به نقل از «ساعت24»

تصمیم خودروسازان اروپایی برای ماندن در ایران

تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۳۷۷۷۸

ساعت24 -حرف از رفتن شرکت‌های خارجی کم و زیاد شنیده می‌شود.برخی شرکت‌های خارجی قبل از آنکه دولت امریکا از آنها بخواهد، رفتن را به ماندن ترجیح دادند و برخی دیگر هم اطلاعیه عدم همکاری‌های جدید را خبررسانی کردند.

حرف از رفتن شرکت‌های خارجی کم و زیاد شنیده می‌شود.برخی شرکت‌های خارجی قبل از آنکه دولت امریکا از آنها بخواهد، رفتن را به ماندن ترجیح دادند و برخی دیگر هم اطلاعیه عدم همکاری‌های جدید را خبررسانی کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما شرکت‌های خودرویی جریان متفاوت تری نسبت به سایر شرکت‌های خارجی دارند.آنها وقتی به ایران آمدند از اینکه در سال‌های تحریم با چه اعداد و ارقامی متضرر شدند در جمع خبرنگاران صحبت کردند و شرکت‌های ایرانی هم از اینکه تصمیم خودروسازان خارجی به صنعت خودرویی کشور صدمه وارد کرد و باعث شد خودروها با کیفیت پایین به دست مردم برسد، از مدیران شرکت‌های خارجی گلایه کردند. «ایران» در گفت و گو با منابع مطلع و آگاه کسب اطلاع کرد که شرکت های پژو، سیتروئن و رنو به همکاری‌های خود با ایران ادامه خواهند داد.
بر این اساس خودروسازان ایرانی و خارجی تصمیم گرفتند در دور جدید همکاری‌ها قراردادهایی را امضا کنند که در صورت تحریم مجدد کمترین اثر‌پذیری را داشته باشند. بهترین راهکار سرمایه‌گذاری مشترک بود.

پژو خودروهای جدید با ایران می‌سازد
از این‌رو شرکت پژو پیشگام در به دست آوردن بازار خودروی ایران قرارداد همکاری مشترک را امضا کرد. قراردادی که از دل آن شرکت ایکاپ ایجاد شد و مردادماه 95 هر دو شرکت به صورت مساوی 450میلیارد ریال برای شرکت یاد شده واریز کردند. این شرکت در نخستین مرحله تولید خودروی 2008 را آغاز کرد.خودرویی که از بدو ورودش مورد استقبال گسترده مردم قرار گرفت.قیمت این خودرو در زمان تحویل 98 میلیون تومان تعیین شد و اکنون بواسطه افزایش قیمت ارز 110 میلیون تومان را هم تجربه کرده است. در شرایط خروج امریکا از برجام احتمال رفتن پژو در بین مردم قوت گرفته است.اما، از پیر فوره فرانسوی؛ معاونت بازاریابی و فروش ایکاپ پرسیدیم با تحریم دوباره ایران، پژو چه تصمیمی خواهد گرفت؟ وی پاسخ داد:تمام توان پژو فرانسه بر داخلی‌سازی محصولاتی است که قرارداد آن را امضا کرده‌ایم.اگر درصد داخلی‌سازی را افزایش دهیم دیگر گسترش تحریم‌ها مانع فعالیت‌ها نمی‌شود.از این‌رو می‌توان خودروهای جدید را روانه بازار ایران کرد. یک مقام مسئول در ایران خودرو هم درخصوص ماندن یا رفتن شرکت پژو، گفت:شرکت پژو درباره خروج از ایران صحبتی نکرده و از آنجا که در ایران سرمایه‌گذاری کرده است، نمی‌تواند مانند سال‌های گذشته ایران را ترک کند.شرکت پژو در کشورمان ماندگار خواهد شد.رفتن از ایران برای این شرکت لطمه اقتصادی سنگین دارد و از طرفی آن مجموعه نمی‌خواهد وارد جهت گیری‌های سیاسی شود.

سیتروئن به پروژه‌هایش ادامه می‌دهد
روی دیگر گزارش ما مربوط به سیتروئن است.شرکتی که با نارنجی‌پوشان جاده مخصوص قرارداد امضا کرد و از چند روز آینده محصول مشترک آنها پیش فروش می‌شود.
شرکت سیتروئن به جهت آنکه منافع مشترکی با امریکا ندارد در ایران خواهد ماند و به همکاری‌های خود ادامه خواهد داد.این گفته یک مقام مسئول در شرکت سایپا است.وی پیش‌بینی کرده است که سیتروئن سطح تعاملات خود با ایران را افزایش خواهد داد.
اوایل مرداد ماه سال 95، ژان کریستف کمارد قائم مقام مدیرعامل گروه پژو - سیتروئن گفته بود: در همکاری با سایپا سه خودرو تفاهم شده است. یک خودرو در سگمنت B است. خودروی دیگر در سگمنت C و خودروی دیگر در زمره خودروهای مدرن و لوکس است.لذا در نخستین تولید مشترک خودروی شاسی بلند به‌نام CXR تولید خواهد شد.نخستین خودروی مشترک سایپا و پژو سیتروئن اواخر سال 2017 میلادی تولید و اوایل سال 2018 میلادی وارد بازار خواهد شد.در این مدت یعنی تا قبل از سال 2018 میلادی کارخانه مشترک آماده، تجهیز و روند تولید دنبال می‌شود. نخستین خودرویی که تولید خواهد شد خودروی شاسی بلند است که مردم ایران تمایل زیادی به آن دارند.

رنو هم می‌ماند ولی با شرط و شروط
در این میان جای پای رنویی‌ها محکم‌تر از پژو و سیتروئن نیست. در حالی که مدیران رنو در تهران از ماندن صحبت می‌کنند و می‌گویند دلیلی برای رفتن ندارد و مانند گذشته همکاری‌ها ادامه خواهد داشت ولی مدیران ارشد رنو فرانسه از ترس به خطر افتادن منافع‌شان در امریکا نسبت به شروع همکاری‌ها در تولید مشترک کمی تعلل می‌کنند. یک منبع آگاه و مطلع در گفت و گو با «ایران» می گوید که آنها می‌خواهند در قرارداد همکاری با سازمان گسترش و نوسازی شروط جدیدی را لحاظ کنند. شروطی که در صورت افزایش فشار تحریم امریکا بدون دردسر و پرداخت هزینه
از ایران بروند. سازمان گسترش و نوسازی قرارداد این مجموعه با رنو را دور از دسترس نمی‌داند و می‌گوید تنها در چند بند با یکدیگر اختلاف نظر داریم.اگر مشکلات آن بندها حل شود قرارداد دو مجموعه با سرعت برای تولید خودروهای داستر جدید و کوئید اجرایی می‌شود. البته در مورد بندهای قرارداد همکاری رنو و سازمان گسترش بارها وعده داد شد اما هنوز چالش بندهای این قرارداد به قوت خود باقی است و کارشناسان خودرویی اجرا شدن آن در این شرایط را محال می‌دانند.
در سال‌های تحریم رنو به صورت اسمی از ایران نرفت اما فضایی را ایجاد کرد که امکان گرفتن قطعه به صورت مستقیم فراهم نشد،اما پژو در آن مقطع زمانی بلافاصله از ایران خارج شد.
رنو و نیسان از جمله مجموعه‌هایی هستند که با تحریم خودرویی ایران بیشترین دوری را تجربه خواهند کرد. آنها بازار بسیار بزرگی در امریکا دارند و به همین دلیل حاضر نیستند منافع‌شان به خطر بیفتد. از طرفی به نظر می‌رسد مجموعه هیوندای و کیاموتورز هم در زمینه تولید اما و اگر‌هایی بیاورند و مانند دوران تحریم محصولات نهایی خود را از کشورهای عربی وارد ایران کنند.
 

منبع: ساعت24

کلیدواژه: اروپا خودروسازي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۳۷۷۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خودروسازان؛ متهم ردیف اول ناترازی بنزین

  هرساله تلاش زیادی برای افزایش تولید بنزین در کشور می‌شود و به‌واسطه سرمایه‌گذاری‌های گسترده و به‌کارگیری پالایشگاه‌های بیشتر در کشور تولید بنزین افزایش می‌یابد، اما از آنجا که سرانه مصرف بنزین در کشور ایران بالاتر از حد متوسط در دنیاست، همه بنزین‌های تولیدی در کشور می‌سوزد و حتی در برخی از برهه‌های زمانی، دولت‌ها مجبور به واردات بنزین شده‌اند. به گفته کاظم عزیزی، معاون صنایع و انرژی ستاد مدیریت حمل‌ونقل و سوخت، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های حال حاضر کشور مصرف بی‌رویه انرژی است که این مسأله از یک‌سو به ازدست‌رفتن منابع محدود زیرزمینی کشور منجر شده و از سوی دیگر خروج ارز از کشور را در پی دارد.براساس آمار، مصرف بی‌رویه بنزین در کشور بیشتر از سایر حامل‌های انرژی است، به‌طوری‌که بیش از ۴۰درصد به میزان مصرف این سوخت افزوده شده و هم‌اکنون ۸۵ درصد از سبد سوخت بخش حمل‌ونقل سبک کشور را به خود اختصاص داده است. درحالی‌که سال ۱۳۹۸ مصرف بنزین میانگین ۹۵میلیون لیتر در روز بود، اما امروز این رقم به میانگین ۱۱۵ تا ۱۲۰ میلیون لیتر رسیده است؛ یعنی در چهار سال، مصرف بنزین ۲۵میلیون لیتر بیشتر شده است. به بیان دیگر، هر سال ۶ ــ ۵میلیون لیتر به مصرف روزانه بنزین افزوده شده است.
 
بنزین؛ به نام ایران و به کام کشورهای همسایه
قاچاق بنزین اولین و ساده‌ترین مسأله برای افزایش مصرف سوخت است؛ درحالی‌که در دولت نهم و دهم سهمیه‌بندی بنزین اجرا شد و تا حد زیادی جلوی پدیده قاچاق بنزین در کشور را گرفت، دولت یازدهم و دوازدهم سهمیه‌بندی بنزین را حذف کرد؛ به‌این‌ترتیب بنزین ۳۰۰تومانی تبدیل به سودده‌ترین کالای قاچاق شد، چراکه قیمت بنزین در منطقه در آن روزها رقمی بالای ۲۰هزار تومان داشت. این درحالی‌بود که پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس وارد مدار شده بود و ایران را از واردات بنزین بی‌نیاز کرد اما نبود برنامه‌ریزی در زمینه مدیریت مصرف باعث شد شاهد رشد مصرف باشیم. 
 
سبد تک‌محصولی حامل‌های انرژی  در کشور
با بازگشت سهمیه‌بندی بنزین و کاهش سهمیه‌ها، انتظار می‌رفت که مصرف بنزین کاهش پیدا کند اما این کاهش به اندازه‌ای نبود که ناترازی سوخت در کشور برطرف شود. به اعتقاد کارشناسان، یکی دیگر از دلایل مهم افزایش مصرف بنزین، متنوع نبودن سبد سوخت مصرفی و افزایش سهم بنزین در این سبد است. نسبت خودروهایی با سوخت گاز یا CNG در کشور بسیار کم است. از طرف دیگر علی‌رغم وجود گاز مایع فراوان در کشور، از این سوخت در سبد مصرفی حامل‌های انرژی خودروها تقریبا استفاده نمی‌شود. خودروهای برقی هم که سال‌هاست چشم‌انتظار توجه مسئولان هستند و علاوه‌براین، تقریبا جایگاه سوخت برای این نوع از خودرو در کشور وجود ندارد یا بسیار اندک است.
 
خودروهایی که اسقاط نمی‌شوند
روند تولید خودروهای داخلی روزبه‌روز بیشتر می‌شود اما به میزان تولید خودرو، اسقاط انجام نمی‌پذیرد. طبیعتا سالانه هزاران خودرو با مصرف بالاتر از نرخ جهانی در کشور تولید می‌شوند که روزبه‌روز به‌خاطر مشکلاتی که برای آنها به‌وجود می‌آید، مصرف بنزین‌شان افزایش پیدا می‌کند. در همین راستا سالاری معتقد است: روند خروج خودروهای فرسوده از ناوگان در کشور متوقف شده. لازم است سیاست‌های بهینه‌سازی مصرف در بخش حمل‌ونقل و خودرو هرچه سریع‌تر اجرایی شود و در صورت پیاده‌سازی این سیاست‌ها روزانه ۱۶میلیون لیتر سوخت صرفه‌جویی خواهد شد.به اعتقاد کارشناسان، خودروهای فرسوده نیز سهم پررنگ‌تری در ناترازی بنزین دارند. آن‌طور که ایرج حشمتی، معاون محیط‌زیست انسانی سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور گفته بود، از ۲۵میلیون خودروی در حال تردد در کشور، ۶.۵میلیون خودرو فرسوده هستند، یعنی تقریبا به ازای هر چهار خودرو، یک خودرو فرسوده است که هم مصرف بنزین بالایی دارد و هم آلایندگی آن از خودروهای دیگر بیشتر است.به‌طور خلاصه می‌توان خاطرنشان کرد که از رده خارج‌کردن خودرو‌های فرسوده، توسعه ناوگان حمل‌ونقل همگانی، بهینه‌سازی تقاضای حمل‌ونقل مبتنی بر کاهش ترافیک و کاهش سفر، متنوع‌سازی سبد سوخت با حمایت از سوخت‌های جایگزین ازجمله CNG، ورود خودرو‌های برقی به چرخه ناوگان حمل‌و‌نقل، توسعه شبکه حمل‌ونقل ریلی، آموزش و فرهنگ‌سازی مدیریت مصرف سوخت، ارتقای استاندارد تولید خودرو و موتوسیکلت را ازجمله راهکار‌ها برای کاهش مصرف سرانه سوخت در کشور هستند که اجرایی‌شدن آنها نیازمند نظارت کامل بر روند اجرای آنهاست.

خودروهای پرمصرفی که جیب ملت و دولت را خالی می‌کنند
یکی از مهم‌ترین مشکلات مصرف بالای بنزین در کشور، خودروهای پرمصرف در کشور است؛ اکثر خودروهای تولید داخلی مصرف بالاتری نسبت به استانداردهای جهانی دارند و حتی گاهی میزان مصرف آنها به دوبرابر نرخ جهانی هم می‌رسد. در همین راستا جلیل سالاری، معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی معتقد است که مصرف بنزین خودروهای داخلی به‌طور میانگین دوبرابر متوسط جهانی است. به‌عنوان‌مثال درحالی‌که مصرف خودروهای خارجی در هر صد کیلومتر ۴ لیتر است، مصرف بنزین خودروهای صفر داخلی در هر صد کیلومتر در بهترین حالت بین ۹ تا ۱۰ لیتر است. به گفته سالاری، در شرایطی که هیچ توجهی به موضوع بهینه‌سازی نمی‌شود و مصرف بنزین خودروهای داخلی به‌طور میانگین دوبرابر متوسط جهانی است، نمی‌توان با ساخت پتروپالایشگاه و افزایش تولید بنزین به تقاضا پاسخ داد.