هزینههای درمانمان 4 برابر شده است
تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۵۰۹۳۳۳
5 سال از آن حادثه تلخ شین آباد میگذرد، همان حادثه آتشسوزی دلخراشی که داغش را بر دل 12دانشآموز شین آبادی گذاشت. هدی هاشمی
ایران آنلاین / آذر ماه سال 91 بود که بخاری قطرهچکانهای مدرسه انقلاب اسلامی شینآباد به یکباره آتش گرفت. دود و آتش در یک لحظه، همه کلاس را احاطه کرد. دود آنقدر شدید شده بود که کسی راه فراری نداشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آنها حالا نوجوانهای 15 سالهای شدهاند که همچنان رنج آن دوران را با خود حمل میکنند. دختران شین آبادی دیروز با پدرانشان میهمان روزنامه ایران بودند تا از دردها و وعدههای عملنشده این روزهای مسئولان بگویند، با بغض و بریده بریده حرف میزنند. نه امیدی به آینده دارند و نه دل خوشی به این روزهای زندگی. آنها درد دلهای زیادی دارند و حرفهای نگفته بسیاری که نمیدانند حرف دلشان را به کجا ببرند!
«غم سنگینی بر دلم نشسته، هر چقدر بزرگتر میشوم غمگین ترم. آقای دکتر! بچه خودت هم بود این چنین روند درمانش را پیگیری میکردی.» چرا کسی صدای ما را نمیشنود. «دلم میخواهد بازی کنم، زندگی کنم اما با این دست و صورت مگر میشود! آیندهام را سوزاندم. آرزوهایم بر باد رفت. از بچگی دوست داشتم گیتاریست شوم اما الان دستی ندارم که با آن سازی بزنم. خودم را زندانی خانه کردهام، از رفتن بیرون متنفرم. مردم از ما میترسند. ما هم میترسیم بیرون برویم. ازدواج را دوست دارم! اما تا خوب نشوم نه.»
اینها تنها بخشی از درد دلهای دانشآموزان شین آبادی است، دختران زیبایی که در یک چشم بهم زدن، تمام زندگیشان در آتش سوخت. تاکنون 360 عمل جراحی بر سر و صورت این دختران انجام شده و اما نتیجه هیچ! موضوعی که «آمنه» یکی از دانشآموزان شین آبادی به آن اشاره میکند: «آنقدر ما را بیهوش کردند که حالا بیهوشی هم جواب نمیدهد. این عملهای جراحی جز درد و رنج و آسیبهای بیشتر، برای ما چیز دیگری نداشته. واقعاً وزیر بهداشت نمیتواند ما را راهی خارج کند. آقای دکتری که از خارج آمده بود ما را در کنگره سوختگی معاینه کرد و گفت شما اگر به خارج بروید با 4 عمل جراحی صورتتان بهتر میشود. چرا به فکر آینده ما نیستند؟ مگر خودمان میخواستیم بسوزیم؟ ما چه گناهی کردیم که در روستا زندگی میکنیم و مدرسههای ما قدیمی و بدون امکانات است.»
«اسرین» یکی دیگر از این دانشآموزان است که از درمان بیفایدهاش میگوید: «مشکل مهم ما درمان است. ما با مشکلات بسیاری مواجه شدیم. بیمارستان ها رزیدنتها را برای عمل بالای سر ما میفرستند، اصلاً هیچ تعهدی نسبت به ما ندارند. موش آزمایشگاهی دستیاران پزشک شدهایم. این اصلاً خوب نیست. ما حس خوبی نسبت به پزشکان نداریم. به ما میگویند پول هتلینگ بیمارستان را باید خودتان پرداخت کنید. قول بیمارستان خصوصی دادند، اما دولتی میبرند. چرا به خارج اعزام نمیکنند ما هم میخواهیم در ایران آینده بهتری داشته باشیم. اگر بچههای خودشان هم بود همین طور برخورد میکردند؟!»
درخواست داریم آموزش و پرورش برایمان در مدرسه مشاور بگذارد. با این شرایط نیاز داریم کسی با ما حرف بزند،
مشکل مهم ما درمان است. ما با مشکلات بسیاری مواجه شدیم. بیمارستان ها رزیدنتها را برای عمل بالای سر ما میفرستند، اصلاً هیچ تعهدی نسبت به ما ندارند.
چرا به خارج اعزام نمیکنند ما هم میخواهیم در ایران آینده بهتری داشته باشیم. اگر بچههای خودشان هم بود همین طور برخورد میکردند؟!
«سیما» از جایش بلند میشود و با قطع کردن حرفهای «اسرین»، دستهایش را به سمت ما میگیرد: «این وضعیت دست من است. دولت چند بار قول داده که دستگاههای مجهزی را به بیمارستان ارومیه بفرستد تا ما هم مجبور نباشیم هر ماه این راه طولانی را بیاییم و برویم؛ اما تا این لحظه این وعده هم محقق نشده.
حتی یکی از مسئولان وزارت بهداشت رو به ما کرد و گفت که شما پررو شدهاید، توقعتان بالا رفته! شما بگویید اینکه میگویم درمانمان کنید، پررویی است؟! ما را تحقیر میکنند. انگار میخواهند صدقه بدهند. کاش میدانستند ما با چه درد و رنج و کابوسی بزرگ شدهایم. هیچ کدام از بچهها نمیتوانند دستشان را صاف کنند. ما از معاون وزیر نامه گرفتهایم که دانشآموز را بستری کنیم اما بیمارستان زیر بار نمیرود.»
آن طور که وکیل این دختران میگوید آنها به سن کبیر رسیدهاند، اما هیچ کدامشان علاقهای ندارند که عکسشان روی کارت ملی و شناسنامهشان باشد. این را «نادیا» می گوید: «با این چهره اصلاً دلم نمیخواهد عکس بگذارم. انگشت هم که نداریم اثر انگشت بدهیم. ما درخواست داریم آموزش و پرورش برایمان در مدرسه مشاور بگذارد. با این شرایط نیاز داریم کسی با ما حرف بزند، اما حتی وقتی برای درمان به تهران میآییم و از درسمان عقب میافتیم، معلمهای مدرسه وقت نمی گذارند درسها را توضیح دهند! چه برسد که مشاور بگذارند تا حرف هایمان را گوش دهند.»
درمان دخترمان را پیگیری کنید
آن روزی که حادثه شین آباد اتفاق افتاد دولت وعدههای بسیاری داد که حال دانشآموزان را خوب کند و حتی قرار بود دیه کامل سارینا و سیران (دو دانشآموز فوت شده) را پرداخت کند، اما آنطور که «حسین احمدینیاز»، وکیل این دانشآموزان میگوید هنوز پول دیه سارینا پرداخت نشده و وعدهها هم فقط در حد شعار بوده است: «البته برخی از این وعدهها در دولت آقای روحانی محقق شد. آقای نوبخت هم کمک کرد، اما کمکها کفاف درمان این بچهها را نمیدهد. این دانشآموزان باید تا آخر عمرشان تحت حمایت دولت باشند. چون به اجبار باید با این درد و رنج زندگی کنند. شما توجه کنید از شین آباد تا اینجا 18 ساعت راه است که این بچهها ماهی دو بار این راه را میروند و میآیند. چند باری وعده دادند که در شین آباد یا در ارومیه، درمانگاه تخصصی سوختگی تأسیس میکنند اما بیمارستان تجهیز نشد. وزیر علوم دولت یازدهم اعلام کرد روند درمان دانشآموزان در ایران مطلوب نیست. این دانشآموزان را باید به خارج اعزام کنیم. چند بار اعلام کردند اما محقق نشد. این دانشآموزان درمانی میخواهند که بر اساس آخرین تکنولوژی روز باشد و باید در بیمارستان مجهز شده درمان شوند. هماکنون دانشآموزان در بیمارستان حضرت فاطمه تحت درمان هستند. اما چون بودجهای که به این بیمارستان داده میشود با تأخیر است بیمارستان برای پذیرش دانشآموزان مشکل دارد.پزشکان اعلام کردند اگر این بچهها در بیمارستان خصوصی درمان میشدند وضعیتشان بهتر از حالا بود.»
وی تأکید میکند: «خواسته اول دانشآموزان درمان در خارج از کشور است. دولت باید تلاش کند سلامتی را به دانشآموزان برگرداند. بچهها تا به امروز هزینههایی که دریافت کردند، بابت روز اول حادثه بوده است. متأسفانه بچهها جز یک دفترچه بیمه سلامت که زیادهم اثرگذار نیست، چیز دیگری ندارند، در حالی که دولت تعهد داده بود دفترچههای بیمه ای غیر از بیمه سلامت به دانشآموزان بدهند که وزارت رفاه به تعهد خودش عمل نکرد. در سال 94 دولت آمد در ردیف بودجه برای جبران بخشی از خسارات وارده به دانشآموزان، مبلع 8میلیارد تومان برای 26 خانواده در نظر گرفت، اما این مبلغ متأسفانه کفاف نمیدهد. خود والدین اینجا هستند، کار و زندگیشان را رها کردند.»
پدر سیما در میان حرف وکیل میپرد و میگوید: «مشکل ما پول نیست، ما به یک روند درمان خوب احتیاج داریم. دختر من روزی که مدرسه میرفت صورتش سوخته نبود دولت به ما قول داد که جراحی پوستاش را قبول میکند، خب چرا این وعده عملیاتی نشده؟. ما الان برای درمانشان از جیب هزینه میکنیم، طبق کار کارشناسی که انجام دادیم هر دانشآموز ماهانه 2 میلیون و 500 هزار تومان نیاز دارد که فقط 600 هزار آن پرداخت میشود. از طرفی 4 سال است که پول بیمارستان را واریز نکردهاند با این وضع چطور میخواهند دانشآموزان را درمان کنند؟/ روزنامه ایران
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۵۰۹۳۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مواد شیمیایی ماریجوانا 5 برابر سیگار
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ مخدر ماریجوانا از برگهای خشک شده و جوانه های گیاه Cannabis sativa ساخته می شود. گل، گرس و علف از مهمترین مشتقات این گیاه مخدر به شمار می روند. در واقع گل همان تغییر یافته ماریجوانا است که توسط بخش های مختلف گیاه شاهدانه به دست می آید.
این مخدر معمولاً در کاغذی پیچیده شده و به صورت سیگار مورد استفاده قرار میگیرد، از همین رو به آن سیگاری نیز گفته می شود. گل بوی تندی ایجاد می کند.
اغلب عموم تصور می کنند مواد مخدر گل از مواد گیاهی و طبیعی درست شده و هیچ ضرری برای بدن ندارد، در حالی که مخدر حاوی بیشتر از 400 نوع ماده شیمیایی و خطرناک است.
ماده اثر گذار در ماری جوانا تتراهیدروکانابینول یا THC است. این ماده به مقادیر مختلفی در قسمت های مختلف شاهدانه یافت می شود. THC با ایجاد تغییراتی در مغز، فعالیت آن را دچار اختلال می نماید که در نتیجه مغز در پردازش اطلاعات و نیز هیجانات دچار اختلال می شود.
اگر شما دچار اختلالات روانی هستید، از مصرف این مخدر پرهیز کنید. زیرا مصرف آن ممکن است علائم جنون را در افرادی که اختلال دوقطبی دارند، تشدید کند.
مواد شیمیایی در این ماده مخدر ۵ برابر سیگار است که میتواند باعث ایجاد آسیبهای جدی به سلامتی و ایجاد انواع سرطانهای حلق و ریه شود. مصرف این ماده به دلیل وجود مقادیر زیادی از مواد شیمیایی در آن میتواند سلامت ریه و دستگاه تنفس را به شدت به خطر اندازد.
بر اساس مطالعات انجام شده مصرف ماریجوانا احتمال ابتلا به انواع بیماریهای بدخیم سر و گردن را در افراد افزایش می دهد و میتواند تا سه برابر حالت عادی سلامتی افراد را در معرض خطر جدی بیماریهایی مانند سرطان قرار دهد.
در صورت استفاده مکرر این روانگردان، خطر ابتلا به افسردگی افزایش مییابد. مصرف ماریجوانا همچنین ممکن است علائم افسردگی را تشدید کند، تحقیقات نشان می دهد که مصرف این مخدر خطر ابتلا به روان پریشی را در افرادی که مبتلا به اسکیزوفرنی هستند، افزایش می دهد.
همچنین تاثیرات منفی بر حافظه و عملکرد شناختی، مشکلات تنفسی و تاثیر منفی بر قلب و عروق مانند فشار خون بالا از عوارض مواد مخدر گل است.
این گیاه با تاثیر مستقیم بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) میتواند تاثیر داروهای بیهوشی و سایر داروهای مورد استفاده در حین یا بعد از عمل را افزایش دهد. به همین جهت توصیه می شود، حداقل قبل از جراحی از مصرف آن پرهیز کنید.
علائم مصرف گل
از مهمترین نشانه مصرف گل توهم زایی است که موجب شده، زمان برای فرد از آنچه که تصور می کند کندتر، بگذرد.
سردرد و سرگیجه، احساس سبکی خواب آلودگی در حین مصرف، اختلالات خواب و خستگی، حالت تهوع، تحریک پذیری، افزایش اشتها و از دست دادن وزن از دیگر علائم مصرف ماری جوانا یا همان گل است.
ترک مخدر ماریجوانا تحت نظر مشاور
از آنجایی که مصرف این ماده اعتیاد ذهنی ایجاد می کند، ترک آن نیز بر مبنای روشهای ذهنی است. ترک این مخدر بیشتر از هرچیزی نیازمند اراده قوی است تا از مصرف مجدد پرهیز کنید. به علاوه مشغول کردن ذهن، عدم دسترسی به مواد و نیز پر کردن خلا عاطفی و روحی می تواند در درمان موثر باشد.
بهتر است روند ترک حتما تحت نظر متخصص و مشاور انجام گیرد. روان درمان با استفاده از برنامهای مناسب و راهکارهای صحیح میتواند به بهبود اضطراب و افسردگی بعد از ترک کمک نماید.
روند درمان هر فرد با فردی دیگر متفاوت است و روان درمان با توجه به شرایط فرد درمان مناسب را به او پیشنهاد می کند، البته نقش خانواده و دوستان را نیز نباید در این روند نادیده گرفت.
تا به امروز هیچ دارویی برای ترک گل کشف نشده است زیرا ماده مخدر در ماریجوانا بیشتر از جسم بر روی ذهن اثر گذار است
انتهای پیام/