خودرو‌هایی که در آینده با هوا حرکت می‌کنند

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پس از اختراع خودرو‌هایی با سوخت فسیلی، یکی از دغدغه‌های اصلی تولیدکنندگان چنین موتور‌هایی و مصرف‌کنندگانش، موضوع آلودگی‌های زیست محیطی آن بود.

آلودگی‌هایی که در مقاطع مختلف باعث شد سوخت‌های دیگری مانند سوخت اتمی هم جایگزین آن شود. اما هر کدام از آن‌ها با مشکلاتی روبرو بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همین راستا محققان در پی ساخت سوخت‌های جدید و جایگزین برای به حرکت در آوردن خودرو‌ها هستند.

در همین راستا خودرو‌های الکتریکی به بازار عرضه شدند که با باتری‌های لیتیوم یونی حرکت می‌کردند. هرچند این خودرو‌ها به محیط زیست آسیب کمتری می‌رسانند، اما تولید آن‌ها نیز بدون مشکل نیست.

درحال حاضر تولید کنندگان باتری با مشکل تامین ذخایر مواد اولیه کلیدی باتری‌های بزرگ روبرو هستند. کبالت و لیتیوم دو ماده اصلی هستند که در این باتری‌ها به کار می‌روند که ذخایر مورد نیاز برای این صنعت پرسود را تامین می‌کنند.

شرکت معدنی Trent Mell of First Cobalt در کانادا در این باره می‌گوید: کبالت فلز خطرناکی است، زیرا ذخایر اندکی دارد. مقدار زیادی از آن تولید نمی‌شود. ما به کشف ذخایر بیشتر نیاز داریم.

این درحالی است که تولید کنندگان خودرو‌های مجهز به فناوری بالا و شرکت‌های الکترونیکی بدون این فلز نمی‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند؛ بنابراین تولید کنندگان خودرو‌های الکتریکی باید نگران آن باشند که تامین مواد اولیه معدنی یا فرایند‌های زیربنایی پالایش و فرآوری روی یک منبع متمرکز شود. بدون منابع متنوع احتمال محدودیت ذخایر نیز جدی‌تر می‌شود.

درهمین راستا محققان سعی دارند سوخت‌های جایگزین دیگری برای خودرو‌ها بیابند که در زیر برخی از آن‌ها را می‌خوانید:

خودرو‌های هیدروژنی در راهند

یکی از این سوخت‌های جایگزین هیدروژن است. این ماده ذخیره انبوهی در جهان دارد. این گاز بی‌رنگ و بی‌بو قابلیت ذخیره سازی و ارائه انرژی دارد. البته این ماده خود به تنهایی در جهان وجود ندارد بلکه از ترکیباتی به دست می‌آید. چند منبع از جمله سوخت‌های فسیلی یا انرژی خورشیدی و زمین گرمایی می‌توانند هیدروژن تولید کنند.

سلول‌های سوختی می‌توانند انرژی شیمیایی هیدروژن را به الکتریسیته تبدیل کنند. چنین موتوری دو تا سه برابر کارآمدتر از موتور احتراقی بنزینی است
سلول‌های سوختی می‌توانند انرژی شیمیایی هیدروژن را به الکتریسیته تبدیل کنند. چنین موتوری دوتا سه برابر کارآمدتر از موتور‌های احتراقی است که با بنزین کار می‌کنند. در حال حاضر ناوگانی از اتوبوس‌های هیدروژنی در شهر آبردین واقع در اسکاتلند به کار گرفته شده است.

خودرو‌های هیدروژنی فقط بخار آب منتشر می‌کنند. بسیاری از خودروسازان مشغول آزمایش خودرو‌های هیدروژنی هستند. BMW Hydrogen۷ یکی از مشهورترین خودرو‌های هیدروژنی است. البته به دلیل نبود ایستگاه‌های سوختگیری هیدروژنی این فناوری چندان گسترده نیست.

تهیه سوختی از روغن خوراکی

فرآیند تبدیل روغن خوراکی به سوخت بسیار ساده است و حتی می‌توان در خانه نیز آن را انجام داد
بیودیزل نوعی سوخت است که از روغن خوراکی و گریس تهیه می‌شود. هر خودرویی که موتور بنزینی معمولی داشته باشد، می‌تواند با این سوخت نیز حرکت کند.

فرایند تبدیل روغن خوراکی به سوخت بسیار ساده است و حتی می‌توان در خانه نیز آن را انجام داد. حتی در آمریکا بسیاری از افراد سوخت مورد نیاز خود را با استفاده از روغن خوراکی رستوران‌های محلی تهیه می‌کنند.

تامین سوخت از ذرت و نیشکر

اتانول نیز روز به روز بیشتر جای خود را در فهرست سوخت‌های جایگزین باز می‌کند. در حقیقت بیشتر اوقات این ماده در تابستان به بنزین اضافه می‌شود تا از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای بکاهد.

اتانول نوعی الکل است که از گیاهان تامین می‌شود. این ماده در آمریکا از ذرت و در کشور‌های دیگر مانند برزیل از نیشکر تامین می‌شود.

بسیاری از خودروسازان اکنون اتومبیل با موتور‌هایی ساخته‌اند که از چند نوع سوخت استفاده می‌کند. این موتور‌ها علاوه بر سوخت معمولی می‌توانند از اتانول E۸۵ نیز استفاده کنند. این سوخت شامل ۱۵ درصد بنزین و ۸۵ درصد اتانول است.

 

 

هوا تبدیل به سوخت می‌شود

اکنون خودرو‌هایی ساخته شده‌اند که هوای فشرده را به شکل سوخت مصرف می‌کنند. در این نوع خودرو هوا در لوله‌های مخصوص فشرده می‌شود.

در موتور‌های معمولی خودرو، هوا با بنزین ترکیب می‌شود و سپس احتراق شکل می‌گیرد تا نیروی لازم برای حرکت خودرو ایجاد شود. اما در خودرویی که هوای فشرده را جای سوخت مصرف می‌کند، موتور از انبساط هوای فشرده شده در لوله‌های مخصوص (فشار بالا) برای به کار انداختن پیستون‌های موتور خودرو کمک می‌گیرد.

خودرو‌های هوای فشرده فقط با این نوع سوخت حرکت نمی‌کنند بلکه موتور‌های الکتریکی نیز هوای داخل لوله‌ها را فشرده می‌کنند. با این وجود نمی‌توان این خودرو‌ها را الکتریکی به حساب آورد، زیرا موتور‌های آنان به طور مستقیم چرخ را به حرکت در نمی‌آورد.

موتور‌های الکتریکی بسیار کوچکترند، خودرو‌های هوای فشرده نیز باید شارژ شوند، اما چون موتور آن‌ها انرژی کمتری مصرف می‌کند، مدت زمان شارژ نیز کوتاه‌تر است.

نیتروژن مایع، سوختی کارآمد

این ماده یک سوخت جایگزین دیگر است که مانند هیدروژن در طبیعت مقدار زیادی در آن وجود دارد. خودرو‌های نیتروژنی در مقایسه با نمونه‌های بنزینی، آلاینده‌های کمتری تولید می‌کنند. اما خودرو‌های نیتروژنی برخلاف هیدروژنی به نوع متفاوتی از موتور نیاز دارند.

در حقیقت خودرو‌های نیتروژنی از موتوری شبیه موتور هوای فشرده استفاده می‌کنند. در چنین خودرویی نیتروژن مایع سرد نگهداشته می‌شود. برای روشن کردن خودرو نیتروژن وارد موتور می‌شود. در آنجا پس از داغ شدن منبسط شده و انرژی تولید می‌کند.

باتری‌های گرافنی

یکی از جدیدترین فناوری‌ها برای خودرو‌های آینده استفاده از باتری‌های گرافنی است. حتی در نمایشگاه اتومبیل جنوا ۲۰۱۷، یک خودروی چینی تمام الکتریکی از شرکت Pininfarina به نمایش درآمد که برای Hybrid Kinetic Group ساخته شده بود.

این خودروی لوکس صندوق دار H۶۰۰ با فناوری باتری گرافنی حرکت می‌کرد. البته مشخصات و قابلیت‌های فنی این خودرو مشخص نشده، اما باتری‌های گرافنی در مقایسه با نمونه‌های لیتیوم یونی ۵۰ تا ۱۰۰ برابر کارآمدتر هستند و تراکم انرژی آن‌ها ۵ تا ۱۰ برابر بیشتر است.

سال ۲۰۵۰ نیمی از خودرو‌های جهان برقی می‌شوند

تحلیلگران موسسه مالی مورگان استنلی پیش بینی می‌کنند تا ۲۰۵۰ میلادی فروش جهانی خودرو‌های برقی سالانه از ۱۳ میلیون دستگاه فراتر می‌رود.

همچنین آن‌ها پیش بینی می‌کنند تا این تاریخ نزدیک ۴۷ درصد خودرو‌های جهان برقی باشند؛ بنابراین با توجه به روند به وجود آمده و کاهش ذخایر لازم برای تولید باتری‌های لیتیوم یونی باید سوخت‌های جایگزین دیگر را نیز به کار گرفت.

منبع:مهر

انتهای پیام/

معرفی تازه‌ترین سوخت‌های پاک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار فناوری صنعت خودرو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۰۴۲۵۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(عکس) مقایسه ال۹۰ با نمونه بومی‌سازی شده!

در ادامه قصد داریم P ۹۰ را با تندر ۹۰ و فیس‌لیفت‌های قبلی این خودرو که در ایران با نام پارس تندر و تندر پلاس عرضه شدند مقایسه کنیم.

به گزارش پدال، در سال ۱۹۹۹ زمانی که رنو داچیا را خرید، پروژهٔ X ۹۰ برای توسعهٔ خودرویی اقتصادی با قیمت ۵ هزار یورو آغاز شد. پس از حدود چهار سال توسعه، این خودرو نهایتاً در ژوئن ۲۰۰۴ با نام لوگان رونمایی شد. این خودرو که به موفقیت غیرمنتظره‌ای دست پیدا کرد، با برند‌های رنو و داچیا در کشور‌های سراسر جهان به تولید رسید و عرضه شد. در کشورمان پس از کش‌وقوس‌های فراوان، لوگان که قرار بود جایگزینی برای پیکان باشد، در سال ۱۳۸۶ روی خط تولید ایران‌خودرو و پارس‌خودرو (سایپا) رفت و با نام تندر ۹۰ در سه تیپ مختلف راهی بازار کشورمان شد درحالی‌که ارزان‌ترین تیپ آن با نام E ۰، بدون حداقل امکانات رفاهی مثل فرمان هیدرولیک، حدود دو برابر پیکان قیمت داشت.

با این‌وجود و علیرغم ظاهر ساده و اقتصادی لوگان، این خودرو به لطف کیفیت بالای قوای محرکه و قطعات فنی، توانست جای خود را در بازار کشورمان باز کند. بعداً نیز نسخه‌های فیس‌لیفت و اتوماتیک تندر ۹۰ توسط خودروسازان داخلی عرضه شدند. در سال ۱۳۹۹، اما به دلیل تحریم‌ها و خروج رنو از ایران، تولید این سدان اقتصادی فرانسوی در کشورمان پس از ۱۳ سال خاتمه یافت. چندی بعد، اما به دلیل محبوبیت لوگان در ایران و همین‌طور در اختیار داشتن امتیاز پلت‌فرم و وجود زیرساخت‌های تولید در کشور، سایپا تصمیم به ساخت بومی‌سازی ایرانیزه کردن آن گرفت که نتیجهٔ آن خودرویی بنام P ۹۰ شد.

P ۹۰ که قرار است توسط پارس‌خودرو تولید شود، اواخر فروردین ۱۴۰۲ رونمایی شد و با توجه به اینکه به‌تازگی کاتالوگ آن منتشر شده است، به نظر می‌رسد فاصلهٔ زیادی با عرضه به بازار ندارد. به همین دلیل، قصد داریم در ادامه این لوگان بومی را با تندر ۹۰ و فیس‌لیفت‌های قبلی آن مقایسه کنیم. لازم به ذکر است، درحالی‌که قبلاً به نام کادیلا برای این خودرو اشاره شده بود، به نظر می‌رسد قرار است با همان نام P ۹۰ به بازار عرضه شود، زیرا در کاتالوگ مذکور همین نام دیده می‌شود.

طراحی بیرونی

سایپا نمای جلوی و عقب تندر ۹۰ را به‌طور کامل بازطراحی کرده و سعی داشته نمای مدرنی به پیکر قدیمی و سادهٔ این خودرو ببخشد. در قسمت جلوی خودرو مجموعهٔ چراغ‌ها، جلوپنجره و سپر به‌طور کامل از نو طراحی شده است. این طراحی جدید با جلوپنجرهٔ شش‌ضلعی، چراغ‌های متفاوت و قاب برجستهٔ مه شکن‌ها در طرفین سپر هرچند شاید به‌خودی‌خود زیباتر از لوگان به نظر برسد، اما این فرم تهاجمی هیچ‌گونه هماهنگی با پروفیل جانبی خودرو ندارد، زیرا این قسمت کاملاً دست‌نخورده باقی مانده و هیچ تغییری را نسبت به لوگان تجربه نکرده است. در اینجا طراحان حتی زحمت تغییر آینه‌های جانبی را هم به خود نداده و از همان آینه‌های ساندرو و تندر پلاس استفاده کرده‌اند.

در عقب خودرو شاهد چراغ‌های جدیدی هستیم که تا روی در صندوق کشیده شده و با فرم جعبه‌ای خودرو هماهنگی بیشتری دارد. در پایین هم سپر با بخش بزرگی از پلاستیک سیاه بازطراحی شده است. به‌طورکلی، هرچند شاید طراحی جلو و عقب P ۹۰ با نمایی مدرن‌تر و تهاجمی‌تر به‌خودی‌خود زیبا باشد، اما ناهماهنگی این طراحی جدید با فرم بسیار ساده و قدیمی پروفیل جانبی لوگان تضاد ناخوشایندی ایجاد است. این در حالی است که در فیس‌لیفتی که داچیا در سال ۲۰۰۸ روی لوگان انجام داد و در سال ۱۳۹۶ توسط ایران‌خودرو با نام تندر پلاس در کشورمان عرضه شد، طراحی خودرو با تغییراتی نه‌چندان بزرگ، اما مؤثر و بدون بر هم زدن فرم هماهنگ لوگان، بروزتر و شکیل‌تر شد.

از سوی دیگر، خود سایپا نیز در پاییز سال ۱۳۸۷ درحالی‌که تازه لوگان به ایران آمده بود، فیس‌لیفتی جزئی روی آن انجام داد که با نام پارس تندر عرضه شد. مهم‌ترین تغییر ظاهری این خودرو در قسمت عقب با چراغ‌های جدید و انتقال جا پلاک از روی سپر به بالا انجام گرفته بود و نمای جلو دست‌نخورده باقی ماند. بااین‌حال، فیس‌لیفت پارس تندر هم چندان جالب از آب درنیامد و کمکی به زیباتر شدن لوگان نکرد.

داخل

در داخل P ۹۰ سایپا از داشبورد و رو دری‌ها ساندرو و تندر پلاس استفاده کرده که هرچند کمی بهتر از داشبورد اولیه و قدیمی تندر ۹۰ به نظر می‌رسد، اما کاملاً رنگ و بوی کهنگی دارد. البته طراحان سایپا با استفاده از نمایشگر لمسی، مجموعهٔ جدید کنترل‌های سیستم تهویه و صفحه آمپر جدید سعی در بروز کردن این داشبورد داشته‌اند، اما این اقدامات جزئی تأثیر چندانی نداشته و در داخل P ۹۰ همچنان شاهد همان فضای کهنه و بی‌روح لوگان هستیم که هیچ شباهتی به یک خودروی مدرن امروزی ندارد. همچنین در این خودرو از غربیلک فرمان کوییک استفاده شده که کاملاً با فرم کلی داشبورد خودرو بی‌ربط است درحالی‌که دکمه‌های بالابر شیشه همچنان روی داشبورد قرار دارند. با توجه به تغییرات بزرگ بیرونی، بهتر بود برای داخل P ۹۰ هم داشبورد جدیدی طراحی می‌شد تا لااقل در داخل حس خودروی جدیدتری را به خریداران بدهد. البته گفته شده نسخهٔ اتوماتیک این خودرو با داشبورد جدیدی ارائه خواهد شد.

تجهیزات

P ۹۰ از لحاظ امکانات نسبت به تندر ۹۰ پیشرفت نسبتاً خوبی داشته و سایپا مواردی مثل فرمان برقی D شکل با سیستم، پایش باد تایرها، رینگ آلومینیومی، سیستم تهویه نیمه اتوماتیک، دو ایربگ، تریم داخلی دورنگ، شیشه دودی عقب، تنظیم برقی آینه‌های جانبی، سنسور دنده عقب، دوربین دنده عقب، چراغ‌های خودکار، دی‌لایت، نمایشگر ۷ اینچی، آنتن کوسه‌ای، سنسور باران، کنترل پایداری و ترمز کمکی را در نظر گرفته است درحالی‌که تندر ۹۰ در تمام نسخه‌های قبلی خودروی بسیار فقیری بود و امکانات آن صرفاً به مواردی مثل دو ایربگ، سیستم تهویه دستی، تنظیم برقی آینه‌های جانبی و فرمان هیدرولیک محدود می‌شد.

پیشرانه

غیر از طراحی بیرونی، تغییر مهم دیگر P ۹۰ زیر کاپوت رخ داده است، زیرا ازآنجایی‌که امکان تولید پیشرانهٔ اصلی تندر ۹۰ یعنی K ۴ M در کشور وجود ندارد، سایپا تصمیم گرفته در این خودرو از پیشرانهٔ ME ۱۶ استفاده کند. این همان موتور EC ۵ پژو-سیترئن محسوب می‌شود که در دوران برجام به سایپا رسید. این موتور که از سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ بهره می‌برد را درواقع باید نسخهٔ سایپا از پیشرانهٔ TU ۵ پلاس ایران‌خودرو دانست. هرچند گفته می‌شود موتور ME ۱۶ در برخی جزئیات مثل بلوک سیلندر با موتور ایران‌خودرو متفاوت است، اما ۱۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۴۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که دقیقاً با TU ۵ پلاس یکسان است.

انتقال نیروی این موتور هم توسط همان گیربکس پنج سرعتهٔ دستی مورداستفاده در شاهین صورت می‌گیرد که توسط مگا موتور تولید می‌شود و طبق گفته‌ها از تکنولوژی شرکت آیسین بهره می‌برد. همچنین قرار است بعداً نسخهٔ اتوماتیک P ۹۰ هم با گیربکس شش سرعتهٔ ساخت شرکت چینی DAE تولید شود. پیشرانهٔ P ۹۰ خروجی کمی بیشتری از موتور ۱.۶ لیتری K ۴ M تندر ۹۰ دارد که ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن متر گشتاور داشت، اما نقطهٔ قوت اصلی لوگان کیفیت بالای قوای محرکه بود که باعث می‌شد خریداران با ظاهر زشت، کابین قدیمی و امکانات اندک تندر ۹۰ کنار بیایند درحالی‌که این موضوع در P ۹۰ کمرنگ شده است. البته موتور TU ۵ هم از پیشرانه‌های نسبتاً کم‌ایراد داخلی است، اما باید ببینیم نسخهٔ سایپا از این موتور چه عملکردی خواهد داشت.

جمع‌بندی

درمجموع، با وجود تمام تغییراتی که در P ۹۰ ایجاد شده، درحالی‌که لوگان در بازار‌های جهانی هم‌اکنون در نسل سوم خود قرار دارد، تولید دوبارهٔ نسل اول که پیشینهٔ آن به بیست سال پیش بازمی‌گردد آن‌هم با پیشرانهٔ پژو و صرفاً چند آپشن بیشتر چه توجیهی دارد آن‌هم درحالی‌که سایپا در سبد محصولات خود سدان مدرن‌تر شاهین را دارد که قرار است با همین پیشرانهٔ ME ۱۶ تولید شود؟ درهرحال، طبق آخرین گزارش‌ها، تولید P ۹۰ در تیرماه ۱۴۰۲ آغاز خواهد شد و حدود ۱۰ درصد قیمت کمتری نسبت به شاهین خواهد داشت.

مقایسه مشخصات فنی

تندر ۹۰ P ۹۰ پیشرانه K ۴ M ME ۱۶
حجم موتور ۱۵۹۸ سی‌سی ۱۶۰۰ سی‌سی
قدرت ۱۰۵ اسب بخار ۱۱۳ اسب بخار
گشتاور ۱۴۰ نیوتن متر ۱۴۴ نیوتن متر
گیربکس ۵ سرعته دستی ۵ سرعته دستی
وزن ۱۱۰۰ کیلوگرم ۱۱۵۵ کیلوگرم
طول ۴،۲۴۷ میلی‌متر ۴،۳۳۰ میلی‌متر
عرض ۱،۷۴۰ میلی‌متر ۱،۷۴۰ میلی‌متر
ارتفاع ۱،۵۳۴ میلی‌متر ۱،۵۳۰ میلی‌متر
فاصلهٔ محوری ۲،۶۳۰ میلی‌متر ۲،۶۳۰ میلی‌متر
ظرفیت باک ۵۰ لیتر ۴۷ لیتر