آیت الله آملی لاریجانی؛ ایران بر سر برجام هیچ مذاکره جدیدی نخواهد کرد
تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۳۰۵۱۵
خرداد:رئیس قوه قضاییه با تأکید براینکه جمهوری اسلامی هیچ مذاکره جدیدی درباره برجام نخواهد داشت، گفت: مباحث اساسی مربوط به سیاست های نظام از جمله توان دفاعی و پیشبرد فناوری موشکی از جمله موضوعات غیرقابل مذاکره است.
به گزارش خرداد از اعلام اداره کل روابط عمومی قوه قضاییه، آیت الله آملی لاریجانی روز دوشنبه در جلسه مسئولان عالی قضایی، خطاب به دولتمردان آمریکا گفت: شما که کشوری مثل عربستان را تسلیح می کنید تا مرتکب جنایات جنگی در یمن شود و علاوه بر برهم زدن امنیت منطقه به دنبال دوشیدن آنها هستید درحالی که یک فرد متوهم نامتعادل خبیث مثل ترامپ در رأس دولت تان حضور دارد و مدام علیه جمهوری اسلامی سخن می گوید چگونه به خود اجازه می دهید درخصوص توانمندیهای دفاعی ایران سخن از مذاکره به میان آورید؟وی با بیان اینکه ایران در طول 40 سال گذشته با وحدت مردم، مسئولان و رهبری های داهیانه امام راحل (قدس الله نفسه الزکیه) و رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی) هیچ خوفی بابت دشمنی ها به خود راه نداده است، اظهار کرد: این چالش ها را نیز همانند گذشته با اقتدار و صلابت پشت سر خواهیم گذاشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
**دولت در جهت رفع مشکلات کارگران گام برداردرئیس قوه قضاییه افزود: همه ما باید از کارگران شریف کشور حمایت کنیم و فراموش نکنیم که تلاش این عزیزان نقشی تعیین کننده در پیشبرد اهداف متعالی انقلاب و توسعه کشور دارد. امیدواریم کارگران نیز با تلاش هرچه بیشتر بر افتخارات و دستاوردهای کشور بیفزایند و دولت نیز با کمک قوای دیگر برای رفع مشکلات این قشر که بسیاری از آنان با حداقل های معیشتی روزگار خود را سپری می کنند، راه حل های مناسبی را اتخاذ کنند.آیت الله آملی لاریجانی با بیان اینکه معلمان در عصر حاضر با توجه به انواع هجمه ها و تبلیغات فرهنگی وظیفه‌ای عظیم و الهی بر عهده شان قرار دارد، روز معلم را به همه معلمان تبریک گفت و تأکید کرد: همه باید تلاش کنیم که قدردان زحمات معلمان باشیم و از دولت محترم هم می خواهیم که مشکلات این قشر شریف را تا حد میسور برطرف کنند تا معلمان عزیز بتوانند با خیالی آسوده به فکر تربیت صحیح نسل امروز باشند.وی همچنین فرارسیدن 11اردیبهشت روز کارگر را به همه رزمندگان جبهه تولید و صنعت کشور تبریک گفت و تصریح کرد: امروز مهمترین راهکار کشور در رویارویی با چالش های اقتصادی، نگاه به درون، حمایت از سرمایه گذاری و حمایت از تولید ملی است که در این عرصه، کارگران نقش بسیار پررنگی دارند.
** شهید مطهری تعصب عقلانی نسبت به دین داشترئیس قوه قضاییه در بخش دیگری از سخنان خود با بزرگداشت 12 اردیبهشت روز معلم، یاد و خاطره شهید آیت الله مرتضی مطهری را گرامی داشت و تصریح کرد: شهید مطهری الگویی واقعی برای معلمان و خصوصاً روحانیت امروز در امر تبلیغ است زیرا ایشان هم اهل فکر و فضل بود و هم تعصب عقلانی نسبت به دین داشت. اگر راه صحیح را تشخیص می داد، پای این راه می ایستاد و از آن دفاع می کرد.آیت الله آملی لاریجانی افزود: آن شهید یک انسان اهل معنا، باخدا و اهل تهجد بود. همین شب زنده داریها است که موجب می‌شود یک انسان اینهمه مبدأ خیر و برکت باشد. بر همین اساس می بینیم که امام (قدس الله نفسه الزکیه) با همه سختگیری هایی که داشتند توصیه می فرمودند که از کتاب های شهید مطهری بلااستثنا استفاده کنید. وی بیان داشت: نمی توان مدعی بود که هیچ کس به اندازه شهید مطهری تحقیق و تتبع نکرده است اما امتیاز استاد مطهری نسبت به سایرین این است که آن شهید یک انسان خودساخته، خوش فکر ، متدین و اهل علم بود که با شناخت مسائل روز می توانست نیازهای نسل جوان را تشخیص و به صورت تنقیح شده، به سئوالات و شبهات این نسل به زبان خودشان پاسخ دهد.آیت الله آملی لاریجانی اضافه کرد: ایشان تمام عمر خود را وقف فهم و تبلیغ دین یعنی رساندن پیام دین به زبان نسل امروز کردند و برهمین اساس انتخاب روز شهادت ایشان به عنوان روز معلم بسیار با مسمی و با مناسبت است زیرا مسئولیت بزرگی که بر دوش معلمان وجود دارد، تربیت و پرورش صحیح نسل جوان و ترویج ارزشهای الهی و اسلامی در میان نسل امروز است.
** «انتظار» برای شیعیان مسئله اساسی استرئیس قوه قضاییه مفهوم انتظار در تفکر شیعه را مسئله ای رکنی و اساسی توصیف کرد و افزود: در روایات متعدد مسئله انتظار فرج به عنوان افضل عبادات شمرده شده است و در برخی روایات نیز از فرج به عنوان «فرج الله» یاد کرده اند که حتی اگر فرج را در معنای اعم آن درنظر بگیریم، آنچه ما امروز به عنوان انتظار فرج می شناسیم مصداق حقیقی و اتم همان فرج است.آیت الله آملی لاریجانی با اشاره به خصوصیات انتظار فرج برای شیعیان ادامه داد: انتظار فرج برای شیعه یک مسئله واقعی و امری حقیقی است. در واقع وجود و حضور امام برای شیعیان یک حقیقت نزدیک است. از بُعد عرفانی و معنوی، امام به مثابه خورشید تابانی است که ما با بستن چشمان خود از او محروم مانده ایم. چنانکه در مورد وجود حضرت حق نیز همین تعبیر در قرآن کریم آمده که «الله نورالسموات و الارض» و «یهدی الله لنوره من یشاء» و «هو الاوّل و الآخر والظاهر و الباطن» و امثال آن. حقیقتی که نور آسمانها و زمین است، از چه خیری غایب است. امام زمان (سلام الله علیه) نیز با همین ملاحظه غایب نیست و این ما هستیم که در واقع از حقیقت نورانی او غایبیم. رئیس قوه قضاییه با بیان اینکه امام (عج) در این عالم حضور دارند و برای رفع گرفتاری شیعیان کار و دعا می کنند، افزود: انتظار فرج برای شیعیان دارای این بعد اعتقادی است و دعا می‌‌کنیم که «هَب لنا رأفَتَه و رحمتَه و دعائَه و خَیرَه».
**امید، دستاورد انتظار به مفهوم واقعی آن استآیت الله آملی لاریجانی در ادامه با بیان اینکه انتظار فرج از بعد نفسی نیز یک امر اساسی به شمار می رود، افزود: این انتظار به انسان امید و حرکت می دهد چنانکه شیعیان نیز در طول تاریخ با همین امید از بزرگترین مشکلات و فشارها عبور کرده و در عین حال تمسک به ائمه را حفظ کرده اند زیرا ائمه معصومین را طریق رسیدن به حق متعال می دانند. این دستاورد، غایتی است که از انتظار به مفهوم واقعی آن برخاسته است.رئیس قوه قضاییه با بیان اینکه انتظار فرج غیر از برخی دکان ها و بساط هایی است که عده ای بر پا می کنند، انتظار واقعی را توحید محض دانست و خاطرنشان کرد: در ابتدای زیارت آل یاسین می خوانیم که «السلام علیک یا داعی الله» یعنی اولین سلام در این زیارت، سلام بر دعوت کننده به سوی حق است. بنابراین از نگاه ما امام، طریق الی الحق است. در زیارات و ادعیه دیگر نیز شاهد همین خطاب ها، سلام ها و توصیف ها هستیم و این دقیقاً بر خلاف تعبیرات سوئی است که درباره محبت شیعیان به اهل بیت (ع) بخصوص در دوران های اخیر با ترویج وهابیون صورت گرفته و نشان می دهد که این تبلیغات کذب محض است.آیت الله آملی لاریجانی افزود: انتظار فرج، انتظار رسیدن کسی است که فانی در توحید حق تعالی است و بر همین اساس شیعیان ائمه معصومین (ع)را گرامی می دارند. در انتظار فرج، معاد و نبوت نیز نهفته است و امام، طریق آنها نیز به شمار می رود. طبق آنچه در زیارت آل یاسین و برخی ادعیه دیگر می خوانیم، باب ائمه (ع) باب هدایت به همه تعالیم انبیا است. رئیس قوه قضاییه همچنین با اشاره به برگزاری نشست هفته گذشته دادستانها و روسای کل دادگستریهای سراسر کشور در مازندران، تفصیل مطالب مطرح شده در این نشست از جمله درخصوص «احیای حقوق عامه» را به جلسات دیگر موکول کرد.براساس این گزارش، ادامه بحث و بررسی پیرامون لایحه اصلاح قانون مبارزه با قاچاق انسان و عبوردهندگان افراد غیرمجاز از مرز در دستور کار امروز مسئولان عالی قضایی قرار داشت و موادی دیگری از آن به تصویب رئیس قوه قضاییه رسید.
برچسب ها: برجام ، آیت الله آملی لاریجانی ، ایران
منبع: خرداد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۳۰۵۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مناقشه آبی ایران و افغانستان وارد فاز جدیدی شد
افغانستان در بالادست قرار دارد و دست بالای حقابه‌ها در اختیار این کشور است. مناقشه ایران و افغانستان بر سر آب‌های مرزی تنها مختص به امروز و زمان حکومت طالبان نبوده است. این اختلافات از زمان قاجار و بین ساکنان حوزه رودخانه هیرمند وجود داشته، به‌طوری که در سال ۱۸۵۷ حکمیت تقسیم آب‌های مرزی بین ایران و افغانستان به دولت انگلیس ارجاع شد.
به گزارش هم‌میهن، ژنرال گلد اسمیت، وزیر خارجه انگلیس در آن زمان رأیی صادر کرد که براساس آن هیچ‌یک از طرفین نباید به عملیاتی مبادرت کند که باعث کسر آب لازم برای آبیاری سواحل هیرمند شود و دو کشور باید به‌صورت مساوی از آب هیرمند برخوردار باشند، اما اختلافات همچنان ادامه یافت تا به سال ۱۲۸۱ و کلنل مک‌ماهون رسید. مک‌ماهون بالاخره در سال ۱۲۸۴ هجری شمسی رای داد که از آب هیرمند در بند کمال‌خان دوسوم به افغانستان و یک‌سوم به ایران برسد.
این رای و شروطی که بر ایران تحمیل می‌کرد اعتراض ایران را به‌دنبال داشت و اختلافات ادامه یافت تا در زمان پهلوی اول، در سوم اسفند ۱۳۱۵ با امضای پروتکل موقتی قرار شد هر مقدار آبی که به بند کمال‌خان می‌رسد، به‌صورت مساوی میان دو کشور تقسیم شود. برای محکم‌کاری در سال ۱۳۱۷ هم اعلامیه‌ای از سوی وزارت خارجه ایران و افغانستان منتشر شد که مجلس شورای ملی در سال ۱۳۱۸ این اعلامیه را تصویب کرد، اما مجلس افغانستان حاضر به تصویب آن نشد و اختلافاتی که تصور می‌شد حل‌شده ادامه یافت.
افغانستان همچنان از تخصیص حقابه ایران خودداری می‌کرد تا در سال ۱۳۲۶ نبود آب در طرف ایران به مرگ بیش از ۲۴هزار رأس گاو و کوچ مردم در استان سیستان‌وبلوچستان منتهی شد. در این سال پای میانجی‌گری ایالات متحده هم بر این اختلاف باز شد و در سال ۱۳۲۷ موضوع به شورای امنیت سازمان ملل کشید.
در نهایت در سال ۱۳۵۱ معاهده حقابه میان افغانستان و ایران درباره هیرمند بین امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر ایران و محمدموسی شفیق، نخست‌وزیر افغانستان امضا شد و مجالس هر دو کشور آن را تصویب کردند، اما موضوع هریرود همچنان بلاتکلیف ماند. تقریباً هیچ دولتی در افغانستان به‌طور دائم حقابه ایران از هیرمند و هریرود را اجرا نکرده است.
قوانین آب‌های مرزی چه می‌گویند؟طبق مفاد کنوانسیون ۱۹۹۷ سازمان ملل متحد، هر دولتی که در حوزه رودخانه مشترک قرار دارد، این حق را داراست که در قلمرو سرزمینی خود، بهره‌برداری منصفانه و معقول از جریان آب حوضه آبریز فرامرزی، با الزام به عدم آسیب‌رسانی جدی به سایر کشور‌های مشترک، داشته باشد. براساس این کنوانسیون استفاده و توسعه رودخانه‌های فرامرزی باید با هدف دستیابی به استفاده بهینه و پایدار از آن و منافع حاصل از آن با در نظر گرفتن منافع سایر کشور‌های ساحلی صورت گیرد و حق دولت‌ها برای استفاده از رودخانه مشترک و همچنین وظیفه همکاری در حفاظت از آن به رسمیت شناخته شود.
اما مشکل این است که کنوانسیون‌ها و قوانین بین‌المللی از این دست در اکثر موارد با در نظر گرفتن شرایط و ویژگی‌های کشورهایی، چون کشور‌های اروپایی نوشته می‌شوند. مثلاً رودخانه دانوب را در نظر بگیرید که مرز بین ۱۰ کشور اروپایی است و در مسیر خود از آلمان، اتریش، اسلواکی، مجارستان، کرواسی، صربستان، بلغارستان، رومانی، مولداوی و اوکراین عبور می‌کند.
در خبرهای بین‌المللی کمتر می‌خوانیم که اختلاف عمیقی بین این همه کشور بر سر آب این رودخانه وجود داشته باشد و تقریباً تمامی کشور‌های مسیر چنین رودخانه‌ای که دلتای آن دومین دلتای بزرگ جهان است، براساس قوانین حاکم بر حقابه‌های تعیین‌شده عمل می‌کنند و در صورت بروز اختلاف، به همین قوانین مراجعه می‌شود. درحالی‌که واقعیت جغرافیایی ایران این است که ما در اروپا نیستیم و همسایگان ما آلمان و اتریش و بقیه کشور‌ها نیستند.
ما در بهترین حالت همسایه‌ای، چون ترکیه داریم که اگرچه کشوری اروپایی است، اما برنامه سدسازی‌هایش در زمان تکمیل، بلایی بدتر از مشکلی که افغانستان برای ما به‌وجود آورده بر سر ایران خواهد آورد؛ و در شرق، با حکومت طالبان طرف هستیم، حکومتی که تمامی کشور‌ها و نهاد‌های بین‌المللی به دلیل قوانین ضدانسانی حاکم بر این حکومت، به‌طور کلی قادر نیستند آن را به رسمیت بشناسند، پس آرزویی عبث و بیهود است اگر ایران انتظار داشته باشد طالبان مراودات سیاسی و اقتصادی بین‌المللی را به رسمیت بشناسد؛ مراوداتی که طالبان تقریباً هیچ شناختی از آنها ندارد.
هرچند با تاریخچه مختصری که در اینجا ارائه شد هم مشخص است که همان زمانی که دولتی مورد تایید جوامع بین‌المللی در افغانستان حضور داشت باز هم پایبندی به قوانین بین‌المللی در حوزه آب‌های مرزی، برای این دولت موضوعی کاملاً تعریف‌نشده بود.
افغانستان بر سر منابع آبی مشترک چه آورده؟جواب این سوال در «دکترین هارمون» نهفته است. «دکترین هارمون» نظریه «حاکمیت مطلق سرزمینی» است که حامی آزادی نامحدود یک کشور در بهره‌برداری از آب‌های رودخانه‌های بین‌المللی است که از قلمرو آن کشور عبور می‌کنند و مدعی است که کشور‌ها در رابطه با چنین منابع آبی‌ای به‌هیچ‌وجه متعهد به تعهدات قانونی بین‌المللی نیستند. این دکترین ابتدا در سال ۱۸۹۵ به درخواست وزارت امور خارجه آمریکا برای مشاوره در مورد اختلاف ایالات‌متحده با مکزیک درخصوص استفاده از آب رودخانه ریوگرانده شکل گرفت، اما بعد‌ها توسط بسیاری از کنوانسیون‌ها و نهاد‌های بین‌المللی رد شد. حالا این دکترین در دستور کار امارت اسلامی برای مهار آب‌های فرامرزی قرار گرفته است.
خردادماه سال گذشته احمد وحیدی، وزیر کشور، گفته بود که «پیشتر مسئولان مختلفی در زمینه حقابه هیرمند صحبت کرده‌اند. از این رو ما منتظر آن تیم مشترکی هستیم که به اتفاق طالبان و نیرو‌های ایرانی و متخصص تشکیل شود تا این تیم وضعیت آب را در سد‌های منطقه بررسی کنند و ببینند در حال حاضر با توجه به حقابه ایران، وضعیت فعلی چگونه است».
وحیدی تاکید کرده بود: «اگر آب در سد‌ها موجود بود، طرف طالبان باید سهم ایران را بدهد و اگر نبود این مسئله باید برای ما روشن شود؛ چراکه متخصصین ما معتقدند در این سد‌ها آب موجود است، اما طرف طالبان می‌گوید که آب موجود نیست. با این حال تشکیل کمیته مشترک از سمت ما پیش‌بینی شده و این کمیته باید تشکیل و از محل مذکور بازدید کنند. به هر حال طالبان باید این موضوع را سامان دهد.»
پیش از آن ابراهیم رئیسی در سفر به استان سیستان‌وبلوچستان از طالبان خواسته بود «حق مردم سیستان و بلوچستان را سریع‌تر بدهند». این سخنان رئیسی با واکنش تمسخرآمیز طالبان مواجه شده بود. طالبان ایران را به بی‌اطلاعی از وضعیت آب هیرمند متهم کرده و از مقامات ایرانی خواسته بود «معلومات خود را در مورد هیرمند تکمیل کنند». همان موقع سخنگوی سازمان فضایی ایران گفته بود این سازمان با تصاویر ماهواره‌ای وضعیت آب در این رودخانه را بررسی کرده و «تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که حکومت افغانستان در برخی نقاط با انحراف مسیر آب و ایجاد بند‌های متعدد، مانع از رسیدن آب به ایران شده است.»
حالا در کنار تصاویری که حاکی از رهاسازی آب در افغانستان به سمت شوره‌زار‌ها هستند، خبر رسیده فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانه هریرود در بالادست ایران (استان خراسان رضوی) و سد دوستی با حضور ملاعبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان و عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، افتتاح شده است. سد پاشدان یکی از پروژه‌های بزرگ سدسازی کشور افغانستان محسوب می‌شود که در ۲۰ کیلومتری شرق شهر هرات بر روی سرشاخه‌های هریرود واقع شده و ظرفیت ذخیره ۴۵ میلیون مترمکعب آب را دارد.
هریرود، دومین رود مهم افغانستان پس از هیرمند، از مناطق مرتفع ولسوالی لعل و سرجنگل سرچشمه می‌گیرد و با گذر از ولایت‌های غور و هرات در افغانستان، از مرز مشترک افغانستان و ایران می‌گذرد و پس از پیوستن کشف‌رود به آن، با نام رود تجن وارد شنزار‌های کشور ترکمنستان شده و به بیابان قره‌قوم منتهی می‌شود. هریرود از منابع اصلی آب ورودی به بخش‌هایی از شمال شرق ایران، یکی از منابع تامین آب مشهد و نیز دشت سرخس است.
اگر بین ایران و افغانستان بر سر هیرمند توافقنامه‌هایی، هرچند اجرانشده، وجود دارد، بر سر استفاده از هریرود همان توافقات نصف‌ونیمه هم وجود ندارد. به این شکل دست ایران حتی از اعتراض هم کوتاه است؛ اعتراض‌هایی که تاکنون درباره هیرمند به جایی نرسیده است.
به‌طور کلی در افغانستان چهار پروژه سد کجکی، سدکمال‌خان، سدبخش‌آباد و سد پاشدان وجود دارند که تقریباً به‌طور کامل به بهره‌برداری رسیده‌اند و همه این چهار پروژه بر روی منابع آبی مشترک با ایران اجرا شده‌اند.
افغانستان از ایران چه می‌خواهد؟جواب این سوال به احتمال قوی همان «پول» است. به هر حال کشوری که حقابه دستش است می‌تواند با استفاده از آن، خواسته‌های خود را به کشور پایین‌دست تحمیل کند؛ کاری که ترکیه در مرز‌های غربی می‌کند و هر روز بر پروژه‌های آبی خود می‌افزاید. فروردین ۱۴۰۰، قبل از تسلط دوباره طالبان بر همسایه شرقی ایران بود که محمد‌اشرف‌غنی، رئیس‌جمهور وقت افغانستان، در مراسم افتتاح سد کمال‌خان در ولایت نیمروز به صراحت گفت، کشورش «از این پس در مقابل نفت به ایران آب می‌دهد». سدکمال‌خان بر روی رودخانه هیرمند در مرز ایران و افغانستان احداث شده است.
صراحتی که در این گفتار رئیس‌جمهور سابق افغانستان بود به‌واقع همان نظمی است که بر قوانین کشور‌ها در همه جای دنیا حاکم است. اگر شما کشوری با منابع غنی طبیعی - هر منبعی - هستید که کشور‌های دیگری به آن نیاز دارند، پس می‌توانید از آن منبع طبیعی درآمدزایی کنید. اگر از این منظر به خواسته افغانستان نگاه کنیم، احتمالاً باید منطقی به‌نظر برسد، البته منطقی که بر روابط بین طالبان با سایر کشور‌ها و در واقع، روابط بین یک حکومتی که کل دنیا به رسمیت نشناخته‌اند با بقیه دنیا، حاکم است.
درباره ایران و افغانستان بار‌ها شاهد بوده‌ایم که حکومت قبلی افغانستان و حالا طالبان مدعی رهاسازی حقابه ایران از هیرمند بوده‌اند، اما در عمل هیچ آبی به ایران نرسیده است. تفکر حاکم بر حکومت‌های افغانستان و حتی مردم مناطق مرزی این کشور این است که همسایگان در قبال جریان آب به سمت مرز‌ها باید پول پرداخت کنند و واقعیت حاکم بر روابط بین افغانستان با همسایگانش این است که با قوانین بین‌المللی نمی‌توان با این گروه به مذاکره نشست.
تشدید اقدامات افغانستان در حوزه آب در طی سال‌های اخیر به‌ویژه باعث کاهش شدید ذخایر آبی «چاه‌نیمه‌ها» به‌عنوان اصلی‌ترین منبع تامین آب در استان سیستان و بلوچستان شده است. مشکل خشکسالی هم وضعیت را از گذشته بدتر کرده است. واقعیت حاکم بر جغرافیای ایران در منطقه شرق وابستگی ایران به آبِ واردشده از افغانستان را نشان می‌دهد. اما دست ایران هم کاملاً خالی نیست. نباید از نظر دور داشت که افغانستان هم به ایران نیاز دارد و این نیاز افغانستان به ایران می‌تواند ابزار فشاری باشد بر حکومت طالبان تا ایران بتواند حقابه خود را به‌دست بیاورد.
افغانستان به دلیل سال‌ها جنگ در این کشور، از داشتن زیرساخت‌هایی، چون نیروگاه‌های تولید برق به قدر کفایت محروم است. این می‌تواند ابزاری باشد برای ایران برای برقراری یک مبادله پایاپای برق برای افغانستان و آب برای سیستان و بلوچستان. ابزار دوم ایران هم در تجارت خارجی افغانستان نهفته است. این کشور به هیچ دریایی یا آب‌های بین‌المللی راه ندارد. ایران می‌تواند از طریق بندر چابهار تجارت خارجی افغانستان را تسهیل کند و در مقابل افغانستان را ملزم به تامین حقابه ایران کند. دسترسی به بنادر ایران برای حکومت طالبان حیاتی است و ایران می‌تواند از این نیاز به نفع خود بهره ببرد. از سویی صادرات نفت به افغانستان، همان که اشرف‌غنی زمانی خواهان آن بود، دیگر راه‌حلی است که ایران می‌تواند در پیش بگیرد.
مسائل محیط زیستی تمامی کشور‌ها ارتباط تنگاتنگی با روابط سیاسی و بین‌المللی این کشور‌ها با دنیا دارد. استفاده بهینه از تمامی ابزار‌های فوق که ایران به آن مجهز است، به این بستگی دارد که ایران بتواند سیاست خارجی خود را برای استفاده از این ابزار‌ها تقویت کند.
طالبان حکومتی است که به یکباره از اعماق تاریخ به قرن بیست‌ویکم پرتاب شده است، اما با همین حکومت هم می‌شود مذاکره کرد. بدون شک تمرین مذاکره و ارائه پیشنهاد‌هایی که طالبان و مردم افغانستان نتوانند آن را رد کنند، به یک دیپلماسی قوی نیاز دارد؛ دیپلماسی‌ای که بتواند منافع ایران را در نظر گرفته و براساس آن مذاکره کند. دیپلماسی ایران باید تبدیل به «هنر رزم» محیط زیستی شود هماهنگ با مقتضیات جغرافیایی.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند