بیژن زنگنه در نامه به رئیس اوپک چه نوشت؟

وزیر نفت ایران در این نامه تاکید کرده است: چنانچه در نتیجه اعمال این تحریم‌ها، سهم جمهوری اسلامی ایران از بازار نفت کاهش یابد، پس از رفع محدودیت‌های غیرقانونی اعمال شده، ایران در اسرع وقت به سطح تولید عادی خود بازخواهد گشت و هیچ‌گونه محدودیتی را در این باره نخواهد پذیرفت. آفتاب‌‌نیوز : هفته گذشته خبرگزاری رویترز گزارشی منتشر کرد مبنی بر ارسال نامه‌ای از سوی وزیر نفت ایران به سهیل محمدالمزروعی، وزیر انرژی امارات و رئیس دوره‌ای کنفرانس‌های اوپک در سال ۲۰۱۸.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبق این گزارش، بیژن زنگنه از اوپک خواسته است از ایران در مقابل تحریم‌های جدید آمریکا حمایت کند.
در این نامه همچنین مخالفت ایران با موضع اخیر عربستان سعودی مبنی بر افزایش سطح تولیدات کشورهای عضو و غیرعضو اوپک نیز ابراز شده است. آن‌طور که در این نامه تاکید شده است، پیشنهاد افزایش عرضه می‌تواند نشست ۲۲ ژوئن اوپک در وین را با مشکلاتی همراه سازد.
وزیر نفت ایران همچنین در این نامه تاکید کرده است: چنانچه در نتیجه اعمال این تحریم‌ها، سهم جمهوری اسلامی ایران از بازار نفت کاهش یابد، پس از رفع محدودیت‌های غیرقانونی اعمال شده، ایران در اسرع وقت به سطح تولید عادی خود بازخواهد گشت و هیچ‌گونه محدودیتی را در این باره نخواهد پذیرفت.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا اخیرا با خروج از توافق هسته‌ای برجام، به دنبال بازگرداندن «بالاترین سطح تحریم‌ها» علیه ایران است. بر همین اساس، زنگنه با تاکید بر حقوق ایران به‌عنوان سومین تولیدکننده بزرگ نفت خام در اوپک، خواستار حمایت این سازمان از صنعت نفت کشور در مقابل تهدیدات آمریکا شده است.
این درخواست در حالی از سوی زنگنه مطرح شده است که به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین‌ عضو اوپک (عربستان سعودی) با طرح پیشنهاد افزایش عرضه، عملا در پی حمایت از تحریم‌های آمریکا علیه ایران و ارائه تضمین به دولت ترامپ برای عرضه نفت خام کافی در صورت کاهش صادرات ایران است.
آن‌طور که رویترز در گزارش خود تاکید کرده، این خبرگزاری، نامه وزیر نفت ایران به رئیس دوره‌ای اوپک را مشاهده کرده است که در آن نوشته شده: «من براساس ماده ۲ اساسنامه اوپک از این سازمان می‌خواهم از ایران در برابر تحریم‌های آمریکا حمایت کند. در ماده ۲ اساسنامه اوپک بر حفظ منافع اعضا به‌صورت فردی و جمعی تاکید شده است.»
زنگنه در این نامه خواستار گنجاندن دستور کار جداگانه‌ای در کنفرانس آتی اوپک تحت عنوان «حمایت اجلاس وزرای اوپک از اعضایی که تحت تحریم‌های غیرقانونی، یکجانبه و فرامرزی قرار می‌گیرند» شده و نوشته است: «برخی وزرای اوپک به‌صورت تلویحی و احتمالا ناخواسته مسائلی را درباره سازمان اوپک مطرح می‌کنند که این موضوعات حتما باید از سوی مقامات اصلی اوپک مطرح بشود.»
اشاره زنگنه به اظهارنظر اخیر وزرای نفت عربستان و روسیه مبنی بر افزایش سطح تولیدات تا سقف یک میلیون بشکه در روز به منظور مقابله با کاهش احتمالی تولیدات ایران و کم کردن اثر افت تولید شدید تولید نفت ونزوئلا است.
چنانچه تصمیم اوپک برای کاهش پایبندی به توافق کاهش تولید عملی شود و از سویی عرضه نفت کشور زیر فشار تحریم‌ها محدود شود، ایران زیان زیادی را متحمل خواهد شد زیرا در کنار کاهش تولیداتش با قیمت‌های ارزان‌تری نیز مواجه خواهد بود. عربستان و روسیه در کنار کاهش شکاف عرضه از سمت ایران و ونزوئلا، هدف دیگر خود از تصمیم به افزایش عرضه را کنترل رشد قیمت نفت عنوان کرده‌اند.
ماه گذشته و تحت تاثیر خروج آمریکا از توافق بین‌المللی برجام، نفت خام به رکورد ۵۰/ ۸۰دلار بر بشکه دست یافت اما پس از طرح پیشنهاد افزایش عرضه از سوی عربستان و روسیه، کاهش یافت.
صد و هفتاد و چهارمین نشست عادی وزیران نفت و انرژی اوپک ۲۲ ژوئن (جمعه، یکم تیرماه) در وین اتریش برگزار می‌شود و آن‌طور که رئیس دوره‌ای اوپک گفته است «در خواست ایران علیه تحریم‌های نفتی فرا‌ملیتی آمریکا در دستور کار اجلاس وزرای این سازمان قرار خواهد گرفت.» به گزارش رویترز، المزروعی در نامه جداگانه‌ای در پاسخ به زنگنه دو گزینه را مطرح کرده است، نخست اینکه کشورهای عضو اوپک این درخواست را بررسی کنند و در نشست اواخر امسال اوپک که در ماه نوامبر برگزار می‌شود مطرح شود. نزدیک‌ترین نشست اوپک در ۲۲ و ۲۳ ژوئن برگزار خواهد شد.
گزینه دوم از نظر رئیس دوره‌ای اوپک این است که پیشنهاد آقای زنگنه به‌عنوان یک درخواست از سوی جمهوری اسلامی ایران در نشست ماه ژوئن و در آخر جلسه بررسی و نظر اعضا جویا شود. مزروعی تاکید کرده است که این پیشنهاد نمی‌تواند به‌عنوان دستورکار اصلی نشست ماه ژوئن بین وزرای اوپک مطرح شود.
با تمام این تفاسیر باید دید اوپک قادر به نگاه غیرسیاسی به مسائل مرتبط با ایران خواهد بود یا همچنان بر تغییر موضع ناگهانی اخیر خود مبنی بر افزایش تولید و کاهش قیمت‌ها پافشاری خواهد کرد. پیشنهاد افزایش عرضه کشورهای عضو و غیرعضو اوپک در حالی از سوی عربستان سعودی مطرح و روسیه نیز با آن همگام شد که تا چندی قبل، این کشور سیاست افزایش قیمت نفت خام به منظور گسترش سرمایه‌گذاری در بالادست نفت را پیگیری می‌کرد.
در شرایطی که ایران اعتراض خود را به سیاست‌های تولیدی اعضای اوپک اعلام کرده است، به گزارش «ایرنا»، وزیران نفت کشورهای کویت، عربستان و امارات با هدف هماهنگی سیاست‌های خود در زمینه عرضه نفت به بازارهای جهانی پیش از برگزاری نشست ماه ژوئن اوپک، گردهم می‌آیند.
این نشست امروز (۱۲ خردادماه) با حضور خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان سعودی، بخیت الرشیدی، وزیر انرژی کویت و سهیل المزروعی، وزیر انرژی امارات که کشورش ریاست دوره‌ای اوپک را بر عهده دارد، در کویت برگزار می‌شود. ممکن است محمد‌الرومهی، وزیر نفت عمان نیز در این نشست شرکت کند. عمان عضو اوپک نیست اما در توافق برای کاهش عرضه نفت، حضور دارد.
منبع: فرارو کد خبر: ۵۲۶۷۲۹ تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۷ - ۰۲:۵۵

منبع: آفتاب

کلیدواژه: بیژن زنگنه رئیس اوپک وزیر نفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۲۳۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آقای علم‌الهدی! چرا منیژه؟

   عصر ایران؛ هومان دوراندیش - در خبرها آمده بود که احمد علم‌الهدی، امام جمعۀ مشهد، گفته است: «حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ بخصوص در تاریخ ایران باستان؛ و انعکاس این فرهنگ را می‌توان در شاهنامۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل می‌کند: منیژه منم، دخت افراسیاب / برهنه ندیده تنم آفتاب».

  اینکه جناب علم‌الهدی برای دفاع از حجاب ترجیح داده به سراغ شاهنامه برود و از منیژه مدد بگیرد، خود تایید ناخواسته‌ای است بر آنچه به عنوان دین‌گریزی در جامعۀ ایران مطرح و البته از تریبون‌های رسمی انکار شده است.

   محافظه‌کاران سنتی در ایران، به ویژه اگر اهل سیاست باشند، غالبا منکر داعیه دین‌گریزی در جامعۀ ایران‌اند؛ ولی چگونه هم آن ادعا را نادرست می دانند و هم آقای علم‌الهدی برای دفاع از حجاب دست به دامن منیژه‌ای شده که اگرچه آفتاب تنِ برهنه‌اش را ندیده بود، ولی شراب‌خواری و عیش و عشرت هم از دیگر ویژگی‌های او بوده است؟

  در داستان بیژن و منیژه در شاهنامه، منیژه به بیژن دل می‌بندد و او را به خیمه‌اش دعوت می‌کند. چند شبانه‌روز با او مشغول خوردن و باده نوشیدن می‌شود، در حالی که نوازندگان با بربط و چنگ برایشان می‌نواختند.

  ببینیم فردوسی چه توصیفی از خلوت بیژن با "منیژه" - الگوی ارایه شده از جانب آقای علم الهدی - داشته:

نهادند خوان و خورش، گونه‌گون

همی ساختند از گمانی فزون

 

نشستنگه رود و می ساختند

ز بیگانه خیمه بپرداختند

 

پرستندگان ایستاده به پای

ابا بربط و چنگ و رامش سرای

 

میِ سالخورده به جام بلور

برآورده با بیژن گیو زور

 

سه روز و سه شب شاد بوده به هم

گرفته بر او خواب مستی ستم

 در ابتدا هم که بیژن وارد خیمۀ منیژه می‌شود، فردوسی می‌گوید:

به پرده درآمد چو سرو بلند

میانش به زرین کمر کرده بند

 منیژه بیامد گرفتش به بر

گشاد از میانش کیانی کمر

    به هر حال پوشش منیژه هر چه بوده باشد، رفتار و کردار او قطعا باب طبع و مطابق عقاید جناب علم‌الهدی نبوده. پس چرا ایشان از منیژه مدد جسته برای دفاع از عقایدش؟ آیا این گونه تعبیر نخواهد شد که پدیده‌ای به نام دین‌گریزی را پذیرفته‌اند که به باور منتقدان افرادی نظیر آقای علم‌الهدی در شکل‌گیری آن پدیده نقش موثری داشته‌اند از منیژه و نه شخصیت های دینی نام برده است؟

  مثلا در همین داستان بیژن و منیژه، نوازندگان برای دو دلداده می‌نواختند تا خلوت و معاشرت‌شان خوشایندتر شود و این اقبال به موسیقی هم دقیقا بخشی از همان "فرهنگ ایرانیان" بوده که آقای علم‌الهدی به آن تمسک جسته‌اند. ولی الآن که اختیار خراسان و شهر مشهد در ید باکفایت جناب علم‌الهدی قرار گرفته، برگزاری یک کنسرت در مشهد هم ممنوع است.

  این نفی موسیقی هم آیا برآمده از "فرهنگ ایرانیان" است؟ و آیا همین سخت‌گیری‌ها موجب دین‌گریزی جوانان [‌یا دست کم لایه‌های قابل توجهی از آنان‌] نشده؟ قطعا اگر این سخت‌گیری‌ها نبود، امروز امام جمعۀ مشهد ناچار نبود برای دفاع از حجاب، به مشی منیژه‌ای متوسل شود که پس از آن سه روز شادخواری‌اش با بیژن، در جام شراب بیژن داروی هوش‌بر ریخت و او را با کمک ملازمانش پنهانی به کاخ پدرش برد و باقی قصه را هم از زبان فردوسی بشنوید:

نهفته به کاخ اندر آمد به شب

به بیگانگان هیچ نگشاد لب

چو بیدار شد و بیژن و هوش یافت

نگار سمن‌بر در آغوش یافت

  در سخنان آقای علم‌الهدی، نکتۀ فرعی نادرستی هم وجود دارد و آن اینکه وی منیژه را "یک زن فرهیخته و ایرانی" توصیف کرده؛ در حالی که منیژه تورانی بوده است. او دختر دشمن بزرگ ایران، یعنی دختر افراسیاب – پادشاه توران – بود!

  البته این نکته اهمیت چندانی ندارد و حق با آقای علم‌الهدی است. یعنی رفتار و سلوک منیژه تفاوت چندانی با رفتار زنان ایرانی نداشته. چون ایرانیان و تورانیان در مجموع تا حد زیادی در اتمسفر فرهنگی مشابهی می‌زیستند. ولی همین که امام جمعۀ مشهد واقف نیست منیژه ایرانی نبوده، نشان‌دهندۀ آشنایی کم او با "تاریخ ایران باستان" است و گمان گرده یک بیت کافی است.

   نکتۀ مهم‌تر اما این است که تفاخر منیژه به اینکه آفتاب هم تنش را ندیده، ریشۀ اشرافی هم دارد. در مکه و مدینه نیز اشراف دقیقا به علت وضع مالی بهتری که داشتند، لباس‌ بیشتری بر تن داشتند.

   اکثریت مردم حجاز فقیر بودند و لباس‌ چندانی نداشتند. یعنی نه لباس‌های گوناگون داشتند، نه همان تک‌ لباسی که داشتند، همۀ جای بدن‌شان را می‌پوشاند و در نتیجه آفتاب تن آن‌ها را می‌دید و می‌سوزاند.

  اینکه نقل شده است پیامبر گرامی اسلام لباس‌‌های با آستین بسیار بلند را نمی‌پسندید و اگر لباسی می‌خرید و آستین‌اش بیش از اندازه بود، مقدار اضافی را می‌برید، دلیلش این بوده که چنین جامه‌هایی را اشراف از سر تفاخر می‌پوشیدند و بسیاری از مردم پول کافی برای تهیۀ چنین لباس‌هایی نداشتند.

 احتمالا در ایران هم اقشار فقیر تا حدی گرفتار چنین مشکلی بودند. به هر حال اینکه منیژه می‌گوید آفتاب هم تن مرا ندیده، احتمالا حاوی اشاره‌ای است به خاستگاه طبقاتی برتر او؛ خاستگاهی که اکثر زنان فاقدش بودند.

 به عنوان جمع‌بندی باید گفت در این یادداشت به سه نکته اشاره کردیم. یکم اینکه: وقتی برای دفاع از حجاب، پای زن باده‌نوشی مثل منیژه به میان می‌آید، یعنی جناب علم‌الهدی هم واقف‌اند که برای دفاع از حجاب باید به سراغ شخصیت‌هایی تازه و غیراسلامی رفت و همین نشانۀ تحولی اساسی در جامعۀ ایران است که انکار می‌شود.

دوم اینکه: حتی اگر بپذیریم اسلام دقیقا همان چیزی است که آقای علم‌الهدی و همفکران محافظه‌کار ایشان می‌گویند، سخت‌گیری برای اینکه سبک زندگی مردم و حتی مشی آن‌ها در عرصۀ عمومی "کاملا اسلامی" شود، علت اساسی دین‌گریزی در جامعۀ ایران بوده است. با مردم نباید سخت گرفت وگرنه دین‌گریزی به دین‌ستیزی هم منتهی خواهد شد.

سوم اینکه: اگر چیزهایی به نام "تاریخ ایران باستان" و "فرهنگ ایرانیان" وجود دارد، این امور قطعا تاثیر پایدار و ماندگار خودشان را بر زندگی و مشی و منش ایرانیان گذاشته‌اند. جامعه، مومی در دستان ارباب قدرت نیست تا آن را به هر شکل که خواستند، درآورند. قناعت را فقط به مردم نباید توصیه کرد. حاکمان هم در تلاش برای ایجاد "جامعۀ مطلوب" خودشان باید اهل قناعت باشند.

---------------------- 

نمایه از کتاب: قصه های شاهنامه-5

 

 

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: منیژه ، زنی که آفتاب تن برهنه اش را ندیده است / از محو شبانه نقاشی شاهنامه تا توسل به فردوسی برای حجاب!