کاوشگر خورشیدی پارکر تا ساعاتی دیگر پرتاب میشود
تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۰۸۳۶۳۰
ناسا اعلام کرد که تا ساعاتی دیگر کاوشگر خورشیدی "پارکر" را به سمت تاج خورشید خواهد فرستاد.
به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، کاوشگر خورشیدی "پارکر"(ParkerSolar Probe) در ساعت ۱۲:۰۳ ظهر امروز به فضا پرتاب خواهد شد. این فضاپیما به نزدیکترین فاصله بشر به خورشید خواهد رسید.
این کاوشگر که به اندازه یک ماشین کوچک است، از ایستگاه پرتاب نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا، سوار بر یک موشک سنگین "دلتا IV " اتحادیه پرتابهای آمریکا به سمت خورشید پرتاب خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پارکر مستقیما به سمت خورشید خواهد رفت و به فاصله شش میلیون کیلومتری از سطح خورشید خواهد رسید.
برای رسیدن به خورشید، پارکر نیاز دارد به سرعت از زمین جدا شود. از این رو، از موشک قدرتمند "دلتا" که پس از موشک "فالکون هوی" شرکت اسپیسایکس، دومین موشک قدرتمند دنیا است، استفاده میشود.
این ماموریت ۲۴ بار مدار را طی میکند که طی ۷ سال انجام میشود و به تدریج فضاپیما به خورشید نزدیک و نزدیکتر میشود.
مقامات ناسا میگویند: در نهایت در نزدیکترین نقطه ممکن در سال ۲۰۲۵، کاوشگر خورشیدی پارکر به شش میلیون کیلومتری سطح خورشید خواهد رسید که به حدی نزدیک است که در واقع در اتمسفر فوقالعاده داغ خورشید به نام تاج خورشیدی(کرونا corona) پرواز خواهد کرد.
این فضاپیما به لطف تلاش چندین ساله مهندسان برای طراحی یک سپر حرارتی قدرتمند، طی سالهای ماموریت خود در گرمای فوقالعاده زیاد اتمسفر خورشید زنده میماند.
این سپر نه تنها وزن زیادی به فضاپیما اضافه نمیکند، بلکه ابزار تعبیه شده روی فضاپیما را در محدوده دمای ۳۰ درجه سانتیگراد نگه میدارد.
همینطور که پارکر در حال گردش در مدار خود است، این ابزارها برای حل ۳ راز علمی اصلی درباره خورشید به کار گرفته میشوند.
چرا جو خورشید داغتر از سطح خورشید میشود؟
شرارههای خورشیدی حاوی ذرات باردار که در فضا منتشر میشوند، چگونه متولد میشوند؟
چه چیزی موجب انفجارهای غولپیکری میشود که دانشمندان آن را "خروج جرم از تاج خورشیدی" مینامند؟
پاسخ این سوالات برای درک دانشمندان از چگونگی کارکرد ستارههای دیگر، بسیار مهم است.
گفتنی است، پرتاب این کاوشگر تاکنون چندین بار به تاخیر افتاده است. حال باید دید که پرتاب پارکر در ظهر امروز با موفقیت روبه رو خواهد شد یا خیر؟
شما میتوانید این پرتاب را به صورت زنده در سایت Space.com تماشا کنید.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استخدام خورشيد کاوشگر پارکر ناسا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۰۸۳۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«استونهنج» چه ارتباطی با «ماه» دارد؟ (+عکس)
تاریخدانان مدتهاست میدانند که استونهنج (دایره صخرهای ماقبل تاریخ انگلستان) با در نظر گرفتن مسیر «خورشید» در ذهن ساخته شده است. در هر انقلابین، تماشاگران به تماشای تابش خورشید از میان این سنگهای تاریخی میروند. اکنون، محققان به این فکر افتادهاند که سازندگان استونهنج احتمالاً «ماه» را هم در نظر داشتهاند.
به گزارش فرادید، کارشناسان میراث انگلیسی (English Heritage)، انجمن سلطنتی نجوم و چندین دانشگاه در انگلستان، پروژه جدیدی را آغاز کردهاند که ارتباط احتمالی استونهنج را با یک رویداد آسمانی به نام توقف ماه (Lunar Standstill)، بررسی میکند: دورهای که طلوع و غروب ماه در دورترین فاصله از یکدیگر در امتداد افق قرار دارند. این رویداد فقط هر ۱۸ سال و 6 ماه یک بار رخ میدهد. رویداد بعدی امسال آغاز خواهد شد و تا سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت.
کلایو راگِلز، ستارهشناس باستانی دانشگاه لستر، میگوید: «ارتباط معماری اِستونهِنج با خورشید به خوبی شناخته شده، اما ارتباط آن با ماه نه.»
راگلز اضافه میکند که چهار سنگ جلوس اصلی استونهنج (تختههای کوچکی که مستطیلی را در اطراف سازه شکل میدهند) با موقعیتهای ماه همسو هستند. محققان سالها درگیر این بحث بودهاند که آیا این موضوع آگاهانه بوده یا نه و اگر آگاهانه بوده، آنها چگونه به این آگاهی دست یافتند و هدفشان چه بوده است.
رابطه این بنای تاریخی با چرخههای خورشید کاملاً شناخته شده، اما محققان اکنون در حال بررسی ارتباط آن با ماه هستند
استونهنج از حدود ۵۰۰۰ سال پیش در چندین مرحله ساخته شد. این بنای تاریخی که از تختهسنگهای بهم پیوسته ساخته شده، از نظر معماری پیچیدهترین است. بیشتر مورخان موافقند که سازندگان استونهنج آگاهانه آنها را با حرکات خورشید هماهنگ کردند که تثبیت سیستم اعتقادی آنها بوده و آنها تدفین را آنجا انجام میدادند.
محققان فکر میکنند حداقل یک توقف ماه در نخستین مرحله ساخت استونهنج رخ داده که به طور بالقوه بر طراحی و هدف این بنای تاریخی اثر گذاشته است. اضلاع دراز مستطیلِ سنگهای جلوس به سمت جنوبیترین طلوع ماه در حالت سکون اصلی جهتگیری شدند. افزون بر این، بین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ قبل از میلاد، قرنها پیش از نصب این سنگهای بزرگ، مردم بقایای سوزاندهشده مردگانشان را در خوشهای در بخش جنوب شرقی سایت، در جهت جنوبیترین موقعیت طلوع ماه دفن میکردند.
تئوری این است که حرکات ماه ممکن است در مراحل اولیه استونهنج مورد توجه قرار گرفته و بر طراحی بعدی آن اثر گذاشته باشند. تیمی از باستانشناسان (متخصصان درک تاریخی نجوم)، از بهار امسال این ایده را در محل مطالعه خواهند کرد.
آماندا چادبرن، باستانشناس دانشگاه آکسفورد، میگوید: «مشاهده مستقیم این ارتباط در سالهای ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ بسیار مهم است. بر خلاف خورشید، ردیابی منتهیالیه ماه کار سادهای نیست و به زمانبندی و شرایط آب و هوایی خاص نیاز دارد. ما میخواهیم تجربه این طلوع و غروب شدید ماه را درک کنیم و جلوههای بصری آنها روی سنگها را مشاهده کنیم.»
توقف عمده ماه هر ۱۸.۶ سال یک بار رخ میدهد
سازندگان استونهنج متعلق به فرهنگهایی بودند که توسط رویدادهای آسمانی هدایت میشدند، بنابراین منطقیست آنها توقف بزرگ ماه را جدی بگیرند. نور ماه احتمالاً برای کارهایی مانند شکار مفید بوده و چرخههای آن، راه ایدهآلی برای نشان دادن گذر زمان و سازماندهی رویدادها و جشنها بوده است.
در طول یک توقف بزرگ، ماه قسمتهایی از افق را لمس میکند که خورشید هرگز به آنها نمیرسد. کارشناسان فکر میکنند این منظرهی غیرمعمول احتمالاً برای فرهنگهایی که حرکات اجرام آسمانی را ردیابی میکردند، مهم بوده است.
راگلز میگوید: «مردم از دهها هزار سال قبل، از چرخه فاز ماه آگاه بودند. آنچه که فکر میکنم در مورد استونهنج اتفاق افتاده و این چیزیست که ما علاقهمند کشف آن هستیم، اینست که در حوالی یک توقف بزرگ، مردم متوجه شدند طلوع یا غروب ماه به طور غیرعادی در شمال یا جنوب است. آنها دریافتند این اتفاق خاص است، در نتیجه به آن ادای احترام کردند و در نهایت جهتهای مربوطه را یادمانسازی کردند. میتوانید تصور کنید بزرگان آن دوران، زمانی را به یاد میآورند که ماه را در جهت مقدسی میدیدند و سپس، یک نسل بعد، مردم از شروع دوباره دیدن آن حیرت کردند.»
از آنجا که سکونهای اصلی ماه به ندرت اتفاق میافتند، ممکن است نشانه جشنهای اجتماعی، معنوی یا مذهبی مانند مراسم بزرگشدن باشند.
جنیفر وکِسلر، مورخ میگوید: «ما هیجانزده هستیم که با یک تیم درخشان از باستاناخترشناسان برای کشف پیوند شگفتانگیز بین استونهنج و سکون اصلی ماه کار میکنیم. این فرصت به ما امکان میدهد در اسرار باستانی این بنای تاریخی و ارتباط آن با پدیدههای آسمانی عمیقتر کاوش کنیم.»
کانال عصر ایران در تلگرام