرزمین هرز» در جهان شناخته شده است. از این اثر به فارسی ترجمه‌های متعددی عرضه شده است. نخستین ترجمه این اثر به قلم بهمن شعله‌ور سال‌های پیش از انقلاب منتشر شد. در تحلیل این اثر الیوت، کتاب‌های متعددی به فارسی ترجمه و منتشر شده است.

منبع: ایبنا

منبع: آنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۳۴۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است

به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، استاد علی اکبر شکارچی، موسیقی دان و فرهنگ پژوه در نشست ایوار درباره شعر میرنوروز که در محل دانشنامه مطبوعات ایران برگزار شد، گفت: شعر میرنوروز‌ آمیخته با مضامین قرآنی است و تا شاعری درونش ‌پالایش نشده باشد اشعار پرشور دینی نمی تواند از درون او بجوشد.
مولف کتاب «بیست ترانه کهن لری» با بیان ابعاد «هنر برهنه» تاکید کرد: این که تمنیات در کنار الهیات در شعر میرنوروز وجود دارد طبیعی و برخواسته از حقیقت روح انسان است. توجه به تمایلات نفسانی و ابعاد جسمانی بخشی از وجود آدمی است و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد.
خالق آثار ماندگار «کوهسار» و «بهارباد»  با بیان خاطراتی از شکل گیری گروه چاووش در کنار اساتیدی چون حسین علیزاده و زنده یادان هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان ، گفت ملودی های لری برخاسته از زندگی و طبیعت است و شعر میرنوروز نقش مهمی در بالندگی موسیقی لری داشته است.
 
◽جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است
در ادامه این نشست دکتر محمدزاده، نویسنده و پژوهشگر گفت: بازخوانی اشعار عرفانی و تعلیمی میرنوروز نشان می دهد جایگاه این شاعر مهم عصر صفوی در گنجینه شعر فارسی مغفول مانده است.
دکتر محمدجعفر محمدزاده در نشست ایوار با بیان این مطلب افزود: شاعرانی چون میرنوروز را باید از نگاه ملی ارزیابی کرد و بررسی آثار او باید مقوم هویت ملی ما در چهارچوب ایران فرهنگی باشد.
رییس دانشنامه مطبوعات ایران افزود: اگرچه وجه غالب اشعار میرنوروز سبک هندی است اما تاثیرپذیری او از شاعران سبک عراقی و آثار شاعرانی چون نظامی مشهود است.
نویسنده کتاب «بیداری در باغ مومیایی» افزود: همانطور که امروزه بیش از ۴۰۰۰ رباعی الحاقی و منسوب به خیام وجود دارد، به دلیل تفوق وجه شاعرانگی و تاثیرگذاری میرنوروز بر ادبیات منطقه اشعار فراوانی به این شاعر شیفته منسوب شده است که باید با نگاه علمی سره را از ناسره شناسایی کرد.
◽ نام هیچ کوچه ای در دهلران «میرنوروز» نیست
دکتر کرم علیرضایی ، نویسنده کتاب «میرنوروز، شاعر ناشناخته» در دومین نشست ایوار با اشاره به این که نگاه به میرنوروز باید تعدیل و تغییر کند و شخصیت این عارف و منتقد زمانه خود به درستی شناخته شود، گفت: دو چهره بودن این شاعرشیفته طبیعت شعر اوست و نباید گاهی اورا اهریمنی و گاه اهورایی دانست تا آنجا که امروز در زیست بوم او هیچ‌کوچه ای حتی به نام او نیست.
مولف «ترانه های لری میرنوروز» به جنبه های عاطفی شعر میرنوروز اشاره کرد و گفت: آنیمای عشق در شعر میرنوروز تبلور دارد که نباید آن را  هرزه پویی تلقی کرد.
علیرضایی افزود: سه نوع زن در شعر میرنوروز برجسته است، زن اهورایی، زن اهریمنی و زن آرمانی و آنیمایی که جای بررسی روانشناختی دارد.
 
◽پژوهش در احوالات میرنوروز در کارنامه زرینکوب خالی است
دکتر فرزین رسایی مترجم و زبان شناس نیز در دومین نشست ایوار گفت:  بررسی احوالات میرنوروز در پژوهش های امروز مغفول مانده است و توقع می رفت ادیب و محقق ارجمندی چون عبدالحسین زرینکوب در کارنامه آثار خود به معرفی شعر میرنوروز نیز می پرداخت.
فرزین آشنایی زدایی را هنر محتوم شاعران خواند و گفت: در شعر میرنوروز هنجارگریزی و هنجار آفرینی بسیار به چشم می خورد.
رسایی افزود: موسیقی شعر میرنوروز چه به لحاظ آوایی و موسیقی بیرونی و چه به لحاظ ساختار عمودی و موسیقی درونی سرشار از ابتکار و نوآوری شاعرانه است.
این مترجم و پژوهشگر زبان افزود: اشعار بسیاری به میرنوروز نسبت داده می شود که به دلایل سبکی و محتوایی می توان آنها را شناسایی و از دیوان او سترد.
رسایی با اشاره به ترجمه ناپذیری شعر گفت: در جغرافیای میرنوروز مردم سرشت شاعرانه دارند و اتفاق زبانی در شعرهای میرنوروز و پدیدارشناسی شعر او شایسته بررسی بیشتر است.
 
◽متأسفانه ارجاعات پژوهشی ما به آثار سیاحان است
اسعد غضنفری، فعال فرهنگی نیز در مراسم نکوداشت مقام میرنوروز ، شاعر عصر صفوی با تاکید براین که به علت غلبه نداشتن رویکرد پژوهشی و بی توجهی به پژوهشگران بومی متأسفانه ارجاعات و رویکرد ما در تحقیقات به آثار سیاحان غربی است، افزود: برای بازیابی هویت واقعی فرهنگ لرستان ضرورت دارد پژوهشگران به بازخوانی و بازیابی اسناد و منابع دست اول این جغرافیا دست یازند.
این فعال فرهنگی با اشاره به مرارت ها و نحوه جمع آوری و تصحیح کلیات دیوان میرنوروز توسط زنده یاد استاد اسفندیار غضنفری امرایی در سال ۱۳۴۷ گفت: در آن زمان جز در موسیقی، میرنوروز شناخته شده نبود و متأسفانه این میرعارف خداشناس را به نام شاعری لاابالی و هرزه گرد می شناختند.
 
◽دوری میرنوروز از مراکز رسمی شعر عصر صفوی باعث غیبت او از تاریخ پژوهش های ادبی است
در ادامه این نشست یادداشت عبدالجبار کاکایی شاعر نام آشنای معاصر به نشست ایوار خوانده شد. کاکایی با اشاره به این که بی توجهی میر نوروز به مرکز توسعه سبک‌های ادبی در قرن دوازدهم که اصفهان و شیراز بوده سبب شده تا در تاریخ پژوهش‌های ادبی کمتر از او یاد شود، تاکید کرد: میر نوروز بیش از نیایش‌نامه‌های فارسی و تحمیدیه‌هایش به واسطه مفردات گویش لری در بین اهالی زاگرس طرف توجه بوده است.البته بین تحمیدیه‌ها و نعت‌هایش تا آثار غنایی از جهت فصاحت و بلاغت فاصله‌ی معنا داری ست که احتمالا به سیر تجارب شاعر بر می‌گردد.
شاعر آثار «سال‌های تاکنون» و «آوازهای واپسین» با اشاره به سطح زیباشناختی آثار میرنوروز افزود: قصه‌های عاشقانه برساخته از تک‌بیت‌های میر نوروز روال عادی تاریخ نویسی بومی سرزمین ماست که نیاکان ما در آثار نوابغ و نخبگان به بازکاوی رویاهای خویش می‌پرداختند.
 
◽بازکاوی آثار شاعرانی چون میرنوروز مقوم زبان فارسی است
ساسان والی زاده، نسخه شناس و فعال فرهنگی و رسانه ای هم که در نشست ایوار به عنوان کارشناس مجری حضور داشت گفت: جورچین گنجینه زبان فارسی با بازکاوی آثار شاعرانی چون میرنوروز کامل می شود و کشف و معرفی این آثار مقوم زبان فارسی است.
شاعر کتاب «هانا و بوطیقای ایوار» درباره جایگاه زن در آثار میرنوروز گفت: میرنوروز شاعری است که زندگی در آثار او نبض تندی دارد.زن ستایی در شعر میرنوروز لطافتی دلنشین به اشعار او داده است، آنچنانکه با آشنایی زدایی در شعر،  استعاره «هِل» را برای معشوق به جای تصویر تکراری «گُل» به کار می برد که توجه به ارجاعات مفهومی و آرامش بخشی این واژه نشان از معماری لطیف ذهن این شاعر دارد.
والی زاده همچنین درباره نشست های ایوار توضیح داد که  این حرکت فرهنگی مستقل هر ماه با نکوداشت یک چهره یا بازکاوی یک مسئله فرهنگی سعی در بازآفرینی و معرفی فرهنگ لرستان در آیینه هویت و فرهنگ ملی دارد.


انتهای پیام/