به نقل از «خرداد»

اعلام آمادگی برای ساخت قصه‌های جدید زی‌زی‌گولو

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۳۱۶۸۶

خرداد:ایرج محمدی که تهیه‌کنندگی مجموعه عروسکی «زی‌زی‌گولو» را برعهده داشت درباره علت ماندگاری این عروسک و همچنین شخصیت‌هایی که در این مجموعه ایفای نقش کردند، مطالبی را بیان کرد.


به گزارش خرداد به نقل از ايسنا، ایرج محمدی که این روزها تهیه‌کنندگی سریال «پاهای بی‌قرار» را بر عهده دارد، در گفت‌وگویی با ایسنا، درباره‌ی طرح اولیه مجموعه «زی‌زی‌گولو» پیش از ساخت آن اظهار کرد: زمانی که طرح سریال «زی‌زی‌گولو» را مطرح کردیم، از خانم برومند برای ساخت این سریال دعوت کردیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن زمان این سریال این عنوان را نداشت و یک کار دیگری بود، اما وقتی که خانم برومند ظرفیت داستان را دیدند، بر روی عروسک و طرح کار کردند. به هر حال ایشان از کارگردانان شاخص در این زمینه هستند؛ بنابراین هم‌فکری که با خانم برومند داشتیم در نهایت به «زی‌زی‌گولو» رسیدیم.او ادامه داد: از ویژگی‌های شخصیت عروسکی «زی زی گولو» این بود که در ارتباط با مخاطب از منظر ادبیات فارسی، بسیار درست و زیبا صحبت می‌کرد و کلمات را بدون غلط و اشتباه ادا می‌کرد و در عین حال جذاب و زیبا حرف می‌زد؛ در ضمن عروسک زی زی گولو از چند ویژگی برخوردار بود که باعث می‌شد به رویاپردازی کودکان نزدیک شود و به همین خاطر شخصیتی شیرین و دلنشین شد.محمدی درباره‌ی لوکیشن این مجموعه و دشواری‌هایی که در طول ساخت وجود داشت، نیز یادآور شد: پیدا کردن لوکیشنی که قابلیت کار عروسکی را داشته باشد برای ما در سال ۷۵ بسیار دشوار بود اما در نهایت اتفاق افتاد و سریال با همفکری و همدلی دوستان کلید خورد.او درباره صداپیشگی آزاده پورمختار که این عروسک «زی‌زی‌گولو» را ماندگار کرد نیز اظهار کرد: یادم می‌آید یکی از بهترین گزینه‌های صداپیشگی خانم آزاده پورمختار بود و همچنین عروسک را که عادل بزدوده و خانم برومند آن را خلق کردند و عروسک ساخته شد. بنابراین چه در زمینه طراحی عروسک، چه صداپیشگی و چه بخش موسیقی که آقای بهرام دهقان‌یار بر عهده داشتند تلاش‌های زیادی شد تا کار به نتیجه رسید. در ادامه سریال تولید شد و خود ما از نیمه‌های کار متوجه شدیم که «زی‌زی‌گولو» مجموعه‌ای خواهد شد که مورد استقبال بسیاری از بینندگان قرار خواهد گرفت. این تهیه‌کننده درباره مشکلات برندسازی در آثار تلویزیونی گفت: یکی از مشکلاتی که در زمینه  برندسازی به وجود می‌آید این است که هم مسئولان و هم هنرمندان ارزش و قدر کار را بدانند و آن را ادامه دهند. در ارتباط با «زی‌زی‌گولو» نیز با وجود اینکه تلویزیون برای ادامه ساخت مجموعه پیشنهاد داد و ما هم تمایل داشتیم، این اتفاق شکل نگرفت. زمانی اتفاق می‌توانست انجام شود که به خواست هنرمندان مجموعه هم توجه شود. به عنوان مثال مجموعه «کلاه قرمزی» اولیه با کلاه قرمزی‌هایی که بعدها ساخته و پخش شد کاملا متفاوت است، یعنی یک هم‌افزایی باید شکل بگیرد که این در ارتباط با مجموعه ما میسر نشد. به نوعی که ورژن بعدی باید با پروداکشن بهتر و سنگین‌تر ساخته می‌شد اما این اتفاق نیفتاد.محمدی در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود یادآور شد: برای ساخت مجموعه «زی‌زی‌گولو» پس از آن اسپانسرهایی اعلام آمادگی کردند که بودجه کل کار را بدهند اما ما یک نگاه فرهنگی به این شخصیت داستانی داشتیم و در حقیقت در اذهان مخاطبان نیز این نگاه فرهنگی شکل گرفت. برخی پیشنهاد کردند و با وجود اینکه پول خوبی هم می‌دادند اما ما حاضر نشدیم این نگاه را تغییر دهیم.او در پاسخ به این پرسش که آیا اگر شرایط مناسبی پیش بیاید سری جدید «زی‌زی‌گولو» را خواهد ساخت، اظهار کرد: اگر خانم برومند آمادگی خودشان را اعلام کنند و در یک بستر خوب کار اتفاق بیفتد ما آمادگی این را داریم که این اتفاق بیفتد.ایرج محمدی در پاسخ به این پرسش که آیا از عروسک زی‌زی‌گولو اطلاعی دارید که کجاست؟ توضیح داد: زمانی که ساخت سریال را آغاز کردیم برای اینکه عروسک هر چند ماه یک بار آسیب می‌دید تعدادی از آن ساخته شد و ما با یک عروسک کار نکردیم. با توجه به اینکه مالکیت عروسک با سازمان صداوسیماست، آخرین عروسک را به تلویزیون تحویل دادیم.محمدی درباره آزاد پورمختار که باعث ماندگاری عروسک «زی‌زی‌گولو» شد اظهار کرد: خانم پورمختار یکی از بهترین‌های صداپیشگی و کار عروسکی است. خانم برومند انتخاب دقیق و درستی را برای صداپیشگی زی‌زی‌گولو داشت. خانم پورمختار هم با عشق و علاقه این کار را انجام داد. ایشان حساسیت‌های زیادی بر روی کار می‌گذاشتند آنقدر که صدا با عروسک عجین شود گویا عروسک صحبت می‌کند.این تهیه‌کننده درباره بازیگران این مجموعه نیز بیان کرد: رضا فیاضی و مریم سعادت در آن سال‌ها جزو بازیگران خوب تلویزیون بودند ولی ما برای انتخاب خانم لیلی رشیدی و امیرحسین صدیق که آن سال‌ها «زی‌زی‌گولو» جزو اولین کارهایشان محسوب می‌شد می توانستیم از هنرپیشگان باتجربه‌تر و حرفه‌ای‌تر استفاده کنیم اما با همفکری خانم برومند به این نتیجه رسیدیم که توانایی این دوستان بسیار بالاست و این جسارت را داشتیم که بازیگرانی را انتخاب کنیم که کمتر جلوی دوربین رفته‌اند تا کار بدیع و نویی را بسازیم.او درباره بازپخش این مجموعه که از شبکه آی‌فیلم و شبکه‌های دیگر نیز صورت گرفته است، اظهار کرد: هر زمان که بیکار شده‌ام این سریال را دیده‌ام. تلفن‌های متعددی داشته‌ایم که چرا ادامه این مجموعه را نمی‌سازیم اما جواب دادن به این سوال برای ما سخت است.محمدی در بخش پایانی گفت‌وگوی خود مطرح کرد: معتقدم شخصیت «زی‌زی‌گولو» ظرفیت این را دارد که ادامه پیدا کند. من و خانم برومند اعلام آمادگی کرده‌ایم اما نکته‌ای که وجود دارد این است که شرایط حال حاضر زی‌زی‌گولو بسیار متفاوت با مجموعه‌ای خواهد بود که سال ۷۵ به روی آنتن رفت. سری جدید «زی‌زی‌گولو» باید با امکانات، شرایط و نگاه کودکان امروز نوشته و ساخته شود.او همچنین در پاسخ به اینکه آیا ساخت سری جدید این مجموعه با توجه به تجربه‌ای که در سریال‌های دیگر داشته‌ایم لطمه‌ای به کار نخواهد زد، اظهار کرد: شخصیت‌های عروسکی شخصیت‌هایی هستند که با بچه‌ها زندگی می‌کنند و جزو رویاهای آن‌ها محسوب می‌شود چرا مخاطبان ما در اصل کودکان و نوجوانان هستند اما یکی از حسن‌های مجموعه «زی‌زی‌گولو» این بود که خانواده‌ها را هم در کنار نوجوانان درگیر خود کرد. ما در حال حاضر به این جنس کارها نیاز داریم و به دست آوردن و خلق شخصیت عروسکی و برندسازی کار بسیار سختی است؛ لذا نباید از این غافل شد و آن را با مجموعه سریال‌های دیگر که نسخه جدید آن‌ها ادامه‌دار است، مقایسه کرد. در حال حاضر کارهای عروسکی را در دنیا می‌بینیم که به مدت ۳۰ سال است، همچنان تولید می‌شوند و با سریال‌ها متفاوت هستند. برچسب ها: زی‌زی‌گولو ، ایرج محمدی ، تا به تا

منبع: خرداد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۳۱۶۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«دست‌های فیلمسازان ما را در پروژه‌های تاریخی بسته‌اند»

مدتی است سریال «حشاشین» (محصول کشور مصر ۲۰۲۴ به کارگردانی پیتر میمی) در ایران سروصدای زیادی به‌پا کرده، از این حیث که از قهرمان و ضدقهرمان گرفته تا دیگر شخصیت‌های مشهور سریال و جغرافیای اثر همه و همه مستقیم به ما ایرانی‌ها مربوط می‌شود و قصه سریال هم درباره یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های تاریخ تشیع یعنی حسن صباح است، اما نکته قابل اهمیت انتقاداتی است که به شیطنت مصری‌ها در چگونگی ارائه این شخصیت مربوط می‌شود و البته عده‌ای معتقدند مصری‌ها با بی‌انصافی تمام در این سریال، همه چیزی را که ما امروزه به عنوان فرقه خطرناک داعش می‌شناسیم به حسن صباح و پیروان او نسبت داده‌اند.

به گزارش اعتماد، فارغ از تمام این بحث و جدل‌ها، پرسش این است که چرا این کاراکتر‌ها با تمام فراز و فرود‌های شخصیتی که دارند در ایران معرفی نمی‌شوند؟ چرا نباید از چنین سوژه‌های خوبی سینمای ایران بهره ببرد؟ چرا تلویزیون از این سرمایه‌های داستانی استفاده نمی‌کند؟

البته بنا بر شنیده‌های موثق ما محمد‌علی نجفی، کارگردان شناخته شده سینما به همراه نغمه ثمینی نویسنده، تصمیم داشتند قصه حسن صباح را برای تلویزیون بسازند، اما تلویزیون حاضر به همکاری با آن‌ها نشد و آن‌ها فیلمنامه این داستان را با عنوان «یک جرعه خون تازه» از طریق نشر لگا، منتشر کردند.

حالا با مهدی سجاده‌چی فیلمنامه‌نویس، درباره این چالش سینما و تلویزیون گفت‌وگویی انجام دادیم که پیش روی شماست:

آقای سجاده‌چی! سریال «حشاشین» را تماشا کردید؟

به خاطر حرفه خود باید می‌دیدم. برایم جذاب نبود و ادامه ندادم.

نکته‌ای که درباره این سریال وجود دارد، انتقاد‌هایی است که به محتوای آن وارد است، از کیفیت آن بگذریم، مثل اکثر مجموعه‌های تاریخی که کشور‌های دیگر از مشاهیر ایران می‌سازند و روایت نامشخص و بعضا جعلی ارائه می‌دهند این مجموعه هم مورد اعتراض قرار گرفت، نظر شما چیست؟

ببینید، ویژگی سریال‌های تاریخی همین است، چون تاریخ محض وجود خارجی ندارد، مانند «گذشته» است. به قولی تاریخ را کسی می‌سازد که آن را می‌نویسد و در زمانه ما؛ آن را به تصویر می‌کشد. ناب‌ترین روایت تاریخ هم صرفا گزینش استدلالی از میان بی‌نهایت داده‌هاست. به بیانی دیگر، ما چیزی به اسم تاریخ نداریم، هر کسی از منظری یا روشی به تاریخ نگاه کند، منظره‌ای متفاوت و گاه حتی متضاد می‌بیند. روایت سریال «حشاشین» هم این‌گونه است. از حسن صباح و قلعه‌الموت و فرقه اسماعیلیه، در کشور ما و در این هزار سال، روایات گوناگون و هر کدام به دلیلی شکل گرفته است. عده‌ای مخالف حسن صباح هستند و عده‌ای با او همدل و موافق هستند. عده‌ای حسن صباح را به نشانه وطن‌پرستی مبارز برای استقلال ایران تقدیر کرده و شخصی مبارز از داعیان فرقه اسماعیلیه می‌دانند، در این میان عده‌ای هم هستند که او را شخصیتی خطرناک و اهریمنی توصیف می‌کنند.

به بیانی دیگر، روایت‌های مختلفی که در میان شیعیان وجود دارد. درست است؟

قطعا همین‌طور است؛ به عنوان مثال، در آخرین گردهمایی‌های شیعیان، فرقه هفت امامی، مذهب اسماعیلی، به عنوان یکی از مذاهب شیعه شناخته نشده است که دلایل خاصی هم دارد، اما حوثی‌های چهار امامی یمن، به عنوان مذهبی شیعه رسمیت دارند. می‌خواهم بگویم نیت‌خوانی از تاریخ متفاوت است، اینکه با چه نگاهی و با چه قرائتی از خصوصیات حسن صباح روایت می‌شود اهمیت دارد. شما اگر جامعه‌شناسی دوران سلجوقیان را بخوانید به صحبت‌های من پی می‌برید و می‌بینید که از عمر خیام، خواجه نظام‌الملک و دیگر چهره‌های شناخته شده آن دوران، برداشت‌ها و تعاریف مختلفی وجود دارد. این تفاوت روایت‌ها ناشی از تفاوت دیدگاه‌هاست. محال است درباره تاریخ اختلاف‌نظر وجود نداشته باشد. هیچ واقعه تاریخی نداریم که همه آن را به شکلی یکسان قبول داشته باشند. درباره توفان نوح هم بین سه دین ابراهیمی نظرات مختلفی وجود دارد. واضح است که هر کدام فیلمی درباره ماجرای توفان بزرگ بسازند، با انکار و اتهامات طرف‌های دیگر روبه‌رو خواهد شد.

از این مقوله بگذریم، درباره کم‌کاری که سینما و تلویزیون نسبت به چهره‌های شناخته شده ایران دارند زیاد صحبت شده و مبحث جدیدی نیست، با این حال وقتی چنین سریال‌هایی به صورت گسترده در دیگر کشور‌ها ظهور و بروز پیدا می‌کنند این سوال دوباره به ذهن می‌آید که چرا این کاراکتر‌ها در ایران معرفی نمی‌شوند؟ چرا نباید از چنین سوژه‌های خوبی سینمای ایران بهره ببرد؟ چرا تلویزیون از این سرمایه‌های داستانی استفاده نمی‌کند؟

مهم‌ترین نکته‌ای که درباره این کم‌کاری می‌توان گفت اینکه تلویزیون بنا بر اعتقادات و دانسته‌های خودشان می‌خواهند به این موضوعات وارد شوند و خب نظرات آن‌ها ویژگی‌ها و محدودیت‌هایی دارد. به همین دلیل است که در ساخت چنین فیلم‌هایی دچار مشکل می‌شویم. اینکه چیزی نیست، ما حتی برای تولید آثار نمایشی از معصومین هم دست‌مان باز نیست.

اصلا احمدرضا درویش با فیلم «رستاخیر» نمونه مهمی است که چرا در ساخت فیلم‌هایی برای معرفی شخصیت‌های برجسته تاریخی دچار مشکل هستیم.

باز فیلم رستاخیز ساخته شد، اما خیلی از فیلم‌ها در همان مرحله پیش تولید متوقف می‌شود و به سرانجام نمی‌رسد. شما در نظر بگیرید در مقطعی بود که حوزه علمیه با ساخت فیلم‌هایی مربوط به ائمه معصومین (ع) مخالفت کرد، دست‌کم من این‌طور شنیدم. همین نکته باعث شد که فیلمسازان سراغ این موضوع نرفتند، به نظر من این خیلی مهم است که در کشور شیعه ۱۲ امامی، مردمش در مورد ائمه خودشان نمی‌توانند فیلم ببینند.

نکته دیگر اینکه همه رسانه‌ها در همه جای دنیا، نسبتی میان سرگرمی و ایدئولوژی برقرار می‌کنند؛ در بعضی رسانه‌ها این نسبت ۵۰-۵۰ است، بعضی رسانه‌ها این نسبت به ۹۰ می‌رسد یعنی ۹۰ درصد ایدئولوژی حاکم است. مدیران می‌دانند که مردم نیاز به سرگرمی دارند؛ لاجرم بیشتر از ما می‌دانند، اما به هزار دلیل نمی‌توانند کار درست را انجام دهند. با این وصف، عادلانه است بگوییم فیلم‌سازان ما نمی‌توانند چنین فیلم‌هایی بسازند، نه اینکه سلیقه و سواد و مهارت ندارند.

می‌توانیم بگوییم ساخت چنین فیلم‌هایی با سختی‌هایی همراه است.

به نظر من ساخت چنین فیلم‌هایی هم سخت است و هم دردسر دارد. خیلی وقت‌ها، پس از تحقیقات، فیلم‌نامه نوشته می‌شود برنامه‌ریزی برای تولید می‌شود، اما به تولید نمی‌رسد. اگر کسی به ساخت فیلم تاریخی مصر علاقه‌مند باشد درنهایت به شهرک غزالی می‌رود و ما آن مو‌های روغن‌زده مردان و حجاب‌های عجیب و غریب زنان و چند بنز قراضه را به عنوان فیلم تاریخی می‌بینیم.