چرا گاهي به جاي حرف زدن، سکوت مي‌کنيم؟
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۵۴۰۱۴
خبرگزاري آريا -
به‌نظر مزاياي ناشي از سکوت بيش از منافع اظهار نظر است
به نظر شما چرا گاهي اوقات برخي کارکنان در موقعيتي که بايد اظهار نظر کنند، سکوت مي‌کنند؟ آيا از پيامدهاي آن واهمه دارند؟ چرا برخي کارمندان با وجود آگاهي از در خطر بودن پروژه يا هر فرآيند سازماني، از هر گونه تلاش بالقوهاي براي پيشگيري از آن اجتناب مي‌کنند؟ دليل اين امر عدم احساس امنيت براي مشارکت و تعامل در سازمان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دادههاي موسسه Gallup نشان مي‌دهد که سه نفر از هر 10 کارمند آمريکايي موافق تاثيرات مثبت اظهار نظر در محل کار هستند. با اين حال، با تغيير اين نسبت به 6 نفر از هر 10 نفر، سازمانها مي‌توانند 27 درصد کاهش گردش مالي، 40 درصد کاهش حوادث ايمني و 12 درصد افزايش بهرهوري را تجربه کنند. دکتر امي ادمونسون، استاد مدرسه کسب وکار لندن، مفهوم «امنيت رواني» را مطرح کرده و آن را فضايي تعريف مي‌کند که در آن افراد در بيان نظرات شخصي خود احساس راحتي مي‌کنند. ادمونسون تاکيد مي‌کند که امنيت رواني زمينهساز بهبود کيفيت، يادگيري رفتار و بهرهوري است.
مطالعهاي داخلي در شرکت گوگل نشان مي‌دهد که تيمهاي کاري داراي امنيت رواني بالاتر در اجراي ايده‌هاي متنوع و بهبود عملکرد خود بهتر از تيمهاي ديگر عمل مي‌کنند. علاوه‌بر اين، اعضاي اين تيم‌ها به احتمال بيشتري در آينده سازمان را ترک نخواهند کرد. فرهنگ امنيت رواني کارکنان را قادر به مشارکت در مسائل سازماني مي‌کند. به اين ترتيب مي‌توانند بدون هيچ ترسي ريسک کرده و تجربه کنند. آنها مي‌توانند بدون هراس از شکست يا مجازات اظهار نظر کنند. چنين فرهنگي را با شرايطي مقايسه کنيد که در آن کارمندان از هرگونه اظهار نظري و مطرح کردن ايده‌هاي جديد وحشت دارند. حتي تصور مشارکت آنها در خصوص مسائل مختلف مربوط به سازمان دشوار است.
چهار پرسش براي رسيدن به امنيت رواني
1. بر سر چه قابليت‌هايي ميتوانيم به يکديگر تکيه و اعتماد کنيم؟
2. هدف تيم ما چيست؟
3. شهرتي که به دنبال آن هستيم چيست؟
4. در رسيدن به اين شهرت چه اقدامات بديعي بايد انجام دهيم؟
امنيت رواني زمينهساز بهبود کيفيت، يادگيري رفتار و بهرهوري است
«اين سوالات براي ايجاد فرهنگ امنيت رواني طراحي شدهاند. لطفا توجه داشته باشيد که ترتيب آنها به اندازه خود سوالات بسيار مهم است. اولين پرسش به نقاط قوت اعضا توجه دارد و بنياني براي ايجاد امنيت فردي و سپس پرداختن به چالش‌هاي تيمي شکل مي‌دهد».
پس از برخي آموزش‌ها و اقدامات پيشگيرانه از نخستين نفري که در سمت راست من نشسته بود، پرسيدم: «اعضاي تيم بنا بر کدام قابليت‌ها مي‌توانند به شما تکيه کنند؟ او براي چند لحظه فکر کرد و پاسخ داد: «قبل از هر چيزي، ميتوانم شما را نسبت به رعايت تاريخ تحويل پروژه‌ها مطمئن سازم. من تقريبا در تحويل هيچ پروژه‌اي تاخير نميکنم». سايرين به نشانه تاييد سخنان او سرشان را تکان دادند. او پرسيد: «اما آيا واقعا ميتوانيد در اين باره به من اعتماد کنيد؟» اعضاي تيم به نمونههايي از اين قابليت او اشاره کردند و او به اين نتيجه رسيد که اعضاي تيم براي اين ويژگي او ارزش قائل هستند و واقعا در انجام کارهاي خود به او نياز دارند.
از نفر بعدي همين سوال را پرسيدم و نتايج همچنان مثبت بود. در نهايت، همه اعضا از هم تيمي‌هاي خود شنيدند که تک تک ويژگي‌هاي مطرح شده واقعا براي اعضاي تيم ارزشمند هستند. هر يک از اعضاي تيم يک به يک از تواناييهاي خود در کمک به تيم سخن گفتند، تمامي قابليت‌هاي فردي از طرف سايرين ارج نهاده شد و در نهايت احساس مثبت امنيت رواني در اعضا تقويت شده بود.
اين يک شروع خوب بود اما تيم به امنيت رواني عميق‌تري نياز داشت تا کسب‌وکار سازمان به رشد واقعي دست پيدا کند. آنها بايد با تعريف هدف و هويتي مشترک به هماهنگي بيشتري ميرسيدند. از آنها خواستم به برخي عناصر فکر کنند. چرا هر روز کار مي‌کنند؟ هدف از شکل‌گيري واحد منابع انساني در سازمان چيست؟ اعضا چگونه در دستيابي به اين اهداف تلاش مي‌کنند؟ در ادامه با توجه به اهداف و فرآيندهاي شکل گرفته در ذهنشان، ترجيح مي‌دهند در سازمان با چه ويژگي‌هايي شناخته شوند؟
اعضاي تيم در پايان اين بحث بر سر برخي «اصول هدايتگر» به توافق رسيدند. امروز از اين اصول براي تقويت يک مسير و رويکرد مشترک، اتحاد و هويتي مشترک و نهايتا ايجاد احساس هميشه عميق شونده امنيت رواني استفاده مي‌کنند.
ايجاد فرهنگ امنيت رواني
درحالي‌که برخي عناصر حياتي نظير ساختار سازماني، فرآيندها و ويژگي‌هاي سيستم بر فرهنگ سازمان تاثيرگذارند، ابعاد رفتاري فرهنگ توسط تک تک افراد، تک تک تيم‌ها و هر روز در حال شکل‌گيري است. امنيت رواني تيمي و فردي هر دو از الزامات سازمان به‌شمار مي‌روند اما امنيت رواني فردي در فرآيند شکل‌گيري امنيت رواني نقش پررنگي ايفا مي‌کند. پاسخ به چهار سوال اشاره شده توانست اعضاي تيم منابع انساني را به سطحي از امنيت رواني برساند که در نهايت به اعتماد و صداقت ختم مي‌شد. چنين شرايطي قابليت هر گونه مشارکت و تعامل را به اعضاي تيم بخشيد. بررسي اين چهار سوال ميتواند در هر سازمان يا تيمي که به دنبال ايجاد فرهنگ امنيت رواني است تاثيرات مشابهي برجاي بگذارد.
رهبران و مديران مي‌توانند از اين چهار پرسش براي تشويق کارکنان به تعامل و صداقت بيشتر استفاده کنند. رهبران بايد به چهار پرسش از يک ديدگاه تيمي و سازماني پاسخ دهند. در اين صورت به بقيه اعضاي سازمان ثابت خواهد شد که رفتار مورد انتظار قابل دستيابي است و هماهنگي يک قابليت در دسترس براي سازمان است. درحالي‌که تغيير فرهنگي در سازمان به ندرت مسيري مستقيم و ساده را دنبال مي‌کند، اما عملکرد حتي يک تيم در سازمان ميتواند تاثيرات اجتماعي قابل توجهي به جاي بگذارد. نبايد بيش از اين صبر پيشه کرد. مديران بايد به‌سرعت زمينههاي شکل‌گيري امنيت رواني در تيمهاي خود را به کمک اين چهار پرسش ساده فراهم کنند.
منبع: روزنامه دنياي اقتصاد
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۵۴۰۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نبنزیا: شورای امنیت به گروگان آمریکا تبدیل شده است
واسیلی نبنزیا، نماینده دائم روسیه در سازمان ملل متحد، در واکنش به وتوی آمریکا علیه پذیرش فلسطین در این سازمان بین‌المللی گفت: شورای امنیت سازمان ملل به گروگان سیاست واشنگتن در خاورمیانه تبدیل شده است.
براساس گزارش آر تی، نبنزیا در نشست مجمع عمومی که به بحث درباره وتوی آمریکا علیه پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت در خصوص پذیرش فلسطین به‌عنوان عضو کامل در سازمان ملل اختصاص داشت، افزود: ما عمیقاً از چنین اقداماتی که طرف آمریکایی انجام داده است متاسفیم. همه اقدامات آمریکا منعکس کننده این است که نیرو‌های امنیتی بین المللی در واقع طی این ۶ ماه به گروگان سیاست آمریکا در خاورمیانه تبدیل شده است.
در پایان آوریل گذشته، آمریکا از حق وتوی خود در شورای امنیت استفاده کرد و در نتیجه مانع پیش‌نویس قطعنامه الجزایر در مورد پذیرش فلسطین به عنوان عضو کامل سازمان ملل شد.
شایان ذکر است که در سپتامبر سال ۲۰۱۱، فلسطین درخواستی برای پیوستن به این سازمان به عنوان عضو کامل ارائه کرد. اما در آن زمان نتوانست حمایت شورای امنیت سازمان ملل را جلب کند.
در آن زمان نیز آمریکا اعلام کرد که قصد دارد قطعنامه را در صورت تایید سایر اعضای دائمی وتو کند. سپس تشکیلات خودگردان فلسطین تصمیم گرفت این موضوع را برای مدتی متوقف کند و به عنوان ناظر دائمی در سازمان بین المللی باقی بماند.
فرآیند پذیرش یک کشور برای عضویت در سازمان ملل متحد با تصمیم مجمع عمومی به توصیه شورای امنیت سازمان ملل متحد انجام می‌شود.
باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل اروپا و آمریکا
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود