ديدار ترامپ و پوتين در خارج از ناتو
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۶۲۱۸۵۳
رئيسان جمهور آمريکا و روسيه قرار است دوشنبه آينده (16 ژوئيه/25 تير) در هلسينکي با هم ديدار کنند. ترامپ و پوتين پيش از اين نيز دو بار در حاشيه گردهمايي‌هاي سران جهان ديدار داشته‌اند اما اين نخستين بار است که چنين برنامه‌ريزي‌شده و به شکل رسمي در سوئد به ديدار يکديگر مي‌روند.
ظاهراً رهبران دو کشور درباره مجموعه اي از موضوعات مذاکره خواهند کرد که طيف وسيعي از مسايل مختلف از اوکراين را گرفته تا توافقات در زمينه کنترل تسليحات، شامل مي شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته به نظر مي رسد که در هلسينکي، محور و چارچوب اصلي مذکرات، بيشتر حول سوريه و ايران دور زند. بدين معنا که ترامپ تلاش خواهد کرد نظر پوتين را براي همکاري عليه ايران در بعد منطقه اي (به ويژه سوريه) و همچنين موافقت با تحريم ها جلب نمايد.
ترامپ که اين روزها اروپا را در بحث برجام با خود همراه نمي بيند به دنبال آن است با نزديکي صوري با روسيه به نوعي اروپايي ها را تحت فشار گذارد. به اين منظور چند وقتي است که چراغ سبز به پوتين در مسئله سوريه را از جمله ماندن بشار اسد در قدرت نشان داده است. در اين جهت به نوشته روزنامه تلگراف، ترامپ شايد به پوتين پيشنهاد کاهش حضور نظامي امريکا در اروپا (درپي تهديد ترامپ به خروج از ناتو) را در ازاي فشار مسکو بر تهران و خروج نيروهاي ايران از سوريه بدهد؛ مسئله اي که خشم و نگراني متحدان آْمريکا در ناتو را به دنبال خواهد داشت زيرا آنها بيم آن دارند که ترامپ با خروج از سرزمين‌هاي ناتو (فنلاند) با پوتين درباره يک چشم انداز امنيتي جديد در اروپا وارد مذاکره شود که اين امر مي‌تواند منجر به بدتر شدن روابط دولت ترامپ با متحدين اروپايي آمريکا شود.
نياز به گفتن نيست که ترامپ به عنوان يک تاجر صرفاً از منظر اقتصادي به ناتو مي نگرد. وي احساس مي کند آمريکا به طور مجاني در حال سواري دادن است. بدين ترتيب ترامپ پيمان نظامي- امنيتي ناتو را به بدي ساير معاهدات بين الملي آمريکا از قبيل ‹‹نفتا›› و ‹‹توافق نامه پاريس›› مي‌داند که هزينه‌هاي هنگفتي براي آمريکا به همراه داشته است.
البته در وراي رويکرد کاسب کارانه ترامپ، کنش‌ها و سخنان او به وضوح بيانگر اصل يک جانبه گرايي آمريکايي است که در چارچوب بازتوليد و احياي برتري طلبي و هژموني آمريکا در عرصه جهاني قرار مي گيرد. لذا اصلا عجيب و غيرمنتظره نيست که ترامپ قواعد و قوانين بين المللي را يکي بعد از ديگري زيرپا مي گذارد و ناديده مي گيرد. اين سخن بدان معناست که ترامپ مي خواهد بگويد آمريکا هر وقت بخواهد مي تواند به صورت يک جانبه در مورد مسائل و موضوعات مختلف جهاني تصميم‌گيري و اعمال نفوذ کند. هر چند که واقعيات جهاني خلاف اين ادعا را نشان مي‌دهند.
جداي از خط و نشان و تقلاي کاخ سفيد براي ائتلاف سازي عليه ايران، ترامپ سعي مي کند کرملين را با خود در قضيه به اصطلاح معامله قرن (مقدمه چيني براي عادي‌سازي روابط عربي- اسرائيلي) همراه سازد. در اينجا پيش فرض اين است که سياست دولت ترامپ در قبال سوريه تابعي از موضع رژيم صهيونيستي است. لذا هرقدر سياست خاورميانه اي کرملين به تل آويو نزديک شود به همان نسبت نيز لابي صهيونيست ها در آمريکا هم در مسير تنش زدايي و بهبود روابط با مسکو گام برخواهند داشت.
کلام آخر اين که نبايد انتظار زيادي از نشست هلسينگي براي عادي سازي و بهبود روابط واشنگتن- مسکو داشت. اين ديدار شايد اختلافات و تنش ها را تا حدي کمرنگ سازد اما به آنها پايان نخواهد بخشيد.
..................................................................
مصطفي عبدلي
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: ترامپ ديدار پوتين هلسينکي اروپا اختلافات ناتو سوريه ايران ائتلاف تحريم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۶۲۱۸۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درخواست آمریکا از چین برای مهار ایران
به گزارش تابناک به نقل از خبرآنلاین، نشریه فارن پالیسی در مقاله ای با عنوان "چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟" نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.
حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: « حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»
با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.
جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.
اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می دهند که این موضوع به این سادگی ها نیست.
کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.
اما روابط اقتصادی آنها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.
پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.
او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می تواند تهران را مهار کند.»
ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.
به عنوان مثال، پالایشگاه های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می کنند، نه پالایشگاه های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.
مقیاس سرمایه گذاری چینی ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت های خصوصی هدایت می شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه گذاری ناکافی کرده است، که شکایت هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آنها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می گذارد.
*ترجمه: ابوالفضل خدائی
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت