احادیثی گرانقدر از امام محمد باقر علیه السلام

  پارسینه: احادیث گهر بار ائمه اطهار یکی از چراغ های مسیر هدایت انسان ها هستند. به مناسبت سالروز شهادت امام محمد باقر علیه السلام به تعدادی از احادیث گهربار ایشان اشاره می کنیم.
• زَکاةُ العِلمِ أن تُعَلِّمَهُ عِبادَاللّه ِ.؛ زکات دانش، آموختن آن به بندگان خدا است. (الکافى، ج. ۱، ص. ۴۱)
• إنَّ جَمیِعَ دَوابِّ الأرضِ لَتُصَلِّی عَلى طالِبِ العِلمِ حَتَّى الحِیتانِ فی البَحرِ.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همه جنبندگان زمین، حتّى ماهیان دریا، بر جوینده دانش درود مى فرستند. (بصائر الدّرجات، ج. ۴، ص. ۲۴)
• امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: و مَن أحیا‌ها فَکَأنَّما أحیَا النّاسَ جَمیعا مِن حَرَقٍ أو غَرَقٍ؛ هر که کسى را زنده کند گویى همه مردم را زنده کرده است.
فرمودند:: یعنى آنان را از آتش و غرق شدن نجات بخشد. (الکافى، ج. ۲، ص. ۲۱۰)
• الکَمالُ کُلُّ الکَمالِ التَّفقُّهُ فِی الدِّینِ و الصَّبرُ عَلَى النّائِبَةِ و تَقدیرُ المَعیشَةِ.
همه کمال در شناخت عمیق دین و شکیبایى در پیشامدهاى ناگوار و اندازه نگاه داشتن در زندگى است. (تحف العقول)
• إیّاکَ و التَّفریطَ عِندَ إمکانِ الفُرصَةِ فَإنَّهُ مَیَدانٌ یَجری لأِهلِهِ الخُسرانُ.
مبادا فرصت هاى به دست آمده را از دست بدهى که در این میدان آن که وقت را ضایع کند، زیان مى بیند. (همان، ص. ۲۸۶)
• لَو یَعلَمُ النّاسُ ما فی زِیارَةِ قَبرِ الحُسَینِ مِنَ الفَضلِ لَماتُوا شَوقا.
اگر مردم مى دانستند در زیارت مزار امام حسین علیه السلامچه فضیلتى است از شوق آن مى مردند. (همان، ص. ۱۸)
• تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ.
لبخند آدمى به روى برادر دینى اش حسنه است. (بحار الأنوار، ج. ۷۴، ص. ۲۸۸)
• ما ضُرِبَ عَبدٌ بِعُقُوبَةٍ أعظَمَ مِن قَسوَةِ القَلبِ.
هیچ بنده اى به کیفرى بزرگ‌تر از سختْ دلى عذاب نشد. (تحف العقول، ص. ۲۹۶)
• عَلَیکُم بِالصَّدَقَةِ فَبَکِّرُوا بِالصَّدَقَةِ فَإنَّها تُسَوِّدُ وَجهَ إبلیسَ.
بر شما باد به صدقه دادن! صبح زود صدقه بدهید که روى ابلیس را سیاه مى کند. (همان، ص. ۲۹۸)
• ما مِن نَکبَةٍ تُصِیبُ العَبدَ إلاّ بِذَنبٍ.
هیچ گرفتاریى به بنده نمى رسد مگر به سبب گناه. (الکافى، ج. ۲، ص. ۲۶۹)
• ما حَسَنَةُ الدُّنیا إلاّ صِلَةَ الإخوانِ و المَعارِفِ.
خوبىِ دنیا جز در پیوند با برادران و آشنایان نیست. (بحار الأنوار، ج. ۴۶، ص. ۲۹۱)
• ما عُبِدَاللّه ُ. بِشَى ءٍ أفضَلَ مِن عِفَّةِ بَطنٍ و فَرجٍ.
خداوند با چیزى برتر از پاکى شکم و دامن عبادت نشده است. (الکافى، ج. ۲، ص. ۷۹)
• ایّاکَ و الکَسَلَ و الضَّجَرَ فَإنَّهُما مِفتاحُ کُلِّ شَرٍّ.
از تنبلى و بى حوصلگى بپرهیز که این دو کلید هر بدى اند. (تحف العقول، ص. ۲۹۵)
• قُولُوا لِلنّاسِ أحسَنَ ماتُحِبّونَ أن یُقالَ لَکُم.
با مردم نیکوتر از آنچه دوست دارید با شما سخن بگویند، سخن بگویید. (بحار الأنوار، ج. ۶۸، ص. ۱۵۲)
• تَذاکُرُ العِلمِ دِراسَةٌ و الدِّراسَةُ صَلاةٌ حَسَنَةٌ:
گفت: وگوى علمى درس است، و درس نمازى نیکو است. (الکافى، ج. ۱، ص. ۴۱)
• خَیرُ الأعمالِ الحَرثُ.
بهترین کار‌ها کشاورزى است. (میزان الحکمه، ح. ۷۵۴۵)
• سارِعُوا فی طَلَبِ العِلمِ.
در جست وجوى دانش شتاب کنید. (المحاسن، ج. ۱، ص. ۳۵۶)
• کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ: … جَدِّدِ التَّوبَةَ فی قَلبِکَ، وَاکمَش فی فَراغِکَ قَبلَ أن یُقصَدَ قَصدُکَ، ویُقضى قَضاؤُکَ، ویُحالَ بَینَکَ وبَینَ ما تُریدُ.
در نصایح لقمان به پسرش این بود که: «.. توبه را در دلت تازه کن، و پیش از آن که کارَت فرا رسد و قضایت قطعى شود و بین تو و آنچه مى خواهى، فاصله بیفتد، در ایّام فراغتت، [براى توبه]شتاب کن» (الکافی: ج. ۲ ص. ۱۳۵ ح. ۲۰، بحار الأنوار: ج. ۱۳ ص. ۴۲۶ ح. ۱۹)
• کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ علیه السلام ابنَهُ: … کُن أمینا؛ فَإِنَّ اللّه َ. تَعالى لا یُحِبُّ الخائِنینَ.
در موعظه لقمان به پسرش، چنین بود: «امین باش؛ زیرا خداى متعال، خیانتکاران را دوست ندارد» (قصص الأنبیاء: ص. ۱۹۱ ح. ۲۳۹، بحار الأنوار: ج. ۱۳ ص. ۴۱۸ ح. ۱۱)
• کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ أن قالَ: … یا بُنَیَّ، لا تُرِ النّاسَ أنَّکَ تَخشَى اللّه َ. وقَلبُکَ فاجِرٌ.
در موعظه هاى لقمان به پسرش هست که گفت: «.. اى پسرم! به مردم، چنین نشان نده که از خدا مى ترسى، در حالى که دلت گنهکار است». (قصص الأنبیاء: ص. ۱۹۱ ح. ۲۴۰، بحار الأنوار: ج. ۱۳ ص. ۴۱۸ ح. ۱۱)
• کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ أن قالَ: یا بُنَیَّ، إن تَکُ فی شَکٍّ مِنَ المَوتِ فَارفَع عَن نَفسِکَ النَّومَ ولَن تَستَطیعَ ذلِکَ، وإن کُنتَ فی شَکٍّ مِنَ البَعثِ فَادفَع عَن نَفسِکَ الاِنتِباهَ ولَن تَستَطیعَ ذلِکَ، فَإِنَّکَ إذا فَکَّرتَ عَلِمتَ أنَّ نَفسَکَ بِیَدِ غَیرِکَ، وإنَّمَا النَّومُ بِمَنزِلَةِ المَوتِ، وإنَّمَا الیَقَظَةُ بَعدَ النَّومِ بِمَنزِلَةِ البَعثِ بَعدَ المَوتِ.
در نصایح لقمان به پسرش است که گفت:: «اى پسرم! اگر درباره مرگْ تردید دارى، خواب را از خود، دور کن ـ. که نخواهى توانست ـ. و اگر درباره رستاخیزْ تردید دارى، بیدار شدن از خواب را از خود دور کن ـ. که نخواهى توانست ـ.؛ زیرا اگر اندیشه کنى، مى دانى که جان تو در دست دیگرى است و همانا خواب، به منزله مرگ است و بیدارى پس از خواب، به منزله بر انگیخته شدن پس از مرگ». (قصص الأنبیاء: ص. ۱۹۰ ح. ۲۳۹، بحار الأنوار: ج. ۱۳ ص. ۴۱۷ ح. ۱۱)
• قیلَ لِلُقمانَ: مَا الَّذی أجمَعتَ عَلَیهِ مِن حِکمَتِکَ؟
قالَ: لا أتَکَلَّفُ ما قَد کُفیتُهُ، ولا اُضَیِّعُ ما وُلّیتُهُ.
به لقمان گفته شد: حکمت خود را در چه چیزْ گرد آوردى [و خلاصه کردى]؟
گفت: «براى چیزى که کفایت (تضمین) شده ام، خود را به زحمت نمى اندازم و کارى را که در آن سرپرستى شده ام، ضایع نمى کنم». (قرب الإسناد: ص. ۷۲ ح. ۲۳۲، بحار الأنوار: ج. ۱۳ ص. ۴۱۵ ح. ۶)
• مَن أرادَ أن لایَضُرَّهُ طَعامٌ... وَلْیُجِدِ المَضغَ.
هرکه مى خواهد غذا به او زیان نرساند... باید غذا را خوب بجود. (بحار، ج. ۲۴، ص. ۴۳۱)
• إذا خَرَجنا مِنَ الحَمّامِ خَرَجنا مُتَعَمِّمِینَ شِتاءً کانَ أو صَیفا... هُوَ أمانٌ مِنَ الصُّداعِ.
وقتى از حمّام خارج مى شویم ـ. چه در زمستان و چه در تابستان ـ. سر خود را مى پوشانیم؛ این کار براى جلوگیرى از سر درد است. (مکارم الأخلاق، ص. ۵۵)
•: لَو اُتِیتُ بِشابٍّ مِن شَبابِ الشِّیعَةِ لا یَتَفَقَّهُ [فِی الدِّینِ]لأَدَّبتُهُ.
اگر جوان شیعه اى را نزد من بیاورند که علم [دین]نمى آموزد، او را تأدیب مى کنم. (المحاسن، ج. ۱، ص. ۳۵۷)

منبع: پارسینه

کلیدواژه: باقرالعلوم سخن بزرگان حدیث روایت ائمه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۲۲۴۱۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیره و روش امام صادق(ع) تعامل با اهل سنت بود

حجت الاسلام و المسلمین لطف الله اشراقی استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب ارتباط مسالمت آمیز حضرت صادق(ع) با اهل سنت را از سیره ایشان دانست و اظهار داشت: امام صادق علیه السلام دستوراتی به رهبران مذاهب اسلامی داشتند، از جمله این دستورات به احترام متقابل به یکدیگر ، شرکت در تشییع جنازه یکدیگر و عیادت مرضای همدیگر بروید و تقابل نداشته باشید، ایشان به عنوان منادی وحدت مذاهب اسلامی مطرح هستند و در آن برهه زمان در بین حکومت بنی امیه و بنی عباس ، علوم فقه ،تاریخ و علوم اسلامی در رشته های متفاوت بیان نمودند و باعث شد مسلمانان مرکزیتی برای وحدت داشته باشند و امام صادق علیه السلام را به عنوان یک شخصیت علمی و با تقوا و فرزند پیامبر اسلام صلوات الله علیه قبول داشته باشند و منشاء وحدت و تقریب لحاظ کنند.

وی افزود: امام صادق علیه اسلام می فرمایند: " لولانا ما عرف الله"اگر ما اهل بیت نبودیم ، خداوند شناخته نمی شد، "لولانا ما عبد الله" اگر ما نبودیم ، عبادت خداوند انجام نمی گرفت و این ویژگی در مقام اهل بیت و به خصوص امام صادق علیه السلام وجود داشت که مذهب جعفری و حقائق علوم آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین را رواج داند.

حجت الاسلام اشراقی بیان کرد: سیره ایشان در ارتباط با تعامل با اهل سنت ، ایجاد ارتباط مسالمت آمیز به عنوان برادران دینی بوده است و  از صفات بارز امام صادق علیه السلام بصیرت شناسی و جبهه شناسی با نگاه فراجناحی بوده است.

وی ادامه داد: امام صادق علیه السلام در مدینه منوره 4هزار شاگرد در حوزه علمیه خود داشتند که از بین این 4هزار نفر ، 17 نفر با بصیرت و ولایت مدار وجود نداشت، شخصی نزد امام آمد و عرض کرد ، شما با این تعداد شاگرد چرا قیام نمی کنید ، امام فرمود: اگر به تعداد انگشتانم یار داشتم ، قیام می کردم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: عبدالله بن ابی یعفور یکی از محدثین و راویان می باشند که بدلیل مریضی مبتلا به شرب خمر بوده است، نزد امام آمد و عرض کرد من مریض هستم و اجازه بفرمائید من شروع کنم به استفاده از مشروب که ایشان فرمودند: خیر ، این شیطانی است که موکل تو شده است و اگر تو اراده کنی او مایوس می شود، او قسم خورد وگفت: "والله لا اشرب من..." و به امام عرضه داشت اگر شما اناری را به نیم کنید و نیمی را حرام و نیمی را حلال بگویید من نیز به همان عمل می کنم زیرا فرمایشات شما از روی هوای نفس نیست و بر مبنای دستورات الهی است؛ ما حوزویان باید با پیروی از امام صادق علیه اسلام ولایت مدار بوده و با نصرت از اهل بیت علیهم السلام در راستای اسلام گام موثر برداریم.
 
انتهای پیام/