به نقل از «پارسینه»

تصور شما از حجاب چیست؟

تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۷۸۲۴۰۴

 حجاب... اگر بگویند اولین چیزی که با خواندن یا شنیدن این کلمه به ذهن شما متبادر می‌شود چیست، چه جوابی می‌دهید؟ برای بسیاری از ما ایرانی‌ها اولین تصویر از حجاب، زنی در پوشش چادری سیاه رنگ است. حسی که از شکل گرفتن این تصویر در ما ایجاد می‌شود نیز به پیش زمینه ذهنی‌مان از مقوله حجاب برمی‌گردد که می‌تواند مثبت یا منفی باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ایجاد رابطه ذهنی بین ما و این تصویر، در درجه اول به دلیل تبلیغاتی است که به اشکال مختلف در سال‌های اخیر پیش‌رو داشته‌ایم. ولی آیا حجاب همین تصویر است؟ در ادامه این مطلب را به نقل از مجله دخت ایران بخوانید.

حجاب چیزی نیست که آن را محصول اسلام بدانیم؛ هر چند در این دوران اصلی‌ترین مبلغ آن اسلام است. اما واقعیت این است که حجاب به اشکال مختلف در دوره‌های مختلف تاریخی و دینی وجود داشته و هم اکنون نیز جزئی از دستورات دینی در ادیان و جوامع مختلف به شمار می‌رود. با این حال باید میان حجاب به عنوان یک پوشش صرف (همچون پیراهن) و حجاب به عنوان یک پوشش با فلسفه‌ای خاص تمایز قائل شد. مثلا آن چه برخی مورخان به عنوان سندی بر وجود حجاب در مصر باستان بدان اشاره می‌کنند، تصاویر و نقاشی‌های به جای مانده از آن دوران است که مردان و زنانی را با پوششی بر روی سر نشان می‌دهد، ولی این نوع از پوشش، نه به نیت حجاب (آنچنان که در ذهن ماست) که به مثابه پوششی صرف به کار برده می‌شده است که یا نیازی طبیعی –همچون حفاظت سر در مقابل نور خورشید– را برآورده می‌کرده و یا نشانی از طبقه اجتماعی بوده است.

در دین زردشت، عبادت با پوشش سر –هم برای مردان و هم برای زنان– توصیه شده است. چنان که امروز نیز پوشانیدن سر از آداب ورود به عبادتگاه‌های زردشتیان است. این حجاب را نیز نمی‌توان به آن تصویر و مفهوم ذهنی ما ربط داد. این نکته در ادیان مسیحیت و یهودیت نیز وجود دارد، ولی از سوی دیگر در تمام این ادیان و نیز جوامع مختلف، می‌توان آئین‌ها و دستوراتی را یافت که درباره حجب، حیا، عفاف و شیوه برخورد زن و مرد سخن می‌گوید. به همین دلیل است که می‌توان گفت حجاب یک فلسفه، یک رفتار و یک منش است و نه صرفا یک پوشش. در واقع پوشش جزئی از حجاب است و نه تمام آن. با توجه به این تفسیر می‌توان حجاب را به موضوعی در حوزه اخلاق ربط داد و نه صرفا دین. و حوزه اخلاق نیز چیزی است که کل جامعه بشری را در بر می‌گیرد و محدودیت به جنسیت و دین نیست.

تصور شما از حجاب چیست؟

اکنون می‌توان آن تصویر ذهنی از واژه حجاب را که در ذهن ما نقش بسته است به چالش کشید. این که تبلیغات ما عمدتا بر وجه پوششی حجاب تاکید دارند، چیزی است که می‌توان به عنوان ایرادی بر نوع تبلیغات حجاب از آن یاد کرد. وجه دیگر این ایرادات متوجه تک جنسیتی دانستن بحث حجاب است؛ بدین معنی که ما حجاب را تنها در زمینه پوشش بانوان مطرح می‌کنیم و به ندرت آن را متوجه آقایان می‌دانیم. این در حالی است که اگر چنان که گفته شد، حجاب را به عنوان مقوله‌ای اخلاقی-انسانی در نظر بگیریم، فراتر از چنین دیدی خواهیم داشت.

شاید بتوان با یک مثال ساده این مسئله را تبیین کرد: زنی را در نظر بگیرید در پوشش چادر که رموز دلبری و لوندی را در رفتار و گفتار به کار می‌بندد. و در مقابل زنی را در نظر بگیرید که بدون حجاب مورد تائید تبلیغات مرسوم، ولی با رفتاری متین و موقر در جمعی حضور دارد. آیا در اینجا صرف پوشش می‌تواند ملاک بر "محجبه" بودن اولی و بی حجاب بودن دومی قرار گیرد؟ اگر حجاب، چنان که در همین تبلیغات گفته می‌شود، قرار است همچون پوششی بر روی شیرینی (با اشاره به یکی از بیلبوردهای معروفی که تصویر آن به تمسخر در فضای اینترنت دست به دست می‌چرخد) قرار است زن را گزند مزاحمان دور کند، آیا در این مثال موفق خواهد بود؟ پاسخ این دو سوال منفی است.

حجاب در واقع چیزی فراتر از یک پوشش است و مجموعه‌ای از رفتارهایی را شامل می‌شود که نتیجه آن حفظ کرامت انسان در یک جمع و به ویژه در مقابل جنس مقابل خواهد بود. ادب، متانت، وقار، حیا و صفاتی از این دست را می‌توان تحت عنوان واحدی با عنوان حجاب قرار داد که می‌تواند در حفظ حریم امنی برای انسان در تقابل با جامعه کمک کند.

چه بهتر بود اگر تبلیغات در مورد حجاب، به جای تاکید بر پوشش، بر فرهنگ آن تاکید می‌کرد. چه بهتر بود اگر نگاه حراستی پوشش محور به نگاهی رفتارمحور تبدیل می‌شد. و چه بهتر بود اگر بعد از معرفی چنین اخلاق و فرهنگی، با تمام زوایای آن، انتخاب را به انسان‌ها می‌سپردیم. انسان چیزهای خوب را در صورت علم به خوبیشان دور نمی‌اندازد.

در نهایت این که حجاب باید به عنوان یک باور و رفتار در ذهن هر فرد شکل بگیرد. وگرنه تاکید بر آن به عنوان یک پوشش صرف و اصرار بر آن حاصلی جز ایجاد انزجار و زدگی در بعضی افراد و نیز دادن بهانه به دست مخالفانش برای تقابل با آن نخواهد داشت. منبع: دخت ایران

منبع: پارسینه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۷۸۲۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظریف: تصور نکنیم اگر FATF را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم

محمدجواد ظریف می‌گوید در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.

به گزارش جماران، محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین ایران در سلسله نشست‌های چهلمین سال تاسیس انتشارات اطلاعات و در نشست اول آن با عنوان «ژئوپلیتیک خلیج‌فارس» به سخنرانی پرداخت که مهمترین اظهارات او به شرح زیر است:

دنیا گرفتار چالش شناختی است.

خطا‌هایی که بعضا صورت می‌گیرد به دلیل شناخت و ادراک نادرست است.

دوستان ما در جنوب خلیج فارس ادراک خود را اصلاح می‌کنند و ما در اصلاح این ادراک تا حدودی عقب هستیم.

هنوز این تفکر غلط خرید امنیت در این کشور‌های عربی وجود دارد البته ان‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توانند با وابستگی به یک قطب برای خود امنیت تامین کنند.

کویت قبل از اینکه به کشتی‌های خود پرچم امریکا بزنند پرچم شوروی را نصب کرده بودند.

این کشور‌ها این مشکل ادراکی را کماکان دارند که باید امنیت را خرید و نخستین آن‌ها صدام بود. آن‌ها تلاش کردند امنیت را با کمک صدام بخرند.

یکی از رهبران کشور‌های حاشیه خلیج فارس شخصا به آقای روحانی گفتند که ما ۷۵ میلیارد دلار به صدام پرداخت کردیم.

زمانی که ایران قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت و طارق عزیز گفت تا مذاکره صورت نگیرد، آتش بس صورت نمی‌گیرد، دبیرکل وقت سازمان ملل به وزیرخارجه وقت دولت ریگان زنگ زد و او به دبیرکل جواب داد که ما در مهرماه که به نیویورک بیاییم با شما در این باره گفتگو خواهیم کرد. می‌دانید که تاریخ را نمی‌توان فراموش کرد. وقتی این شرایط پیش امد دبیرکل به پادشاه وقت سعودی زنگ زد و ملک فهد در تماس با صدام، او را به پذیرش آتش بس متقاعد کرد. پادشاه وقت به صدام می‌گوید: «غرور ایرانی را زیر پا نگذار.» عربستان در ان زمان این فهم را داشت که نمی‌تواند کاملا به صدام اعتماد و تکیه کند، اما در عمل متفاوت هم عمل می‌کرد.

وقتی سیاست خرید امنیت از عراق شکست خورد، این کشور‌های عربی حوزه خلیج فارس برای خرید امنیت به سراغ شوروی و امریکا رفتند.

همین کشور‌ها امروز برای خرید امنیت به سراغ اسراییل رفتند و متوجه نیستند که اسراییل در تاریخ خود از هیچکس حمایت نکرده و حتی به امریکایی‌ها در مذاکرات آزادی گروگان‌ها لگد زده اند. اسراییل در تاریخ تقلبی خود به هیچکس رحم نکرد. این اشتباه شناختی کنار نرفته است.

زمانی که آرامکو را تیر غیب زد، سعودی‌ها انتظار حمایت از آمریکا داشتند و حالا هم به دنبال خرید امنیت از اسراییل هستند.

اشتباه ادراکی دوم ما و اعراب این است که فکر می‌کنیم امریکا به دنبال گسترش حضور خود در منطقه است، اما امریکا به انتقال حضور و نفوذ به خارج از این منطقه است.

امریکا دیگر قدر قدرت نیست. ما قدرت بزرگ داریم، اما هژمون نداریم. در جهان امروز دیگر قطب نخواهیم داشت، اما یکی از دلایل موافقت آمریکا با برجام، کاستن از حضور خود در منطقه بود. اعراب منطقه و اسراییل به همین دلیل با برجام مخالف بودند که نمی‌خواستند شاهد کاهش حضور آمریکا در منطقه باشند.

امریکا در حال برون سپاری تامین امنیت به اسراییل است و کشور‌های عربی منطقه که به دنبال عادی سازی رابطه با اسراییل هستند باید بدانند که دیر یا زود قربانی تامین منافع اسراییل خواهند شد.

اشتباه ادراکی سوم که به ما هم بازمی گردد این است که اگر با چیزی مخالفت کردیم و، چون خود را مرکز مشروعیت عالم می‌دانیم اگر به چیزی مشروعیت ندهیم جنبه اجرایی و عملیاتی پیدا نمی‌کند. در کاسپین این اشتباه را مرتکب شدیم و در مذاکرات شرکت نکردیم و بستر دریا را در غیاب ما تقسیم کردند.

عدم حضور به معنای عدم شکل گیری از ترتیبات امنیتی خلیج فارس نیست بلکه به معنای عدم تامین منافع شما است. مگر جلوی طالبان را توانستیم بگیریم؟ خیر؛ از روند مذاکره حذف شدیم. همین قاعده درباره مسیر‌های مواصلاتی هم هست که از این مسیر‌ها دور ماندیم و بعضا حذف هم شدیم.

در دنیای کنونی هم امریکا نمی‌تواند با وتو در شورای امنیت، مانع از قدرت مقاومت مردم غزه شود. جنگ اسراییل با مردم غزه هفت ماه است که ادامه پیدا کرده، اما جنگ اسراییل با کشور‌های عربی شش روزه تغییر کرده است. آمریکا نمی‌تواند تصمیم گیری‌ها را وتو کند و این را دنیا و مردم و افکار عمومی این را ثابت کرده اند.

دو مبنای بازدارندگی، نصر خدا و قدرت مردم هستند.

مهم‌ترین کاری که می‌توانستیم پس از جنگ غزه بکنیم این بود که پیشنهاد توافق منع تجاوز به کشور‌های منطقه داده و کنش ایران هراسی را نابود کنیم.

تصویر ترسناک ساختن از ایران، هدف اسراییل است و ما هم نباید در این تله بیفتیم.

این اشتباه ادراکی ما که خیال می‌کنیم اگر در روندی شرکت نکنیم شکل نمی‌گیرد اشتباه است. تصور نکنیم اگر fatf را نپذیرفتیم تنبیه نمی‌شویم و با تبعات ان روبه رو نمی‌شویم.

دنیای امروز هرروز در حال تغییر است و ما هم هرروز باید فکر خود را نو کرده و تفکر جهان دو قطبی را کنار بگذاریم و واقعیت‌ها را ببینیم.

بسیاری از انگاره‌های ما درباره نظم جهانی و حتی مردم خودمان غلط است.

همسایه‌ها برای ما فرصت هستند.

مردم برای ما فرصت هستند نه تهدید. به فرصت، امکان بالندگی بدهیم.