صندلی سازمان‌ها خالی،اما لیسانسه‌ها خانه‌نشین
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۱۷۰۸۲۳
به گزارش جهان نيوز، رفعِ معضل بیکاری با یک نسخه واحد، فراگیر و کلان امکان پذیر نیست و به اعتقاد برخی کارشناسان برای فائق آمدن به این چالش، باید مشکل بیکاری را در لایه ها و بخش‌های مختلف بررسی کرد و به تناسب شرایط، نسبت به مهار و مدیریت آن چاره اندیشی کرد.
برای مثال، معضل بیکاری بصورت‌های گوناگون همچون بیکاری در مناطق روستایی، بیکاری در مناطق شهری، بیکاری در جامعه تحصیلکرده و حتی بیکاری در طیف مردان و زنان بروز پیدا می‌کند که در صورت تقسیم بندی و تفکیک آنها از یکدیگر، امکان اتخاذ تدابیر هوشمندانه تر،به نحو شایسته تری فراهم خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بدون تردید رفع معضل بیکاری ضرورتی است که استثنا ندارد و انتظار می رود در هر دو طیف زنان و مردان شاهد کاهش معضل بیکاری و افزایش هر چه بیشتر فرصت‌های شغلی باشیم اما در این میان، شرایط برای جامعه زنان تا حدودی متفاوت است و وجود برخی ملاحظات و اقتضائات فرهنگی، موضوع بیکاری زنان را پیچیده تر از طیف مردان و آقایان کرده است.
برخی معتقدند؛ عامل اصلی بیکاری زنان به شکاف جنسیتی و نابرابری امکانات میان زنان و مردان و شانس پایین تر زنان در بازار اشتغال معطوف می شود که به نظر می رسد این دیدگاه از چند مَنظَر ، قابل نقد است.
به زعم برخی کارشناسان یکی از دلایل اصلی وجود فاصله میان تعداد مردان شاغل در کشور به نسبت تعداد زنان در سالیان اخیر به رشد فزآینده تعداد دانشجویان و متقاضیان تحصیل در مراکز آموزش عالی باز می‌گردد.
به تعبیری، در صورت قائل بودن به این نظر و واقعیت اجتماعی که نرخ بیکاری در گروه‌های تحصیلکرده به مراتب بیشتر از دیگر اقشار است، صحت و درستی این ادعا ملموس تر خواهد شد.
افزایش 10 برابری تعداد دانشجویان دختر در طول دو دهه اخیر
طبق گزارش‌های منتشر شده؛ ضریب تعداد دانشجویان دختر در طول بیست سال گذشته با افزایش ده برابری همراه بوده که رشد و افزایش قابل توجهی به نظر می‌رسد.
اگرچه از زاویه‌ای، این میزان افزایش کَمی در تعداد فارغ التحصیلان و متقاضیان تحصیل در مراکز آموزش عالی، امیدوارکننده و نوید بخش به نظر می‌رسد، اما انتظار می رود ضمن در نظر گرفتن محاسن و مزایای افزایش تعداد فارغ التحصیلان، به برخی معایب، تبعات و پیامدهای آن نیز پرداخته شود.
بنابر اعلام وزارت کار در سال 94 ، مشارکت اقتصادی زنان پایین است و حدود 87 درصد زنان، غیرفعال اقتصادی هستند و نیمی از فعالان اقتصادی زن نیز در بخش خدمات فعالیت دارند.
همچنین در تمام گروه‌های شغلی نسبت زنان به مردان کمتر است، اما در گروه متخصصان نسبت زنان به مردان به طور قابل ملاحظه‌ای بالاتر است.
متاسفانه بسیاری از مراکز علمی در سالیان اخیر به تناسب نیاز جامعه و کشور اقدام به جذب دانشجو نکرده اند که این نارسایی، یکی از دلایل تعیین کننده در بیکاری فعلی کشور به شمار می‌رود.
عدم مهارت آموزی کافی، بی میلی برخی دانشجویان به مهارت افزایی و برخی از دلایل فرهنگی و اجتماعی دیگر همچون میل به پشت میز نشینی، موجب شده تا خروجی مورد انتظار از مراکز علمی را شاهد نباشیم و کم نیستند دانشگاه هایی که متاسفانه فارغ التحصیلان آن با یک کارشناس یا کارشناسی ارشد واقعی مُتِبَحِر در رشته تحصیلی انتخاب شده، فاصله بسیاری دارند و در چنین شرایطی، بازار کار به تناسب واقعیت و نیاز موجود اقدام به جذب نیرو خواهد کرد و در فضای رقابتی موجود و محدودیت‌های شدیدی که از حیث فرصت شغلی شاهد آن هستیم، تخصص،کارآمدی و توانمندی فارغ التحصیلان دانشگاهی اعم از دختر و پسر نقش بسزایی در بالا رفتن شانس برخورداری از اشتغال ایفا می‌کند.
برخی کار شناسان معتقد هستند که رشته های تحصیلی دانشگاهی توسط خود جوانان نیز اغلب بر اساس نیازسنجی بازار کار صورت نمی‌گیرد و افراد بر اساس پارامترهای دیگری مانند علاقه شخصی، رشته دانشگاهی انتخاب می‌کنند. این مسئله باعث می‌شود درصد قابل توجهی از کارجویان در زمان جستجو برای شغل، با مشکلات جدی مواجه شوند؛ هرچند علاقه و گرایش به رشته تحصیلی باعث ایجاد انگیزه در افراد برای تحصیلات می شود و بدون علاقه کاری پیش نمی رود، ولی در شرایط فعلی بازار کار، باید تلفیقی از علاقه و بازار کار رشته ها را دنبال کرد.
البته نمی‌توان منکر این واقعیت نیز شد که متاسفانه گاهی افراد غیرمتخصص در مشاغل غیرمرتبط با رشته تحصیلی مشغول به فعالیت شده اند که این نارسایی نیز در بروز پدیده بیکاری تاثیرگذار بوده است.
چه باید کرد؟
بدون تردید با توجه هر چه بیشتر به سیاست های اقتصاد مقاومتی، مقابله با قاچاق کالا و واردات بی رویه، فاصله گرفتن از اقتصاد نفتی، افزایش بنیه تولیدی کشور و...می‌توان در مقابله با غول بیکاری به توفیقات هر چه بیشتری نائل شد که در این صورت بازتاب حصول موارد فوق در هر دو طیف مردان و زنان قابل احساس خواهد بود.
اما به موازات این امر خطیر، با فرهنگ سازی و آموزش صحیح و همچنین توانمند سازی زنان، بسترسازی برای توسعه مشاغل خانگی و حمایت واقعی از چنین کسب و کارهایی، می‌توان تا حدود بسیاری، شدت عمق بیکاری را تنزل داد.
البته با همه این اوصاف، نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که تصور برخی از اشتغال، تنها به پشت میز نشینی و جذب و فعالیت در مراکز و نهادهای دولتی و حاکمیتی خلاصه می‌شود که این تلقی و تصور از اشتغال نیز، ذهنیت و رویکردی مخرب است که متاسفانه طیف قابل توجهی از جمیعت جوان و تحصیلکرده کشور اعم از دختران و پسران مشمول آن می شوند و همین رویکرد در تشدید هر چه بیشتر عارضه بیکاری بی تاثیر نبوده و نیست.
دستمزد ارزان تر فعالیت بانوان به نسبت آقایان، از دیگر دلایلی است که باعث بی انگیزگی طیف مذکور به فعالیت در بازار کار شده و در صورت محاسبه تعداد فارغ التحصیلان دختر و جمعیت شاغل، میزان ضریب بیکاری، بیشتر بروز پیدا می‌کند.
منبع:باشگاه خبرنگاران
منبع: جهان نيوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۷۰۸۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توهین در آزادی، فرصتی دوباره برای احیای حقوق زنان در ورزشگاه‌ها
توهین یک مرد به خانم‌های حاضر در ورزشگاه آزادی، فرصت اعتراض دوباره‌ای به مخالفان حضور زنان در استادیوم‌ها داده است.
به گزارش خبرورزشی، حواشی دیدار پرسپولیس و سپاهان کماکان ادامه دارد و بیش از همه حول توهین‌های مردی می‌گذرد که سخنان او هیچ خریداری نداشت.
اما اگر از حکم کمیته انضباطی (ممنوعیت ۱۰ ساله برای ورود به ورزشگاه‌ها) و اینکه چه‌قدر قابلیت اجرایی دارد بگذریم، موضوع از ابعاد دیگری نیز قابل بررسی است:
اول اینکه چرا صحبت‌های یک تماشاگر پای دیگر تماشاگران و حاضران نوشته می‌شود؛ مگر در برخورد با راننده متخلف باید شرایط را برای دیگر رانندگان تنگ کرد یا جُرمِ ورزشکار خاطی را همه ورزشکاران گردن می‌گیرند که حالا برای این خطا و بی‌حرمتی، عده‌ای دوره افتاده‌اند که مسئله را با محوریت هوادار و تماشاگر و کلیت فوتبال بررسی کنند؟
دوم آن‌که مگر حرمت و کرامت انسانی محدود به زنان است که بسیاری برای پیش‌برد اهداف و دغدغه‌های خود، جایگاه زن را بهانه کرده‌اند و به‌طور هماهنگ مسئله را از این زاویه بررسی می‌کنند؟ مگر توهین وابسته به جنس و نقش توهین‌دیده است که عده‌ای به اسم حمایت از زن و حراست از جایگاه او، جلو افتاده‌اند و تازه برای همین بهانه هم به فکر حذف زنان از استادیوم هستند؟ یعنی اگر بی‌حرمتیِ مشابهی به‌جای زن، به گروه عظیم دیگری مثلن قشر کارگر اتفاق افتاده بود، دلواپسان ابتدا غم نان کارگر را به سینه می‌زدند و در مرحله چاره‌جویی، حذف کارگران از استادیوم را تجویز می‌کردند؟ هرچه‌قدر واکاوی اتفاق پیش‌آمده با محوریت «توهین‌دیده» عجیب است، جست‌وجوی راه‌حل در همین سمت ماجرا عجیب‌تر و چه بسا خنده‌دار به نظر می‌رسد! من خطا کنم و تو مجازات شوی در کدام عدالت‌خانه‌ای تعریف شده؟
سوم و مهم‌ترین، بررسی موضوع در بعد کلان و از زاویه فرهنگی و اجتماعی است؛ اینکه چرا مردی چنین افکار و ادبیاتی دارد، جدای آن‌که از مسئولیت او در این بی‌حرمتی ذره‌ای نمی‌کاهد، برگرفته از فرهنگ مردسالار و زن‌ستیزی است که متاسفانه کماکان در جامعه وجود دارد. البته که ارتقای فرهنگی در مسئله برابری زن و مرد، نه آسان است، نه در کوتاه‌مدت قابل انجام و نه موضوع این نوشتار، اما نقش ورزش، فوتبال و استادیوم‌ها در همین فقره قابل بررسی است؛ وقتی مردان در استادیوم سهم بیشتری دارند، جایگاه بهتری دارند و نزدیک‌تر می‌نشنیند، بدون حساب‌وکتابِ خاصی مشمول شرایط بهتری شده‌اند که در ادامه همان تفکر جنس دوم(!) است.
هرچه‌قدر بدبینی‌مان نسبت به بهانه تازه‌متولدشده‌ای به نام «مشکلات زیرساخت» را کاهش دهیم، باز هم می‌توان در همین شرایط تفکیکِ جایگاه زنان، وضعیت برابر و بهتری برای آنان به‌وجود آورد. اگر خانواده‌ها نمی‌توانند کنار یکدیگر تماشاگر مسابقه موردعلاقه‌شان باشند، می‌توان لااقل سهم یکسانی برای زن و مرد در نظر گرفت. اینکه از یک ورزشگاه مثلن ۵۰هزار نفری، ۴۸هزار بلیت را به مردان تخصیص دهیم و فقط ۲هزار بلیت برای خانم‌ها آزاد کنیم و ایشان را در بدترین سکوها بنشانیم، جز اینکه ادعا کنیم مجوز حضور زنان را صادر کرده‌ایم چه حاصلی داشته است؟
یادآور می‌شود استقبال پرتعدادتر مردان برای تماشای فوتبال حق بیشتری برای آنان ایجاد نمی‌کند. در وضعیت تفکیک‌شده فعلی، تصمیم‌گیرندگان باید با شمالی و جنوبی (یا شرقی و غربی) کردن استادیوم و ورودی‌ها، مساوات را برای زنان در فرصت و حق انتخاب فراهم کنند تا هم برای تهیه بلیت با مشکلات عدیده کنونی مواجه نباشند و هم همانند مردان امکان انتخاب بلیت با توجه به جایگاه و فاصله از زمین داشته باشند.
و در پایان؛ این تاکیدِ یادداشت روزنامه کیهان که شرایط ورزشگاه‌ها به گونه‌ای است که بسیاری از خانواده‌ها نه خود به ورزشگاه می‌روند و نه اجازه حضور فرزندان‌شان را می‌دهند، نکته دقیقی است که چاره‌اش نه در حذف زنان یا گوشه‌نشینیِ آنها، که اقدام فوری جهت فراهم کردن فرصت برای همین خانواده‌های علاقه‌مند مورداشاره کیهان است. اینکه می‌گویند مگر نگفتید ورود زنان جو ورزشگاه را بهتر می‌کند اما دیدید که نکرد و گفتیم که نمی‌کند، ماهی‌گرفتن از آب گل‌آلودی است که فدراسیون فوتبال با مدلی که برای حضور زنان در پیش گرفته مسبب آن است. فراموش نکنیم آن‌هایی که مدعی بودند حضور زنان می‌تواند موجب بهبود وضعیت فرهنگی استادیوم‌ها شود، سینما و شهربازی و بازار و ده‌ها مثال دیگری را نشان می‌دادند که روش کنونی جانمایی زنان هیچ شباهتی به آن مثال‌ها ندارد! البته که ورزشگاه‌ها به‌خاطر چنددهه مردانه بودن شرایط متفاوتی دارند، اما راه اصلاح، در استمرار این وضعیت یا تغییر معیوب آن نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت