نیم نگاهی به «آهواره» ؛جدیدترین نمایش نگار جواهریان
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۱۲۶۲۷۲
نمایش آهواره به کارگردانی احسان گودرزی و با بازی نگار جواهریان، الهام کردا، علی باقری و محمد ولی زادگان و با صدای احترام برومند در تماشاخانه پالیز با سالنی پر به اجرا می رود.
صف طولانی که برای دیدن این نمایش جلوی سالن تشکیل می شود، بیانگر دو احتمال است؛ مخاطبانی که برای دیدن چهره سالن را پر می کنند و یا مخاطبانی که برای دیدن یک اجرای خوب به سالن می آیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آهواره دارای متنی فارغ از زمان و مکان مشخص است که گریزی به تاریخ و درام در قالب زندگی چهار شخصیت جنگ زده دارد. نمایش کاملاً دیالوگ محور است و شاید با چند لحظه غفلت، خط داستان از دستتان در برود که این امر کار کارگردان را سخت می‌کند تا بتواند مخاطب را مجذوب نمایش خود نگاه دارد. خبری از دکور و صحنه‌ای مجذوب کننده نیست؛ میزانسن معنای پر رنگی در نمایش ندارد و اگر نورپردازی و موسیقی نباشد، می توان آهواره را یک نمایشنامه خوانی دانست.
با این حال آهواره در تلاش گفتگو با مخاطب است و مشارکت تماشاگران را می‌طلبد، مشارکتی فارغ از گزینه انتخاب که با صدای احترام برومند سعی بر درگیرکردن مخاطب دارد.
احسان گودرزی در نمایش خود از دنیای مردگانی می گوید که به واسطه تئاتر در تلاش برای برقراری ارتباط با دنیای زنده‌ها هستند و در این بین ما با شخصیت‌هایی روبرو می شویم که هر کدام به نحوی طعم تلخ جنگ و خشونت را چشیده اند. گودرزی این طعم تلخ را به نمایش گذاشته و از تاثیرات جنگ در زندگی انسان‌ها می گوید.
قصه روایت شده از حسرت این مرده‌ها برای لحظه‌ای از نور زندگانی بودن می گوید و تئاتر را آئینی برای ارتباط مرده‌ها (کاراکتر‌های نمایش) با زنده‌هایی که آن‌ها را تماشا می کنند، نشان می دهد. در آغاز با تماشاگران اتمام حجت می شود که برداشت شما از نمایش بستگی به تخیل شما دارد و این تماشاگر است که وظایف طراح صحنه، دکور و لباس را به دوش دارد تا با تجسم خود نمایش را کامل کند.
روش کارگردانی و فرم نمایش به بازیگران اجازه بازی‌های چشمگیری نمی دهد؛ نمایش از متن خوبی برخوردار است، ولی از دید بصری می توان گفت اگر تماشاگران با چشمانی بسته و با دقت، فقط به دیالوگ‌ها گوش کنند، خط داستانی نمایش را متوجه می‌شوند. همچنین ایده زمان بندی دیالوگ ها، جذاب و برای مخاطب قابل فهم است. آهواره بیش از اینکه یک نمایش باشد، شبیه به نمایشنامه خوانی است و صحنه کم خرج آن با وجود شب‌های پر تماشاگر سالن، احتمالا گیشه خوبی را برای این گروه خواهد داشت.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: بازی زمان و مکان جنگ موسیقی تئاتر خشونت نگار جواهریان الهام کردا آهواره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۱۲۶۲۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اختلاف‌نظر درباره تصادف‌های پرماجرای تهران | نخستین قربانی؛ موسیقیدان مشهور یا روزنامه‌نگار معروف؟
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:آمار قربانیان تصادفات درون‌شهری گاهی اوقات اهالی تهران را شگفت‌زده می‌کند، اما بد نیست بدانید که خطر تصادف با وسایل نقلیه عمومی از همان نخستین روزهایی که اتومبیل به خیابان‌های پایتخت راه پیدا کرد وجود داشته و افراد مشهور هم گاهی قربانی بی‌مبالاتی برخی راننده‌ها شده‌اند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
گزارش‌های ضدونقیضی درباره نخستین سانحه رانندگی تهران منتشر شده که مربوط به ۲ دوره تاریخی است. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، درباره ماجرای نخستین سانحه رانندگی در تهران می گوید: «برخی منابع تاریخی مکتوب از غلامحسین درویش، معروف به درویش‌خان، موسیقیدان سرشناس دوره قاجار، به‌عنوان نخستین قربانی سانحه رانندگی در دارالخلافه نام می‌برند. طبق گزارشی که روزنامه وقایع اتفاقیه در سال ۱۳۰۵ منتشر کرده، درویش‌خان که عواید کنسرت‌هایش در گراند هتل را وقف نیازمندان کرده بود، بعد از پایان یکی از کنسرت‌ها و در مسیر برگشت به خانه‌اش درشکه‌ای کرایه می‌کند، اما هرگز به مقصد نمی‌رسد.»
درشکه حامل درویش‌خان در خیابان امیریه با اتومبیل فورد که از سمت مخالف می‌آمد تصادف می‌کند و درویش‌خان که از داخل درشکه به بیرون پرتاب شده بود به نظمیه تهران منتقل می‌شود، اما از این حادثه جان سالم به در نمی‌برد. درویش‌خان به دلیل ضربه مغزی ۵ روز در نظمیه بستری بود، تلاش پزشکان افاقه نکرد و مشهورترین موسیقیدان ایران در دوره قاجار نخستین قربانی تصادف در تهران لقب گرفت.
همچنین، معدود جراید دوره پهلوی اول از برخورد خودرو حامل وزیر پست و تلگراف وقت با تیر چراغ‌برق به‌عنوان یکی دیگر از نخستین تصادف‌هایی که در سال ۱۳۰۵ به وقوع پیوسته نام برده‌اند. این تصادف در خیابان سرچشمه رخ داده و به دلیل محکم بودن بدنه اتومبیل‌های آن دوره آسیبی به سرنشین‌ها وارد نشده است.
زمانی معتقد است معمای نخستین سانحه رانندگی در تهران کمی پیچیده شده است: «کشف بریده یکی از جراید تهران قدیم معمای نخستین تصادف تهران را پیچیده‌تر کرد. جریده‌ای که در اسفندماه ۱۳۰۶ گزارشی درباره نخستین تصادف تهران منتشر کرده و مدعی شده نخستین تصادف در ۱۲ آبان ۱۳۰۳ و آخرین ماه‌های حکومت قاجار در تهران رخ داده و به درگذشت فردی به نام عباسقلی‌خان باقرزاده که از روزنامه‌نگارهای معروف آن دوره بوده منجر شده است.»
ناصرالسلطنه دیبا، یکی از درباری‌های دوره قاجار و نویسنده کتاب معروف سفرنامه ناصری، که بارها با نصرالدین شاه به فرنگ رفته بود در این ماجرا نقش اول را ایفا کرده و این تصادف در خیابن علاء‌الدوله سابق (فردوسی فعلی) مقابل سفارت انگلیس به وقوع پیوسته است.
کد خبر 848272 برچسب‌ها تهران قدیم همشهری محله تهران
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود