کدام هفت، کدام سینما - امید غیاثوند*
تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۳۶۱۳۳۸
تهران- ایرنا- برخلاف این باور که «تلویزیون را رقیب سرسخت سینما» می داند، تلویزیون در سال های گذشته همواره سخاوت ویژه ای به این هنر - صنعت کشور داشته و گواه آن برنامه های متعددی است که با محوریت سینما تولید و روانه آنتن شبکه های مختلف کرده است.
روند تولید برنامه های مرتبط با سینما، سابقه ای دیرپا در تلویزیون دارد و سرآغاز آن را می توان در دهه 60 یافت، اما بدون شک نقطه عطف چنین برنامه هایی را باید «هنر هفتم» با اجرای استاد اکبر عالمی دانست؛ برنامه ای که با رویکرد حرفه ای، ضمن جلب نظر مردم و سینماگران، به یک نوستالژی تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برنامه «هنر هفتم» گرچه با وجود اقبال مخاطبان از نفس افتاد، اما تلویزیون، دست و دل بازی خودی را نسبت به سینما هرگز متوقف نکرد و در اواخر دهه 80، با آغاز پخش برنامه تلویزیونی «هفت» برادری خود را بار دیگر به سینما ثابت کرد.
نخستین برنامه تلویزیونی «هفت» روز جمعه 10 اردیبهشت سال 1389 با اجرای فریدون جیرانی کارگردان و فیلمنامه نویس صاحب سبک، از شبکه سه سینما پخش شد.
تسلط جیرانی بر سینما و آگاهی وی از مشکلات صنفی سینماگران، پای بسیاری از چهره های سینمایی را به این برنامه تلویزیونی باز کرد و آن را به فرصتی برای بیان نقد صریح وضعیت سینمای کشور مبدل ساخت.
«هفت» جیرانی با وجود محبوبیت بین سینماگران، 22 اردیبهشت سال 1391، از آنتن شبکه سه سیما کنار رفت و از 9 تیر سال 1391، محمود گبرلو نویسنده و منتقد پیشکسوت سینما، به جای جیرانی بر «صندلی داغ» این برنامه تلویزیونی نشست.
گبرلو نیز طی مدت حدود سه ساله تکیه بر صندلی اجرای «هفت»، سر به سلامت برد و برنامه ای بدون حاشیه را روانه آنتن تا خرداد 1394 کرد.
برنامه «هفت» پس از وقفه ای چند ماه، 10 مهر ماه 1394 بار دیگر به شبکه سه سیما بازگشت و این بار قرعه فال اجرای این برنامه، به نام کارگردان فیلم های پر فروشی چون «عروس» و «شوکران» زده شد.
«هفت» بهروز افخمی گرچه آغازی ملایم داشت اما با پایانی طوفانی به سر شد.
انتقادات صریح افخمی و منتقد میهمان برنامه، به وضعیت سینما و طرح بی پرده مسائل حاشیه ای برای سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، علاقه مندان این برنامه را به دو قطب تقسیم بندی کرد، برخی سینماگران افخمی را در بیان واقعیات سینما تحسین کردند و برخی دیگر او را عامل ایجاد نفاق در جامعه سینمایی دانستند.
به هر حال، اجرای «هفت» افخمی با همه حواشی ها، 20 اسفند 1395 به پایان خود رسید و پخش این برنامه برای یک سال متوقف شد.
همزمان با آغاز سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، بحث پخش دوباره «هفت» مطرح شد و تولید کنندگان این برنامه از مهران مدیری به عنوان بهترین گزینه روی میز خود برای اجرای یاد کردند، اما مجری برنامه موفق «دورهمی» به علت آنچه مشغله کاری عنوان کرد، اجرای «هفت» را نپذیرفت و در میان کش و قوس گمانه زنی ها، بخت با رضا رشیدپور یار بود تا پا بر گود «هفت» بگذارد.
رشیدپور مجری برنامه گفت و گو محور تلویزیونی نظیر «حالا خورشید» که سابقه بازی در چند فیلم سینمایی را هم در کارنامه دارد، در ایام برپایی سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، اجرای برنامه «هفت» را به مدت 10 شب عهده داشت.
ذات حرفه ای رشیدپور در اجرای تاک شو و نداشتن تسلط و آشنایی نه چندان وی به وضعیت سینما، برنامه تخصصی «هفت» را به یک برنامه گفت و گو محور تقلیل داد و حاشیه برخی اظهارات وی و منتقد برنامه در مورد ساخته یک فیلمساز حاضر در جشنواره، به حاشیه ای فراتر از متن در اختتامیه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر بدل شد.
با پایان ویژه برنامه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، پرونده «هفت» نیز برای چهارمین بار بسته شد و حالا باید دید، مسئولان شبکه سه سیما چه کسی را بر صندلی برنامه ای که نشانی از هنر هفتم دارد، می نشانند.
آنچه مسلم است، برنامه «هفت» پلی بین تلویزیون و سینما به عنوان دو رسانه پر مخاطب است و به عبارتی دیگر، داشته ها و نداشته های سینمایی ایران را می توان در این برنامه روایت کرد.
سینمای ایران اکنون با وجود برخی کمبودهای زیرساختی، موفقیت های فراوانی را تجربه کرده و اکنون به نامی آشنا در میان کشورهای صاحب سینمای جهان تبدیل شده، از این رو بضاعت سینمای ایران در کنار سایر گرفتاری هایش باید مورد نقد و واکاوی قرار گیرد.
تلویزیون نیز که تریبونی چون «هفت» را در اختیار سینما قرار داده، باید در اتاق فکر خود اصول حرفه ای و کارآمد رایج در برنامه های تلویزیونی را که به مباحث سینمایی می پردازد، به عنوان الگو مد نظر قرار دهد و در چینش مجریان، از افرادی استفاده کند که افزون بر شناخت زیر و بم سینمایی کشور، بازتاب دهنده نظر قاطبه سینماگران فاقد از هرگونه دسته بندی باشد.
*خبرنگار
فراهنگ ** 1071 **1055
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۳۶۱۳۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقش پررنگ سینما در آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد
مهدی چراغ کارشناس حقوقی قوه قضائیه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما درباره تصویری که از زندان ها در فلیم های سینمایی ارائه می شود گفت: متاسفانه بینندگان فیلم های سینمایی تصویر درستی از مسائل حقوقی در آثار نمی بینند و معمولا در پایان فیلم معمایی و جنایی با یک حس بد و ناامید کننده نسبت به دستگاه قضایی مواجه می شوند.
وی با تاکید بر اینکه می توان از رسانه به عنوان ابزاری برای آموزش استفاده کرد، افزود: روایت درست در سینما می تواند موجب کاهش مراجعات مردمی به دستگاه قضایی شود. سینما می تواند همانند یک مدرسه امور حقوقی را به مردم آموزش دهد.
چراغ اظهار داشت: بیشتر فیلم های سینمایی که در دهه نود تولید شده اند روی جرائم عمد تاکید داشتند و یا در این فیلم ها، زندان محل قاچاق مواد مخدر و حتی محل جرائم سازمان یافته دیگری بوده است. متاسفانه هیچ یک از آثار جنبه آموزشی زندان ها را نشان نداده اند. در صورتی که سینما می تواند تصویر واقعی از بازپروری زندانیان را نشان دهد.
وی افزود: ستاد دیه و یا سازمان زندان ها در اکثر مناسبت ها برای زندانیان مالی قدم های بزرگ برمی دارند اما خیلی کم دیده شده که داستان این کمک ها در فیلم های سینمایی روایت شود. در حالی که این روایت ها می تواند دیدگاه مردم را به زندانیان تغییر دهد و آنها را به مشارکت در آزادسازی زندانی های غیرعمد تشویق کند.
این کارشناس حقوقی، آشنایی نویسنده و کارگردان با مسائل حقوقی را یکی از شرایط اصلی ساخت فیلم درباره پرونده های حقوقی دانست و گفت: عدم آگاهی فیلمسازان از مسائل حقوقی باعث می شود که هیچ کدام از آثار، پرداخت درستی به کانون اصلاح و تربیت نوجوانان و همچنین کارگاه های فرهنگی و مهارت آموزی در زندان ها نداشته باشند. باید کارشناسان حقوقی و فیلمسازان با مشارکت یکدیگر برای ساخت فیلم های واقعی از پرونده های حقوقی قدم بردارند.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد