بلیت هواپیما برای تایلند، چین و هندوستان پیدا نمیشود/بازار آژانسهای مسافرتی سکه شده/مسافران هزینه خروج از کشور را خودشان بپردازند
تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۸۶۹۸۹۴
محمد محبخدایی (معاون گردشگری کشور) درخصوص رویکرد سازمان میراث فرهنگی نسبت به وضعیت ارز مسافری که در حال حاضر درباره آن گمانههای زیادی وجود دارد، با مطرح کردن این پرسش که «آیا یک خارجی که میخواهد به ایران بیاید از دولت خود پول میگیرد که ما برای رفتن مردم به کشورهای دیگر به آنها پول بدهیم؟» به خبرنگار ایلنا گفت: اگر قرار است اعتباری به مردم داده شود؛ این اعتبار باید در راستای ایجاد جذابیت در شهرهای داخلی باشد تا مردم را به مسافرتهای داخلی ترغیب کند اما با وجود این موضوع در حال حاضر میزان ارز مسافری نسبت به قبل بیشتر هم شده و به اینصورت از طریق مابهالتفاوت قیمتی که این ارز با بازار آزاد دارد، وضعیتی ایجاد شده که آن تعداد از افراد هم که در گذشته علاقهای به سفر خارجی نداشتند، به این سفرها علاقه پیدا کردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در ادامه با بیان اینکه در این شرایط افراد خودشان باید هزینه خروج خود از کشور را پرداخت کنند؛ توضیح داد: در حقیقت با افزایش میزان ارز مسافرتی؛ بهجای اینکه کشورهای دیگر برای گردشگران ایرانی مشوق ایجاد کنند؛ ما خودمان مشوق افراد برای رفتن به کشورهای خارجی بودهایم. این میزان ارز برای خروج از کشور در شرایط فعلی بههیچوجه اقدام درستی نبوده و به نفع جامعه ما نیست.
محبخدایی در پاسخ به سخنان مطرح شده از سوی رئیس انجمن دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی که اگر ارز مسافری حذف شود، آژانسهای مسافرتی با مشکل جدی مواجه میشوند و این موضوع موجب بیکاری بسیاری از آنها میشود، بیان کرد: این حرف را نمیتوان قبول کرد. چراکه باوجود این موضوع که در این چند ماه ارز مسافری افزایش داشته و ما شاهد رونق خروج مسافران از کشور بودهایم؛ آژانسها ادعا میکنند که ۴۰ درصد نیرو انسانی خود را کاهش دادهاند. سوال من این است که دقیقا چرا در این شرایط که باید کار آنها رونق پیدا کرده باشد، این اتفاق برای آنها افتاده است. در شرایطی که پروازها ارز چهارهزار و دویست تومانی میگیرند و میزان مسافر هم دوبرابر شده، قاعدتا بازار این دوستان باید سکه شده باشد؛ پس چرا آنها تعدیل نیرو کردهاند؟ بههمین دلیل میگویم این ادعا قدری غیرواقعی بوده و نمیتوان این کاهش را قبول کرد.
وی در ادامه گفت: در حال حاضر مسافران خروج از کشور بهاندازه هستند که بلیت هواپیما برای کشورهایی همچون تایلند؛ چین و هندوستان پیدا نمیشود، اما آژانسها مدعی شدند که این ایرلاینها توسط برخی دیگر بسته شده است. این موضوع بههیچوجه درست نبوده و اتفاقا بلیتها توسط خود آژانسها خریداری شده است. در حقیقت این آژانسها هستند که با تعریف سفر رایگان برای مسافران و گرفتن ارز آنها از مابهالتفاوت قیمت ارز مسافری با بازار آزاد بهسودی خوبی دست پیدا میکنند و به اینصورت بهنوعی علاقه به این سفرها را افزایش دادهاند.
محب خدایی افزود: وقتی شما میخواهید به سفر بروید، برای هتل، تور و هر چیزی که به سفر مربوط است، باید به آژانسها مراجعه کنید. بهعلاوه این موضوع خودشان هم در مصاحبهها میگویند که تعداد معدودی این کار را کردهاند. بالاخره تعداد معدود هم جز آژانسها بهحساب میآیند و همین موضوع همهچیز را مشخص میکند. البته این مسئله از قدیم به این صورت بوده و حرف تازهای نیست. ما گاهیاوقات اشتباها به یکسری از مسائل دامن میزنیم. یعنی بههم ریختگی ایجاد میشود و در این بههم ریختگی هرکسی فکر میکند که باید ماهی خود را از آب بیرون بکشد. این کار به ما کمک نمیکند و باعث ایجاد تضاد شده و کاری میکند تا ما نتوانیم کار را درست نظام دهیم و یک بیاعتباری برایمان ایجاد میکند.
معاون گردشگری کشور در پایان درباره پیشنهاد آژانسها مبنی بر اینکه میزان ارز مسافری به آنها داده شود تا براساس آن هزینههای مسافر محاسبه شود و بهاینصورت از سوءاستفادهها جلوگیری شود؛ گفت: سیاستگذاری ارز به عهده ما نبوده و تصمیماتی هم که تا بهحال گرفته شده بدون نظرخواهی ما بوده است. در حال حاضر هم که از ما نظر میگیرند؛ بارها گفتهایم که باید جلسات تخصصی و کارشناسیتر برگزار شود و بخش خصوصی نیز در این جلسات حضور داشته باشند تا به این صورت راه بهانه و سوءاستفاده بسته شود و بعدا نگویند که برای ما نسخهای پیچیدند و ما در آن مشارکت نداشتیم. البته از نظر بنده مدیریت ارز مسافرتی باید دست سازمان میراث فرهنگی باشد و برنامهریزی ارزی توسط این سازمان صورت گیرد.
منبع: ایلنا
کلیدواژه: کارشناسی گردشگری هواپیما خروج از کشور برنامه ریزی ارز مسافرتی معاون گردشگری کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۸۶۹۸۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟
نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدمهای مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او میتواند او را از تحقق وعدههایش بازدارد.
به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار میرود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهمترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت میکند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملیگرای هندی و فرسایش نهادهای دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان میآورد.
هند نارندرا مودی تجربهای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند میتواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی میتواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند میتواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.
هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریعترین نرخ رشد را در میان کشورهای بزرگ دارد. دادههای جدید نشان میدهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است میتواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روشهای جدیدی نمایان میشود. شرکتهای آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمتهای جهانی را تغییر میدهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.
اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه مییابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محورهای این رشد "برنامه عظیم زیرساخت"هاست که بازار واحد گستردهای را بههم پیوند میدهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه میکند. برخی از این زیرساختها، چون پرداختهای دیجیتال، بازارهای سرمایه مدرن و بانکها نیز نامشهود هستند. همه اینها به شرکتها امکان میدهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.
محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکتهای فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کردهاند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکتهای بین المللی عرضه میکنند. اما باوجود پردیسهای فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح میدهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صدها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداختهای انتقالی دیجیتال دریافت میکنند. دادههای جدیدی نشان میدهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی میکنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.
اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفقترین سیاستهای او از دستورالعملی استفاده میکند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب ماندهها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی میگویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکتهای بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسبوکارها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر میرسد.
بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده میکند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد میکند.
از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راهها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعهای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر میگیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز میتواند به نوبه خود در سایر بخشها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهرهوری کلی را افزایش میدهد و رفاه هدفمند میتواند به کسانی که عقب ماندهاند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهرهای شمالی پرجمعیت را به سمت شهرهای جنوبی و غربی فراهم کند.
با این معیارهای برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایدههایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکتها از مودی میترسند میتواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهرها و کشاورزی نیاز به همکاری دولتهای محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمیشوند، و همینطور گروههای اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.
سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش میدهد، او باید انگیزههای استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاستهای شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعدههای خود را محقق نخواهد کرد.