به نقل از «شبستان»

پاسخ هایدندان شکنِ «تشنه تر از آب» به شبهات/مهمترین درس عباس بن علی(ع) برای نسل جوان

تاریخ انتشار: ۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۲۹۸۲۹۳

خبرگزاری شبستان: عمل به وظیفه ما را به کمال مطلوب می رساند. کسی که حضرت ابوالفضل(ع) را الگوی خود قرار داده یعنی به درجه ای از درک و معرفتی رسیده که از ایشان الگوپذیری دارد پس نصف راه را رفته است.

حجت الاسلام دکتر مهدی خدامیان آرانی، نویسنده و پژوهشگر در مورد کتاب خود با عنوان «تشنه تر از آب» که به زندگی حضرت ابوالفضل (ع) پرداخته است، در گفت وگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان گفت: در کتاب «تشنه تر از آب» تلاش کردم پیام های زندگی حضرت ابوالفضل(ع) را با نثری ساده و روان برای نسل امروز بیان کنم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

وی با بیان اینکه این کتاب از سوی انتشارات بهار دلها چاپ شده است، اظهار کرد: نویسندگان از آثار تاریخی فقط از منظر تاریخ عبور نکنند، بلکه طوری به مباحث تاریخی بپردازند که کاربردی باشد. ادبیات  نیز باید به گونه ای باشد که مخاطب با اثر ارتباط برقرار کند. در کتاب «تشنه تر از آب» تلاش کردم که مطالب به گونه ای بیان شود که برای مخاطب جذاب، خواندنی و آموزنده باشد و در پایان کتاب چند نکته مهم در مورد حضرت ابوالفضل (ع) که برای مخاطبان سوال و شبهه بود را تبیین کردم.

 

حجت الاسلام خدامیان آرانی مهمترین درس حضرت ابوالفضل (ع) را عمل به وظیفه خواند و ادامه داد: جوانان ما به دنبال این هستند که بدانند در عصر غیبت چه وظیفه ای دارند. آنها دنبال کمال، ارتباط با امام زمان(عج) و دیدن امام زمان(عج) هستند. الگوپذیری از حضرت ابوالفضل(ع) می تواند پاسخگوی جوانان عاشق امام زمان(عج) باشد.

 

این محقق و مولف مذهبی تاکید کرد:‌ حضرت ابوالفضل (ع) می توانستند برای جنگ بروند و با دشمنان جنگ کنند اما به فرمایش امام زمان خود عمل کردند. امام حسین (ع) از حضرت ابوالفضل(ع) درخواست کردند که برای بچه ها آب بیاورد. در حقیقت ایشان ماموریت حضرت ابوالفضل(ع) را مشخص کردند. جوانان ما با تاسی از حضرت ابوالفضل(ع) وظیفه گرا می شوند، نسبت به امام زمان(عج)، وظیفه خود را تشخیص و انجام می دهند.

 

حجت الاسلام دکتر خدامیان آرانی تصریح کرد: عمل به وظیفه ما را به کمال مطلوب می رساند. کسی که حضرت ابوالفضل(ع) را الگوی خود قرار داده یعنی به درجه ای از درک و معرفتی رسیده که از ایشان الگوپذیری دارد پس نصف راه را رفته است. حضرت ابوالفضل (ع) برای 14 قرن پیش نیستند، ایشان می توانند الگویی برای تمام زمان ها باشند.

 

وی ابراز کرد: حضرت ابوالفضل (ع) به ما آموختند وظیفه گرا بودن مهم است نه نتیجه گرایی؛ نتیجه گرا بودن باعث ناامیدی می شود. معمولا ما در ذهنمان به دنبال نتیجه هستیم. به حضرت ابوالفضل(ع) دستور داده شد که آب بیاورند. ایشان تمام تلاش خود را کردند که به وظیفه شان عمل کنند. در ظاهر ایشان موفق نشدند اما یاسی برایشان ایجاد نشد زیرا وظیفه گرا بودند. در زندگی باید سعی کنیم وظیفه گرا باشیم. باید سعی کنیم وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهیم و نتیجه را به خداوند متعال بسپاریم، اینگونه دچار یاس، نا امیدی و استرس نمی شویم.

 

وی با اشاره به معرفت حضرت ابوالفضل (ع) اظهار داشت: معرفت بسیار گسترده است و صفات زیادی از جمله ادب در آن جای دارد. حضرت ابوالفضل(ع) نسبت به امام زمان خود معرفت پیدا کرده بودند. حضرت ابوالفضل(ع) نسبت به امام حسین(ع) تواضع داشتند. برای حضرت ابوالفضل(ع) امان نامه آوردند، ایشان را به سوی خود دعوت کردند و به ایشان وعده حکومت دادند اما حضرت ابوالفضل(ع) قبول نکردند و امام زمان خود را تنها نگذاشتند. اگر همچون حضرت ابوالفضل(ع) نسبت به آرمان های امام زمان(عج) خود به معرفت برسیم، در ما پذیرش آرمان مهدوی ایجاد می شود.

 

حجت الاسلام خدامیان آرانی در مورد کیفیت نگارش کتاب «تشنه تر از آب» بیان کرد: قبل از این کتاب، کتابی با عنوان «هفت شهر عشق» را در مورد حماسه عاشورا نوشتم از زمان حرکت امام حسین(ع) و یارانشان از مدینه تا بازگشت اسرا به مدینه. نگارش این کتاب حدود 2 سال زمان برد. در نوشتن کتاب «هفت شهر عشق»" فیش هایی برای حضرت ابوالفضل(ع)نوشته بودم و تحقیقات زیادی انجام دادم. با توجه به این تحقیقات و فیش برداری ها نگارش کتاب «تشنه تر از آب» یک ماه بیشتر طول نکشید. در این کتاب سعی کردم خود را به جای مخاطب امروزی بگذاریم و سلیس و روان بنویسم. خودم را جای جوانانی گذاشتم که دچار تحیر و سرگردانی هستند.

 

این محقق و پژوهشگر تاکید کرد: انسان از نسیان است. جلوه های پرفریب دنیا انسان را دچار غفلت می کند. الگوپذیری از زندگی حضرت ابوالفضل(ع) می تواند ما را به بیداری برساند. در پایان کتاب «تشنه تر از آب» به نکات و حقایقی اشاره کردم تا سوالات و شبهات جوانان برطرف شود.

 

وی با اشاره به یکی از شبهات مطرح شده در مورد حضرت ابوالفضل(ع)، تصریح کرد: یکی از مواردی که زیاد بیان می شود، این است که حضرت ابوالفضل(ع)، امام حسین(ع) را برادر خطاب نمی کردند اما در روز عاشورا حضرت ابوالفضل(ع)، امام حسین (ع) را برادر خطاب کردند، زمانی که امام حسین(ع) هیچ پشت و پناهی جز خدا نداشت. در واژه برادر یک نوع صمیمیت و پشتیبانی هست، این واژه لطافت خاصی دارد و حضرت ابوالفضل(ع) اعلام کردند که یار و یاور امام حسین (ع) هستند. علامه مجلسی می گوید: در روز عاشورا حضرت ابوالفضل(ع)، امام حسین(ع) را «یا اخی» صدا کردند. این کلمه در خود یک نوع حس پشتیبانی دارد. در هیچ جای تاریخ نیامده که حضرت ابوالفضل(ع)، امام حسین(ع) را برادر صدا نمی کردند. در انتهای کتاب " تشنه تر از آب" به طور مفصل به این مسئله پرداخته ام.

 

این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: از نکات دیگری که در انتهای «تشنه تر از آب» به آن اشاره کردم، مسئله فرات است. عده ای گفته اند که حضرت ابوالفضل(ع) برای آوردن آب به فرات رفتند. فرات 20 کیلومتر تا کربلا فاصله دارد ،در این صورت رفت و برگشت به فرات یک روز زمان می برد. این شبهه در کتاب  بحث و بررسی شده است. در حقیقت حضرت ابوالفضل(ع) به فرات نرفتند. از فرات کانال هایی جدا می شود که یکی از کانال ها از کربلا می گذشت و تا خیمه 1500 متر فاصله داشت. حضرت ابوالفضل(ع) به سمت این کانال می روند. در حال حاضر نیز این کانال از پشت حرم حضرت ابوالفضل(ع) عبور می کند.

 

وی در پایان خاطرنشان کرد: شبهه دیگری که مطرح می کنند در مورد نوع آب فرات است و می گویند این آب، قابل شرب نبوده؛ برخی می خواهند با اعتقادات جوانان بازی کنند و این مسایل را مطرح می کنند. به این مسئله نیز در کتاب «تشنه تر از آب» پرداختم. آب فرات در حال حاضر زلال است، به خاطر وجود سدهایی که در پنجاه سال اخیر زده شده است. آب فرات در زمان امام حسین(ع) قابل خوردن نبوده است. آب کانال های فرات نیز قابل شرب نبوده است. عرب ها آن زمان در جاهایی از کانال های فرات، نیم دایره ای به عمق 20 متر حفر می کردند همچون حوضچه که موادی که در آب بود ته نشین می شد و از آن آب برای شرب استفاده می کردند به چنین جایی «شریعه» می گفتند. حضرت ابوالفضل(ع) در کربلا به سمت شریعه رفتند تا آب بیاورند.

 

 

 

پایان پیام/9

منبع: شبستان

کلیدواژه: مسابقات بین المللی قرآن مجلس دکترین مهدویت همایش دکترین مهدویت قرآن کریم قرآن آذربایجان شرقی حسن روحانی دولت مهدویت تشنه تر از آب حضرت عباس ع سبک زندگی اسلامی کلیدواژگان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۲۹۸۲۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان