تاثير ديابت بر رابطه زناشويي

خبرگزاري آريا -

تاثير ديابت بر رابطه زناشويي
ديابت مي‌تواند بسياري از اعضا و دستگاه‌هاي بدن را درگير کند و يکي از اين دستگاه‌ها دستگاه جنسي بيمار است که مي‌تواند مشکلات بسياري را براي وي بوجود آورد. بطور مثال در ديابت‌هاي طولاني مدت، رشته‌هاي عصبي درگير مي‌شوند و همين درگيري اعصاب مي‌تواند تحريک و عملکرد جنسي را مختل کند معمولا در غياب درگيري عصبي هم ممکن است در ديابت، عملکرد جنسي دچار اختلال شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پژوهشگران در شيگاکو ميگويند مردان مبتلا به ديابت علاوه بر اينکه احتمال بيشتري دارد که عدم ابراز علاقه به جنس مخالف داشته باشند بلکه ممکن است اختلالات نعوظ را هم تجربه کنند. اين دانشمندان که آزمايشات خود را بر روي حدود 2000 نفر در سنين 57 تا 85 ساله انجام دادند کشف کردند که حدود 70 درصد مردان و 62 درصد زنان مبتلا به ديابت فقط حدود دو تا سه بار در ماه ميل به فعاليت جنسي دارند.
اين مطالعات همچنين نشان ميدهند که مردان ديابتي احتمال بيشتري دارد که عدم ابراز علاقه به داشتن رابطه جنسي داشته باشند. همچنين مردان احتمال بيشتري دارد که به اختلالات نعوظ دچار شوند.
زنان و مردان مبتلا به ديابت با درصد بالاتري نسبت به افراد سالم دچار مشکلات ارگاسم مي شوند و فقط 19 درصد از زنان و 47 درصد از مردان در مورد مشکلات جنسي خود با پزشک مشورت مي کنند.
پژوهشگران مي گويند نقش بيماري‌‌هاي جسمي در بروز اختلالات جنسي، بيشتر در آقايان و عمدتا در اختلال نعوظ، بررسي شده بود؛ چنان که تحقيقات نشان داده است که بيش از 70 درصد موارد اختلال در نعوظ در مردان،‌ به دليل بيماري‌هاي جسمي، شامل ديابت، بيماري‌هاي کليه، مصرف الکل، بيماري‌هاي عصبي، MS، بيماري‌هاي عروقي، تصلب شرائين و مانند آن رخ مي‌دهد.
آگاهي داشتن خانواده‌ها از تاثير ديابت و ساير بيماري‌هاي جسمي ايجادکننده اختلالات زناشويي، سبب مي‌شود که به محض بروز اولين علائم، براي پيگيري و درمان آن، و گرفتن خدمات مشاوره‌اي، مراجعه کنند و نگذارند مشکل از آن چيزي که هست، پيچيده‌تر شود و نهايتا به فرو پاشيدن بنيان خانواده بينجامد. متاسفانه در کشور ايران نه تنها مردم در مورد رابطه بين بيماري‌هاي جسمي و اختلالات جنسي اطلاعات درستي ندارند، بلکه متخصصان غدد و ديابت، و ساير متخصصان هم آن چنان که بايد در اين مورد بيماران‌شان را آموزش نمي‌دهند و مشاوره‌هاي لازم را به آنها نمي‌دهند و در صورت رديابي مشکل ويژه جنسي، آنها را به مراجع معتبر ارجاع نمي‌دهند.
تاثير ديابت بر اختلالات جنسي زنان
داشتن ارتباط جنسي براي افراد ديابتي مفيد است و به سلامت قلب و گردش خون و خواب کمک مي کند و سبب بهبود حالات روحي فرد مي شود. با اين وجود چرا برخي از زنان مبتلا به ديابت از رابطه ي جنسي با همسر خود لذت نمي برند؟
دليل آن البته اين است که ديابت سبب بروز عوارضي بر اعصاب مي گردد. ديابت با تخريب اعصاب اندام تناسلي سبب مي شود فرد به سختي به ارگاسم(اوج لذت جنسي) برسد. همچنين سبب خشکي واژن و مقاربت دردناک مي گردد. آسيب در حين مقاربت و ترس از افت قندخون سبب کاهش اعتماد به نفس زنان مبتلا به ديابت مي شود.
چنانچه از پمپ انسولين استفاده مي کنند نگراني از محل قرار گرفتن پمپ درهنگام مقاربت يکي ديگر از عوامل باز دارنده محسوب مي شود. مانند ساير عوارض ديابت، بالا بودن قند خون مي تواند سبب بروز عوارض جانبي بر مسائل جنسي بيماران شود. بنابراين اولين استراتژي براي بهبود ارتباط جنسي کنترل قندخون است. اما حتي زناني که قند خونشان را به خوبي کنترل مي کنند باز هم با چالش هايي در رابطه با مسائل جنسي روبرو هستند برخي از مشکلات شايع و راه حلهاي آن در ادامه آمده است:
ديابت و خشکي واژن
متخصصين مي گويند: بيشترين مشکلي که زنان ديابتي در ارتباط جنسي با همسر خود از آن رنج مي برند، خشکي واژن است. مشکلات احساسي نظير افسردگي ، تخريب اعصابي که مسئول نرمي و رواني واژن هستند سبب بروز اين مشکل مي شود. خشکي واژن يک سيکل دردناک است. چنانچه زني درهنگام مقاربت بعلت خشکي واژن درد داشته باشد ، در مقاربت بعدي نيز انتظار درد را دارد و به دليل ترس از درد خود را منقبض مي کند که خود سبب ايجاد خشکي و درد بيشتر مي شود.
خشکي واژن در زنان ديابتي علاوه بر تخريب اعصاب مي تواند به دليل عفونت قارچي نيز باشد که اين موضوع به دليل کنترل ضعيف قند خون بخصوص در زنان مبتلا به ديابت نوع 1 بروز مي کند. در زنان مسن تر يائسگي و نوسانات هورموني نيز نقش مهمي در ايجاد اين حالت دارد. چنانچه علايم عفونت قارچي نظير، خارش واژن ، سوزش يا درد در هنگام مقاربت يا در هنگام ادرار را مشاهده نموديد ، احتمالاً بايد از داروهاي ضد قارچ براي کاهش اين علايم کمک بگيريد.
در ساير موارد شما مي تواند از لوبريکنت هاي(روان کننده ها) با پايه ي آبي براي رفع خشکي واژن استفاده نماييد. برخي از لوبريکنت ها مي تواند به برانگيختگي جنسي نيز کمک کنند. چنانچه قصد داريد باردار شويد بايد از پزشک خود در مورد نوع لوبريکنتي که مناسب شما باشد و بروي بارداري شما تأثير نگذراد، سوال کنيد.
استروژن جايگزين شامل استروژن واژينال مي تواند براي زنان يائسه مفيد باشد ولي درمانهاي جايگزين هورموني ممکن است خطر ابتلا به سرطان سينه و سکته را افزايش دهند. بنظر مي رسد درمان با استفاده از استروژن در کرمهاي واژينال يا حلقه ها با خطر کمتري همراه باشد ، زيرا هم از دوز پايين تري استفاده مي شود و نيز تنها در ناحيه ي واژن بصورت موضعي استفاده مي شود. شما و پزشکتان مي توانيد در مورد ميزان خطرات استفاده از هر يک از درمانها و فوايد آن با هم تبادل نظر کنيد.
قند خون ، پمپ انسولين و تمايل جنسي
در بسياري از زنان مبتلا به ديابت نگراني از افت قند خون يا هيپوگلايسمي به هنگام مقاربت ، زندگي در زمان حال را براي آنان دشوار مي کند. در حقيقت افت قندخون در هنگام مقاربت کلاً لذت ارتباط جنسي را زايل مي کند. بهمين علت بهتر است قبل از اقدام به مقاربت يک شيريني يا يک تکه ي کوچک بستني ميل کنند. اگر ارتباط جنسي غير مترقبه در نيمه هاي شب داشتيد بلافاصله بعد از آن يک ماده ي حاوي قند نظير آب ميوه با پالپ ميوه يا شير بنوشيد.
به کساني که از پمپ انسولين استفاده مي کنند توصيه مي شود در هنگام مقاربت و ورزش پمپ را از تن خود جدا کنند (پمپ مي تواند بدون ايجاد هيچگونه مشکلي 45 دقيقه تا يک ساعت از بدن جدا باشد). بعد از آن فرد مي تواند قند خون خود را اندازه گيري کرده و چنانچه به انسولين نياز داشته باشد انسولين را تزريق کند و اگر قند خونش پايين آمده باشد يک اسنک بخورد.
مشکلات مرتبط با تمايلات جنسي و ارگاسم
مشکلات مرتبط با تمايل جنسي (چه مرتبط با از دست رفتن تمايل به ارتباط يا داشتن مشکلات ارگاسم) در ميان زنان به خصوص افراد مبتلا به ديابت شايع است.
کنترل ضعيف قند خون سبب کاهش ميل جنسي مي شود. همچنين افسردگي که ميان زنان از مردان بيشتر است علت ديگر کاهش ميل جنسي است. برخي اوقات داروهاي ضد افسردگي نيز مي توانند سبب سرکوب ميل جنسي شوند. اگر احساس افسردگي يا اضطراب شما بيش از دو هفته به طول انجاميد با پزشک خود مشورت کنيد. مشاوره ، دارو يا کاهش استرس مي تواند به شما کمک کند.
چنانچه در حال حاضر از داروهاي ضد افسردگي استفاده مي کنيد و تصور مي کنيد که اين داروها سبب کاهش تمايل شما به ارتباط جنسي شده اند با پزشک خود در مورد تغيير دارو و استفاده از داروي ديگري که عوارض جانبي کمتري بروي تمايلات جنسي داشته باشد، مشورت کنيد. برخي از زنان مبتلا به ديابت براي رسيدن به ارگاسم احتياج به زمان و تحريکات بيشتري دارند. چه به دليل تخريب عصب يا به دليل مشکلات احساسي دچار مشکل در رسيدن به ارگاسم شده باشيد شما مي توانيد با توضيح اين موضوع به همسرتان از او بخواهيد که بيشتر با شما همکاري نمايد. استفاده از روش هاي مختلف زناشويي بخصوص با افزايش سن براي رفع مشکل رسيدن به ارگاسم پيشنهاد مي شود.
توصيه هايي براي داشتن ارتباط جنسي موثرتر
· از خوردن الکل بپرهيزيد
نوشيدن الکل مي تواند سبب افت سريع قندخون شده و بروي تمايل جنسي اثر عکس داشته باشد.
· با همسر خود رو راست باشيد
پنهان کردن بيماري ديابت خود از همسر سبب ايجاد عدم آرامش در شما مي شود. بهتر است بيماري خود را با او در ميان بگذاريد و از او درحل مشکلات خود کمک بگيريد.
· ارتباط خود را تقويت کنيد
چيزهاي کوچکي مثل پياده روي ، صحبت کردن با هم و انجام کارهاي خانه با يکديگر مي تواند زندگي رومانتيک و عشقي شما را تازه نگه دارد. فراموش کردن عشق در زندگي مي تواند بروي جنبه هاي مختلف ارتباط شما تأثير منفي گذارد. وقتيکه زوج ها با هم مشکل داشته باشند اين اختلاف بروي جنبه هاي ديگر ارتباطي آنها نيز تأثير مي گذارد. اگر از دست همسر خود عصباني باشيد کمتر مي توانيد با او در مسائل ديگر همراهي کنيد و کمتر از يکديگر لذت مي بريد.
· از متخصصين کمک بگيريد
چنانچه صحبت در مورد مسائل جنسي براي شما با پزشکتان آسان نيست به يک متخصص زنان مراجعه کنيد و مشکلات جنسي خود را با او بازگو کنيد تا او بتواند به شما در داشتن يک زندگي زناشويي خوب کمک کند.
منابع :
pezeshk.us
diabetestma.org


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۹۲۸۱۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سن مناسب برای انجام تست دیابت

اعظم کوه‌کن، با بیان اینکه جامعه نسبت به بیماری دیابت آگاهی کافی و لازم ندارد،  گفت: بسیاری از افراد جامعه نمی‌دانند که بهترین سن و زمان مناسب برای انجام تست دیابت  چه موقع است. با توجه به شیوع روزافزون دیابت و براساس دستورالعمل های جهانی، تست غربالگری قند خون از  ۴۵ سالگی به ۳۵ سالگی کاهش یافته، به همین دلیل، افراد بالای ۳۵ سال باید نسبت به انجام تست قند خون اقدام کنند.

وی با اشاره به برگزاری پویش «سلامت غربالگری دیابت و فشار خون بالا» طی سال گذشته از سوی وزارت بهداشت، افزود: با توجه به اینکه میزان شیوع دیابت در کشور زیاد است، مسئولان باید به این مهم توجه کنند. نتایج حاصل از اجرای این پویش می‌تواند برای برنامه‌ریزی‌های آینده به کار گرفته شود. گام نخست برای کنترل و پیشگیری از چاقی، دیابت و فشار خون در جامعه، برنامه‌ریزی صحیح کشوری در حوزه سلامت و تغییر سبک زندگی آحاد جامعه است.

کوه‌کن ادامه داد: همچنین اطلاع‌رسانی وآگاهی‌بخشی به مخاطبان  از اهمیت و اعتبار فراوانی برخوردار است. در این خصوص افراد مستعد دیابت که شامل افراد با تغذیه نادرست، زندگی کم تحرک، خویشاوندان درجه اول مبتلا به دیابت باید نسبت به انجام تست قند خون تشویق شوند و در این زمینه باید اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی از طریق «رسانه‌های عمومی» و «آموزش و پرورش» در مجامع عمومی صورت گیرد و این باور که چاقی یک بیماری است و سلامتی را تهدید می‌کند، در ذهن جامعه نهادینه شود. در این راستا لازم است برنامه‌ریزی‌های مناسب برای پیشگیری و کنترل فراهم شود؛ به نحوی که مراکز آموزشی معتبر درباره دیابت و برای بیماران دیابتی و خانواده‌ها در تمام شهرها وجود داشته باشد. 

وی درباره ضرورت برنامه‌ریزی برای بیماران دیابتی گفت: به طور کلی می‌توان گفت اقدامات لازم برای پیشگیری و کنترل بیماری دیابت را در ۳ بخش می‌توان متمرکز کرد؛ گام نخست، آموزش همگانی و مردمی و روز آمد کردن دانش پزشکان و گام دوم، دسترسی به تجهیزات، داروها و فناوری روز حوزه دیابت و سومین گام، اقدامات موثر است؛ منظور این است که مراکز درمانی به صورت جامع‌نگر به درمان چاقی و دیابت توجه کنند؛ یعنی فقط دارو تجویز نکنند بلکه باید با مشاوره رو در رو با افراد دیابتی و خانواده‌ها بار تحمیل بر جامعه و کشور را کاهش داد. مشاوره‌های لازم با بیماران از جمله سیاست‌های تاثیرگذار مثبت است که پذیرش بیماری برای بیماران و اطرافیان را فراهم می‌کند. اجرای این برنامه‌ها به پشتیبانی وزارت بهداشت و دولت نیاز دارد. 

این متخصص با بیان اینکه بررسی وضعیت مراجعه‌کنندگان به مراکز درمانی بیانگر این است که آموزش یک حلقه مفقوده در ارتباط با دیابت به حساب می‌آید، افزود: به طور مثال، برخی از افرادی که به دیابت مبتلا هستند اطلاعی درباره میزان قند ناشتا یا قند ۲ ساعته ندارند؛ مشاهده می‌شود در پاره‌ای موارد حتی افراد تحصیل‌کرده نسبت به میزان قند خون خود بی‌اطلاع هستند. برنامه‌های مربوط به دیابت باید به صورت فصلی یا ماهانه انجام شود؛ به نحوی که عموم مردم نسبت به بیماری دیابت آگاهی داشته باشند. هنگامی که مردم نسبت به دیابت آگاهی داشته باشند، دانش عمومی افزایش می‌یابد.

منبع: خبرگزاری ایسنا