دیر شام خوردن چه بلایی سرتان می‌آورد؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه  خبرنگاران جوان؛ آیا جزو افرادی هستید که عادت دارند شب‌ها دیروقت چیزی بخورند؟ عادت کرده‌اید وقتی ساعت 12 می‌شود یک خوراکی تُرد و بامزه بخورید؟ به هر حال شاید نمی‌دانید این دیروقت خوردن‌ها با بدنتان چه می‌کند. در این مطلب برایتان می‌گوییم.

همه‌ی ما دست‌کم یک عادت بد داریم؛ بعضی‌ها خروپف می‌کنند، بعضی‌ها سیگار می‌کشند و بعضی‌ها هم شب‌ها اشتهایشان باز می‌شود و سراغ غذا می‌روند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مشکل این است که علاوه بر آن اندک احساس گناهی که بابت دیروقت غذا خوردن ممکن است به شما دست بدهد، بدنتان نیز دچار عوارضی می‌شود. بدن شما بعد از ساعت مشخصی عادت ندارد چیزی بخورد یعنی این‌طور برنامه‌ریزی شده است و بنابراین انتظار غذا را ندارد و واکنش بدی نشان می‌دهد.

الگوی خوابتان نامنظم می‌شود
اگر شب دیروقت غذا بخورید و نتوانید بخوابید اصلاً عجیب نیست زیرا تقصیر خودتان است. بی‌خوابی‌های شبانه دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد اما بیشتر اوقات به ریتم طبیعی شبانه‌روزی بدنمان برمی‌گردد. مثلاً اگر استرس داشته باشید، تعادل هورمون‌ها به هم ریخته و منجر به بی‌خوابی می‌شود. وقتی هم که دیروقت غذا می‌خورید، اجازه می‌دهید هورمون‌هایتان غوغا به پا کنند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم و این کالری زیاد هم هست بدن ما تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

دیروقت غذا خوردن باعث می‌شود بدنمان فکر کند: «الآن وقت غذا خوردن است و باید بیدار بمانم». با بی‌وقت غذا خوردن، پیام کاملاً اشتباهی به بدنتان ارسال می‌کنید و به جای اینکه به او اعلام کنید می‌خواهید بخوابید، به او می‌گویید وقت خوردن است!

بیشتر بخوانید: چرا دیر شام خوردن خطرناک است؟

متابولیسم‌تان افت می‌کند
اغلب می‌شنویم که مردم درباره‌ی متابولیسم تند و کُند حرف می‌زنند. متابولیسم تند یعنی بدن شما چربی را فوراً می‌سوزاند و بدون انرژی می‌ماند. اما متابولیسم کُند چربی را آهسته می‌سوزاند و می‌تواند یکی از دلایل افزایش وزن باشد. وقتی دیروقت غذا می‌خورید، سرعت متابولیسم‌تان را آهسته می‌کند. طبق پژوهش‌ها هر چه دیرتر غذا بخورید، کالری بیشتری مصرف می‌کنید و کمتر می‌خوابید. وقتی هم که خواب کافی نداشته باشید، متابولیسم‌تان افت کرده و می‌تواند منجر به افزایش وزن شود. این چرخه‌ی معیوبی است اما خوشبختانه می‌توانید از آن خارج شوید.

وزن اضافه خواهید کرد
دیر وقت است و شما واقعاً گرسنه‌اید و خودتان را متقاعد می‌کنید که می‌توانید چیزی بخورید و ایرادی ندارد. اما شاید ندانید که دچار اضافه وزن خواهید شد زیرا همان‌طور که گفتیم با دیروقت غذا خوردن، سرعت متابولیسم‌تان تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. وقتی طی روز غذا می‌خوریم، نسبتاً فعال هستیم و برای همین متابولیسم بیدار است و خوب کار می‌کند. اما شب‌ها متابولیسم طبق دستور بدن که می‌داند وقت خواب است، سرعتش را کم می‌کند. در نتیجه چیزی که خورده‌اید را به آهستگی سوخت و ساز کرده و وزن اضافه خواهید کرد.

نصفه شب مجبورید برای دستشویی رفتن بیدار شوید
آیا جزو آن‌هایی هستید که نصفه شب مدام از خواب بیدار می‌شوند و دستشویی می‌روند. خسته کننده است اما علتش می‌تواند دیروقت غذا خوردن باشد. وقتی چیزی می‌خوریم، آن را هضم می‌کنیم و مواد مغذی لازم را جذب می‌کنیم و بقیه را باید دفع کنیم. منطقی است نه؟

سوزش معده و ریفلاکس اسید به سراغتان می‌آید
ریفلاکس اسید مشکل شایعی است اما اصلاً خوشایند نیست. برگشت اسید معده معمولاً با سوزش معده همراه است و درد و ناراحتی زیادی دارد. اگر شما هم مدام دچار این مشکل می‌شوید علتش می‌تواند اختلال گوارشی مزمن باشد. دیروقت غذا خوردن می‌تواند علائم این اختلال را تشدید کند.

فشارخونتان بالا می‌رود
زمان خوردن درست به اندازه‌ی چیزی که می‌خوریم مهم است. اگر دیروقت غذا بخورید، ریسک فشارخون بالا را بیشتر خواهید کرد. فشارخون بالا خوب نیست زیرا شما را در معرض بیماری قلبی قرار می‌دهد. اگر وعده‌های غذایی‌تان را به موقع بخورید کمک زیادی به سلامتی‌تان کرده‌اید.

منبع: تبیان

انتهای پیام/

وقتی شب‌ها دیر غذا می‌خورید چه اتفاقی می‌افتد؟

منبع: باشگاه خبرنگاران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۶۲۵۱۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تراشه‌های مغزی به‌زودی از رده خارج می‌شوند/ چه بلایی بر سر بیماران می‌آید؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ این روزها، فناوری عصبی قابل کاشت به طور چشم‌گیری پیشرفت کرده است و برای برخی از افراد مبتلا به اختلالات عصبی، بازگشت به زندگی عادی را فراهم می‌کند. اما با توجه به پیشرفت سریع این فناوری، وقتی این دستگاه‌های عصبی قابل کاشت منسوخ شوند یا تولید کننده آنها ورشکسته شود، چه اتفاقی می‌افتد؟

پیشرفت‌های عظیم در فناوری پزشکی منجر به توسعه دستگاه‌های عصبی قابل کاشت مانند محرک‌های عمقی مغز، عصب واگال و محرک‌های نخاعی شده است. نورالینک ایلان ماسک، رابط مغز-کامپیوتر بی‌سیم (BCI)، یکی از شناخته شده‌ترین دستگاه‌ها است. البته اخیراً چین نیز ازایمپلنت مغز-کامپیوتر بی‌سیم  خود رونمایی کرده است که نشان‌دهنده سریع‌تر شدن پیشرفت‌های علمی در حوزه نوروتکنولوژی است.

دستگاه‌های عصب‌شناسی کارآمدی که درون بدن کاربران کاشته می‌شوند، کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات عصبی را بهبود بخشیده‌اند. اما با توجه به سرعت پیشرفتی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، چه اتفاقی می‌افتد وقتی که فناوری عصبی کاشته شده به سرعت منسوخ می‌شوند؟ یا وقتی که تولید کننده آنها دیگر پشتیبانی فنی ارائه نمی‌دهد (مانند ویندوز که پشتیبانی از نسخه‌های قدیمی‌تر سیستم‌عامل خود را لغو کرده است)؟ آیا این دستگاه‌ها قابل جدا کردن هستند؟ و اگر بله، چه کسی باید هزینه خارج کردن را پرداخت کند؟

حالا باید به این سوال پاسخ داد: آیا باید تدابیری برای پوشش این وضعیت‌ها وجود داشته باشد؟ برخی معتقدند که بله، باید وجود داشته باشد. در مطالعه‌ای که توسط محققان مؤسسه بیماری‌های عصبی نورمن فیکسل در فلوریدا، ایالات متحده انجام شد، یک تعریف رسمی از «رها کردن دستگاه‌های عصبی کاشته‌شده» ارائه کرد که به گفته آنها، برای توسعه دستورالعمل‌ها، سیاست‌ها و قوانین مرتبط با آن مهم است.

نوروتکنولوژی؛ بخشی از یک آزمایش بالینی است

در سال ۲۰۲۰، مجله «نیچر مدیسنس» داستان ریتا لگت زن استرالیایی را گزارش داد که یک دستگاه کارآزمایی برای درمان صرع در مغزش کاشته شده بود. این دستگاه به عنوان بخشی از یک آزمایش بالینی در مغز لگت قرار داده شد و برای او به خوبی کار می‌کرد به طوری که گلت دیگر تشنج نمی‌کرد. با این حال، در نیمه‌ی راه آزمایش، شرکت نورال‌ویستا که دستگاه را تولید کرده بود، به دلیل نگرانی سرمایه‌گذاران درباره ارائه حمایت مالی به چنین فناوری تهاجمی، تعطیل شد.

با تعطیل شدن این شرکت، دیگر هیچ وسیله‌ای برای نظارت بر دستگاه وجود نداشت. به طور کاملاً واقعی، دستگاه در سر لگت مرده بود! (البته نه کاملاً، باتری باید سه سال دوام می‌آورد) و تنها گزینه‌اش این بود که دستگاه را از مغزش خارج کند.

به گفته فردریک گیلبرت، دانشیار دانشگاه تاسمانی که در زمینه اخلاق نوروتکنولوژی تخصص دارد جدا کردن یک دستگاه معادل قطع درمان است. گیلبرت می‌گوید کهاین دستگاه‌ها می‌توانند به شدت هویت بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. ناراحتی ناشی از جدا کردن دستگاه ممکن است به طور مستقیم با کارآیی تکنولوژی مرتبط باشد.

نویسندگان مطالعه فعلی نظریه‌ای را تشکیل دادند که براساس آن، شکست کارآزمایی بالینی عمدتاً خارج کردن دستگاه‌های فناوری عصبی نیست، بلکه شکست می‌تواند ناشی از نگرانی‌های ایمنی یا اثر درمانی باشد. با این حال، آنها گفتند که برای افرادی که آزمایش بالینی را انجام می‌دهند، ضروری است که سه معیار را برآورده کنند. اولاً، شرکت‌کنندگان مطالعه باید در مورد احتمال قطع آزمایش مطلع شوند و مشخص شود که آنها به بخش‌های درمان یا کنترل مطالعه تعلق دارند. دوماً، شرکت‌کنندگان باید در صورت لغو آزمایش مطلع شوند. سوماً، باید منابعی برای درمان‌های دیگری که به استاندارد‌های پذیرفته‌شده مراقبت می‌پردازند، به شرکت‌کنندگان ارائه شود.

البته، علاوه بر مسئله لغو زودهنگام آزمایش‌ها، مسئله دیگری نیز وجود دارد که وقتی یک کارآزمایی به نتیجه طبیعی خود می‌رسد، چه اتفاقی برای ایمپلنت مغزی می‌افتد. در آن شرایط، معمولا حذف دستگاه به شرکت کنندگان ارائه می‌شود. درحالی که هیچ دستورالعمل روشن و فعلی در مورد ماندن یا برداشتن ایمپلنت وجود ندارد.

خطرات برداشتن تراشه‌های مغزی

همانطور که قبلاً ذکر شد، یک دستگاه نوروتکنیک که امروزه به عنوان پیشرفته‌ترین در نظر گرفته می‌شود، ممکن است فردا پیشرفته نباشد. این دستگاه‌ها دارای تاریخ انقضای داخلی هستند و بدون تعمیر و نگهداری مداوم، کارایی خود را از دست می‌دهند.

در تابستان ۲۰۲۰، ایلان ماسک به‌روزرسانی پیشرفت‌های مربوط به کاشت نورالینک را به اشتراک گذاشت. او گفت: در اصل، بخشی از جمجمه به اندازه یک سکه برداشته می‌شود و الکترود‌ها وارد می‌شود، سپس قسمتی از جمجمه را که برداشته شده بود جایگزین می‌کنند. پس از آن ما را با چسب فوق العاده می‌بندیم، به این ترتیب بسیاری از زخم‌ها بسته می‌شوند و و بعد از آن فرد می‌تواند به راحتی پیاده‌روی کند. این خیلی جالب است.

اما نکته جالب‌تر بخشی از ارائه بود که مربوط به خوک دوروتی بود که قبلاً یک تراشه نورالینک داشت. ماسک گفت که برداشتن ایمپلنت دوروتی برگشت پذیری دستگاه را نشان می‌دهد. ماسک می‌گوید: آنچه دوروتی نشان می‌دهد این است که می‌توانید نورالینک را قرار دهید، آن را حذف کنید و شاد، سالم و غیرقابل تشخیص از یک خوک معمولی باشید.

این تمام چیزی است که ماسک برای حذف دستگاه ارائه کرده و هیچ چیز در مورد خطرات آن نگفته است.

یافتن نظر متخصص در مورد اینکه آیا برداشتن نورالینک یا یک ایمپلنت مغزی دیگر به مغز آسیب می‌رساند یا خیر، دشوار است. اما، اگر کاشت دستگاهی مانند نورالینک خطر آسیب رساندن به بافت مغز را به همراه دارد، منطقی است فرض کنیم که هنگام برداشتن آن نیز این خطر وجود دارد.

انتهای پیام/