به نقل از «ایسکانیوز»

پردیس کورش حمایت از تمامی فیلم‌ها را درصدر وظایف خود می‌داند

تاریخ انتشار: ۲۸ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۱۱۶۹۰۱

به گزارش ایسکانیوز، دو روز گذشته خبری با مضمون هشدار جهت تحریم سینما کورش در خصوص فیلم‌های هنر و تجربه منتشر شد که به نظر می‌رسید ضمن احترام دوطرفه موجود بین مجموعه‌ها نکاتی نیز وجود دارد که لازم به توضیح ودرنهایت تعامل است.

گروه محترم و شریف هنر و تجربه شش ماه است که قرارداری با این مجموعه ندارد و پردیس سینمایی کورش با نگاه حمایت و پشتیبانی تمامی فیلم‌های مربوط به هنر و تجربه را اکران می‌کند پس در نتیجه نگرانی نگاه سرمایه سالاری از طرف سینمای متفکر هنر و تجربه نسبت به پردیس کورش نباید وجود داشته باشد چه بسا که مجموع پرداخت شش ماه از آخرین قرارداد بسته شده نیز با این پردیس تسویه نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نکته دوم این‌که کمترین ظرفیت سینما کوروش ۱۹۰ صندلی است و تجربه این چندسال نشان داده که بیشترین تعداد مخاطب هنر و تجربه در اکثر سانس‌ها ۱۰ یا پانزده نفر بوده که به همین دلیل سالن مجهز وی آی پی کورش که ده‌نفره است در اختیار این دسته از مخاطبان قرار می‌گیرد.

می‌شود فیلم کوپال را به عنوان یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های هنر و تجربه دانست که در بهترین روز بیشترین تعداد بلیت فروخته شده‌اش بیست و پنج نفر بوده است. در بیشتر مواقع مخاطبان با برنامه ریزی در سانس بعدی این فیلم را تماشا کرده‌اند.

این‌که شاید یک یا دو نفر با ظرفیت پر روبه رو شده باشند هرگز دلیل مناسبی برای اعتراض نیست.چرا که برخی سانس‌ها در برخی روزها حتی یک نفر مخاطب نیز ندارد از طرفی دیگر فراموش نکنیم که درحال حاضر فیلم‌های خوبی در حال اکران هستند که به اقتصاد و رونق سینما نیز کمک می‌کنند.

طبیعی است که ما درمورد این فیلم‌ها با تعداد بالای مخاطب روبه رو هستیم پس لازم است به این حجم از مخاطب نیز احترام گذاشته شود که دقیقا کارگردان محترم فیلم کوپال نیز به خاط مخاطب و از جنس همین احترام اعتراض کرده است.

سینمای هنر و تجربه برای پردیس کورش سینمای مهم و ارزشمندی است و این نکته قابل انکار نیست چرا که نگاه تازه‌ای را وارد چرخه اکران کرده است به همان اندازه مخاطب سینما نیز برای کورش مهم و ارزشمند است درنتیجه مدیریت کردن هر دوی این ارزش‌ها با توجه به کمیت و کیفیت فیلم‌ها در چهارچوب قانون و توافق اتفاق می‌افتد.

از سینمای هنر و تجربه انتظار درک این موضوع را بدون نگرانی و برچسب زدن همراه اعتماد خواهانیم.چرا که اعتقاد داریم «هنر و تجربه» سینمای متفکر و قابلی است و ما هرگز در حمایت کردن از « هنر و تجربه» کوتاهی نخواهیم کرد. در آخر املای درست پردیس کورش بدین شکل است که بسیار از رعایت کردن این امر خرسند خواهیم شد.

مارال دوستی، مدیر روابط عمومی پردیس سینمایی کورش

503

فیلم پردیس سینمایی کوروش فیلم کوپال هنر و تجربه

منبع: ایسکانیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۱۱۶۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاش تلویزیون، این مدلی نبود

امروز روز مهمی برای فوتبال ایران در عرصه باشگاهی است؛ با توجه به اهمیت دیدار‌هایی که قرار است برگزار شود، ممکن است سرنوشت قهرمان این دوره از بازی‌های لیگ برتر مشخص شود. دست بر قضا دو بازی بسیار مهم هم قرار است برگزار شود که هر دو تأثیرگذار و تعیین‌کننده خواهند بود. یکی در تبریز که استقلال صدرنشین با تراکتور مچ‌اندازی می‌کند و دیگری در تهران که سپاهان به مصاف پرسپولیس می‌رود.

برگزاری هر دو دیدار در یک روز، چهارشنبه بزرگی را رقم زده و با توجه به حساسیت موجود در جدول رده‌بندی، اهمیت این دیدار‌ها را اگر از دربی بیشتر نکند، دست‌کمی از آن هم ندارد. این دو بازی با توجه به حضور تماشاگرانی که برای گرم‌شدن میدان پا به ورزشگاه می‌گذارند، ویترین مناسبی برای تبلیغ این رشته ورزشی در ایران است. البته که با توجه به رشد فضای مجازی، چنین ویترینی بیش از گذشته در عرصه بین‌المللی معرفی شده، ولی فرصت بی‌نظیری بود که بتوان از کنار آن بیشترین بهره را برای معرفی چهره دیگری از ایران برد.

قبل از ادامه مبحث همین ابتدا باید تکلیف را مشخص کرد که چنین روایتی با علم و آگاهی از این موضوع پیاده می‌شود که فوتبال مثل قبلا دغدغه کوچه و بازار نیست. درست در روز‌هایی که سفره‌ها کوچک‌تر شده‌اند، خیلی نیاز به دلِ خوشی است تا برای بازی‌های لیگ برتر، مثل سابق سرودستی شکسته شود. با علم به این موضوع، ولی بازهم می‌شد از این فرصت، استفاده درخوری کرد به شرط آنکه تلویزیون، این مدلی نبود.

این مدلی بودن تلویزیون در چند مورد خلاصه می‌شود؛ اول و مهم‌ترین آن‌ها انحصارطلبی است. صداوسیما سال‌های زیادی است که اجازه تأسیس و رشد شبکه‌های خصوصی را نمی‌دهد و همه چیز باید تحت سیطره‌اش قرار بگیرد. حتی اگر قرار به فعالیت بر بستر اینترنت هم باشد، باز باید این نهاد نیمچه چراغ سبزی نشان دهد. ناگفته پیداست که چنین نگاهی، روایت را یک‌سویه و رفته‌رفته مخاطب را دلسرد می‌کند. نگاه تکراری به وقایع با چهره‌های برمدار مانده، اجازه ذوق‌زدگی از مخاطب را می‌گیرد.

پیامد اصلی آن، ریزش مخاطب است. اتفاقی که چندسالی است رخ داده و به گواه آمار همین نهاد و البته اظهارات مسئولان رده‌بالایش، برنامه‌ها دیگر مخاطب چندانی ندارند. تمام مواردی که در بالا گفته شد، شامل برنامه‌های ورزشی می‌شوند. انحصار در این مورد تأثیرش را گذاشته و مخاطب مثل سابق استقبالی از آن ندارد. تازه برای فوتبال، خاصه از نوع پخش زنده‌اش، شرایط برای تلویزیون بهتر است و همچنان در زمره برنامه‌های پربیننده‌اش محسوب می‌شود.

ناگفته پیداست که این پربیننده‌بودن در مقایسه با سایر برنامه‌های کنونی است وگرنه کیست که نداند آمار در مقایسه با گذشته در همین بخش هم چنگی به دل نمی‌زند.

پس دومین مدل تلویزیون که در چنین روز مهمی برای فوتبال می‌توانست بهتر باشد، ولی نیست، ریزش مخاطبش به‌واسطه رانده‌شدن اکثر متخصصان و سپردن امور به دست آن‌هایی است که آمار نشان داد، صلاحیت چندانی برای تولید محتوای جذاب و البته مخاطب‌پسند ندارند.

غلبه نگاه پولی بر کیفیت هم دیگر مدل تلویزیون است که مخاطب فوتبالی را در چنین روزی آزار می‌دهد؛ پخش آگهی‌های بازرگانی تا یک ثانیه مانده به شروع بازی و زیرنویس‌های ناتمام در طول ۹۰ و چند دقیقه هم نشان می‌دهد که تلویزیون از پخش فوتبال، به دنبال بهره مالی است. افزایش درخور نرخ‌های آگهی در زمان پخش دیدار‌های مهم هم مهر تأییدی بر این ماجرا است. این موارد بخشی از تلاش برای انحصارطلبی تلویزیون در چنین رویداد‌هایی را توجیه می‌کند؛ هرچند تمامی اتفاقات را شامل نمی‌شود. حالا دیگر، سخن‌گفتن از این بحث که‌ای کاش این نهاد کمی با همین فوتبال که از ثانیه به ثانیه‌اش درآمدزایی می‌کند با روی خوش تا می‌کرد و دستی در جیب می‌کرد تا باشگاه‌های تا بن گرفتار بدهی را نجات دهد، امری آرمان‌گرایانه به نظر می‌رسد.

اصولا، اما در دنیایی بهتر، در چنین چهارشنبه‌هایی که مردم هم دل و دماغی برای پیگیری بازی‌های فوتبال داشته باشند، فضا برای رقابت آزاد باز است تا هر شبکه تلویزیونی که خدمت و کیفیت بهتری در پخش و تولید محتوا دارد، بتواند میهمان خانه‌های مخاطب شود. هرچند شاید مخاطب هم مجبور شود اندکی پول برای تماشای این زیبایی بپردازد، ولی آن‌وقت دیگر خیالش راحت است که نقد و نگاه یک‌طرفه‌ای به او خورانده نمی‌شود و قرار نیست با دیدن لحظه به لحظه برمدارماندگان، با آگهی‌های ریزودرشت، زیرنویس‌ها و تبلیغات عجیب و غریب که به میانه میدان هم کشیده شده و تولید محتوایی که فاقد جذابیت و کیفیت است، لذت تماشای یک بازی فوتبال از او سلب شود.