شکست سیاست‌های آمریکا در قبال عراق در پی مشخص شدن نتایج انتخابات پارلمانی
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۶۸۰۳۵۳
به گزارش پارس نیوز،
نشنال اینترست با اشاره به نتایج انتخابات پارلمانی عراق، سیاست‌های واشنگتن را در قبال این کشور اشتباه دانست و خواستار تغییر رویکرد آمریکا شد.
پایگاه اینترنتی نشریه آمریکایی نشنال اینترست در گزارشی نوشت: نتایج انتخابات پارلمانی عراق نشان داد سران آمریکا و رسانه‌های این کشور هنوز هم درک درستی از سیاست‌های پیچیده بغداد ندارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ادامه این مطلب آمده است: برجسته شدن نقش مقتدی صدر در عراق برای مقامات دولت ترامپ همیشه نگران کننده بوده است. از دیدگاه واشنگتن مشکل اصلی این است که هر دو حزب سیاسی قدرتمند عراق به شدت ضد آمریکایی هستند و یکی از آن‌ها نیز به طور جدی طرفدار ایران است. پس به راحتی قابل تصور است که اهداف سیاسی واشنگتن در خطر هستند.
حزب حیدر العبادی در انتخابات پارلمانی عراق در جایگاه سوم قرار گرفت و این موضوع ناظران غربی را غافلگیر کرد. البته این تنها باری نیست که واشنگتن، افرادی را در عراق انتخاب و حمایت می‌کند که از حمایت عمومی بسیار کمی برخوردار هستند.
در ادامه این گزارش آمده است: دولت «جرج دابیلو بوش» چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا، و متحدان نومحافظه کار آن فکر می‌کردند پس از سرنگونی صدام، «احمد چلبی» رئیس کنگره ملی عراق، جانشین او می‌شود. در واقع آمریکا پیش از اینکه در سال ۲۰۰۳ به عراق تجاوز کند میلیون‌ها دلار در اختیار حزب کنگره ملی این کشور قرار داد. با این حال زمانی که انتخابات پارلمانی عراق برگزار شد حزب چلبی تنها ۰.۵ درصد آرا را به خود اختصاص داد.
انتخاب بعدی واشنگتن، «نوری المالکی» نخست وزیر سابق عراق، بود که (به ادعای نشنال اینترست) رویکردش شرایط را برای شکل گیری گروه تروریستی داعش و افزایش افراطی گرایی فراهم کرد.
در ادامه این مطلب آمده است: نه تنها نتایج انتخابات پارلمانی عراق برای آمریکا شکست بزرگی به حساب می‌آید، شرایط اقلیم کردستان عراق هم برای آمریکا نگران کننده و حساس است و آمریکا اشتباهات مشابهی را در این منطقه انجام داده است.
واشنگتن حالا با شرایطی مواجه شده است که رأی دهندگان عراقی، شخصیت‌های تحت حمایت آن را در سطح ملی رد کرده‌اند. اما ارتش آمریکا در این شرایط وخیم هم همچنان تلاش خواهد کرد حضور نظامی در عراق را حفظ کند. این سیاست منطقی و قابل اعتماد نیست. سیاستگذاران آمریکایی دو دهه است که فرضیه‌های اشتباهی را در عراق دنبال می‌کنند.
نگارنده این گزارش در پایان می نویسد: دولت بوش انتظار داشت عراق به سنگر با ثبات و متحد آمریکا در خاورمیانه تبدیل شود و دولت‌های اوباما و ترامپ نیز همین رویکرد را در پیش گرفتند. اما اشتباه بودن این دیدگاه در سطوح مختلف اثبات شده است. اکنون زمان آن رسیده است که محدودیت‌های نفوذ آمریکا را بپذیریم و این سیاست فاجعه‌بار را دوباره ارزیابی کنیم. دولت ترامپ باید به سرعت یک استراتژی خروج سریع از باتلاق عراق را در پیش بگیرد.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: انتخابات واشنگتن عراق مقتدی صدر خاورمیانه دولت ایران رئیس جمهور تجاوز دلار کردستان عراق اوباما انتخابات عراق پارس آمریکا پارس نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۶۸۰۳۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودتخریبی در نظام های سیاسی
یکی از ویژگی‌های نظام‌های سیاسیِ هوشمند،"گشودگی به تجربه" است.
"گشودگی به تجربه"، دست کم واجد دو معناست:
۱. از تجربه‌ی جدید و نو استقبال می‌کند. امکان‌های مواجهه شدن با واقعیت‌ها را با شیوه‌ای جدید، از دست نمی‌دهد. جسارت آزمودن راه‌حل‌های جدید را دارد.
۲. به تجربه‌های زیسته‌ی خود، به منزله‌ی منبعی معرفت‌بخش توجه می‌کند و در هر گونه تصمیم‌گیری آتی از این منبع بهره می‌برد.
تجربه، حاصل مجموعه‌ی مواجهات با موقعیت‌های مختلف و نیز تصمیمات موفق و ناموفق است. از این رو تجربه‌ها می‌توانند شیرین و یا تلخ باشند زیرا شامل پیروزی و شکست می‌شوند. تجربه‌ی شکست، یعنی عدم وصول به نتیجه‌ی مورد انتظار. به عبارت دیگر، آنچه رخ داده با آن چه در ابتدا مورد انتظار بوده است، تطابق نداشته باشد. نظام هوشمند با تکیه بر تجربه‌های مکرر خود می‌تواند بن‌بست‌ها را شناسایی کند.
گشودگی به تجربه در دو گونه و دو سنخ قابل صورت بندی است:
ا. گشودگی به تجربه‌ی خود
۲. گشودگی به تجربه‌ی دیگران
شناسایی بن‌بست‌ها در سیستم‌های سیاسی هوشمند فرایند پیچیده‌ای دارد که طی آن، به نقد و بررسی عملکرد خود می‌پردازند و با تحلیل سیاست‌های مشابه در دیگر نظامها و ایجاد مکانیزم‌ها و فرصت‌ها برای شنیدن نظرات و ایده‌های منتقدین به تصحیح روش‌ها و تصمیمات خود اهتمام می‌ورزند این گونه نظام‌های سیاسی نه فقط به تجربه‌های زیسته‌ی خود اهمیت می‌دهند و راه‌های مسدود و بن‌بست را می‌فهمند که با مطالعه و تدقیق در سرنوست دیگران از تجربه‌های آنان می‌آموزند. برای آنان تجریه‌ی دیگران، به منزله‌ی معلمی است که دانایی و خردمندی را در آنان پرورش می‌دهد و سبب می‌شود عمر و سرمایه در راه بی حاصل هدر ندهند.
"تاریخ"، انباشت تجربه‌های پیشینیان است که به ما یاد می‌دهد مسیرهای منتهی به بن‌بست کدام است. تاریخ به ما نمی‌گوید چه باید بکنیم، اما به شیوه‌ی سلبی، دست کم به ما یاد می‌دهد از چه مسیرهایی نباید برویم و از چه روش‌هایی نباید استفاده نماییم. از این منظر، مطالعه‌ی تاریخ، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای "بن‌بست‌شناسی" است.
"بن‌بست‌شناسی" و "واقع‌نگری"، دو رکن اساسی نظام های هوشمند است. توجه به واقعیت‌ها و ثبت مسیرهای منتهی به بن‌بست در حافظه، لازمه‌ی کنش خردمندانه و عقلانی است. آدمیان و یا نظام‌های سیاسی که بن‌بست‌ها و راه‌های مسدود به هدف را تشخیص نمی‌دهند، عموما از دو بیماری رنج می‌برند و مردمان را با همین دو بیماری در فراز و نشیب درد و رنج می‌کشانند. سرمایه‌های‌شان را در مسیر شکست خورده هدر می‌دهند و دچار فرسودگی می‌شوند.
این گونه نظامها "خودتخریب‌اند"، زیرا:
اولا، آرزواندیش‌اند یعنی واقعیت‌های موجود را نادیده می‌گیرند و به جای آن، آرزوهای خود را می‌نشانند.
ثانیا، فروبسته به تجربه‌اند. یعنی تجربه‌های پیشین خود و تجربه‌ی سایر نظامها و ساکنان دوره‌های تاریخی را نادیده می‌گیرند.
این دسته از نظامها که بهره‌ی چندانی از عقلانیت ندارند مجبور به پرداخت هزینه‌های گزاف و اما بی‌حاصل می‌شوند و شکست‌ها و ناکامی‌های پی‌درپی را تجربه می‌کنند.
مبتنی بر آن چه به اختصار آمد، تصمیمات و سیاست‌های نظام سیاسی ایران را می‌توان ارزیابی کرد. مثلا می‌توان شیوه و سیاست نظام را در برابر مقوله‌ی بی‌حجابی، مورد ارزیابی واقع‌بینانه قرار داد. در چنین حالتی خواهیم دید که نظام سیاسی در ایران آرزواندیش و فروبسته به تجربه است و از گذشته‌ی خود و شکست‌هایش استفاده نمی‌کند. گویی فاقد حافظه‌ی لازم برای ثبت بن‌بست‌های تجربه شده است. و درست به همین علت است که به صورت تکراری یک سیاست شکست‌خورده را به تکرار اجرا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
وقت شمردن جوجه های آخر پاییزهفرمان به نقض حریم شخصی
نه به تحقیر
تغییرات اجتماعی پس از انقلاب
حجاب قانونی یا حجاب اجباری؟
216216
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت